Ik keem vun't Enge Land

England - heff ik al besungen, de Binnendiek, wo Du na'n Osterkoog oder na Niekoog oder uk na Elisabeth-Sophien kieken kannst; wo't mol 'n lütten Haven geev un wo noch de Engländer Krog is, wo mien "Disco" späält hett. Eng schall ja gor nich vun dat dütsche "eng" kamen, mehr wat mit "Wisch" to doon hebben, ennerlei, dat ik op de Engländer Diek läävt heff, is binah nich wohr, denn na twee Joren geeng't na Herrendiek un achteran na'n Olen Koog, Am Ehrenmal, de beste Naam, de't för mi geven kunn. Weer een Breef vun Paster Heuck, wo he mol vun dat Enge op Nordstrand schreev un sietdem segg ik geern "Engeland" to de ole Insel, denn wenn de Häven uk hooch schient un de Blick de Lüüd wiet dünkt, is't doch uk tämlig eng ween in unse Denken un sünnerlig uk in mien. Bün ümmer noch dorbi, de Ogen 'n beten wieter apen to kriegen. Dat hiere Leed heff ik hüüt morgen in'n Zug ganz op de Enge henschreven un "eng" is ja uk dat dore nich ut mien Heimat ruutgahn könen, lievhaftig oder in Gedanken. Harr Sott, dat Mathias O..erst in Oschlo in'n Zug steegen is, denn vun dor bit Lübeck hett he 7 Lüüd anropen un över Krediten un allens wat dor sunst noch tohöört över sien Handy preestert. Wat weer dat doch schön, as wi güstern seghen, wo op de Bühne vun't St.Pauli-Theater een Handy  in een Tulpenvaas rinsmeten wurr. För Mathias O. sien weer dor noch Platz ween.

Ik keem vun Enge Land
keem nich ruut ut't Enge Land
ik bleev in't Enge Land mien ganze Leven.

Ik keem vun Enge Land
dor de Priel un dor de Strand
un de wiede Blick bit hen na'n Häven.

So as geeng't mit Ebb un Floot
so weer mi uk meist to Moot
Ik bleev in Enge Land mien ganze Leven.

Fohrt na Hamborg, na Poris
man dor wurr ik ganz gau wies
dor much ik gor nich leven.

Seet in'n Fleeger un keek dal
na Afrika dat eene Mal
man ik fraagt, wat hett Di denn hier dreven?

Keek in't Fernsehen, Chott de Welt
Hunger hier un dor dat Geld.
Vun Enge Land much keen een räden.

Keek mi um un funn't nich mehr
kreeg knapp mit, wo dat passeert:
England as fröher weer nich bleven.

Vun't Erinnern bleev een Rook
hier un dor een Bild in't Book
kunn mien England doch nich räden.

Is een Saak vun Lüüd un Tiet
de Weg na Hüüt wurr mi to wiet
bleev in England mien ganze Leven.

Ik keem vun Enge Land
keem nich ruut ut Enge Land
bleev in Enge Land mien ganze Leven.

T.u.M. V.I.

Büsum (Heidi Kabel is dor west)

Google schmäht Hamborg, schrifft dat Blatt,  nä dat wurr'k nie nich maken; krieg jüst mol de tweete Chanx, disse Stadt kennen to lehren un mi so'n beten in ehr rin to finnen; kaam nu vun de eene na de anner Kant, gah hier sogor in'n plattdütschen Gottesdeenst, wo't vundag as op Bestellung um dat Strieden geeng, wat nich lohnt un wat wi uns un de Minschen 'n beten wat nasehen schullen. Dorbi weer'k jüst güstern avend we'r politsch wurrn un denn brennt dat in mi binnen uk glieks för luter Gift gegen "öko" un gröön un rood.
As ik noch "aktiv" weer mit mien Musik, hett dat leider nich so ganz lückt mit Hamborg un mi; in de Fabrik heff ik de pienlichste Optritt överhaupt henleggt, in't Ohnsorg-Theater hebbt se mi man uk blots eenmol inlaadt un weer Bolko nich ween, harr ik hier binah nie nich een Chanx kregen. So heff ik Heidi Kabel uk man blots in Büsum to Gesicht kregen, as ehr, ik segg mol, "Bekannte" in'n Kursaal sien Programm dörnahmen hett. Jens Jensen harr mi bruken kunnt, wat ik för em inspringen schull, man dat kann dat Leed vun alleenig beter vertellen. Heff't maakt, as ik för de Fier vun Heidi Kabel ehren 8o. Burdsdag een poor Korten tostüert kregen harr. De Kassett, de ik mit dat Leed för ehr inspäält heff, much ik ehr denn doch nich geven. Egentlig schaad un uk so'n beten dummerhaftig, aver een Jung vun't Engeland mußt dat ruhig nasehen.


Een Musikus reep bi mi an
wat ik nich för em inspringen kann in Büsum.
Wat? In Büsum
Een poor Gruschen geev dat uk
un denn geev ik mi een Ruck
un fohrt na Büsum.

De Kursaal weer binah ganz vull
man dat späält ja gor keen Rull
denn een Snack geeng um:
Dor sitt een Star in't Publikum.
Ja, dat Beste vun dat Fest
Heidi Kabel is dor west.
Se kiekt un höört sik allens an.
Man segg mi, wat weer dat för'n Programm?

Un de ole Kurkapell
tickelt Di dat Trummelfell
in Büsum.
Een Zauber maakt ganz frische Tricks
un de Minschheit applaudeert uk fix
in Büsum.
Denn keem een lütte Deern
de uk al över 70 weer.
Klein Erna fung dat Scharsen an
un ik mit mien Leeder keem glieks achteran.

Dat Beste vun dat Fest:
Heidi Kabel is dor west.
Se seet in't Publikum
un dat heff ik nich verwunnen.

Man de Avend hett sik lohnt
dat geev ja noch een Sensatschoon:
Zarah Leander:
und es wird einmal ein Wunder geschehen.
Dat weer de Kunferencier, de sik umtrecken dä
as Zarah Leander:
Kann denn Liebe Ssünde ssein.
Nein, nein - blonde Fruunslüüd dörvst nix glöven
denn sunst kannst Du wat beläven.
Denn weer dat ut mit dat Programm
se kummt na de Bühne un gifft mi de Hand:
Dat Beste vun dat Fest
Heidi Kabel is dor west.
Heff mien Mutti dat vertellt
vun Büsum un de grote Welt.

T.u.M. V.I.

Kaken is ehr A un O

Magern Minschen dörvst Du nich trugen -  stellt sik dat mol eener för, so hebbt de Lüüd vun Baasdörp dacht un sach uk annerwegens; de Keerl is blots to fuul to eten, dat heff ik uk al höört; nä - een Keerl mutt wat in't Liev un op de Rippen hebben, sunst warrt dat nix. Ach un wat kann een sik högen, wenn he F.E.Peters sien Vertellen vun de Italjäners lääst, de in Baasdörp den Wall för de Iesenbahn opsmieten un in de Ogen vun de Baasdörpers regelrechte "Schietenfretter" weern un dorum uk so gääl utseghen. Ik bün ja man ümmer so'n beten mager un witt, dor hett de veele swarte Koffi, de ik an'n Dag wegneihen do, uk nich hulpen. In dat dor Leed, wo ik mi noch de Humpta-Melodie för trechtbasteln mutt, do ik so, as wurr mi dat feine Eten nich recht wat angahn, man ik kiek geern de doren Sendungen, wo kaakt warrt, dorbi krieg ik mi mien Schiev Brot mit Kääs un Wurst un denk mi mien Deel. Af un to, dat hett de leve Gott denn sach so wullt, krieg ik aver uk mol richtig wat Gudes op't'n Teller un dat hau ik denn aver uk weg mit Lust un Leev. "Wehr Di man, mien Jung", sä Opa ümmer.


Wat kött de Lüüd fein kaken
all so vele Saken
mit Pepper un mit Salt
mit Botter un mit Smalt.
Gahn all tomal, is't ehr bekannt
na de Steerns vun't Restaurant.
Kaken is ehr A un O
vertellt sik, so geiht dat un so.

Wat kött de Lüüd fein eten
de Wien nich to vergeten
rood un witt un nich to koolt
wat för'n Johrgang, Hauptsaak oolt.
Gegen dat Wehdag vun dat Liev
achteran een Digestif
Kääs, de maakt de Magen to
Eten is dat A un O.

Man ik bün mehr för een runde Schink
in mien Bett as op mien Teller'n Höhnerbink.
In de Hand heff'k lever een weeke Bost
as, wat weet ik, för een Fleesch vun Nahwers Rost.
Man ik biet veel lever in de Fru ehr Nack
as in een Frikadell ut ganz veel Mähl un beten Hack
un dusend Mol lever as een Ossentung
küss ik mien lütt Fru ehren weken Mund.

Wat kött de Lüüd hoch kauen
un allens we'r verdauen
mol luut un denn we'r liesen
egal is't, wat för Spiesen.
Wat kött se so fein swögen
vun de Saken, de se mögen
in't Fernsehen un in Radio
Kaken is dat A un O.

Wat kött de Lüüd fein preestern
Anton Schubeck is de Meester
Lafer kaakt sik een mit Lichter
sünd sik gegensietig Richter.
Ach un wo se sik we'r tieren
un gegensietig fieren
un ehr Jüngers kieken to
Eten is ehr A un O.

Man bi mi, dor blifft de Köök meist koolt
in mien Laken mit mien Söten föhl'k mi wohl.
Se hett een feine Snuut un uk ehr Poten
de mag ik meist so geern un fast anfaten.
Denn mien Deern, glöövt mi dat, se is so fien
veel mehr wert as de nouvelle cuisine
bruuk bi ehr keen Gabel un keen Mess
denn dat gifft noch wat veel Betteres.

T.u.M. V.I.

Segg worum (wullt Du nich op't Sofa kamen)?

Ein Klavier, ein Klavier - woveel vun disse ewigen Wöer ut Loriot sien Wunnerwark sleppt wi mit uns rum; ditmol schullt ehrer um een Canapé gahn, wat na de gude Stuuv rinböört warrn schall, wöllt wi hopen, dat dit Möbelstück handliger is as mien Kaps-Flügel, de vun Mohr sien Lüüd ut mien Wahnung in'n tweeten Stock de Trepp dalböört wurr. As mien Nahwer de Dör opmaakte un sä, se schullen den Apparaat doch noch eenmol för de Oma ut Massachusetts ropp un rünnerbören, fung de Luft binah an to brennen, so weern de starken Keerls in de Brast; denn hooch is dat eene, aver dal is noch leeger.
Mien "Sofa"-Song is ja sach nie in't Radio späält wurrn oder bi Talk op Platt, villicht uk wegen de Schleichwerbung, aver ik heff't bi vele Optritte sungen un hett mi ümmer düchtig Spaaß maakt, alleen wegen dat Pharisäer-Gedoo (Du weetst, ik bün sien Fründ"). Een junge Fru vun Nordstrand hett sik dat Leed ümmer wünscht, ehr Mann weer in echt op Montage un se wull dor wengst mol över nadenken, wo dat in dat Leed  um gung. Ik nähm dat Leed nich mit mien lütte Appraat för den Blog op, will keen Sriet mit GEMA un vun mien rode CD "Kiek doch eenmol na mi hen",wo dat Leed op is, sünd ümmmerhen bummelig 300 Stück in mien Schapp överbleven- De dat Leed hebben will, schall sk bi mi melden.


