Geschafft - dat much ik geern öfter mol seggen, aver um mi rum, in mi binnen dor is so veel, dat ik dat Enn nich seh un uk nich finnen kann. Engermaten langskamen - mehr is nich möglich. Dat wat an'n Dag egentlig den meersten Spaaß maken deit, dat is dat Hiere, disse Blog, för umsunst wat schrieven un sik kiekers inbilden, dat kunn ja Minschen geven, de sik dorför interesseeren oder de dat Nett tofällig mien Siet finden lett. Een Maand heff ik nu dörhalen, binah jeden Dag wat schreven - güstern geeng't nich, de Tiet weer nich dor. Mindst dissen lüttjen Lex heff'k schreven, noch gau vör't Opstahn.
Kiek torüch op een poor Weken
wat passeert allens in de Tiet
vun wat ik vör harr, ganz veel streken
liekers schreev ik weckeen Siet.
Kiek torüch, kann'k mi an freuen
wat ik Di heel in mien Arm
wenn uk blots hier un dor noch Rosen bleuhen
se dorum ümmer schöner warrn.
Kiek torüch op swore Stünnen
stunn koolt to freren vör een Graff
kunn licht noch mehr Kummer finden
mark, mi fählt dorto de Kraft.
Kiek torüch, de velen Sorgen
warrn ümmer mehr un gahn nich weg.
De Dag fangt an - een koole Morgen
op de to wenig Slaap sien Schadden leggt.
Kiek torüch op een poor Dage
dor weern de Kinner we'r bi mi.
Dor bleef keen Tiet na, för de tagen
Stünnen, wo ik nix anners heff as mi.
Kiek torüch mit slech Geweten
as ik't wennt bün un ümmer do.
Vun't Schöne bleef man blots'n beten
freu mi, wenn'k wieter kamen do.
Kiek torüch, wat is dor bleven
so vele Wöer, man ohne Grund
un disse Reegen, de ik schreven
hett binah keen anner funden.
Kiek torüch un mi warrt lichter
kiek, weer so veel un ik bün riek
Frünne, Fru, de Kinder ehr Gesichter
mien Leven is't, wo ik op kiek.
T.u.M. V.I.
