In aller Freundschaft - wenn een Di so kummt, mußt Di vörsehen. Denn warrt jüst so leeg, as wenn he seggen wurr: nimm's nicht persönlich. Na, so keem dat uk. Mi wurr vun een Fründ, de denn doch keen mehr weer, bedüüd, bi den Optritt vun den Dag vörher, dor harr so'n ool Keerl stahn mit'n Gitarr, vör Lüüd, mit de he nix to kriegen harr, un harr sien Stücken so liesen för sik hen sungen. Recht harr he; ik bün een oolen Keerl, mit de Lüüd, vör de ik hier un dor singen do, sünnerlig wenn se um so veel jünger sünd, heff ik nich veel mehr to doon. Na und? Dat weet ik al lang un dat is trurig noog. Ik find uk , wat dat Öllerwarrn för'n Leedermaker un Muskant de Saak keen beten lichter maakt. Un wenn ik denn noch hier un dor spääl, wo velen mögen un könen noch mien Platt verstahn? Dor bruuk ik keen "Fründ", de mi dat Elend noch beschienigen deit. Man een Saak laat ik mi nich afdüweln un dat sünd mien Leeders, un dor bün ik bi disse, wo ik nu glieks de Wöer vun opschriev un wat ik güstern do-it-yourself-mäßig in mien lütt Kamera sungen heff un wo ik de Biller un Musik stünnenlang bi Youtube roplaad heff. Dor sühst un höörst nix anners as'n oolen Keerl, de ik nu mit mien 56 Johrn bün, alleen in sien Stuuv. Aver dat Leed is jung un dat Beläven dorto uk, un dat mi so wat noch vun't Leven todacht wurr, dat is eenfach schön.
Noch kann ik Dien Lippen spören.
De liesen Wöer vun güstern hören.
Noch föhl ik Dien Huut hier in mien Hand
gah in Gedanken över Dien Kopp entlang.
Is dat för een Leven
oder schull dat allns man blots för güstern ween?
Is dat för een Leven
oder bün ik morgen we'r alleen?
Noch biet ik sach'n op Dien Tung
de ik mit eens mang Dien Lippen funn.
Noch mark ik, wo still Du op mol höllst
as Du men Hand Dien Rüch langs föhlst.
Op eenmol weer ik Di ganz neeg
binah wurr wohr, dat ik bi Di leeg.
Denn seh ik Di ganz sinnig gahn
hör Di liesen seggen, Du wurrst wedderkamen.
Is dat för een Leven
oder schull dat all man blots för güstern ween?
Is dat för een Leven
oder bün ik morgen we'r alleen?
Alleen, bün ik we'r alleen?
T.uM. V.I.