Ik heff'n Buddel mit - Mariakron.
Ik dach, 'n Dag as hüüt wurr sik lohnen.
Hüüt avend heff ik mol nix vör
un nu stah ik vör Dien Dör.
Dien Ool is weg, Du büst ganz alleen.
Du weetst, ik bün sien Fründ, aver dat dörvt nich ween.
Ewig op Montage de ganze Week
un dorum deist Du mi so leed.

Segg, worum. segg, worum
wullt Du nich op't Sofa kamen?
Segg, worum; segg, worum
wullt Du nich op't Sofa kamen?

Lalalalala....Ohohoh

Ik bün 56, man hüüt bün ik jung
wenn ik Di seh, denn kaam ik in Schwung.
Ik kann Di so fein lieden
worum stellst Du Di so an
wat ik rein nich begriepen kann.

Seg, worum, segg, worum
wull Du nich op't Sofa kamen?
Segg, worum, segg, worum
wullt Du nich op't Sofa kamen?

Lalalalalala

Segg, wat kummt denn dor för'n Waag op de Wartft?
Is dat Dien Mann, denn hau'k lever af.
De Buddel ja, de nähm ik mit
denn wi wöllt ja all keen Striet.

Uh - ah ..segg worum, segg worum
mutt Dien Ool so fröh we'r kamen?
Segg, worum, segg worum
mutt Dien Ool so fröh we'r kamen:

Lallalalalala..

T.u.M.V.I.

Beer un Bramien

Dekonstruiere Dein Feindbild - dat bün ja ik, op de ik dor inslaan do, dor mußt uk erstmol op kamen; heff'k erst so richtig lehrt, as ik de Rääd lääst heff, wat de Präsident vun Israel in'n Bundestag holen hett: dor sä he, dat he mit Moses vun Ägypten losgahn weer, dat he dor an de Ramp vun Auschwitz stahn harr, dor keem mi dat an, dat ik denn ja uk an de Ramp stahn harr, man op de anner Siet, wo ik nie stahn wull un wo Mengele stunn. Felix Droese hett dat ja in een groten Scherenschnitt utdrückt: ich habe Anne Frank umgebracht. Man dat geiht ja uk een Nummer lüttjer: so full mi disse Leed in, as ik na Hamborg fohren dä un een Keerl mit'n scheußlig Fahn achter mi seet un stunk, weer knapp uttoholen; man dor dach ik, dat kunnst du ja uk ween, Ipe, hest uk wat vun faat, hest Lück, wat Du de Minschen nich so to Last fallen deist un Dien schöne Leven verdeist oder doch? Hest sach'n beten mehr Lück hatt, wat Du dor nich mit ünnergahn büst in de Pharisäer-Flaag, wo't Grog un Punsch un Tisserand un Underberg geev "ohne Ende", as mien Football-Kolleeg Klaus ümmer seggt. Gah an de Buddel-Regalen vörbi un freu mi an dat Geld, wat ik sporen do, man heff in anner Regalen rinlangt un dat nich to knapp.

De ole Keerl is jüst so oolt as ik
sitt dor mit de Buddel in de Eck.
He is al tämlig vull.
Bramien stinkt ganz dull.
He kreeg sien Buddel Beer un dat späält för em keen Rull.

De ole Keerl, wat harr he för een Leven?
Wat hett em lockt un na den Bramien dreven?
Wo lang he wull al süppt?
Fung he an, dor weer he lütt?
Oder is dor een Kummer, de noch ümmer an em fritt.

Beer un Bramien, laat dat Schiet lever stahn.
Schullst mit apen Ogen dör dat Leven gahn.
Beer un Bramien, hest al noog vun hatt
de schöne Tiet vun't Leven för de Katt.

De Keerl dor is een Minsch so as ik.
Uk vun een as em heff ik een Stück.
Uk wenn't nich jedeen süht
bün vun em nich mol so wiet
jüst as ganz veel anner Lüüd.

De Keerl dor hett uk wat vun mi.
Dorvun is keen een vun frie:
Wi söken een lütt Stück
wi söken een lütt Stück
vun't grote Lück, vun't grote Lück.

Beer un Bramien, laat dat Schiet lever stahn.
Schullst mit apen Ogen dör dat Leven gahn.
Beer un Bramien hest Du al noog hatt.
De schöne Tiet vun't Leven för de Katt.

De Minsch, he maakt sien Ogen to.
Sien Bramien-Brägen is anners wo.
Villicht wo't hell in't Dustern is
uk wenn nix to smustern is
uk wenn't een falsche Freden is, dat's wiß.

De Keerl, ik wünsch em noch veel Lück
dat he noch schafft een gude Stück.
De Bramien an em tehrt
wo he sik toletz verleert
ach, harr dat Leven doch'n beten Wert.

Beer un Bramien, laat dat Schiet lever stahn.
Schullst mit apen Ogen dör dat Leven gahn.
Beer un Bramien hest Du al noog hatt.
De schöne Tiet vun't Leven för de Katt.

T.u.M. V.I.

Du töövst, ik glööv

Ut de Franzosentid - ut de Lübecker Franzosentiet heff ik güstern mien jungen Lüüd op Platt wat vertellt, se kreegen uk een ganze Deel mit, man denn harr doch de Pupsität de Överhand un dat Stück wurr mi kaputtlacht. Se harrn aver egentlig allens begrepen, wat ik ehr in de oole Spraak vertellt heff. Mien Fähler weer, dat ik "Moislingers" sä, de plattdütschen Plural, un dat weer denn al noog, um sik för Lachen to bedoon. Dat piert natürlig, sünnerlig weil ik af un to so vör junge Schoolmeisters do, as kunn dat gahn, de Schölers mit Plattdüütsch to bemöten. Na, dat mutt ik denn nochmol utprobeeren. Leider heff ik dat hier allens schon eenmol schreven, aver denn heff ik de Knoop för't Spiekern nich drapen, weer wull al to mööd. Naja, mien Leed is aver uk so'n been suboptimal inspäält un sungen. As ik't hörte, keem mi we'r in de Sinn, wat mien Junges ut mien Rockband säen, as se mitkregen, dat ik ümmer so'n utdachte Binah-Engelsch singen dä: "He weet uk nich ganz genau, wat he dor singt", meente Tedje. Dat seet, dorum grööt ik erstmol mien lütt Blog-Gemeen; mien Fründ ut Taiwan hett uk we'r schreven::nice blog please look at mine. Ik glööv, dat laat ik lever blieven. Mien Leed kummt hüüt oder morgen; nu's erstmol Football anseggt. De ole Herrn vun TUS, de töövt, ik glööv. V.I.

Bün we'r op'n Weg na Di, mien Deern.
Ik weet, dat Du al op mi töövst.
Ik freu mi, dat ik Di bald seh, mien Deern
un Du ja uk, ik glööv.

Ik glööv
Du töövst.
Du töövst
ik glööv
jüst as ik
op de Leev.

De Zug, de dä mi de Gefallen
un fohrt nu los.
Ik weet, dat Du al op mi töövst.
Dat he sik hüüt beielen schall
dat's blots
weil ik meen, dat Du we'r op mi töövst.

Schick Di gau een SMS
bün ünnerwegs
ik weet, dat Du al op mi töövst.
Du hest bestimmt den Disch al deckt
för mi, wo ik ganz fast an glööv.

Ik glööv
Du töövst.
Du töövst
ik glööv
jüst as ik
op de Leev.

T.u.M.V.I.

Nu man to, söök Di wat ut

Sei milde mit den Deinen, seggt Solon, dat will ik denn versöken un mien Kolleegens dat nich lang nadrägen, wat se sik dor över mi so in Iever räädt ebben, dat ehr dat slech Geweten de Hals lang schoot un se muusenstill weern op Mol, as ik an se vörbileep, un ik will dat denn uk utholen, wat dor denn to so'n havareerte Leev an Gift un Ekelwöer tohören deit, aver kann mi nu mol nich na so'n anner Galaxis hochbeamen un wenn eener mi dusselig kummt, segg ik em oder ehr blots, ik bün oolt, ik bruuk dat Geld. Dor blifft na so'n Dingsdag egentlig blots, sik op't Wuchenend to freuen, uk wenn Du nich jedes Mol we'r Hans Albers achternah de Frieheit langsschumpeln kannst. Liekers, wat weer dor verleden Fridag in de Gang, op de Lütte Frieheit,, dat kann dit Leed gor nich allens röverbringen. Heff't liekers gau hier rinnahmen, dor mußt mol we'r wat vun ool Rocking Dokter her, aver so licht is mi dat nich fullen, bün man uk veel moll un mau to Gang ween un so'n beten ut dat Rollen un Rocken ruut.

Chott, woveel Leven's in de Gang
gah mol au de Frieheit langs.
Keerls un Fruunslüüd op de Straat
Klock halvig een is gor nich laat.
Chott de Lüüd so vull Begehr
ennerlei, wat't is, noch mehr.
Worum sünd wi hierhen fohrt
nich blots rümstahn vör een Poort.

Wonah is Di de Sinn?
Wo gaht wi nu glieks rin?
Wo de luuste Musik späält
wo de Fruuns de Kleeder fählt?
Wo de starken Keerls stahn vör?
Wo een Speegel in de Dör?
Wo dat liesen is un luut?
Nu man to, söök Di wat ut!

Kött nix dorför, den wi sünd jung
man hüüt blieven wi nch dumm
gahn dor nu man fix op dal
kaam herin na dat Lokaal.
Un wenn dat hüüt nich so dull weer
kaamt wi in een eek we'r her
frisch anmaalt un op Schick
warrt sik wat anners hier ruutpickt.

Wonah is Di de Sinn?
Wo wullt Du gieks rin?
Wo de luutste usik späält
wo de Fruuns de Kleeder fählt?
o de starken Keerls stahn vör?
Wo een Speegel in de Dör
Wo dt liesen is, wo luut?
Nu man to, söök Di wat ut.

T.u.M.V.I.

