Denk an

Dat  wat ik in mien Kinnertiet nich guud lehrt heff un dorum midlerwiel, wo ik al tämlig anjohrt bün, so'n lütte beten ööv; dat is dat Danke seggen, dat velen Dank, wo wi Nordlichter ja geern seggen: Dor nich
för, oder na een Fest säen wi, weer scheußlig schöön. Lachhhaftig kannst dor blots to seggen; nu weet ik ja uk, wat dor de Schaneerligkeit an schuld weer, villicht uk so'n beten de Minnachtigkeit, wat sik vun Mudder ehr Königsberg-Mentalität na  mien Kinnerstuuv op de ole Insel röverrääd harr, man so natürlig dankbor ween un dat liekherut to seggen, dat kunnen op jeden Fall annern beter as ik. Heff aver in de letzten Dage ümmer mol we'r dat Geföhl vun Dankbor-Ween hatt, wo dat in disse Leed um geiht; dat keem mi an, as ik in Ameriko över allens nadenken dä, eenen lütten Lex för mien Jung opschreev un em bedüüd, wat ik em to danken harr, denn he hett mi ja nich blots sien Kinnertiet schinkt, man uk deelwies mien egen torüchgeven kunnt. Un na een Wuchenenn, wo ik mi wedder berappelt heff, denn de verleden Wääk kunnst ja bald as "Lost Week" afdoon, keem mi dat hüüt in de Zug trüch na de Giebelstadt an un denn heff  ik mien Pianola mol wedder in de Gang kregen un segg mol "Danke" för een Leven, mien Leven. As ik na de lütt Reis an't Huus ankeem, geeng dat uk glieks in de Snack um den Dank des Vaterlandes. So meent de Nahwer, Mr.S. schullen se dat Bundesverdeenstkrüüz geven, de harr ja nu regelrecht  Schaden vun unse Land afholen; naja, tominnst ahnt wi, wat för'n Schaden uns al andaan wurrn is. Wir sind kein Überwachungsstaat", meent ja Fru M. man leider een "überwachtes Volk", dat meen ik.

Denk jüst, gifft een Grund
dankbor ween
harr't al mol kunnt
dat de annern seggen
eenfach sik freuen
büst hier merren
op disse Flag vun de Eer
mit veele Johren Freden.

Denk jüst an dat Land
hett so veel an sien Naam
böös Erinnern kann di
ümmer we'r ankamen
so veel Schann un Schuld
meenen wi, hebben dat gor nich wullt
stunnen wedder op
un de annern hebben dat duld't.

Denk jüst an de Stadt
wo ik ümmer wedder kaam
so veel in de Gang
is een Kamen, is een Gahn
so veel Lüüd
ennerlei, wat se bedüüd
maken ehren Dag
maken ut mien Hüüt.

Denk an de Spraak
un denk an de Wöer
wat se allens bedüüd
heff'k mit de Tiet eerst lehrt
uk wenn de Moot
mi af un to verleet
de Hand nich geven much
tutsig in de Eck dor seet.

Denk an de Talenten
de ik so lang al heff
chott, weer to veel
dat een dat allens läävt
nich allens hett verschäält
geeng verloren oder twei
keen Wunner, wat dat quäält
wenn't nich lücken deit.

Denk an mien Deern
denk an mien Jung
denk an ehr Mudder
bi de ik nich blieven kunn
geev un kreeg
duppelt, dreefach we'r torüch
för mien Leven een Richt
un in de Nacht uk wedder Licht.

Denk an trurig Momenten
de dat uk mol geev
Kummer un de Sorg
wo ik soveel vun heff
hört allens dorto
is een Deel vun dat Leven
räken mi ut
warrt noch mehr dorvun geven.

Denk an de Fru
de mi soveel geev
de'k vertruu
wat se mi lehrt vun de Leev
is nich blots Bangween, Lengen
uk de Lust un uk de Droom
sik de Wohrheit seggen
un sik een Gefallen doon.

Denk an jedereen
de mi grött un de mi süht
de mi ümmer geven hett
een lütt Stünn vun siene Tiet
mi kamen jüst de Tranen an
much binah wedder weenen
nich ut Truer, denn kann ahnen
ik heff een herrlig Leven.

