Glück ist... sodennig nich veel, denn för mi is dat al een Fest, wenn'k seggen kann, heff utslapen, mutt nich mit möde Oogen den Dag anplieren, stah op mit so'n Geföhl na Knööv un gah dor fix op allens dal. Man wi wöllt nich verrückt spälen, dat is noch orig fröh vundag; dorum will ik lever hier glieks'n Text rinstellen, de bi so'n suure Nacht ruutbottert is, wo Du toletz nix anners kannst un magst as Di sülvst beduurn un Fragen stellst, de gor nix dögen.
Much geern slapen, bün so mööd.
Stünnenlang waken in mien Bett.
Dreih mi hen un dreih mi her
denk, wat fröher weer.
Disse Nach, de warrt we'r lang.
Dusend Biller in de Gang.
Segg, wenn is dat denn mol all
weet nich, wat ik maken schall.
Wo maakst Du hüüt Nacht?
Wo liggst Du hüüt Nacht?
Is Dien Bett uk warm?
Segg, wull höllt Di in sien Arm?
Wat maakst Du hüüt Nacht?
Un wo büst Du hüüt Nacht?
Büst Du al to Bett?
Much geern weten, wo Du slöppst.
Waag höllt buten an de Straat.
Nahwer kummt torüch, we'r tämlig laat.
he is ünnerwegens
he hett wat vun't Leven.
Achter't Finster warrt dat hell.
De erste Vagel hett sik meldt.
Legg dat Küssen över de Kopp.
Segg, wenn höllt dat denn mol op.
Wo maakst Du hüüt Nacht?
Wo liggst Du hüüt Nacht?
Is Dien Bett uk warm?
Segg, wull höllt Di in sien Arm?
Wat maakst Du hüüt Nacht?
Un wo büst Du hüüt Nacht?
Büst Du al to Bett?
Much geern weten, wo Du slöppst.
T.u.M. V.I.