Maak dat Fernsehen ut

Meide die Lust, die Unlust gebiert - was heißt "gebiert"? fraagte een vun de Lütten, dat kunn ik em verdütschen jüst so as, wat ool Solon dor mit meent. Schallst nich ewig lang an Dien Cumputer sitten un de Rest ut de Weg gahn. Na, ik weet tämlig genau, wat Solon dor meent, uk wenn de in sien erste Leven noch keen vun disse Wunnerkisten to Gesicht kregen hett. Wat dat bedüüd, kunn ik mi al in mien Kinnertiet bi Mudder afkieken, de vör den Fernsehappraat hung as een inspaart Minsch an dat Finster vun dat Lock, wo se em wegslotten hebben. Un de lütte rode Knoop, de is ja nu mol ganz slech to finnen, kunnst ja glöven, Du versüümst wat, wenn Du nich noch de nächste Minuut dor henkieken deist. Weet denn överhaupt noch een, wat dat uk mol so wat geev as een "Sendepaus" un't nix anners to bekieken weer as'n Testbüld? Chott, wat mußt een luern bit "Erikas Bastelstunde" keem oder gor "Sport, Spiel, Spannung".

Do nich dat in een Tour
bit Di de Lust vergeiht
dat Du dat, wat uk mol suur
is, gor nich mehr veel deist.
Do nich dat in een Tour
wat licht is un nich piert.
An't Enne steiht Beduurn
wenn Du Di vör allens tierst.

Maak dat Fernsehen ut.
Legg de Böker weg.
Smiet dat Blatt vun güstern ruut.
Maak Dien Stuuv torecht.
De Cumputer rünnerfohren
dor is de Knoop.
Wo lang weerst nich in Dien Goorn
un haalst Water ut Dien Soot.

Hool op Verstick to spälen
denn dor löppt dat op ruut.
Regeert Di blots een Saak
denn gahn de Lichter ut.
Dien Leven is toletz
nix as een griesen Daak.
Wenn een Minsch narrens bigeiht
nix ut sik sülven maakt.

Maak dat Fernsehen ut...

Hool op Di to beleegen
dat weer doch gor nich veel.
Denk an de letzten Dage, Stünnen
de magst Du gor nich tellen.
Laat Dien Leven nich blots
vun anner Lüüd regeeren.
Büst meist jüst dorbi
Dien egen to verleeren.

Maak dat Fernsehen ut...

Do nich ümmer blots
dat, wat Du to lang dääst.
Dat warrt Tiet, dat Du
dien egen Leven läävst.
So as dat een Minsch
de een beten frie is, kann.
Segg wo Du op töövst
fang dor glieks mit an.

Maak dat Fernsehen ut...

Maak dat Fernsehen ut
laat Dien Sorgen weg
Gah doch eenfach ruut
smiet de Käden weg...

T.u.M.V.I.

Wurrn blots as Minsch geboren

Dürfen Männer weinen, fraagte ik mol een junge Fru. Ja, sä se, aver nich to oft. Rums, dat seet. Aver dat sünd so Momenten, de Du uk vun de Flmmerkist her nich vergittst, wo een, de sik sunst as Herrenminsch opföhr, bi't Vertellen vun sien Unkel, de sik in'n Krieg nix vun sien Moral un Anstand afhanneln dä un dorför mit sen junge Leven betahlt harr, vun de Tranen unnerspöölt wurr. "Redner hält inne", stunn  in't Protokoll. Weetst gor nich, is dat blots Truer oder sünd dat nich ehrer Tranen, weil dor so vull Unrecht weer, wo sien Unkel hendörch mußt. Ik kunn mi vörstellen, dat uk de Tranen, wo't in disse Leed um geiht, uk gegen dat dor gräsige Dootblieven weent wurrn, wat as dat grote Unrecht an't Enne steiht. Wo geern weer Unkel 100 Johr oolt wurrn, weer mit 89 noch lang nich dor mit trecht, uk wenn dat Wehdag em vertehrte. Villicht schull so'n persönlig Ogenblick gor nich "versungen" warrn, aver wenn Plattdüütsch wat kann, denn is dat de stille, eenfach Troost, de Du op platt in Truerstünnen finnen kannst.

 

Se reepen an, mit Unkel weer't so wiet.
He weer kümmerlig, nu wurr dat Tiet.
Fohrt na sien Lager hen.
Seet een Stünn still bi em.

Een Jammer weer't, wat een dor segh
un sien letzten Wöer gungen mi so neeg:
Weer meist een schöne Leven
trurig Momenten hett dat geven.
Mutt mi dor ja nu in geven
much so scheußlig geern noch leven.

Unkel sä't mit 89 Johr.
Wat schull he leegen, weer bestimmt so wohr.
Bit toletz weer he nich inverstahn
op ewig ut dat Leven ruuttogahn.

Un ik seet dor man blots as dumme Jung.
Wußt nich, wat ik em dor seggen kunn.
Denn keem dat Geweten över em
wull em noch de letzte Stünnen utschännen.

Unkel, Du wurrst blots as Minsch geboren.
Wull kann sik de Unschuld ewig wohren?
Kruut un Blöme wassen in een Goorn.
Unkel, Du wurrst blots as Minsch geboren.

Kunn nich blieven, geev em still de Hand
dor keem em dat stille Weenen an.
Un jede vun sien Tranen weer sach de Pries
de för so'n Leven nich to düer is.

Unkel, Du wurrst blots as Minsch geboren
kannst dat Leven Di nich wohren.
Kruut un Blöme wassen in een Goorn.
Wurrn as Minschen blots geboren.


T.u.M. V.I.

Karaoke

In the Navy - oder doch lever nich, de ool Dreemaster is denn ja wull in een grote Schiskojenno op Grund lopen, wenn de man blots wedder klorkamen deit. In the Navy mußt Du Di 'n beten vörsingen, denn hest'n Idee vun disse lüttje Riemel-Souvenir: Güstern weer Karaoke anseggt un dat Leed vun de Village People harrst denn uk düchtig luut vördrägen kunnt. Is ja binah lachhaftig to vertellen, aver hett mi doch jöckt, 50 Meter vun de Grönspaan, wo John, Paul und George düchtig opspäält hebben, dat ole "I saw her standing there" to schmettern. Weer ja man scheußlig hoch ansett un ik weer de ganze Avend heesch achteran. De Lüüd is't dorbi puttegaal, wat un wull dat dor to hören gifft, applaudeert warrt dor binah nich. Man de Kolleeg, de "Me and Mrs.Jones" geven hett, de hett mi groten Indruck maakt un de much ik sodennig geern we'r hören.


Karaoke - hest dor al wat vun hört?
Karaoke, schall'k Di seggen, wat passeert?
Karaoke - güstern weer'k vun de Partie
Karaoke un dor is doch gor nix bi.

Denn Du un ik wurrn geern as Elvis singen
de Fruuns 'n bet na Whitney Houston klingen
de eene as Oasis, de anner Barry White.
Glöövst ja nich, wo de Lüüd de Sinn na steiht.

Karaoke - so wat hest Du noch nie nich hört.
Karaoke - maakt nix, wenn dat mol mallöört
Karaoke - nicht jedeen kriggt den Ton
Karaoke - ik wurr ümmer we'r hengahn.

Dor in dat lütt Book stahn ganz veel Leeder binnen
kann sik jedereen glieks sien Liebling finnen.
Sühst al we'r twee dor op de Bühne stahn
Heidi Brühl - wi wöllt nich ut'nannergahn.

Karaoke - disse  Spaaß kost nich veel Geld.
Karaoke - een Avend, vun de een geern vertellt.
Karaoke - un dat nächste Mol , mien Deern
Karaoke - much ik geern Dien Singsang hören.

Denn an't Mikro is al we'r de Dickmadam
It's raining Men, se deit we'r, wat se kann.
Un uk wenn de Ohren af un to mol pieren
bi Karaoke, gifft dat keen sik Tieren.

T.u.M.VI.

Wat hett Nahwer daan?

Chott - wat liggen trurig Tieden achterut. Funn de hiere Text in een vun mien Krittel-Krattel-Bökers vun 2007 un heff noch gau nalääst, wat dor sunst noch stunn vun de Dag, as ik't schreev. Wunnerst Di denn doch, wat Du dor vun weg kamen büst. Aver villicht kennt de een un anner uk dat Geföhl, enn um Di rum allens so herrlig utsüht, dat Du Di richtig Gewalt andoon mußt, dat Du dat utholen kannst.
Heff för dit Leed in't oole Book vun Kreis Husum een Huus ut Schobüll utsöcht, nähm an, wat dat noch steiht. Weer dat Quarteer för de Husumers mit'n gude Inkamen. Dor kunnst as Nordstrander Jung nich eenfach so oplopen, dor weern de Herrschaften doch 'n bet to püük för.Uk an de Schobüller Deerns, dor keemst nich ran; hest dat egentig uk gor nich erst versöcht, dor weer de Schobüller Barg eenfach to hooch.

Wat hett de Nahwer daan?
Wat is denn ween?
Hett so'n feine Huus dor stahn
kann meist jedeen sehen.

Hett niege Finster
de Rasen hett he meiht.
Wat gifft dat to schimpen
wo Di dat nich angeiht?

Sien Waag hett he fein wuschen
frisch wachst un uk poleert.
Muchst geern mit em tuschen
Dien Waag's vull Rust un Smeer.

Sien Kinner sünd an Juchen
spälen mit Larm un Lust.
Du büst to nix to bruken
hest al vörher wußt.

Sien Fru kann wat beschicken
ehr Goorn so gröön un bleuht.
Dat kann nich jedeen lücken
de dor uk nich geern bigeiht.

Se sünd al so för Morgen
geneten all dat Lück.
Du plaagst Di mit Sorgen.
Wat hest Di hüüt denn we'r ruut pickt.

In Dien Huus de olen Saken
de holen een poor Johr.
Wat schullst dor groot an maken
lohnt knapp noch, is doch wohr.

So maakst dat mit Dien Leven
tellst de Rest, de Di blifft.
Wo wullt Du dat weten
wat dat noch för Di gifft?

Wat warrt de Nahwer seggen
as de Herr, so dat Gescherr.
So as Du mag he nich leven
he warrt wieter pedden.

Schullst versöken em dat gönnen
wenn he luut un fröhlig lacht.
He warrt dat uk sach kennen
ünner jedes Dack een Ach.

Dorum laat em in Freden.
Freu Di an de Bedriev
vun sien Lück in't Leven
fallt för Di noch af een Schiev.

Erstmol Dör un Finster apen
versöök dat mol mit "Moin".
Schullst de Bessum faten
de Stoff vör Dien Dör wegneihen.

T.u.M.V.I.

