Frau weg, Haus weg - Scheiße. Mehr Wöer bruukte mien Footballkamraad Bernd nich, um dat ganze Drama uttovertellen. Dor heff ik mehr Wöer un mehr as fiev Leeder op't Papier bröcht, wo't um nix anners geiht as dat, wat velen annern jüst so mallöört is as mi. As ik disse Leed in "Rollenprosa" maakt heff, weer disse Beläven noch wiet weg. Dor geengt um een Fru vun't Land, de dissen swooren Gang vör de Oogen vun de ganze Welt, dat heet, ehr Dörp, gahn mußt. "Wat kieken Jem mi all an", reep een Fruu vertwiefelt, as ik dat Leed dat erste un., ik glööv, uk dat letzte Mol vör Lüüd sungen heff. Dat weer in Dörpeln, wo se mi af un to mol inlaadt hebben un wo ik dat waagt heff, een op "ernst" to maken.
15 Johr - is dat nix.
Twee Kinner un een Huus.
Op eenmol geeng dat all ganz fix
un Du neihst ut.
Schullst man weg, veer Weken lang
wullst Di melden jede Dag.
Man een, twee Mol reepst Du an
un ik heff luert in de Nacht.
Smiet Dien Hart nich weg.
Wohr Di, wat Du hest.
Smiet Dien Hart nich weg.
Wohr Die, wat Du hest,
Mudder, segg, wat hebben wi Vati daan?
Worum kummt he nich mehr?
He is na een anner gahn.
Sien Stohl blifft leer.
Uk dat Bett neben mi is frie.
Un ik glööv, dat blifft noch lang dorbi.
Smiet Dien Hart nich weg.
Wohr Di, wat Du hest.
Smiet Dien Hart nich weg!
Wohr Di, wat Du hest,
De weg gahn deit, is wieter as de, de blifft.
Un ik heff meent, dat dat sowat blots bi annern gifft.
Smiet Dien Hart nich weg.
Wohr Di, wat Du hest.
Smiet Dien Hart nich weg.
Överlegg - smiet Dien Hart nich weg.
Smiet Dien Hart nich weg....
T.u.M.V.I.