T.u.M.V.I.

Süht schön ut

Awakened from a dream - na wi wöllt nich överdrieven, dat Word heet uk een lütt bet anners un heff'k domols 1969 lääst, as de Rullen Steen ehr Gitarrenkeerl B. vun Jens-Jehann ut't Leven nahmen wurr - he has awakened from the dream of life- de Naam vun den Dichter heff ik jüst nich paraat - hüüt wurr een as Eckardt.T. vun de "Form" snacken, wo wi mit uns beten Ego an hangen un dorum uns nich op dat Leven inlaten könen un dat Lück nich finnen. Dat is ja nu uk överdreven, denn egentlig heff ik blots dat Geföhl, wat ik nu den "Hoorbüdel" vun de Reis utduunt heff, ut mien Stuuv ruutkamen bün un mi wedder in't Leven rinbewegen do. Mutt dorbi uk ümmer an David Foster Wallace denken, wat he seggt vun den olen Fisch, de de jungen fraagt, "wo is dat Water" un dorbi meent, "wo is dat Leven". Geev uk glieks an de Traav bi't Funambules Appelkoken mit Schlackermaschüü un denn keem ik aver so wat vun an't Schrieven un Dichten, dor heff ik glieks een junge Fru hernahmen, de dor mit een anner seet un ganz fein un fröhlig in de Snack weer. Sehg eenfach schön ut,  dat Tableau, denn noch een beten mit mien plattdütschen Wöer optakelt - fertig ist die Laube. Fröher weer ik denn ja noch so egohaftig, wat ik denn de arme Muse den Lex glieks in de Hand leggt heff, aver dat wöllt wi nich mehr.

Süht schön ut
wo dat Gröön
wat hier wasst
sik in 'n Stroom speegeln deit
na dien rode Hoor passt.

Süht schön ut
wo dat Witt
vun dien Been un de Arms 
sik in den Avendwind
un den Sünnenschien waarmt.

Süht schön ut
dat Smustern in dien Ogen
dat Lachen um dien Mund
de Snack vun de Nahwer'
is sach de Grund.

Süht schön ut
vun de Siet lett dien Nääs
as de vun de König
all ehr Königin
(uk wenn ik överdriev
wo ik dat schriev.)

Süht schön ut
dat Glinstern
vun de Maandsteen an dien Hand
dicht ik dien Ogen an
de di an'n Avend in den Speegel sehen
wat uk mien geern däen.

Süht schön ut
man wo lang
kann'k mien Erinnern
un de Wöer hier truun
vun den Ogenblick. de schön weer
man so gau vergung.

Süht schön ut
weer een Wunner
man liekers wohr
denn een Deel, dat is wiß
wi weren dor
jüst as dat Gröön
wassen dä 
blots för dien Hoor.

Ik weet, ik överdriev
wo ik dat hier schriev.

T.u.M. V.I.


 

Kiek mi um

WRITE A SONG A DAY  so steiht dat 1942 bi Woody Guthrie in't Heft, wat mien tumblr-Siet, de ik ümmer we'r geern ankieken do, "i12bent", afdruckt hett, dor geiht't vun Raseeren (mutt ik noch) , beten püük ween  un över "gude Böker läsen" bit hen na "stay glad" un "keep hopingmachine going", ""Love Mama", "Love Papa"; dat mag ik allens geern övernähmen; blots sien Nummer 17: "Don't get lonesome" maakt mi grote Sorgen. Dor heff ik güstern we'r een Ahnen vun kregen; wenn ik nich de halve Stünn an't Telefun mit mien Liebe un de 10 Minuten mit mien Jung hatt harr, weer ik de ganze Dag ohne Minsch un Snack langskamen. Dor mutt ik mi regelrecht wat överleggen, wenn dat denn op Rente gahn schall in dree Johren. Wengst dat Leeder-Maken geiht engermaten, so kann ik dor wengst leven as de grote Woody dat vörharr. Seet dor op mien Balkun un harr dat dor egentlig so wat vun schön, dat ik gor nich begriepen kann, wat ik dor nich mehr un öfter sitten do. Mutt nu bald los, na Perfesser G., dat linke Oog warrt ünnersöcht; lehrst mit de Johren ümmer niege Wöer, "Katarakt" un "Gliose"; wat Gudes bedüüd dat allens nicht.