Maakt mi gor nix ut

Alternativlos- oder doch, ennerlei, gifft to veel Saken, wo wi geern een anner Richt för harrn, denn so schön hören sik de Narichten nich an, de se uns vun alle Kanten un Sieden över de Kopp geten. Ik warr denn ümmer so'n beten tuzig, kann dat ni nich af, wenn Lüüd sik so scheußlig eenig sünd un denn so erst recht "alternativlos" sünd. De junge Lüüd in Tunesien hebben sik weengst mol um een anner Richt streden un dor kunn ja wat bi ruutkamen. Heff annerletz meent, dat vörige Johrhunnert, dat weer ja binah so'n Oort "dütsches Johrhunnert" een, nu weern annern an de Reeg, dor lohnt dat Henkieken ehrer as na uns, de wi ja egentlig scheußlig satt sünd. Nä, een Spaaß is dat nich, hören Radio, aver een swarte Lust is't, dat Ackewars mit dat schöne Platt antogahn un dorum heff ik disse Nich-mit-mi-Sermon opschreven un gau mol inspäält. De letzte Stroph keem nich mehr to Gehör, dat Umblädern heff ik nich riskeert, denn güstern bün ik mit een lütte Leed nich to Gang kamen, nix to maken, hett villicht nix döcht. 

Se seggen, dat wurr nu scheußlig warm  maakt mi gor nix ut.
Een Wäer, wat wi noch nie nich harrn - maakt mi gor nix ut.
Een Rägen, de dat noch nie geev
dat för uns nich mehr veel Tiet bleev - maakt mi gor nix ut.
Maakt mi gor nix ut.

Se seggen, dat kunn bestimmt so kamen - maakt mi gor nix ut.
Veel ehrer noch, as wi dat ahnen - maakt mi gor nix ut.
De halve Minschheit op de Loop
hen na uns, denn uns geeng't to goot - maakt mi gor nix ut.
Maakt mi gor nix ut.

Mi maakt ut, dat ik nich mehr kann
mi maakt ut - as de junge Mann.
Mi maakt ut - dat mi bi't Football spälen
Luft un Knööv un Hart al fählen.

Se seggen, Bomben kamen vun ganz wiet her - maakt mi gor nix ut.
Dat denn nix as fröher weer - maakt mi gor nix ut.
Se seggen, dor weer Gift ganz veel överall
vun junge Minschen, wo keeneen weet, wat he nu schall - maakt mi gor nix ut.
Maakt mi gor nix ut.

Se seggen, de Russ steek vull Gewalt - maakt mi gor nix ut.
De China-Mann de Welt sik krallt - maakt mi gor nix ut.
Half Afrika stunn vör de Dör
wi weern all to wenig, oolt un al so möör - maakt mi gor nix ut.
Maakt mi gor nix ut.

Mi maakt ut, dat ik jünger weer.
Mi maakt ut, dat ik mien Hoor verleer.
Mi maakt ut, dat mit de Fru, de Leev
dat ik keen 6 richtig heff.

Se seggen, dat Geld, dat geeng bald in de Grütt - maakt mi gor nix ut.
Weil hier un dor nix achter sitt - maakt mi gor nix ut.
Wi mußten allens mit Gut un Grund betahlen
de vun de Banken, de harrn sik dat stahlen - maakt mi gor nix ut.
Maakt mi gor nix ut.

Se seggen, wat wi freten, dat weer vull vun Gift - maakt mi gor nix ut.
Dat dor rein nix vun överblifft - maakt mi gor nix ut.
Se seggen, dat Fleesch, dorvun kregen wi to veel
jedereen vun uns nimmt sik een to grote Deel - maakt mi gor nix ut.
Maakt mi gor nix ut.

Mi maakt ut, dat ik Wehdag heff.
Mi maakt ut, wat he seggt, mien Chef.
Mi maakt ut, dat he mi nich bruukt.
Dat maakt keen wat ut, dat maakt mi wat ut.

Se seggen, de Jungen geengen op de Olen los - maakt mi gor nix ut.
Dat Leven lohnt för de Rieken blots - maakt mi gor nix ut.
Se seggen un preestern "Ünnergang"
de Minschheit un de Eer keemen nich mehr langs - maakt mi gor nix ut.
Maakt mi gor nix ut.

T.u.M.V.I.

Ik pedd

Die Frau als Solches - dat is natürlig för'n Leedermaker dat Een un ümmer We'r, wo he bit toletz een Ursaak findt un sik wat for ehr, wegen ehr un na ehr utklamüstert. Veel heff ik al uk mol in de jungen Johren beläävt un so is dat uk bi disse lüttje Leed. Dat kummt hüüt natürlig ümmer mehr vör, dat mi een lütt Fru över is, bi't Radfohren to'n Bispill as hier, midlerwiel uk bi't Inparken, aver dor heff ik noch keen Leed vun maakt. Man na een Fru, de dor op't Rad ünnerwegens is, dor heff ik ümmer schon geern na keken. Is sach uk een Erinnern an mien Studententiet, dor seh ik mien Harten Leina noch mit ehr lütt Dochter op so'n ooltmoodschen Sitz över de Campus fohren.
Mien oole Röder sehen uk nich jüst na Överhalen ut, aver wenn't dor op ankummt, denn pedd un pedd un pedd un pedd ik de Holstenstraat hooch, dat'n Oort hett.

Een söte smucke Deern fohrt mit ehr Rad
un ik fohr achteran.
Se hett mi overhaalt un ik överlegg
wat ik ehr nich inhalen kann.

Un ik pedd un pedd
man ik kaam nich vörbi.
Se is so jung
hett to veel Schwung för mi.
Du söte smucke Deern, fohr nich so gau
ik kaam nich achteran.

Ehr lange Hoor weiht in de Wind
un de Wind, de weiht vun vörn.
Wo wiet wi al ut'nanner sünd
un se kann mi nich mehr hören.

Un ik pedd un pedd
man ik kaam nich vörbi.
Se is so jung
hett to veel Schwung för mi.
Du söte smucke Deern
fohr nich so gau
ik kaam nich achteran.

Ik koop mi bald een frische Rad
denn sunst find ik nie een Fru.
De Reifen vörn
de is al platt
wat maak ik nu? Wat maak ik nu?

Se hett ja sach al lang wat vör
un hett al lang een Fründ.
Doch stell'k mi vör
wo ik bi ehr weer
villicht man blots een Stünn.

Un ik pedd un pedd
man ik kaam nich vörbi
se is so jung
hett to veel Schwung för mi.
Du söte smucke Deern fohr nich so gau
ik kaam nich achteran.
Un ik pedd un pedd
man ik kaam nich vörbi..

T.u.M.V.I.

Mötten wietergahn

Koop Di een Frischen- sä Unkel mol to mien Mudder, as he de Gummiboom in de Wahnstuuv segh, wo nu rein nix Smuckes mehr an weer. As ik't denn dä un de frische Gummiboom köffte, geev dat Tranen bi ehr. Dat is so'n Saak mit Planten un Bloomen. Hett aver düchtig Spaaß maakt, sik op'n Fischmarkt so'n ganze Kist mit "Grünet die Hoffnung" to kopen un na de Fründin ehr Wahnung to sleppen. Much de gröne Dumen een gude Regiment föhren. Dat Plägen is uk een Saak, wo'n beten Ruh un Syschteem na hört, dorum kann bi mi uk nich recht wat gedeihen as de Cheruchinen op de hochge Cheest, aver de Blog kriggt noch düchtig Water, villicht sogoor 'n beten veel, wull schall dat Hiere allens hören un läsen?
Harr disse Leed villicht uk weglaten kunnt, heff al noog vun de "mi is de Tiet ut de Hannen gläden"-Leeder maakt, aver denn höört sik dat an mien lütt Klaveer so an, dat ik't lieden much un dorum kriggt disse Rimelie doch noch een Stääd. De gröne Hoot op't Bild, de schull'k egentlig mol drägen, aver de Lüüd kieken un dat hool ik midlerwiel nich so licht ut as ehedem.

Heff so veel Tiet verloren
to lang, to lang töövt
Dage, Weken, Maande, Johren
dat dor wat kamen schull, glöövt.

Heff so veel Leven versüümt
to lang spikuleert
Sekunnen, Minuten, Stünnen
wat wull glieks passeert.

Ennerlei - is een Doon
mötten wietergahn.
Schietegal, hest keen Wahl
noch eenmol.

Heff so veel söcht, nich funnen
blots dacht. wat annern hebben.
Nich wußt, wat dat ween kunn
mutt för mi doch uk wat geven.

Heff to lang meist gor nix daan
wußt nich, wodennig un wennehr
keen Stück wieterkamen
meent blots, wull egentlig mehr.

Ennerlei, is een Doon.
 mötten wieter gahn.
Schietegal, hest keen Wahl
gifft keen nochmol.

Heff nu so wenig över
in mi binnen de ganze Laarm
bröcht binah rein gor nix röver
de veele Striet, de veele Harm.


Warrt Tiet, dat ik bigah
Licht un Luft in mienen Kopp.
Heff blots noch wenig nah
Maak de Dö run Finster op.

Ennerlei, is een Doon
Mött wieter gahn. mött wieter gahn.
Schietegal, hest keen Wahl.
gifft keen nochmol.

T.u.M.V.I

Wo Lust un Pien regeeren

Do you Mr.Jones - fraagt de Ole Stimm B.D., as he mit Hohn un Gift een Schrieverskeerl in so'n Lokaal schicken deit, wo Saken passeeren, wo he noch nie nich wat vun wußt hett. In unse operklärten Tieden sünd wi ja alltomaal överall kamen un kennen midlerwiel mehr as wi ahnen wullen. As junge Keerls weern wi in Husum in't Gigi, wo de halve Kreis Husum henmarscheert weer un ik mol'n Leed vun maakt heff. Dat hiere is denn so'n Oort Gigi 2.0, denn as ik annerletz we'r an een Läerlokaal vörbileep, dach ik, de Lüüd, de sik dor wat truut hebben, de kunn ik sodennig doch mol gröten.
Leed löppt an't Enne ut'nanner, aver dat is "one take", een Opnahm oder keen, denn de tweete is al we'r ganz anners un jüst so gau verloren, as dat kamen is.  "Something is happening and you don't know what it is, do you, Mr Jones."

Vör de Dör, dor steiht een as'n Boom.
Wenn he mag, denn dörvst ringahn
un denn geihst een Trepp hendal
denn in'n Keller is't Lokaal
un hüüt wullt Du dor op dal.

Sühst de erste Keerl in Läerbüx
mit Kääd un Pietsch un Läermütz
un dor achtern geiht een Fru
de driggt ehr blanke Huut
un Di warrt hitt in'n Nu.

Denn hüüt büst Du een Schrää wieter gahn.
Hüüt deist wat, dat hest noch nie nich daan.
Hüüt wullt Du't weten
dat Bangween mol vergeten
hüüt wullt Du wat riskeeren
dorhen gahn, wo Lust un Pien regeeren.

Sühst'n Keerl mit ruge Boort
kummt mit'n Fru jüst dör de Poort.
Du plierst un denkst, wat hett he't goot:
Een lütt Fru mit so veel Moot
kneet nakelt an sien Foot.

