De Nameddag is binah een beten fröh för 't Bloggen, aver nu kann ik mi de Tiet indeelen un dor weer de Lust, an't Klaveer to gahn eenfach so groot un denn weer dat Leed uk gau trecht. Leider heff ik de Klänge verloren, de ik an'n Anfang noch harr, to veel op de Knöpe drückt; de Charme is toeerst noch dor un verflüggt sik denn doch. Is uk dat erste Leed na mien Schriev-Paus un de Bloom op mien Balkun harr dat uk verdeent. Seet jüst vör'n Stünnn un hört in't Radio, wat de Maler dor vertellt över dat , wat he na de erste Tiet an de Akademie begiepen mußt: allens wat se vörher maakt harrn, de grotorigen Künstlers, weer blots "Attitüde" ween, wat se maalt harrn: "Klexographie", Oh, dacht ik, dat maakt den Ünnerscheed. Ik weet ja sülvst, dat ik dor uk in de Musik gor nich so wiet vun af bün, de Schriever flüggt nu mol to gau över dat Papier un bün uk ümmer to gau tofreden, man ik stell mi denn doch in de Weg un meen, laat de Lüüd man uk ehren Weg geneeten. Uk wenn 't mol ganz un gor nich lückt hett, is dor meesdeels noch wat binnen to finnen.Weer uk so, as ik Rezensionen schrieven durvst för den "Quickborn". Ik nähm uk de leegsten Böker in de Hand un funn noch gude Wöer. De Lüüd harrn sik Mögde geven un at op Schick bröcht. Dor weern se een as mi mit vöruut. Schrieven kunn een ehr ruhig laten, menten de scharpen Dokters, aver se schullen nich druckt warn. Dat weer to veel Ehr. So is de een een Uul un de anner een Nachtigall un de drütte een Fink
Wat maakt de bleuhen Bloom
op mien Balkun?
Heff rein nix för ehr daan
kunn de Winter un Drögte överstahn
bi een, de hier ganz alleenig för sik wahnt.
De hier töövt op di
denn du säst, du wurrst kamen.
Wat wiest sik de bleuhen Bloom
op mien Balkun?
Sach we'r een Grund
mol we'r ruut to gahn.
Harr binnen, dat's verkehrt,
we'r veel to doon.
Nu warrt we'r Tiet
'n beten optostahn.
Wat bruukt so'n Bloom
op mien Balkun?
Water un Licht
een Imm, de kummt flagen.
So as se bleuht
hett se allens daan.
Wat een doon kunn för mi
disse Wöer hier sünd deLohn.
Villicht blifft de Bloom
op mien Balkun
so lang noch to bleuhen
bit wi beide hier stahn.
Freuen uns an eh
denk, wo dat weer
du bleefst bi mi
wurrst du eerst wedder kamen.
T.u.M.V.I.