Kiek mi um - söök, wo'k mi an fastholen kann
mien linke Oog, wat blots noch krumm un scheef sehen kann
kiek mi um, hoff ik kunn doch noch wat finnen
in de Bläder vun de Bööm, de Eek, de Böök, de Linnen.

Kiek mi um - wat stahn hier blots för smucke Hüüs
de hier wahnt, sünd kloge, rieke Lüüd.
Kiek mi um, wat dat Hart mi lichter warrt
heff mi sülvst in een Leven ohn Licht insparrt.

Kiek mi um, man seh nich mehr torüch
Last vun fröher un güstern drääg ik nich.
Kiek mi um un griep na mien Tass Kaff
wenGst an'n Namiddag heff ik dat Opstahn schafft.

Kiek mi um, keen Minsch, de'k gröten kann
sünd in de Sünnschien, liggen an de Strand.
Kiek mi um. dor's nix, wat nich behaagt
keen Gift, keen Striet, weil nümmers mi wat fraagt.

Kiek mi um, höört dor jüst poor junge Stimmen
dree Deerns, de jüst mit Ies na Huus kamen sünd.
Freu mi för ehr, keen Sorg, keen Striet, keen Last
dor lacht een Fru, Vagel singt, jewoll, dat paßt.

T.u.M. V.I.

Klock 5

Noch is dat nich so, wat ik de möde Schuren na de Reis  ganz achter mi heff, aver to't Jammern gifft nu uk keen Grund, dorum is disse Leed, wat ik hüüt morgen Klock fiev anfungen  un de Avend jüst opnahmen heff, uk nich ganz so düster as wat mi sunst ut de Fä'er löppt.  Is ja egentlig to veel un seggen Leed dorto, is man nix as, wat een so schrifft, wenn de he mit de Slaap trecht is un dor noch een poor Stünnen vör't Opstahn to verkleihen sünd. Güstern hebben wi den Dag herrlig verdaan, leepen na de IGS un hörten "unsen" U.T. un sien Rhythm Boys an, wat een herrlig Vergnögen weer; he waagt ja wat, wenn he sien ole Kamellen-Songs de Best Agers vörspäält un mit de A-Süük-Döntjes trakteert, dor kummt he ganz in Iever un späält sik in Rage, dat schönste weer aver, as de Bass-Minsch sik as Buuk-Redner opspäält, man mehr verraad ik nich, kiekt se de Lüüd sülven an un freut sik an de Töge; kann een ja uk blots geneeten, wat de Textdichters sik fröher allens utdacht hebben: Wenn ein Mädchen Ja gesagt, eh es die Mama gefragt...na un de "Ketelkloppers" weern uk we'r ünnerwegens mit ehren "eischen" Hoot. Denk denn af un to, wat ik dat uk wieterdrieven schullt harr mit dat "Penny-Leed" vun Rudi Schurike oder Peter Igelhoff sien Badewannen-Kaptein; man mien Musik heff ik doch recht wat simpler späält, as wat in de dörtiger Johren begäng weer. Tukur hett den Flügel fein trakteert, uk wenn he an een Pater Kreuder nich rankummt, de sien Melodien herrlig rullen leet. Du schallst nich verglieken, di sülvst mit annern nich, de Räken verleert een denn doch op jeden Fall.

Klock fiev kummt de Stadt we'r sinnig in de Gang
Kuffer op sien  Röder slurrt luut de Straten langs-
Mann is an't Fleuten, freut sik al op disse Morgen
nich jedereen bringt dat Leven Ackewars un Sorgen..

Mami röppt een Lütte, hett se uk den Slöttel mit
gifft binah noch Weenen, ehrer se losgahn köönt.
Lütte schull man lever liggen un dröömen in de Puuch
man ehr Mudder mutt na Arbeid un  hüüt wedder ga nz fröh ruut.

Freu mi, dat ik we'r wat vun de Minschheit höör
bün vun dat gräsig Drömen un Drammeln al ganz möör
kann noch beten liggen, man kiek liekers na de Klock
Chott verdorig, is dat al so laat.
      
