Freitag, 16. November 2012

Wünsch' mi dat weer allens gor nich wohr

Wat weer mien Döchting fröhlig, as ik ehr vun een herrligen Kinnerburdsdag afhaalt heff, denn dor weer dat gahn um "Verkehrte Welt", se harr denn graleert mit de Wöer:"Ich gratuliere herzlich zu deinem Todestag", wo sik de Mudder denn doch verfehrt harr, so verkehrt schull dat denn wull doch nich sien; "kondoleeren" kennt mien lütt Dochter nich, weer ja uk guud, wenn dat nich so fröh an ehr keem. Aver wunnerst di sülven, wo sik de Metaphern un Wöer um de Welt, nä, um dien Welt hensorteeren. Denn dat dor wat verkehrt is an de Welt, nä, an mien Welt, dat mark ik jüst mehr, as ik egentlig much. Ik harr ja meent, ik harr so'n Oort Freden henkregen, leet de annern lopen, leet se maken un kleih mi dor nich mehr so an, man denn wurr ik na Hogelund haalt, dat liggt achter Högel, wo ik glieks noch wat to schrieven warr. Dor laadt de Vulksbank in för een Avend mit Gröönkohl un Bilancen. 11 Avende maakten se sodennig in NF, twee- dreemol in de Wääk. Harr ik all besingen kunnt, mi dat Geld torüchverdeenen kunnt, wat ik för "Witt", mien lütte CD, utkleit heff. Dat geeng ja nich, ik weer ja in de School in de Knee gahn; so bleev dat blots - ut ik segg mol "Höflichkeit" bi de eene Avend, de anner övernähm Jottemm. Ik harr ja al keen Lust, dat is nu mol so, wat ik an so'n Avend blots mien Leeders mit den olen Charm singen mag vun een Welt, de ja uk för mi nu midlerwiel ünnergahn is. Liekers weet ik, wat se noch engermaten funktschoneeren, sünnerlig mien lütte "ei, ei, ei", wat enigen Lüüd in de Saal toletz denn doch een beten keef wurr, so veel warrt hier un dor sach uk gor nich mehr eit. Un denn heff ik de Lüüd toletz uk noch pedd. De Vulksbank-Minschen prahlten vun de 1000 Milljonen, de se umsetten, denn mit de Windgeldröder wöllt se nu all wat vun den EEG-Koken afhebben. "Goldgräberstimmung" as in dat Flach, wo dat keen Rägen geven schall. Lüüd nähmen Geld op, dat se uk Windbuern warrn könen. Dat freut de Vulksbank, de nu dat gröttste Huus vun Niebüll buut. 15 Windbürger-Parks wurrn nu noch gau mol buut, dat Enn is dat nich. Nf warrt nu mit Windröders tostellt un de een swöögt noch vun den lütt Fleeger, mit de sik dat Land nu vun baben ankieken wurr. Wat he sik dor denn an freuen kann, wenn he de Monsters, de he dor utseit hett, vun baben ankiekt.  Dor keem in mi dat ole Gift we'r hooch, mit fleegen Hänne heff ik mien Gitarr grepen, heff mien poor Leeders för ehr späält, de stillen un fründligen Lüüd, wo se doch mol vertellt harrn, wat se sik in Högel an jeden Sünnovend haut harrn - sunst weer't keen Fest ween, lacht mien Cousin , de mi dat vertellt. Ik seet aver 5 Minuten an den Avend in mien Waag; denn dat harr ik se seggt, ehrer ik mien letzte Leed singen schull: vör se stunn de gröttste Windröder-Hasser vun NF, een Bürgerwindpark, dor wurrn de anner Bürger op ankieken un wat ik mi de Wenn vun de Wenn wünschen wurr un dat mien Nf we'r dat ole Gesich kreeg. De Stimmung achteran könen jem sik denken. Na Huus geihst du bloooooots mit mi, heff ik noch gau bölkt. De lütte Lex, de ik hier schreven heff, warr ik nich vertonen, ik will dat allens gau vergetten, ik will NF vergetten, de Lüüd, de ehr Land utschännen un dor jüst so wenig op räken as domols, as se - de eenfachen Lüüd - de bi de Amrikaner in't Lager seeten un vun den Krieg vertellten -  dat Leven vun annern utschännen. Hauptsaak gifft Gröönkohl un fründlig Wöer achteran, sunst weer dat ja  verkehrte Welt.


