Keem di hart an

Keem di hart an

Du weinst - seggt Hannes Kröger to sien Kameraad in de Grote Frieheit Nummer 7 - du glöövst ja gor nich wat een Keerl allens vergetten kann, wenn he een Keerl is.Nu weer aver mol PHC nich so recht "mannhaftig", de Tranen weern em "dalkullert", so schreev in de Giebelstadt dat Blatt, wo mi jst infallt, wat fröher mit't Papier maakt wurr, wenn dat utlääst weer - ennerlei, uk dat Blatt in Hamborg, wat ik ehrer verdrägen mag, keem dor groot mit ruut. Wat weer passeert, steiht in't Leed, aver nu fraagt sik een denn doch, worum he weent hett, wurr ik den Dokter ut da Huus an'n See glöven, weent he blots um sik sülven. Villicht doon wi dat all, dat hett ja uk de eene Kanzler geern mol daan un worum schull't nich uk so sien. De Tranen sünd denn ja uk wengst ehrlig. Passt aver uk, sunst dat grote veele Lachen, as weer allens anner verkehrt, aver denn ja doch de grote Kummer, wo uk ümmer he herkamen mag. Villicht ja uk vun ganz fröher un wiet weg. Wat schallst dor lang an spikuleeren, hett mi liekers Ursaak geven, em achteran to singen, de ja ganz wiet na vörn kamen is, de ik as Nordstrander, de vergetten ja nu mol nix, noch de Spijöök ut de jungen Johren vörheel un de de Windröder-Pest na unse Insel bröcht hett, wo sien Nafolgers nu groot uthaalt hebben un ehr Dingers över dat ganze Uthlande dreihen laten. Pellworm will dor ja nu uk achteran, de warrn sik noch wunnern, se warrn sik ehr Insel genauso kaputthauen mit de dor Growiane, as de Nordstranders ehr dat vörmaakt hebben. PHC wahnt dor ja nu nich mehr, em kann dat ennerlei sien. Eenmol heff ik em denn noch liefhaftig sehen, dat weer as in de Giebelstadt een Utstellen vun F.D.vun em mit een Rääd opslaten wurr. Weer ganz maneerlig, mit Warmde, Hart un Humor. De harr ik aver sülven nich mehr un bün em ut de Weg gahn, as ik dat nu uk maken warr, wo he sogor na Mölln kamen will.

Keem di hart an, geev uk Tranen
as du noch eenmol vör de Lüüd
op't Podest Mikrophon
seggen, wat di bedüüd
in dat Huus an de Föörd
recken blots een poor Wöer
vun gerecht, deit mi leed
wat dien Hart apen reet.

Keem di hart an
geev uk Tranen.

Dörtig Johren achter di
in de Tiet keemst du wiet
uk na baben stunnst se vör
harrst Sott, annern Mallöör
weerst een Juxen, een Högen
Nu schöllt wi di glöven
de Tranen, dat Geweten
harrst geern Freden in dien Leven.

Dien Frünne meenen, harrst een Recht
mit all dat, wat du seggst
stahn bi di, geven de Hand
däst soveel för dat Land.
Blots de een sik nich röhrt
in dat Huus in de Föörd
ganz vull Hass un vull Grimm
kann dor blots Kitschkraam in finnen.

De vun't Blatt kriegen dat hild
sehen de Tranen, gau een Bild
kummt na vörn op de Siet
denn dat wöllt se de Lüüd
achterna tellst nich mehr
kummt een anner na ehr
is de Schrievers een Doon
Lüüd as du kamen un gahn.

Meen binah na de Tranen
hebben nu doch wat tosamen
vun de sülvige Kant
Pharisäers vun Nordstrand
as Filou heff'k di kennt
dat Land hest utschännt
dat vergett ik di nie
weer de Fründschap vörbi.

Disse Tranen sach we'r dröög
Frünne, Fru un veel Höög
guden Harvst, guden Winter
nu kannst du di vermüntern
dat "gerecht" will'k nich wehren
de dor Tranen, de di ehren
liek um vör um un bi
disse Leed hier för di.

T.u.M.V.I.

