4 Perzent warrn blots heelt un ik ün een dorvun. Kannst ja knapp glöven un - bats, weer ik waken. Wo de Minsch allens vun drömen kann - harr hüüt nacht de Räken un den Lex vun mien Dokters an'n Wickel. Harr nich nödig daan, wat mi dat al Klock halvig veer ut den Slaap ruuthaalt hett, so keem ik denn doch noch dorto, maken den Kiekkastenan un sehen mi den Striet um dat Kummer-Kamer-Krankspälen an, wo dat hart togahn schull, aver fair. De Fragen-Macker leep ditmol so'n beten rum as de Keerl, de em in so'n Swutsch-nochmol-Parodie namaakt hett. Kunnst binah meenen, de Lüüd, de se inlaadt hebben, weern em över. Sünnerlig een, de hier un dor an't Kaaken is un de sien Klötter uk nich so gau stahnlaten deit. So paßt dat allens herrlig tosamen, de Räken, wo bummelig een poor dusend Euro bi ruutkamen, stell di dat för in Mark - un dat, wat se wiet un siet dor över seggen, man leider nu uk mol wedder een Nacht, de so kort weer as in de leegen Tieden, de ik doch achter mi laten wull. Na, wöllt wi kieken, wat dat bedüüd.. Achteran keek ik mi "The Brew" an, dat hett mi gefullen: Dree Mann as in de besten Rock-Tieden un de Jungkeerl an de Gitarr lett dat aver ruut. Sien Macker an't Slagtüüg heel mit un de Keerl an'n Bass sehg so'n beten apartig ut, denn dat weer nu de Vadder vun den Keerl an de Trummel. So geiht dat uk; un sühst wull, dor keemen se all, de Olen un de Jungen in't Publikum un freuten sik an een Gitarren-Laarm, de sach nie nich vergahn warrt. Vadder bün ik ja uk, aver dor mötten de Kinner un ik noch een ganze Masse öven, ehrer wi tosamen op de Bühne ruutgahn kunnen. De Lütte quäält nu dat Saxophon, dat dat een Oort hett. Un ehr Vadder mutt dat ja bald we'r alleenig bi een Optritt versöken un dor is he uk een beten bang dorvör. Dor helpt blots een Saak, ümmer we'r ran an't Klaveer un singen de Stücken nochmol.
Wat mutt de MInsch allens utholen
de na buten geiht in't Leven?
För jede Ogenblick un Woord betahlen
umsunst kann dat nix geven.
Wat kann de Minsch allens bören
wenn he Knööv hett un dat Hart?
Uk sik nich gieks doran stören
wenn't mol luter warrt.
Man jüst dat hett mi nich lückt
taag un swoor wurr jede Stück.
Wat höllt de Minsch allens ut
wenn een em fragen deit?
Wo he sien ganze Leven ö'r gruveln
un sik ewig lang mit plagen deit.
Wat höllt de Minsch ut
wenn de Wohrheit bitt un piert?
dat he sik nich vör de Blick
vun all de annern Minschen tiert.
Man jüst dat hett mi mol lückt
taag un swoor's blots, wat in mi stickt.
Wat kann de Minsch allens lehren
vun sik, de Olen un vun anner Lüüd?
Wo schall he sik wehren
wenn, wat he glöövt, allens nix bedüüd.
Wo kann de Minsch denn
een Richt för sien egen Leven finnen
is dor buten toveel Licht
un to duster in em binnen.
Man jüst dat, dat is dat Stück
wo ik mi fraag, wat mi dat lückt.
T.u.M. V.I.
