Das Verfertigen der Lieder beim Pedden - kann di sogor seggen, wo ik op disse Leed keem, dat weer dor, wo't de Meierbrügg hoochgeiht un ik düchtig in de Pedalen vun mien Bäckerrad pedden mußt. Dor harr ik de Morgen al twee hübsche blonde Deerns sehen un dach, nu mutt mi blots noch de junge Mutti in de Mööt kamen, de ik denn bi't Vörbifohren gröten kann. Dat hett nich lückt, man ehrer ik bi de Arbeit weer, harr ik denn all dat Leed un heff't in de Draav gau to Papier bröcht. Kannst ja uk nich klagen, de Vörjohrssünn lett sik nich lang bitten, de schient nu al truu un gor nich schuu een poor Dage lang, weer't man blots nich ganz so koolt. Man ik fraag mi, wat ik de Vörjohrsunruh egentlig noch hebben will, dat Jichtern un Jachtern mutt een ja nu uk nich Johr um Johr ümdrieven, dor kann dat man ruhig wat stüttig togahn. Helpt ja nix, dat mutt so'n Winter-Minsch as ik eenfach utholen un sik düchtig vun den Vörjohrswind dörweihen laten.
Liggt sach an de Vörjohrssünn
dat ik so veel Schönes finn.
Blonde Hoor
hier un dor
un dor achtern al een Poor.
Liggt sach an de Vörjohrsluft
dat een op wat Gudes hofft
af un to
wedder froh
wenn ik di we'rsehen do.
Winter weer meist to lang.
Fröhjohr kummt nu we'r ran
un ik bün dor meddenmang
wunnerst di, wo't angahn kann.
Liggt sach an de Vorjohrsknööv
maakst un deist, bit dat stöfft.
Allens rein
allens fein
un een niege Schruuv rindreihen.
Liggt sach an dat Vörjohrshart
dat mi't wedder so warm warrt.
Puckert luut
föhlst de Huut
treckst di in Gedanken ut.
Liggt sach an de Vörjohrslust
vergetten Wintergift un Frust.
Jedereen
lett sik sehen
kiek dor al de blanken Been.
Liggt sach an de Vörjohrssünn
dat ik so in Unruh bün.
Söken hier
kieken dor
villicht warrn een poor Drööme wohr.
T.u.M.V:.I.