Leven is wohr

gather with others - maak wat mit annern - do wat du kannst -  work like you can - so oder uk een beten anners kunn dat heeten, wat in een Leed to hören weer "Work like you can" un dat hett mi rein mol wat seggt - so dach ik, kunn sik dat anhören, wenn een Leeder för de Lüüd un nich blots över sk sülven un över een Kummerkamer-Leven maakt. Heff ik denn glieks disse versöcht, uk wenn't denn doch nich de sülvig Richt nahmen hett - liekers will ik dor noch mol över gahn, denn jüst de verleden Dage hebben dat guud mit mi meent, solang as wat ik bi de Arbeid weer, hier een Mundvull Snack dor een fründlig Woord, is fröher sach uk so ween, man ik weer dor nich merrenmang, ik weer ümmer buten vör. Dat "buten vör"-Föhlen heff ik sunst ja Dag um Dag, wenn ik an de Kinner un ehr Leven denken do oder uk an dat ND-Syschteem, wo ik ja man uk blots wenig Frünne tellen kann. Dat kunn ja uk noch anners warrn, wenn't uk nich so licht hentokriegen is as bi de Arbeid. Sunst kunn ik noch veel vermelden, wat een Fründ vun sien Aventüern in dat e-darling-Djungel-Flag vertellt hett oder wat de stille Dokter güstern to mi sä, he meent, ik schull op mien Texten dalgahn, as Czukay vun Can dat maakt hett. Dat weet ik ja nich, dor bruukt ik denn anner Instrumenten, denn dat Bänder-Prünen, wat Czukay kunn, dor weet ik nix vun. Heff em denn vun B.Eno vertellt, wat ik dat Gedichten-Deklameerenop sien CD nich lieden kunn, lever blots de Musik hört harr. Keem güstern nich op en Naam, man dor bün ik noch so bang vör, siet ik Anne Clark preestern höört heff. Gah mi af. Kann ik ja noch över nadenken. Veel verlinkt heff ik hier ja nich, man denn will ik mol een Utnahm maken, hett mit Platt nix to doon, man gifft Lüd, de hebben so een herrlig Blog  :  i12bent.tumblr.com , wo se dat fiern, wat se an Biller un Musik ankamen is.Dat is een Kutur-Gemeen, dor muchst di sülven geern inschrieven. Dor lehrt ik denn uk, wat Levon Helm, de bi de Band so herrlig lässig Slagtüüg späält un fein sungen hett, nu uk na Jens-Jehann sien Kamp kamen is. Hool di, ool Dixie!


Woveel mol leep dat Water över't Flag
ehrer de ersten Minschen keemen een Dag
wullen sik de Eer wohren, dat Solt in den Törf
duert nich lang stunnen Huus, Diek dor un Dörp.
Vun jede Hand, de hier wöltert een Spoor
sik geven an't Leven is wohr.

Wolang hett dat duert, ehrer de Wöer dorto funnen
sik, een anner dat Baben un nerren verdüütschen kunnen
de een blots so wenig, de anner kriggt veel
de steiht de Saak vör, de anner's een Deel.
Vun jede Bookstaav is schreven een Spoor
woveel vun de Wöer sünd wohr?

Wo oft hett de Stormwind dat Hüsing tweiretten
de Blanke Hans in de Dieken rinbetten
ümmer warrt vörräkent, wat de Minsch hier nix höört
uk wenn he mit Knööv un Gewalt sik noch wehrt.
Vun jede Ünnergang findst noch een Spoor
keen Leven ohn Dood, dat is wohr.

Woveel Dichten un Leeder vun een Jungsparadies
wo du Tranen um weenst un dat liekers nich sühst
Woveel Hartwehdaag un woveel Lengen in di binnen
de Weg bit na Huus kannst nich finnen.
Vun jede Dag in dien Hart findst een Spoor
höört to dien Leven, dat is wohr.

T.u.M.V.I.

