Verdruß - dat fallt mi jüst in, wenn'k an de Stimmung vun disse Dag denken do, denn dat Denken un Spintiseeren geiht allens in een Richt, de ik al to guud kenn, as wenn allens, wat mien Leven utmaakt hett för de Rest nix wert is. Dat mien Platt al lang op'n Weg na nerren is, dat mien SingSang för knapp nich een to hören is, dat mien schöne Marschenland för luter Windröder nich mehr to sehen is, dat se mi nich blots dat utschännen, wat mien Leven utmaakt, nä uk al siet een poor Johren dat, wat mien Beruf utmaakt hett, dor kunn ik för Wehdag vergahn. Nu is mien veerte Spraak an de Reeg, dat Franzöösch is ut de Mood; Minschen wöllt un schöllt Spaansch lehren, wo ik nu gor nix an finnen kann. Weer hüüt we'r een Diskereeren mit de doren vun "mien" Kollegens, de ümmer so scheußlig mit de niegen Tieden inverstahn sünd, heff se fraagt, wat se denn dat Läsen vun Camus nix bröcht het, doch, sä een sogoor, gewaltig veel, un worum wi dat denn nich mehr maken un de jungen Lüd dor hüüt keen Recht mehr an hebben schullen, fraagt ik. Kiek Di den Lehrplaan an, wurr mi bedüüd, dor geiht dat blots um immigrés, de Utwanners, de Migranten, Lampedusa överall un sünnelrlig in de Köppe vun de in't Ministerium, dor segg ik aver blots de dor Poltitik- un Öko-Korrektness is nix anners as een besunnere Oort vun een "Verwahrlosung" un bringt dat Gift bi mi hooch, wo ik al lang noog opsaben heff; dat Gift kummt aver uk vun dat to wenig Slaap un dor bün'k nu ganz alleen un sülven an schuld, kunn hüüt morgen keen Enn finnen un söken keen bet Freden in de Slaap; dorum geiht in't disse Leed.
Bün so mööd, man mag noch lang nich slapen
in mien Kopp is so veel in de Gang.
Harr to doon noch Dusende vun Saken
is to laat un fangen dormit an.
Bün so mööd, man de Gedanken fleegen
vull vun Biller, Leeder un de Wöer.
Weet över disse Nacht, dor is keen Segen
mutt to Bett, denn morgen bün ik möör.
Bün so mööd, man is so veel to denken
vun dat, wat ik wull un doch nich dä.
Mehrste dorvun kann ik mi nu schenken
uk wat ik annern verspraken heff un sä.
Bün so mööd
warr dat ewig blieven
disse Tieden
sünd to veel för mi.
Bün so mööd
lohnt nich wieter schrieven
disse Tieden
hören nich mehr na mi.
Bün so mööd un mag noch lang nich liggen
as weer't to schaad um disse griese Dag.
Ohn Slaap warrt di dat Morgen gor nix bringen
worum bün'k so bang för disse Nach?
Bün so mööd un nu mutt ik mi geven
uk de Slaap, dat Drömen hört dorto.
Blots dat Hildhebben un Inbilden, dat is't Leven
wenn ik nix as wat för mi sülven do.
Bün so mööd
warr dat ewig blieven
disse Tieden
sünd to veel för mi.
Bün so mööd
lohnt nich wieter schrieven
disse Tieden
hören nich mehr na mi.
T.u.M.V.I.