Een anner Fru danzt ganz alleen
much hüüt as'n Keerl mol ween.
Nich veel an, blots so'n Geschirr
dat Ding steiht piel un liek hervör
man nümmers waagt't kamen ran na ehr.

Man hüüt is se een Schrää wieter gahn.
Hüüt deit se't; dat hett se noch nie nich daan.
Hüüt wullt se't weten
dat Bangween vergeten
hüüt mol wat riskeeren
dorhen gahn, wo Lust un Pien regeeren.

Luerst dat een Keerl de anner wiest
wo't langsgeiht, de Weg na't Paradies
över Wehdag, Pien hen na de Lust
weeke Huut, de Pietsch ehren Kuß
wo't geiht, dat harrst Du geern wußt.

Denn hüüt büst Du een Schrää wieter gahn...

Keerl stellt sik neben Di
wat will de Minsch denn nu vun Di?
Denn geiht't gau, kummt dat Verfehren
bang för dat Beröhren
een anner Huut to spören.

Maarkst, warrt Tiet, na Huus to gahn.
Hest de Proov we'r nich bestahn.
Büst blots een, de geern kieken mag
um't Leven slieken sach
geihst still ruut in de Nach.

Hüüt büst we'r keen Schrää wieter gahn
hest't nich daan un hest denn uk nie nich daan.
Dorbi wullt Du dat weten
dat Bangween mol vergeten
Du wullst doch wat riskeeren
dorhen gahn, wo Lust un Pien regeeren.


T.u.M.V.I.

Wodennig kunn ik helpen?

Bleibendes - wat blifft, dor bün ik mi tämlig seker, dor hören de mehrsten Leeder, de't hier to läsen un to hören gifft, nicht to. De hebben in dat Leven, wat ik föhr, uk gor keen Tiet un warrn sinnig riep as Appeln, de een denn geneten kann, nä, dat's allens maakt wurrn un warrt maakt in de Draav, so as ik bün un bliev wull bit toletzt. Malen to'n Bispill harr'k as Kunst uk gor nich erst versöken schullt, denn wurrn in mien Stuuv de velen Bünke an Papieren sik nich stapeln. Viel hilft viel, sä mien Fru Dokter mol, dor geeng dat um de Happy-Pills. De laat ik midlerwiel weg, denn dat Muskanteeren is doch dat A un O un kummt tominst glieks achter de Leev. Wenn Du denn mol we'r'n Tietlang op een engermaten fasten Grund pedden deist, kriggst uk we'r de Ogen apen, wenn't annern nich so geiht. Helpen deit de Tiet wull an't mehrsten, liekers mutt de Minsch dor överweg kamen un jüst dat nimmt keen Tiet Di af un uk keen gudes Woord. Leider is disse Leed op dat lütt Schoolheft-Blatt nich to Enne schreven wurrn, höllt eenfach so op. Hett sach klingelt - wedder to wenig Tiet hatt.

.
Worum hett dat Leven Di dat andoon
wullst doch gor nich mehr as jedereen.
Muchst in Leev un Freden dien Weg langsgahn
soveel as annern vun de Welt ansehen.

Worum kunn, de Du leev harrst, denn nich blieven
mußt so ganz fröh gahn, wiet vör sien Tiet.
Lettst Di nu dör dat Leven drieven
jede Weg, de wurr nochmol so wiet.

Wodennig kunn'k Di helpen?
Wat kunn denn blots för Di doon?
Wodennig kunn'k Di helpen?
Wat schall ik Di raden?

Worum is dat Huus so groot un lerdig?
Rennst hen un her un findst keen warme Eck.
De Goorn, un wat dor tohöört, wurr nich ferdig
to lang an't Wöltern, ohn dat de Knööv noch reckt.

Wohen harrst Du denn schullt mit all Dien Truer?
De Naam steiht so lang al op een Steen.
Wo lang een nieges Losgahn duert?
Schallst wat doon, denn nix kummt vun alleen.


T.u.M.V.I.

Schöne Fru dor gegenöver

Nightshift - so heet een Leed vun de Commodores, wo se Marvin Gaye achteran singen; Nachtschicht is't, wat ik hier do um halvig veer in de Morgen, aver dor bün'k denn doch to unruhig, um wedder intoslapen, dorum hau ik hier noch een "Zug-Gedicht" in mien'n Blog rin. Dat is sogoor man blots een S-Bahn-Riemelie, gau in't Book rinkliert op den Weg vun'n Hauptbahnhoff na Reeperbahn. Een Leed bruuk ik egentlig nich mehr dorvun maken, heff al so mennichmol een schöne Fru in'n Zug besungen, um mi sülven lichter över de Tiet to bringen. Eenmol heff ik so'n Leed uk an de Schöne wietergeven, is ja egentlig Narrnkraam, aver uk so'n beten de Plicht vun'n olen Insel-Troubadour, dat he dor nich so eenfach över die Schönheit as solches henwegkieken deit.

Schöne Fru dor gegenöver
dree, veer Statschoonen mit de Bahn
plier ik 'n beten na Di röver
denn mutt ik opstahn.
Warr Di sach nich we'rsehen
jedereen sien egen Gang
kunn't doch anners ween
keek ik Di anners an.

Schöne Fru dor gegenöver
so een as Du süht een nich veel.
Schuul denn doch noch gau mol röver
un freu mi denn uk heel.
an Dien Mund, Dien Stirn, Dien Ogen
dorto de kloge Blick.
Wurr ik dat blots wagen
dat ik anners na Di kiek.

Schöne Fru dor gegenöver
ik glööv, Di warrt dat nu to dull
keek sach to veel na Di röver
weet, dat ik dat so nich schull.
Bahn leet mi gor keen Tiet
glieks höllt se wedder an.
Wenn ik denn utstieg
kiek ik Di noch eenmol an.

Weer ik nich so bang
keek ik Di ganz anners an.

T.u.M.V.I.

Een Mundvull Snack

 Erste Hilfe - 5 Stünnen hett de Mann vun't Rode Krüüz uns we'r de Kniffe bibröcht, de Du bruukst, wenn't mallöört. Weer 'n beten taag de Nameddag, aver hebben dörholen för de Schien. Alle poor Minuten heff ik gau de Wöer vun disse Leed op't Papier kliert un güstern ganz laat dat Leed inspäält un nu versöök ik dat mit een poor Kniffe, dat Ding hochtoladen un hoff, dat geiht. Schullt lücken, sühst in't Dustern poor Gesichten vun een Ölbild, wat ik as Student mol maalt heff, 'n beten still, poor Lüüd, de nix mehr seggen un een Karkhoff is achtern in de Feern. Dat is natürlig allens wiet weg vun "sendefähig", aver op'n Blog mag dat sach gahn.

Een Mundvull Snack
villicht op Platt
is dat wat ik jüst bruuk.
Mit Nahwer vör
de ool Klööndöör
mit Liebe in de Stuuv.

Heff meist gor nix to vertellen
man bruuk een för'n lütt Stünn
dat ik nich mehr so ganz alleen
mit mien Gedanken bün.

Een Mundvull Snack
över dit un dat
hett nüms noch nie nich schaadt.
För een wo geiht, för een wat deist
is dat noch nich to laat.

Sik man eenmol bi een melden
sien egen Stimm we'r hören
un sik noch eenmol gau vertellen
wo schön de Tieden weern.

Een Mundvull Snack
ennerlei vun wat
dorför is ümmer Tiet.
Villicht uk mol'n beten wat
een weet vun anner Lüüd.

Wat de Lüüd sik lies vertellen
geiht mi meist gor nix an.
Warrt för alle Minschen gelten
An de Reeg kummt jeder Mann.

Büst in de Snack
bi wat is wat
denn kummst uk wedder ruut
Wat de eene man blots liesen seggt
hört een annereen ganz luut.

Över de Witterung wat jammern
de Politik is we'r een Gruus.
Wo geiht denn all de annern
wo steiht um Hoff un Huus.

Een Mundvull Snack
op düütsch op platt
is meist ganz gau vörbi.
Man för de Dag büst wedder satt
höllst't ut alleen mit di.

Un schullst Du Di bi mi we'r melden
Du weetst, denn bün ik froh.
Dat Denken kummt vun dat Vertellen
dorum hör ik Di geern to.

T.u.M.V.I.

Opa sien Klock

Steenbuck - groff, wat sünd wi veelen. Kummst ut't Graleeren gor nich mehr ruut; jeden Dag gifft bi de Arbeid een wat ut, sodennig gifft' keen Klagen. Liekers - hier un dor heff ik we'r Ursaak för'n slech Geweten; dat warrt Tiet, wat ik mi so'n Burdsdagsklenner kopen do, sunst kaam ik dor nich mehr achteran. So sitt ik hier an mien lütt Internet-Klaveer un heff dat midlerwiel opeven, wat ik de Geräten um mi rum so un de Gang krieg, as ik dat will. Heff sogor mit de Kundenservice chattet, wat een nich allens för sien Hobby deit, aver hett nich hulpen. Mutt ik na'n Cumputer-Maker, wenn se so heeten. Heff dat ja uk mit Opa sen Klock maakt. Dat Leed is ja egentlig nix anners, as dat Vertellen vun wat dor maakt wurr, man is ja binah so'n Saak as mit dat Platt, wat Du leider nich so eenfach na'n Platt-Maker bringen kannst, um dat we'r düchtig un stüttig in de Gang to setten. Nu geiht se we'r un sleiht se we'r, stimmt nich ganz, uk wenn de Ton een herrligen is, aver't weer to luut in de Nach in mien lütt Hock. So hör ik blots dat Tick un dat Tack. De Wöer heff ik in mien lütt Book "De Zugpoet" ruutgeven un achteran noch een lütt Leed in a-moll dorvun maakt.

Opa sien Klock de tickt
siet Klokkenmaker Schmidt
ehr in de Gang kregen hett
harr nich mehr lopen wullt
stief un möör na all de Johren
weer de Stoff villicht an schuld
harr uk nich
as't nödig deit
mit Geföhl un Plie
an dreiht
nu hung se dor
ganz stumm
stööt ehr an
wull nich gahn
kunn'k mi nich an wenn'
bröcht se na den Meister hen
he meent dat lohnt
nu geiht se we'r
nu sleiht se we'r
un dat's een Ton
de hörst bit ünner't Dack
to jede vulle Stünn
un jede Tick un jede Tack
seggt mi
wo wiet ik bün.

T.u.M.V.I.