Radio späält Leeder, wo dat Opstahn lichter geiht
Narichten vertellen di, wo sik dat in de Welt um dreiht
stah in de Köök, maak mi gau dat Brot torecht
gifft keen Verdoon, nu mutt ik op den Weg.

Buten an de Luft rüükt een we'r den Westerwind
Lüüd hebben dat hild, de sach to laat opstahn sünd
Bus suust gau vörbil blifft an den Krüüzweg stahn
gah de Trepp hendal, rüük den Rook vun de U-Bahn.

De ganze Dag vull Möglichkeit liggt vörut vör di
an'n Avend weetst, harrst wat dorvun, weerst merrenmang dorbi
o'r as sunst in disse Welt blots wedder to Besöök
wünsch de Minschen, wat se dat Leven beter lückt.  

 T.u.M. V:I.

Laten los (Laat em los)

Jetlag - wat seggt een op platt dorto - Fleeger-Schuur - na ja - dor mutt ik noch mol överleggen, man nu  - na een Dag bi t'Huus-  bün ik al  wedder "dor" - mööd un dennig bün ik uk ohne Fleeger un Ameriko. Liekers kunn ik een Barg vertellen, vun de Metro in LA un dat dröge, wiede Land; vun'n Canyon, de Hitten, man dat gröttste Aventüer weer denn, as de Jung meent, he wurr geern de Avend Klock halvig ölven noch na Stadt mit een poor anner junge Lüüd. Is ja egentlig nix bi, man weer Las Vegas, wo du licht een Hangover hebben kannst - Film weer güstern to sehen - oder dor rumloathen deist, bit di as Johnny Depp de Ogen övergahn. Hett guud gahn; Jung funn den Weg  wedder trüch na't Hotel; he is midlerwiel wedder bi t'Huus un ik mutt sien Mudder nix verdüütschen. Sodennig is de Reis guud aflopen. Man so wiet kannst nich fohren, de Tinkeltuten_Spoor vun dien Brägen treckst ja achter di ran- sodennig geiht de Reis ja wieter un de Kuffer, de ja uk keen beten lichter wurrn is, mußt wieter bören. Een Kolleeg vun de Reis, de wi "Bizeps-Peter" nöömten, aver sä wat vun "Komfort-Zone", dor wo du al ween büst, kennst di nu ut. Sodennig bruuk ik vör Ameriko un dat Ackewarrs vun so'n Reis nich mehr bang ween, ehrer wegen dat Lock in't Knipp. Man ik warr mi dat dreemol överleggen, ehrer ik wedder so'n Tour mit de Bus maken do, denn ik keem nich mit alle Lüüd, de in de Bus seeten, mit langs. Weern keen Bu un Ba-Lüüd meddenmang, keen Moin, keen Guden Dag, scheußlig - mi kann so'n Büttmuul den Dag licht utschännen. Heff dat ja al bi de Arbeid. Liekers bün ik denn doch ut dart Enge Land ruut kamen, dor warr ik hoffentlig noch lang vun tehren.

Laten los, laten frie
wo swoor is dat för di
wat mol weer , höllt di fast
mol wat Nieges wagen schallst.

Laten los, laten frie
an't Enne steiht nich blots "vörbi"
man uk "nieg", "fang wat an"
een anner Flag, een anner Kant.

Laten em los, laat em frie
de Jung hett sien egen "ik" un "wi"
dat du nu nich mehr regeerst
wo du nu wenger vun hörst.

Laat em los, laat em frie
freu di, he kummt 'n bet na di
man he is een annereen
schall dat hebben, sien egen Leven.

Laat em los, laat em frie
harrst sülvst noog, weer nix dorbi
versöök dat, finn di sülven we'r
un een Padd, de du langs peddst.

Schaad, du kunnst dien Lück slecht leven
leetst dat in dien swarte Hart verdrögen
een vun vörn un allens nochmol
dat warrt nix mehr, men Ool.

Laten los, laten frie
geiht nich um annern, geiht um di
weer schaad, wenn du dat nich versöchst
wo dien ole Leven nix döcht.

T.u.M. V.I.