Dor kamen se na't Lokaal
5 Euro al betahlt
dat Schrieven ? fein! vörbi
Weg na'n Saal, de is nu frie
Lecker Grönkohl gifft dat hüüt 
för sach an150 Lüüd
Dische; Stöhle allens op Schick
disse Avend, de lohnt sik
man worum bün ik blots dor
wünsch mi, dat weer allens nich wohr.

Vulksbank Niebüll laadt hüüt in
se wöllt fiern ehren Gewinn
ünnerwegens vun Dörp to Dörp
dat de Lüüd nu uk fein höört
wat de fründlig Mann vertellt
so guud sünd wi nu opstellt
un he swöögt jüst mit Genuß
sien Vulksbank is Aplus
man ik, wat schall ik dor
wünsch mi, dat weer allens nich wohr.

Kiek mol, wiest he uns ganz stolt
1000 Milljonen wurrn betahlt
wo se jüst wassen, dat's een Saak
wo he  herrlig Wöer vun maakt
hier een Windpark, dor noch een
över 15 warrn't nu ween
un dat is seker nich dat Enn
wo wi se kregen hebben de Wenn
vull Gift sitt ik nu dor
denk, weer dat allens doch nich wohr.

Lüüd kiekt, wat se dor all lehrt
hebben den Grönkohl gau vertehrt
Beer un Lütten achteran
seht sik de Bilancen an
hebben nu sülvst sik Geld opnahmen
wat vun den Windkoken afbekamen
sodennig uk wat dorvun hebben
wo se ehr Land nu fein utschännen
un ik sitt ganz alleenig dor
un ik wünsch, weer allens gor nich wohr.

Toletz dor kummt dat Showprogramm
hören sik den Leedermaker an
wenig Hoor un griese Boort
keem vun wiet weg na se fohrt
singt sien Tüüg vun ehedem
kennen deit em hier keeneen
man mit sien Platt den olen Charm
kann he de Harten 'n beten warmen
bit he se sä, dat een Woord
he wünscht, dat hier weer allens gor nich wohr.

T.u.M: V:I:

Montag, 5. November 2012

Bün so vull Leven

Dat weer man mol wedder een Nacht, tweiretten, aver nu heff ik wengst we'r een Leed, schreven um Klock twee oder dree, dat ik de Namiddag denn an't Klaveer trecht maakt heff. Un worum uk nich; sä doch een Keerl, warrst fröh waken, denn maak doch wat, freu Di, du büst an't Leven, nimm di een Book, schriev dien Gedanken op; heff ik maakt un den Sündag so'n bet bilanceert, de so wat vun riek weer, wo dat Leed so'n beten vun vertellt. An't besten weer, wat de Daak vun de Wääk vörher wegweiht is un sik uk de Maandag hüüt guud anlaten hett mit fründlig Wöer un een beten Doon.Geeng mit een Kolleeg um de Films, de wi sehen hebben. He vertellt vun "Wand" un "Band", ik vun den 110er, wo de Kummissar mit een Bagaluut den witten Barg hooch geiht un sik binah över de Schrääv na't helle Licht verleert. Dor hest wat to denken un mit dat Denken heff ik mi al ümmer veel befaat un sodennig, dat weet ik nu uk, mi een Welt trechtimmert, wo dat wull uk ehrer "inglisch" utsehg. "Scheef is inglisch un inglisch is modern", sä de Kittelkeerl vun 'n Tüv. Nu will ik dat geern allens een beten liek hebben un licht.

Bün so vull Leven, mag nich slapen
Kopp, Hart vull vun Räden, holen mi waken
denk mi sinnig in den Morgen torüch
dat'k in Gedanken noch ümmer bi di ligg.

Bün so vull Sünnschien, kiek na't Düster nich hen
na de sworen Tieden mag'dat nich um mi hebben
spöör dien Kopp op mien Schuller, maakt de Slaap ganz swoor
keem sach vun de Leev, herrlig, deep un ganz wohr.

Bün so vull Lengen, wurr geern wat Gudes doon
Boom planten in'n Goorn , kreeg dorför mien Lohn
höör dien Atem, so stüttig, liesen un deep
mi warrt ganz licht, wenn'k denk, wo ik bi di sleep.

 Bün as unklook an't Fiern, mutt mi nich mehr plagen
mit Erinnern, de piern un de sülwigen Fragens
dien warme Huut, so zort un so week
denk an't Verlangen, mit de'k na di keek.

Bün so vull Föhlen, keem hen na een Freden
hett mi so fählt, wull't lang nich för mi geven
dien Hart an mien Hart, dat sülvige Maat
wat ik so bruukt heff un worum'k nu nich slaap.

T.u.M. V.I.