Afscheed

Kiek doch eenmol na mi hen - so hett ja mol een Leed un een Cd heeten, mien "Rode", wo ik noch so um un bi 300 Stück in't Schapp liggen heff, denn domols heff ik noch glöövt, wat de "Reproduktion" nödig weer; man dor glööv ik nu nich mehr an, för mi güllt blots noch "Produktion", dat ik wat maak; dor schall't bi blieven, man dat anner, dor reck ik nix mehr an. Dat "Kiek doch eenmol na mi hen", wat so ehrlig meent weer, hett sien Tiet hatt,nu reckt mi dat, wat ik na annern sehen kann, so as de lütte Ogenblick, wo dor ganz veel binnen weer, wat wi uns all wünschen un hoffentlig af un an oder wengst eenmol beläävt hebben. Dor stunn vör den ICE een smucke junge Fru un kommunizeert mit ehren Fründ dör de Speegelfinsterschiev vun den Zug, de Wöer heff ik sotoseggen in "Echtzeit" schreven, blots de letzte Stroph heff ik mi dorto utdacht, denn dor weer mien Zug na de Giebelstadt al ut den Bahnhoff ruutfohrt.
Johr geiht nu uk noch to Enn, nu mött wi bald 2013 schrieven . Ik mag se ja nich ganz so de krummen Tallen - mol sehen, wat't bedüüd.

Wünsch Jem all een guden Weg dör't Leven

Hm, se süht ut na ganz veel Leev
de dat hüüt Nacht för ehr geev
een Leev, de bit an'n Bahnhoff höllt
kamen in 8 Sekunnen um de Welt.

Süht ut, as weer de Afscheed gor nich swoor
denn op ehr Huut is he noch dor
wo se em we'r bemöten wart
sodennig bi ehr blieven wart.

Süht dör dat Finster, wo he sitt
un jüst noch na sien Handy grippt
röppt ehr an, seggt een poor Wöer
so schön de Leev, noch mehr, noch mehr.

   Harrn jem hüüt nich Afscheed nahmen
   weer se nich kamen na de Bahn
   harr se dat eene Woord nich seggt
   wo he vun tehrt op sienen Weg.

Nu süht se doch na Tranen ut
de Dören klappt, de Zug fohrt ruut
se spöört ehr Hart, wo dull dat sleiht
wat Leev un Lück un Truer deit.

T.u.M. V.I.

Een Talliglicht kunn helpen

Wengst to'n drütten Advent krieg ik hier noch een lütte Lex trecht un kann de een un anner gröten, de hier af un to mol umsunst anklickt hett. Dat weer so jüst un jüst, wat mien ool Laptop nochmol rääd warrn kunn un nich allens verloren geeng, wat ik dorop noteert un inspäält  heff. Heff dor sach uk toveel sammelt, ankeken un daan, dor kunn de Festplatt nich mehr, se ruchelt un denn weer't all. Dor sünd mi denn all de Saken binah verloren ween, mit de ik noch vör Johr un Dag so recht wat flietig Leeders instellt heff. Wenn't nu nich mehr so dull is, denn liggt dat sach uk doran, wat ik na'n niege Richt utkieken do, wo mien ganze Schrieven un Utklabüstern hengahn kunn. Liggt aver uk doran, wat ik dat sach uk nich mehr bruken do. "Er braucht das", dat hör ik noch, wo mi dat naseggt wurr, as ik eenmol toveel de Gitarr in de Hand nahmen heff un de anner dor wat vörsingen wull. Dat bruuk ik nu nich mehr, dat do ik blots noch, wenn't dorhen kummt as övermorgen in Obernwohld, wo ik dat hiere Leed singen warr. Heff dat al in Stockelsdörp sungen, wo so bummelig 50 Lüüd an Kaff un Koken seeten un de Kollegens vun de Nedderdütsche Bühn mol ganz anner Geschichten vörlääst hebben un dat richtig guud henkregen, uk wo se doch jüst dorbi weern, dat Stück för't Theater in de Giebelstadt  to öven, wat een vun se mit nu bummelig 80 Johr utklabüstert hett. Dor segg ik "krall" to, wenn'k men Platt noch so in de Gang krieg, denn weer ik aver tofreden. Dat ik nu mit mi un de Welt tofreden weer, dat mag ik nich so eenfach seggen; aver so'n beten is dat denn so - dat Denken un Sinneeren hett een anner Richt kregen. Turnaround - den Gedanken umdreihen, bit he vun de Kopp op de Fööt stellt wurrn is. So kummst du denn dorhen, wat di dat nix mehr utmaken deit, wat du di Johr un Dag mit quäält hest..Nu kannst du dor blots af un to seggen, wo sellhornhaftig een ween kann. Anfungen hett mit't Woord, nä, sä een, anfungen hett't mit't Denken, Sinneeren un Gruveln. Wenn dor mit trecht büst, hest nich mehr so veel leege Gedanken, man uk nich so veel Leeder över.

Buten Daak, wenig Licht
dusend Sorgen ehr Gewicht
in dien Ohren all de Laarm
un holen uns sülvst för Narrn.
Buten koolt, Schummeravend
mööd un möör na Huus henkamen
wo's de Knööf vun'n Summer bleven
ünnern Harvst sienen griesen Häven?

Een Talliglicht kunn helpen
op den Disch bet Dannengröön
dorto een Woord, wat wi
vun een Minschen läsen könen.
Een Talliglicht kunn helpen
stickt een anner di dat an
sodennig een villicht
över de Winter kamen kann.

Binnen gahn Gedanken
ümmer we'r de sülvig Richt
na achtern, nich na vörn
wo een ik-weet-nich-Tokunft liggt.
Binnen Biller swart-witt-gries
vun so'n ool Kinnerparadies
wo's de Leev vun't Vörjohr bleven
dat Verspräken wi wöllt leven?

Een Talliglicht kunn helpen
un dorto een roden Wien
spöörst den Rook vun
verleden Johr sien Sünnenschien.
Een Talliglicht kunn helpen
un een Bild vun Kinnerhand
sodennig een villicht
över de Winter kamen kann.

In mi um mi Freden
veel to schöön, um wohr to sien.
Wi kunnen em nich räden
in unse operklärten Tieden.
In mi um mi Wünschen
Frünnen weern de Minschen
wo's de Utsicht op een Leven
ünner Sünnschien, blagen Häven.

Een Talliglicht kunn helpen
un dorto een liese Stimm
bruukst keen Wöer vun Bedüden
kannst dor liekers Freden finnen.
Een Talliglicht kunn helpen
stickt een anner di dat an
sodennig een villicht
över de Winter kamen kann.

T.u.M. V.I.