Wat geiht mi dat goot

Sülven schuld - dat is een vun de unschönen plattdüütschen Wöer ut mien Kinnertiet, aver wurr veel seggt, wenn Du henfullen weerst, Di wehdaan harrst oder op de een un anner Oort to Mallöör kamen weerst. Aver stimmt egentlig uk. Dat harr nämlig nu överhaupt nich nödig daan, dat ik de twete Cumputer in een Johr tweischaten heff; jüst leep dat so fein mit mien lütten Filmopnahmen un nu kann ik blots wedder de Texten rinstellen, denn de niege Kamera leet sik nu rein överhaupt nich mit mien Schlepptop tohopen klöppeln. Mol sehen, wat un wennehr mi dat mol wedder lücken warrt. Ik geev ja to, wat mien ool Scholkamraad seggt, de Ton vun de lütt Dinger is ja man'n beten mau, aver dat sünd ja uk keen CD-Opnahmen, dat is Ipe live un privaat, de grote Ehrgiez lohnt nicht. Liekers is mi dat Bloggen rein een grote Lust wurrn, dat beten Schrieven un Kieken mank de niegen un olen Manuskripten. Hier is so'n lütte Stück ut'n Summer 2008. Seh mi noch op den Balkun sitten un laten de Minschheit vörbi päsen.



Mi geiht goot.
Vörbi is nu de Not.
De annern fohren mit ehr Waag
Ik gah to Foot.
Wat heff ik dat goot.

In de Reeg
nu is nix mehr leeg.
De annern al so wiet
ik in de Neegd'.
Dat is allens in de Reeg.

Ik will nu gau vergetten
dat Leven in de Brast
ik will dorvun keen beten
trüch vun de Iel, dat Gift, de Hast.

Een Harmonie
bi mi gifft dat keen Striet.
De annern wöllt regeeren
man nicht bi mi.
Bi mi is Harmonie.

Dat's een Dag
een Dag, as ik em mag.
De annern in de Draav
man ik, ik lach
an'n Dag, as ik em mag.

T.u.M.V.I.

Wunnerbor

Wunderbar - so'n Naam schallst Di erstmol verdeenen. Denn heff ik Vadder eenmol fraagt, wo Thomas M. denn to disse Naam kamen is. Glöven magst dat denn ja knapp, he harr in de slechten Tieden twee Appelsinen to sien Hochtiet schinkt kregen; as he fraagt wurr, wo se denn ween weern, harr he seggt : Wunderbar. Dat kemm wull so ut sien Hart, dat se em denn blots noch "Wunderbar". nöömt hebben. Sodennig is dat ganz licht, wat Du wat an Dien Naam hest, aver mit een "Wunderbar" kannst denn, wat heet kannst, nä, mußt Du denn ganz eenfach leven. Thomas hett al lang "överdrägen", man sien Laden gifft dat noch, is beter över de Tiet kamen as annern. Ik geeng as Jung ja mehr na Unkel Jehann op Süden un denn na Heinerig op'n Osterdiek, aver för't Lottospälen mußt Du denn liekers hen na "Wunderbar". As Jung heff ik de Melk un Rahm noch bi em haalt, an'n Sündag, un he verköfft dat "lose"; ik seh em noch de lütt Maatleppel in de Melk rinlangen.
Disse Leed hett Thomas denn uk mol to hören kregen, aver so inslagen as "Rosi" hett dat hiere Leed nich. Liekers maakt dat Spaß, dat Leed nochmol to singen. Dat Bild is ut een Heimat-Billerbook över den Kreis Husum un is de Wunnerkamer, de een Koopmannsladen fröher weer un göövt mi, dat is de echte Wunnerbor-Laden!.

Sien Kittel, de is grieselgrau
he kennt de Priesen ganz genau
un sien Ogen överall
dat hier uk nix wegkamen schall.
För jede Minsch hett een Snack
un för Unkel sien Toback
Sahnebunjer för de Jung
man hier gifft dat nix umsunst.

Wunnerbor, Wunnerbor
heet de Koopmann vun Nordstrand siet 50 Johr.
Wunnerbor, wunnerbor
sünd de Priesen un uk ganz bestimmt de Woor.

Bruukst du Eten oder Kraam
mußt Du na den Koopmann gahn
sien Laden, de is man blots lütt
man wi gahn doch mit de Tiet
Halligbotter, scharpe Kääs
Taschendöker för de Nääs
un de Appel een Genuß
Golden Delicisissimus.

Wunnerbor..

Wullt Du villicht Lotto spälen
schull Di'n Knoop för'n Antog fählen
kiek doch gau mol rin
denn hier kannst Du allens finden.
Koopmann sien Fru sitt an de Kass
gifft Di ruut, wenn dat nich paßt
se schrifft uk gau mol an
man lang noch nich bi jeder Mann.

Wunnerbor...

Bridge: Paul sien Bude, de is weg
de Slachter keem hier nich torecht
Tedje Fisch sien Waag is Schrott
Jehann bedeent den leven Gott.
Segg, wohen schöllt wi denn gahn
geev dat nich den Koopmannsladen.
Dat weer ja gor to leeg
stunnst Du bi Aldi in de Reeg

Man de Minschheit so vull Giez
un de Kunkurrenz, de trietzt
Wo lang warrt een Koopmann  geven
Wunnerbor schall ganz lang leven.
Denn maakt he de Laden dicht
fählt bi uns al we'r een Licht
in dat Dörp un in uns Straat
Man noch is dat nich to laat.

Wunnerbor, Wunnerbor
heet de Koopmann vun Nordstrand siet 50 Johr.
Wunnerbor, wunnerbor
sünd de Priesen un uk bestimmt de Woor.

T.u.M. V.I.

Du harrst't verdeent

Tempus fugit - sä Perfesser Menke, as he mi na süss Uni-Johren de Afscheed geven hett. Wat löppt de Tiet. Sünnerlig wenn't een schöne Ferientiet is, de nu to Enn geiht. Ik bün'n beten bang, wat ik mien Post-Frequenz nich warr oprechtholen könen, denn dat is ümmer so'n Stünn Tiet, de ik bruuk, bit hier we'r wat nieges steiht. Hüüt maak ik mi dat licht un nähm een Post, de ik al mol rinstellt un glieks we'r ruutnahmen heff, denn hüüt kannst de Text läsen un he steiht för sik un hett keen anner Bedüden mehr, as wat dor in steiht. Aver dat is ja uk nich licht, dat Utholen, wat de annern 'n beten smiediger sünd oder uk flietiger un ehren Kraam op Schick kriegen. Een sülvst mag dor nich recht bigahn, as wurr he dat Dörch'nanner bruken un denn is we'r Jammertiet anseggt, worum, wodenng un woso nicht..  

An'n Morgen fröh föhlt
sik dat meist an, as weer't
al dat Enn
vun een Dag, de nich lohnt
heff ik ahnt
von Anfang bi't Enn.
So as ik nu mol bün
kannst licht wat finnen
wat Di fählt, wat Di quäält
wat een grote Rull späält.
Mi is't een Doon
bün een anner Weg langs gahn.

Gifft so veel, wat stört
un nich lehrt
sik an wennen.
Een Uul, de dor seet
deit mi leed
dat Leven utschännen.
So as ik nu mol bün
kannst licht wat finnen
wat Di fählt, wat Di quäält
wat een grote Rull späält.
Mi is't een Doon
bün een anner Weg langs gahn.

Wenn ik wußt, wodennig
wenn ik wußt, wennehr
wenn'k mi nich so wenig
för all dat interesseer
wat de Minschheit will
wat de Minschheit meent
wat de anner Lüde glöven
se hebben dat verdeent.
Wenn ik wußt wodennig
wenn ik wußt wovör
harr'k een ganze lüttje beten
dorvun lehrt
wat Du wullt
wat Du glöövst
wat Du meenst -
Du harrst't verdeent.

Nu is dat laat wurrn
de Dag heff'k verloren
as ik't kenn.
Nich veel versöcht
kreeg nix trecht
so as mi kennst.
So as ik nu mol bün
kann de Anfang slech finnen
'n beten warrt licht toveel

schafft heff 'k blots een Deel

as kunn'k nix an doon
wull eenfach nich gahn.

Wenn ik wußt, wodennig
wenn ik wußt, wennehr
wenn'k mi nich so wenig
för all dat interesseer
wat de Minschheit will
wat de Minschheit meent
wat de anner Lüde glöven
se hebben dat verdeent.
Wenn ik wußt wodennig
wenn ik wußt wovör
harr'k een ganze lüttje beten
dorvun lehrt

wat Du wullt
wat Du glöövst
wat Du meenst -
Du harrst't verdeent
Du harrst't verdeent
Du hest't verdeent.


T.u.M.V.I.                      

Ik sing Oldies för Di

Yesterday - de Rolling Stone hett dat Leed op Nummer op Nummer 4 vun List mit de besten Beatles-Songs sett; welthitmäßig bleev ehr sach uk gor nix anners över, so hett dat Leed inslagen un duert uk'n Tiet, ehrer Du dat trecht kreegst op de Gitarr oder an't Klaveer. Sünnerlig bi een, de sik vun sien grote Broer wiesen mußt, wat een Paralleltonoort weer, denn ik kreeg noch nich eenmol "Let it be" trecht, wat een uk höört, wenn he de lütte Film afspälen deit. Holpert scheußlig, denn so'n beten dorneben spälen, dat kannst uk nich ümmer; hüüt morgen hett't so half un half lückt; ennerlei, dat Leed schull hierin, um uk de Muskanten to gröten, de as de Beatles-Revivals de echten so fein nasingen un spälen, wo Du "Chapeau" to seggen kannst,  aver uk de annern, de dat ümmer blots versöken un sik ehrer na Chapeau claque anhören. So weckeenen heff ik uk kennenlehrt un de hebben mi sogor inlaadt na Sylt, wo dat denn uk richtig Geld för in de Hand geev. Dat weer ja wat, aver wat se mit "Yesterday" anstellten, dat weer noch nich so dat ganz Wohre. Liekers dank ik dat Aventüer op Sylt schöne Stünnen mang fründlig Lüüd un twee Leeders, de achteran op mi keemen so as disse. Wenn een sik nu wunnert, wo mien lütt Knipsapparaat ewig op henplieren dit, dat is de Dumen vun Paul.

Yesterday, dat is von Paul.
Dat sing ik glieks nochmol.
Blowing in the Wind
dat kennt ja al mien Kind.
Weetst Du, wo de Blöme stahn?
Wullt Du nich mit mi gahn?
Ik heff een feine Home
denn ik bün een Rolling Stone.

Ik sing Oldies för Di.
Ik bün'n Oldie för Di, mien Deern.
Du schullst man mol een Oldie hören.

Mit Peggy Lee un Peggy Sue
bün ik al lang per du.
Un uk ool Hey Joe
de drap ik af un to.
By the river sitt Susan
de mötten Jem doch kennen
un uk Bobby McGhee
dat is een Fründ vun mi.

Ik sing Oldies för Di
Ik bün'n Oldie för Di, mien Deern.
Du schullst man mol een Oldie hören.

Drunk as drunk as drunk can be
de Dubliners geven een ut för mi.
Fraag nich, wo ik bün.
In dat Huus vun de Rising Sün.
Harrst Du al lang keen action
wullt Du so'n beten satisfaction?
Mit de Hülp vun mien lütt Fründ
gifft dat glieks een Happy End.

