Is apartig, man wat kann ik de Snee geneten, de wi nu noch so richtig fett övertrucken kregen; Giebelstadt is al en ganze Wääk lang herrlig witt; ik krieg denn mien sportiv Montuur an- de Tim un Struppi - Büx - un denn to Foot na de Arbeid un hier un dor maak ik een Büld vun'n Boom in sien Wintervörjohr-Kleed. Uk de Fohrt in'n Zug hett wunnerboor Utsichten, weren de Finsterschieven nich vull Dreck un Smeer. Arbeid riemelt sik op "geiht". Nu sünd de jungen Lüüd dorbi un schrievt ehr 4,5 Stünnen-Klausuren. Een is nich dor mit mank un an em heff ik dacht, as ik dat hiere Leed trechtsimmeleer. "Dat sünd wi, de öller warrn, he blifft jung op disse stille Oort un Wies. Mien Blog blifft uk still, de Opnahmen vun disse Leed krieg ik hier nich to Gehöör. Schaad, is aver uk man enfach, dat Leed, D,e,G; Refrain A,h, D.,fählt man leider noch een Bridge.De Brügg, de versöcht B.B. annerletz in'n Q. to slagen, he harr ja uk würklig recht, denn wat schall dat Pedden un Strieten in unse lütte Platt-Rebeet, wo de "Platt-Ayatollahs" een mitkreegen.Dor fallt mi in, twee Oorten vun Lüüd, dor kannst keen Coaching oder Supervision mit maken: Schoolmeisters un Pasters; dat weer wegen dat "Ego", wat se numol brukten, wenn se vör de Lüüd schullen.Dorum kunn D.A. dat nich laten un hauen de Platt-hen-na-de-School-Lüüd in de Pann;so kunn uk D.R. nich een Rezension schrieven, wo he nich een anner oder den ganzen Rest een lyncht hett.Nödig daan hett't nich.Hett mol een Minsch in de ersten Internet-Tieden mol schreven, dat Platt-Rebeet weer orig lütt, dor keem een sik licht in de Mööt. Aver wenn een man ruhig still ween schall, denn is dat de, de dat Hiere hier schrifft; wat harr ik för de Saak doon kunnt, weer'k nich sülvst an't Ressentiment kamen, heff mi dorvun nich frie segeln kunnt.Man dat schall sik nu ännern.
Dat sünd wi, de de Johren tellen
dat sünd wi, de öller warrn.
Du büst överweg, bruukst di nich an quälen
.um de Tiet, wo wi uns mit hoolt för Narrn.
Dat sünd wi, de buten stahn to freeren
dat sünd wi, de bang sünd vör de Küll.
Du büst över weg und bruukst di nich wehren
um di rum dat Lich un allens still.
De Snee vun disseWinter leggt sik över dien Graff.
De Tranen , de wi weent hebben, wurrn to Ies.
Dat Truertranenlicht köhlt sinnig af
wat över blifft, warrn wi in't Fröhjohr wies.
Dat sünd wi, de hohge Hüser buun
de meent, dat se bald allens köönt.
Du büst överweg, Weetst, ut Wellen warrt Schuum
nix as Gewääs is, wat de Minsch dor dröömt.
Dat sünd wi, de na anner Ogen kieken
bang, se wurrn uns nich gewohr.
Du büst överweg, keekst över de Dieken
weetst, wat lagen, inbildt is un wogr.
De Snee vun disse Winter warrt nich lang liggen
dat Ies um uns Hart daut sinnig weg
Vagel fangt nu bald an to singen
Fruunslüüd maakt sik fein torecht.
Dat sünd wi, de meenen, se wurrn allens entscheeden
dat sünd wi, de meent, se harrn dat Leit.
Du büst överweg, du hest dien Freden
wo dat um Leev un Leven geiht.
De Snee vun disse Winter warrt nich mehr lang regeeren
wat in de Eer utseit is, dat warrt sik röhren.
Gegen Lust un Leev, dor kann sik keeneen wehren
Kinnerlachen, Kinnerlarmen warrn wi hören.
T.u.M. V.I.
