Egentlig schull ik een Gedicht schrieven över den herrlig koolen Avendwind, de mien Hüsing, wat över de Maten hitt is, afköhlen warrt un mien Frostköttel-Natur een groten Gefallen dormit deit. Hüüt morgen kreeg ik noch gau disse Reegen to Papier, na een poor Minuten, wo ik dör dat Blatt gahn bün un mi wunnert över de Gewalt, de op alle Ecken, Sieten un Kanten vun disse egentlig tämlig runde Eer begäng is. Aver dor hett jedeen sach noch een Räken apen, un dor mötten annern denn för betahlen. Liekers ist in de Welt man jüst so veel Licht un Strahlen; un dortwischen gifft 't dat lütte Flag Minschenleven, de Goorn, wo wi in "nüschen" könen. So geeng dat gau mol rund in mien Kopp un op't Papier, ehrer ik los schull na Ratzeborg, wo 21 Junglehrers sik mit Platt utn'annersett hebben. Weer toeerst wat taag, man wurr an'n Namiddag noch mol 'n bet lebennig, as wi uns över dat Heimat-Büld un den "plattdüütschen Minschen" uttuuscht hebben. Ditmol leggt ik de jungen Lüüd toeerst D.Andresen sien bitter "Heimat-Leed" vör, wat egentlig ja all een beten anjohrt is, aver vun de Waterkant bit hen na stammverwandt de heele Welt vun Diek bit Knick op'n Kopp stellen deit. Markst natürlig, wo wiet dat allens weg is vun dat Denken, Beläven un Erinnern vun de Jungen. Se wunnern sik uk över dat "Adolf-Hitler-Büx"-Syndrom vun de "Selbstethnisierung". Heff ehr natürlig nich vertellt vun de Ostfreesenminsch, de sien Lüüd as een "Ethnie" opfaten laten will un wegen de Ostfreesen-Döntjes vör Gericht wull. As wi uns denn toletz vun "Fettes Brot" ruutsmieten leeten, sä een Kolleeg noch at vun "integrativer Identität", de se mit de dree Flagen opbuen, wo se ehr Riemels un Naams herhalen, de Mythen in Tüten ut de Noorn, de Nachtfever-Fierkultur un ehr egen Huus, wo Tobi das Bo un ehr anner Frünne in wahnen. Dat geiht aver uk een beten wiet mit de "Integratschoon", wo de een vun de "Störtebäcker" vertellt, wo een denn sach uk Liekedeeler-Rumkugeln kopen kann.
Wat schallst vun disse Welt blots holen?
Gahn wi all op dünne Ies.
Mötten wi nich liekeveel betahlen?
Süht, as wenn dat anners is.
Wat schallst to disse Welt blots seggen
wo de een un anner nie een Freden gifft?
Wo't toveel vun Gift un Haß un Jammer
un towenig Vergeten un vun Freden is.
Ümmer to, ümmer noch, ümmer wieter!
Helpt nix, wi gahn Schrää um Schrää.
De Welt is, as se is un warrt nich smücker.
Ennerlei is, wat de Dichter sä.
Wat schallst vun disse Welt denn glöven?
Blots dat dor noch een anner kummt?
Hier, dacht ik, weer dat gude Leven.
Man schaad, wat annern dat nich funnen.
Wat schallst in disse Welt denn maken?
Verstick spälen bi't Huus dat geiht nich.
Blieven to't Bang warrn dusend Saken
man dor strahlen jüst so veel in't Licht.
Ümmer to...
Wat schallst vun disse Welt verwohren?
Weerst een Deel un kannst nich allens ween.
Kreegst nich veel, man blots een lütte Goorn
un dor nüschst du un deist een bet' alleen.
Wat schallst mit disse Welt? Ehr leven
du büst een Deel as annern all.
Een anner, glööv ik, warrt nich geven
dorum een op disse hier ween schall.
Ümmer to ...
T.u.M.V.I.
