Grabpflege - dat weer denn doch mol we'r anseggt, güstern op Odenbüll, wo mien Öllern liggen, Siet an Siet, uk wenn se de letzten Johren keen Siet-an-Siet-Leven mehr harrn. Dat Graff vun mien Opa un Oma is weg, as so velen annern uk; nu kamen de Urnengrävers; dat de Kinner keen Arbeit dor mit hebben schöllt, dor geiht dat denn ja uk um. Mien Vadder wull ja uk egentlig op Seebestattung ruut; dor heff ik em aver noch in'n letzten Ogenblick vun afbringen kunnt. Guud, sä he, denn övernimmst Du dat Graff in dörtig Johren. Un vun de doren dörtig Johren sünd nu al twintig weg.
So vele Johren is dat nich her, wat ik dat hiere Leed op'n Karkhoff bi Schönkarken in de Probstee sungen heff. Harr sik de Dochter wünscht, de ehr Mudder een poor Reegen achteran spraken hett. Ehr Broer, een Schipper, stunn dor stiev un stuur dorneben, keen Woord, keen Teeken, he leet sien Swester dat Leit. Denn sung ik mien twee Dodensünndagsleeder un dat hiere weer domols ganz frisch un fangt an mit dat Woord vun de "pickig Eer". Un wenn eener "pickig Eer" faatkriegen will, mutt he gahn na'n Karkhoff Odenbüll op Nordstrand, een Klei, swoor un taag un natt.
Nu kummst Du still to liggen
findst Dien Ruh in pickig Eer.
Un de Leeder, de wi singen
wull kann seggen, wat Du ehr hörst.
Uk wenn Du liggst in koole Eer
bün ik nich bang, wat Du freerst.
Warrn Di in uns Harten warmen
wo wi Di verwohren warrn.
Wull is gahn, wull is verlaten?
Wull hett sien Freden? Wull mutt weenen?
Tiet glitt weg, kannst ehr nich faten.
Güstern wohren, Morgen lehnen.
Uk wenn Du liggst in koole Eer
bün ik nich bang, wat Du freerst.
Warrn Di in uns Harten warmen
wo wi Di verwohren warrn.
Büst ünnerwegen, wo magst Du fohren?
Wull is de Käpt'n vun Dien Schipp?
Osten, Westen, Süden, Noorn
wo Du över't deepe Water glittst.
Uk wenn Du liggst in koole Eer
bün ik nich bang, wat Du freerst.
Warrn Di in uns Harten warmen
wo wi Di verwohren warrn.
De Dag, de kummt, dat könen wi ahnen
man de Stünn, de weet wi nich.
Denn warrn wi uk all nah Di kamen
wo Du töövst in't helle Licht.
Uk wenn Du liggst in koole Eer
bün ik nich bang, wat Du freerst.
Warrn Di in uns Harten warmen
wo wi Di verwohren warrn.
T.u.M. V.I.
