Wöör oder Wöer - wohrschienlig ist "Wöör" richtig; mag mi nich lang mit Saß opholen, weet noch, wo "opsaßig" ool Hansi Peters weer, aver mi geiht as velen annern uk, wat de innere Klang vun dat egen Platt doch to'n egen Schrieven föhren kann; de ole Fraag, Wöör na Saß oder na dien egen Wöer. Ik dank de Plattdüütsch-Mann vun't Nedderdüütsch-Zentrum in Leck, Ingwer Wohldsen, dat Woord:"Wo oolt schött wi noch warrn, dat wi mol wat so maakt, so as wí dat sülvst för richtig holen." Geev sogor een Tiet, dor heff ik de Riemel över de Bookstaven entscheden laten. Veel is ja man uk blots, dat een wat wennt is un dat dorum för't eenzig Wohre höllt. Wat heff'k mi an dat hoochdütsche "Schlecht-Schrieven" argert. "Missstand" schreev de FAZ erst vull Ekel, hett dat denn wedder trüchnahmen un schrifft dat nu doch. Ik gah de doren 3-Bookstaben-Wöer ut de Weg. De Wöer schriev ik eenfach nich mehr. Schön, wat ik op Platt Schepe fohren laten kann un mutt keen "Schifffahrt" schrieven. Allens warrn de Reformers sik nich wedder wegnähmen laten, uk wenn't hier un dor wedder torüchgeiht as bi de Lehrer-Utbilden, wo se in SH nu dorbi sünd, de Kraam we'r to reregionaliseren. Ik meen denn ümmer blots: McKinsey. In de Apo-Tieden säen se ja: "Maak dat twei, wat di twei maken deit." McKinsey geeng dor anners ran,:"Maak twei, wat geiht." Man wenn ik dor an denken do, wo wi uns dorbi uk noch ümmer sülven in de Tasch leegen; för wohr nähmen, wat se över dat "Job-Wunner" in Düütschland vörbrösen, denn wurr ik uns alltomaal raden, hier un dor mol nipp un nau hentokieken, wo Lüüd wodennig för wo wenig ehr Kraft un Leven hengeven mötten, dor kannst di af un an blots grugen. So wiet to dat Woord "tofreden". De Wöer sünd ut dat Johr 2009, schreven kort, ehrer ik na Rügen fohrt bün. "Reise mit Trauer im Gepäck" heff ik achteran in mien lütt Book schrieven. Allens blots Wöer.
Bün tofreden
noch mehr Leven
allens hebben
bruuk ik nich.
Bün tofreden
wat schall't geven
laat se't hebben
bruuk dat nich.
Bün tofreden
kiek na'n Häven
dank för't Leven
op de Eer.
Bün tofreden
hett veel geven
hier in't Leven
heff'k nich böört.
Heff so veel hatt
so veel kann't nich mehr warrn.
Meen, ik weer nu wull satt
hool mi nich mehr för Narrn.
Dor's nix mehr, wat mi ielt
heff vun't Wünschen Langewiel.
Bün tofreden
erst siet eben
is't mien Leven
weet ik erst siet nu.
Mi opreven
wull mehr hebben
nie tofreden
nu heff'k mien Ruh.
Bün tofreden
mit mien Leven
warr't noch geven
wat mi piert.
Hört to't Leven
(warrt)Wehdaag geven
sik wünschen
geev we'r Freden
wenn dat piert.
Lang nich all hatt
man dat kann noch ganz leeg ween.
Wehdaag spören, Kummer satt
un an't Enne beten weenen.
Un wenn't toveel warrt, de Pien
muchst du geern woanners sien.
T.u.M.V.I.