Ik sing Oldies för Di
Ik bün'n Oldie för Di, mien Deern
Du schullsat man mol een Oldie
worum wullt Du denn keen Oldie
Du schullst man mol een Oldie utprobeeren.

T.u.M.V.I.

Dusend Leeder

Ziele - dat weer een vun de Wöer, wo sik dat hüüt um dreiht hett, as wi Frünne tosamen seeten in't Lokaal, wo wi uns na de Dodenfier verhaalt hebben. Mag an't Öller liggen, wat wi nu hebben, aver egentlig geeng't för de mehrsten dorum, sik mit dat Leven to arrangeeren, mittonähmen, wat dat Leven noch gifft un sik sülvst op den Weg na't Lück nich de Knippel mang de Beene to smieten. Wengst in mien plattdüütsche Leven heff ik nu mit disse Blog een Weg funnen, de mi in de Gang höllt, uk wenn de Plaan, Dusend un een Leeders rintostellen wiet över all dat weggeiht, wat een trechtkriegen kann. Dat weer een gewaltig Freud, as ik de fründligen Wöer lääst heff, de Volker Holm över mien lütt Blog hier funnen hett; he hett uns dat je vörmaakt, wo guud dat de plattdüütsche Saak to Gesicht steiht, wenn se ut den "Nahbereich" ruutdragen warrt. Dorto harr ik leider wenig Talent, bün ja mehr so'n Binnendieks-Muskant bleven, aver mit't Internet kann ik ja wengst so doon, dat ik noch 'n beten wedder guudmaken will.

Dusend Leeder wull ik singen.
Dusend Leeder wull ik schrieven.
Dusend Leeder wull ik singen
vun de Schadden- un de Sünnschientieden.

Vun mien erste weet ik noch de Wöer
geeng mi gau vun de Hand.
Sung vun een lütt smucke Deern
to'n Bispill vun de Waterkant.

Mien tweete, weet gor nich worum
geeng't um een Frisörsalon.
August-Moritz klippt dat Hoor
vun Otto Tüter un Hans Lord.

Dusend Leeder ....

Riemelt mi gau wat torecht
meist nie ganz lang överleggt
geeng toerst veel um "afstääd"
un dornah keem "deit mi leed".

In Gedanken um mien Insel gahn
glieks harr ik een poor Reegen stahn
vun Thekla un vun Gisela
vun Amanda un Frieda.

Dusend Leeder...

Wo't keem, weet ik bit hüüt noch nich.
Wat güstern weer, leeg wiet torüch.
De ole Charme, de geeng perdü
't wurr ganz düster hier bi mi.

In de Kummerkamerjohrenmusik
geeng't ümmer blots um ik, ik, ik.
Wull de Minschheit nich mit stören
wöllt all fröhlig Singsang hören.

Dusend Leeder...

Midlerwiel is't gor to licht
'n Ogenblick för een Gedicht.
Mehrsdeels blots för mi alleen
maak ik een Leed vun 1001.

Dusend Leeder will ik singen
Dusend Leeder will ik schrieven
Dusend Leeder will ik singen
vun de Schadden- un de Sünnschientieden.

T.u.M.V.I.

.

Wi sünd de Pendlers vun de Bahn

Red letter day - jewoll, den Dag güstern warr ik mi in mien Klenner rood anstrieken, daat weer een Fest, as wi de Avend na't Hansa-Theater an'n Steendamm geengen, beten smuck optakelt un uns in't Varieté vun de Künstlers un sünnerlig Ulrich Tukur bummelig twee Stünnen herrlig Ünnerholung afhaalt hebben. Över de Artisten kunnst al Di al höögen un swöögen, de Fruu mit so'n Oort halve Rhön-Rad, de Mann, de een ewig Handstand lang an sik sülvst rümturnen dä, de Zauber, de sik in sien Kniffe verheddern mußt un de Junglöör, de sik mit sien Zylinders un Zigarrenkisten anleggte, gewaltig, Varieté vun güstern un hüüt. Man wo U.Tukur, de de Lüüd dör dat Programm föhrt hett, mit de Hamborger Ketelkoppers anfung un dat Leed in een Rutsch rund un fröhlig vörsungen hett mit sien Schipperklaveer un een Kapell - de Hansa-Boys, dat harr Oort, dat weer een Fest för sik. Dat dor Ketelklopper-Leed, dor hett he recht, dat is een vun de velen Hamborger Hymnen un warrt hoffentlig noch in 100 Johren so frisch un fröhlig sungen un vun de Lüüd hier estemeert. Is ja uk keen Wunner, dat Leed hett een Rums un een Smack vun "hier kaamt wi, Hamborger Ketelkloppers", wi weeten, woans een fiern deit, wi kaamt mit'n eischen Hoot (stimmt leider nich mehr so ganz - so sluntig leepen eenige vun de Gäste in't smucke Hansa-Theater rum - een utwussen Keerl leppt dor mit so'n Gesamtschoollehrer-Nicky rum - denn bün ik ja al bedeent) wi sünd Lords, wi sünd wi - un egentlig sünd de Hamborgers ja all tomaal so'n beten Lord-Extra-mäßig, uk wenn Du dat nich alle ansehen kannst as to'n Bispill de feine (plattdüütsche) Herr an de Döör vun't Theater. As ik hüüt morgen in de Zug na Lübeck seet (stellt sik vör, harr den reelljen Ulrich Tukur vörher noch in de Lange Reeg drapen un em still "Moin" seggt), dach ik, so'n Leed as de Ketelkloppers, dat kriggst nich mehr hen, so'n Wuppdi un Charme, aver kunnst je mol een Leed maken, wat mit so'n ordentlig "Wi sünd..." anfangen deit. Wat de Redletter Day (hebben de Pet Shop Boys 'n Leed vun maakt) noch so regelrecht redletterig maakt hett, dor will ik lever vun swiegen.

Wi sünd de Pendlers in de Bahn.
Hier de Arbeit, dor dat Wahnen.
Wo uns dat geiht, kannst Du blots ahnen
weerst Du een Pendler in de Bahn.

Wenn wi fohrt, de Zug is vull
man späält keen Rull, solang he rullt.
Man jüst dat, dat leider is
bi de Bahn nich ümmer wiß.

Wi sünd de Pendlers in de Bahn
ümmer bang to laat to kamen
hopen all, Zug blifft nich we'r stahn
wi sünd de Pendlers in de Bahn.

Liggt dor Snee o'r gifft dat Ies
warrt de Bahn dat meist gau wies.
Wenn de Zug denn ganz lang stunn
snackt se uk vun de Witterung.

Wi sünd de Pendlers in de Bahn
jede Morgen fröh opstahn
wo uns dat geiht, kannst villicht ahnen
wi sünd de Pendlers in de Bahn.

De Tour, de is nochmol so lang
kriggt een sien Handy in de Gang.
Een jedeen glöövt em jedes Woord
wenn he we'r bölkt, de Zug, de fohrt.

Disse Stünn hier in de Zug
meist to lang un doch nich noog
wo Du nix deist un liekers fohrst
un denn de Tiet woanners spoorst.

Wi sünd de Pendlers in de Bahn
ümmer bang to laat to kamen
hopen all, Zug blifft nich we'r stahn
wi sünd de Pendlers in de Bahn.

Nu büst al binah in de Stadt.
Op mol, dor steiht de Zug, wat's dat?
Nu kannst Du we'r Minuten tellen
wo't Di dor geiht, kannst Di vörstellen.

Wi sünd de Pendlers in de Bahn
hier de Arbeit dor dat Wahnen
Wo uns dat geiht, kannst Du blots ahnen
weerst Du een Pendler in de Bahn.

T.u.M.V.I.

Vun't gude Leven

sik sülvst graleeren- un dat noch vör de Tiet, dat laat wi schön na. Heff aver dissen Lex al een Dag vörher schreven; will de Rüch so'n beten frie hebben för den Burdsdag, wo ik ditmol nich so recht Freud an heff. Liggt sach uk an de Truerfier an Friedag, wo wi Frünne uns nu op instellen; ik dörv dor gor nich veel över snacken un nadenken.Fiert warrt nich grotortig, aver wenn mien Kinner kamen mit ehr Mudder un ik de Avend denn in Hamborg in't Hansa-Theater een schöne Tiet heff mit een smucke Fru an mien Siet, denn is dat jüst dat, wat ik mi so wünschen do. Dat Leed, wat ik utsöcht heff, dat is nu regelrecht een School-Leed. Seh mi noch in de lütt Bökerstuuv, wo se fröher in smöökt hebben, un schrieven gegen dat Verdüstern an.

Vun't gude Leven
kunn ik geern mehr hebben.
Ik bruuk nich veel
man blots een lütte Deel
vun'n Häven.
Dat weer een Leven
in herrlig Freden
dor weer keen Striet
un jede Siet
mußt sik in geven.
Dat weer een Leven
nix in de Weg
un jedereener kreeg sien Recht
an'n Häven.
Dat weer een Leven
för jedereen
wat he verdeent
för't Leven
kunn't dat blots geven.

Man ik bün so stump un still
un sitt vull Truer.
Kann Di knapp mol seggen
wo ik op luer
un sehg ik woanners, wat mi fählt
wenn ik wußt, wat ik noch bruuk, harr't mi bestellt.

Vun't gude Leven
wurr ik geern mehr hebben.
Man wo'k so sitt un spikuleer
meen ik toletz, jewoll, dat weer
dat gude Leven -
is nich in Häven
dat is hier binnen in mi binnen
wo ik Narr un König bün.
Wat schull't sunst geven
wo schull'k um bäden?
Disse Stünn, de heff ik schafft
mit een Stück Brot un een Tass Kaff.
Dat is mien Häven
hier in mien Leven...

T.u.M.V.I.

Liek ut

gerade aus -wenn't man allens so schön liek ut geeng, un na baben oder allens lichter wurr, aver dat ist nich ümmer so licht to; hest ümmer mol wat an de Hacken, wat Di we'r torüch setten deit oder Di torüch kieken lett. Heff hier mol een vun de Leeder utsöcht, de ik sach nie vör Lüüd singen warr, denn de mehrsten wöllt ja doch vun een Singsang oder een Lex beten na vörn, na baben, na't Sünnschien-Denken un Föhlen hensungen warrn un wenn eener sik dor nu över sien Wehdag hermaken deit, denn is he gau alleen. Liekers, mi gefallt an de Wöer, wat se so'n Richt hebben, dat een na't anner paßt un dorum is dat liek ut noog.
Hüüt is egentlig een lütten Gedenkdag; Broer weer hüüt 70 wurrn, aver he is nich över 61 ruutkamen. Morgen schall ik denn 57 warrn, heff nich inlaadt, heff mi na de Fierdage 'n beten in mien Stuuv inbuddelt, aver hüüt wengst lang an een Lex över de "Schooltiden" schreven. Dor is uk noch dat een un anner, wat nasuppt un nie ganz utdrögen deit. Funn aver uk we'r Stücken. In'n Weltkrieg Nummer Een mußten de Pasters tämlig wat utholen. Se mußten tominnst in Niebüll de Junges in de School een Jackvull geven, wat sik de Schoolmeisterschen nich mehr truut hebben. De anner Schoolmeisters leegen denn ja vör Verdun. Dor hebben sik de Niebüller Pasters bi de Schölers gau Naams infungen: "Schlachter", "Blutrührer" un "Notschlachter". De Schoolraat geeng mit gude Bispill vörut un hett in de Religionsstünn de halve Klass verjackelt. Chapeau. Segg mi nochmol 'n Grund, worum't Torüchkieken nich lohnt.

 Dat jöckt noch'n beten
aver heelt sinnig af.
Güstern bruukt ik noch#n Plaster
hüüt morgen reet ik't af.
Warrt sik verwassen
fraagt keeneen wat na.
Dat wurr Di so passen
il leep Di achterna.

Liek ut
Kiek ut
na vöörn.
Keeneen will weten
wo de Tieden mol weern.

Dat rüükt noch so'n beten
aver treckt sinnig af
laat dat Finster apen
Licht un Luft, Saft un Kraft.
Warrt sik verddelen
fraagt keenen wat na
worum schull't nich heelen.
Loop Di nich mehr achterna.

Liek ut
Kiek ut
na vöörn.
Keeneen will weten
wo de Tieden mol weern.

Dat suppt noch'n beten
aver dröögt sinnig af.
Schallst man nich bikamen
sunnst blööt dat ganz sach.
An't besten vergetten
sik nich mehr um quälen.
Büst dat erst los
warrt Di nix mehr fählen.

Liek ut
kiek ut
na vöörn.
Keeneen will wten
wo de Tieden weern.

T.u.M.V.I.

Wo wiet kannst kieken?

Rettung in Sicht - wenn't so weer, aver liekers versöök ik dat ja jeden Dag we'r, de Dag, mi sülven un dat Ganze, wat um mi rum so wäävt un läävt oder uk man blots so rumliggt un rumsteiht, in de Gang to kriegen un dor wat ruutbottern to laten. Nu heff ik dat mit disse lütte Text versöcht; wohrlig keen grote Lex, aver is een vun so'n grote Bunk vun Blädern, wo ik noch nix heff vun maken kunnt. Hier heff ik dat mol mit'n beten Hammond-Klang versöcht - blots um mi sülven to bewiesen, wat't geiht. Hett ja uk mol'n Tiet geven, dor harr'k mit Lüüd to doon,.de vun de Musik ehr Professchoon maakt hebben, dor weer uk de Produzent vun mien eenzige LP Wolfgang Rödelberger mit bi. He sä, ik schull mi allens, wat mi an Ideen keem, opschrieven, dor kunn ik villicht een Dag wat vun bruken; so heff ik dat uk daan, man ümmer blots op'n poor Bläder, kunn uk mol'n Breefümslag bi sien, mehrsdeels steiht keen Datum op so as bi disse Text ut een Ringbook. Kunn ween, dat ik em in de School schreven heff, as ik bi een Klausur de Oppassung harr. Nu versöök ik sogor, Dateien op mien Cumputer to organiseeren. Dorum warrt de lütt Film uk inspäält, uk wenn't nich jüst wat to't Vörwiesen is, mehr to'n Bewiesen för mi sülven, dat't noch geiht.

Wo wiet kannst kieken?
Wo wiet kannst sehen?
Vun de Bargen oder Dieken
över't Water hen.
Wo wiet kannst kamen?
Bit na de anner Siet?
Wo leven un wo wahnen
de Lüüd, de keeneen süht?

Wo veel wullt weten
vun de leegen Tieden?
Slechte Geweten
op alle Sieden.
Wo wullt an glöven?
An een Baben, een Nerren?
Dat Utholen öven
in't Licht rutt pedden.

Wo wiet wullt kamen?
Wat schall morgen bringen?
Vör dat Weten kummt dat Ahnen
denn kummst to liggen.
Wull magst vergeven?
Wo veel Leev is noch in Di?
De Leve Gott sien olen Häven
steiht he apen för Di?

T.u.M.V.I.



Wo w

England

Ein Kommen und Gehen - dor weer hüüt al mol wat binnen in dissen Blog un is nu al wedder na't Archiv rin rutscht. Instant Karma hett ja mien Leed Nummer Een vun mien Künstler Nr. Een heeten, un dat Karma weer sylvestermäßig nicht dat Wohre - dat ganze Johr schall't nich so biblieven. Dorum freu ik mi, dat ik hüüt noch mol'n beten "Kinnerprogramm" heff; wi kieken jüst "Das Feuerzeug" von Andersen. Heff 'n beten över Grothen lääst, sünnerlig, wat een vun sien Schölerinnen so schreven hett. Hett as junge Lehrer bannig veel wullt un sik dor sach uk bi övernahmen. Kunnst binah meenen, sien Fehmarn-Törn weer uk so'o Oort Burn-out oder Kummerkamer-Tiet. Sik mit em to befaten, lohnt ümmer wedder, jüst so as dat in de olen Böker kieken, vun de ik hier veel to veel verwohr. Aver alleen de Lex, de över de Engländer Krog schreven wurr, scheußlig - dat Nordstrander Lachen grient Di twüschen de Zeilen an. Dat Stück vun de Huusslachter - mien Opa warr' t dat wol nich ween sien - is aver gor to schön: De Huusslachter hett sien grote Mess dorbi, süht den dicken "Vagel", de mit sien Buukladen mit Bössen op England ünnernwegens is,  leppt op em los un bölkt - "twee heff ik al umbröcht, nu büst Du an'e Reeg". De arme Minsch suust af dör den Priel." He war klitschen natt, un harr Teek in de Hoor. Komm hier man schnell rein, hett de Kröger em ropen. Der ist nich ganz dicht. Du kannst ihn am besten mit ein paar Punsch beruhigen." Wull töövt al in de Schankstuuv? De Huusslachter. De Kröger vun England hett uk mit Finanzamt vun Husum nich veel Ümständ maakt. "Nach einer Aufforderung, endlich seine Steuern zu zahlen, schrieb der Kröger: 'Ich sende Ihnen 5 Mark, geht sparsam damit um, es sind meine letzten.'  Es war wieder das alte England", schrifft Hein Erichsen in sien Lex för den Heimatklenner NF vun 1989. Un as ik bi't Fest "England hevt af", dat harr Koopmann Fredy Reinhold op de Weg bröcht, vun dat "rode England" sung, geev dat uk glieks een Oho! So lang weer dat denn doch nich her, as de Brunen över de Roten op England herfullen sünd.

De ganzen Text weet ik nich mehr, aver'n poor Reegen vun mien ole England-Leed krieg ik noch tosamen:

Kummt de Fremde na Nordstramd
süht een Schild un höllt glieks an
he denkt, hier is doch wat verkehrt
so hett he dat nich lehrt.
Denn England liggt bi de Kanaal
so seggt Fru Lehrer in de School
man uk hier op Nordstrand
gifft dat noch een Eng(e)land..

Refr.: England kummt vun "Enge Land"
dat is een Ortschaft vun Nordstrand
hett nix to doon mit de Queen ehr Land
denn England kummt vun Enge Land.

Opa sien Huus steiht op de Diek
dor wahnen nu ganz junge Lüüd
un dat Huus is nu ganz smuck
"Old England" uk.

Post, Elektro, Buugeschäft
een, twee, dree, wull is de Chef
op England dor warrt Geld verdeent
un uk veel lehnt.

Bi Heinrich geev dat Koks un Öl
bi Anton kriggst du nich mehr veel
bruukt wi Eten oder Kraam
mötten wi na Fredy gahn.

England kummt vun Enge Land
dat weer een Haven op Nordstrand
erst weer he eeng, denn weer he dicht.
Nu weten Jem all, wo England liggt.

Krog , Hotel un restaurant
Hier is watz los op Engeland
doch hebben se all de Nääs noch vull
vun Jabbert sien ool Disco Rull
Büst Du op England mol alleen
gah glieks na de Schüttenvereen
oder na de Füerwehr
dat is nie verkehrt.


So mennicheen, de wahnt op Süden
de anner, de kann Westen lieden
de anner, de mutt ganz wiet fohrn
denn he wahnt op Noorn.
Ganz egal is wo Du wahnst
op in Morsum oder Pohns
Hier gifft dat een Adress
de is ümmer noch de Best.

Op England leven vele Lüüd
geev veel Jux un uk mol Striet
denn in de Tieden vun de Not
weer England ümmer rot.

England kummt vun Enge Land
dat weer een Haven op Nordstrand
erst weer he eeng, denn weer he dicht.
Nu weten Jem all, wo England liggt.
 
T.u.M. V.I.

Dat ole Johr

Frag lieber nicht, Papa - dat sä mien  lütt Dochter, as se wat vun ehren "geheimen Wünsche" vertellte. Wi hebben Tangram versöcht, wat se natürlig beter kunn as ik, wi hebben uns vun Sylvester vertellt, vun dat Blie-Geten un wat dorbi ruutbottert weer. Bi mi, funn mien Dochter , weer't een Bessum wurrn - Schwiegermutter-Alarm - meente dat lütt Book, aver ik sehg dor een dünnen Kerl as bi Giacometti.

Dat ole Johr is nu vörbi
dat ole - wat weer dor an nieg
Weer't för een Johr - nu is't vörbi
wat blifft, sünd Tügen vun de Tiet.

Dat ole Johr hett öller maakt
dat Hoor geeng ut, keen schöne Saak.
Gesicht wiest Sorgen, sünd mehr wurrn
vun't Lachen sühst blots wenig Sporen.

Dat ole Johr so gau vergahn
slech Geweten - Tiet verdaan
mit Töven, Twiefeln, Unverstand
erinnert na een Fröher-Land.

Dat ole Johr, dat nähm mi weg
Denken an Tieden, de weern slech
denn hett wat geven, dat büst du
an mien Siet is nu een Fru.

Dat ole Johr, de ole Leev
de Kinner, wo'k noch wat vun heff
is ringer wurrn, nich mehr so veel.
Wat fröher tweigung, warrt nich heel.

Dat ole Johr, ik heff dat läävt
mien ole Welt is över de Schreev.
Nix lääst, nix hört, keek narrens mehr hen
sünd mi över, de de Welt utschännen.

Dat ole Johr - wull Freden hebben
nich mehr in'n Krieg mit annern leven
ehr ut de Weg gahn, binnen blieven
un blots een Lex as disse schrieven.

T.V.I.