De bösen Rieders

Nu warrt dat höchste Iesenbahn, hier mol wedder wat herintostellen, schall keeneen meenen, Ool Ipetähn weer nu mit eens still wurrn; harr an't Wuchenenn een ganze Stutz vull Ideen, de all vun de swarten Löckers utgeengen, in de ik mi so bilütten leider rindenken dä, aver nu egentlig wedder achter mi laten heff. Opnahmen heff ik uk dat een un anner, aver wat dat to't Rinstellen döcht, weet ik nich recht, mit dat hiere versöök ik dat mol we'r, denn de Wöer heff ik eerst vör een poor Stünnen op't Papier bröcht, as ik an de leegen Drööm dach, de ik nu al siet een poor Wäken kenn un an de leegen Geföhle, de een an't leevsten ut de Weg gahn wurr mit ganz veel bunte Biller oder sunst wat; man dat weet ik ja al, de gahn uk so weg, mußt ehr blots lang noog utholen. Utsitten as een Kanzler dat ja uk mol dä, wat wohrschienlig jüst so wenig stimmt as dat veel anner, wat so vertellt warrt. De bösen Rieders sünd ja man uk egentlig wull blots dree vun veer, denn de mit den Flitzbagen, de kunn ja uk een gude sien, dat weer de witte Rieder. Na, nu mag een dat ja lever so mit 4 op een Siet un so heff ik dat mol stahnlaten. Wenn ik hüüt avend noch mol we'r dorbi geeng un dat mit een anner Klang ut mien Wunnerpianola versöken wurr, keem sach een ganz anner Leed ruut; villcht as dat, wat sik na "Riders in the Sky" anhören wurr. Güstern weer uk so'n Rider ünnerwegens: Peer Gynt spälten de jungen Lüüd vun't Schooltheater - klasse maakt - Stück is ja man wat egen, aver mit een Schrieversmann hebben se den lögenaftigen Muchgeern Kaiser Peer Gynt denn een guden Kumpel henstellt, dat een de tour de force beter verstunn. Liekers keem mi disse Peer recht trurig vör, as he de Zippel utn'annerklöövt un nich dat finnen kann, wat veel annern uk söken un wo de stille Dokter "Mitte" to seggt. De dat al mol maakt hett, de warrt jüst so de Küll spöört hebben as de aasig Norweger dat dä, as dor nix nableev un he doch nich wußt, wull he vörsellt..



De bösen Keerls sünd we'r ünnerwegens
in mien Brägen sünd se ünnerwegens
geven keen Ruh
hool ehr noch ut.

Se sünd ünnerwegens, as wenn't een Büld vun Dürer weer
glieden, rieden dör de Tieden op ehr schrigen Peer
Düwel un Dood
Pest un Noot.

In'n Slaap un'n Droom sünd se ümmer ünnerwegens
warrst du waak, fraagst du, wo weerst in dien Brägen
hen un her
allens verdweer.

Man noch bün ik dor
noch stah ik op
heff Gedanken in mien Kopp.
Noch bün ik dor
noch heff ik Knööf
noch bün ik dor
fraag mi, worum ik de Nach op de bösen Rieders toöv.

Worum  heff ik denn de Engels all verjaagt
ehr mit Steen, Iesen, Läer un böse Wöer plaagt
nu bün ik alleen
wull ik nich ween

Worum heel'k't nich ut un kieken ehr in Freden an
weer vör de Fragens un de guden Wöer bang
keen in'n Arm
keen Erbarmen.

Schull dat versöken holen de Daag un Nachten ut
uk wenn se koolt un gries sünd so as nu
is mien Leven
op'e Eer, nich in Häven.


Man noch bün ik dor
noch stah ik op
heff Gedanken in mien Kopp.
Noch bün ik dor
noch heff ik Knööf
noch bün ik dor
fraag mi, worum ik ümmer op de bösen Rieders tööv.




T.u.M. V.I.

Egentlig

Gräsig - so een Drömen vör't Waken-Warrn, wat mußt ik lopen, een Bruun de Bär weer achter mi ran, sien Kopp wurr ik mit eens gewohr, wo he ut de Grund hochkeem un vörher al weer een Isegrimm in de Neegde ween, ik bääd di, wat hett so'n Narrnkraam in so'n Beamtenseel to söken oder schull dat in mien Leven to ruhig ween. Warr glieks mol in't Droombook kieken, wat't bedüden schall. Wenn dor so veel Krieg in mi binnen weer, mußt ik dat denn gau mol to Popier bringen, dat Stück vun Kain un Abel, wo ik jüst bi J.D.B. dorvun lääst heff in sien grote Riemelstremel över dat Paradies un wo ik annerletz uk hernahmen wurr, wenn uk nich mit Steen un Knippel; de Krieg kunn aver uk dat Stück twischen Mann un Fru sien kunn, dat harr ik noch een Fru in't Fernsehen schimpen höört, wat för Undöög so'n Fernseh-Kraam as "6 in Husum" för de jungen Fruuns bedüüd, as geeng dat in de Welt uk för ehr nich um wat anners as um apartig Schoh un een Keerl in Bett.  Nu fallt mi leider nich mehr in, wodennig hüüt morgen bi de Arbeid de Snack dorhen keem, geeng nich um Schoh, man um de Strümp, de Mannslüüd nu aver uk in jede passlige oder unpasslige Moment nicht uttrecken mögen. Junge Fru fung dor mit an. Ik weet dor natürlig nix vun af.  So is dat denn sach uk hier un dor, as wurrn de Kalver na de Winter na de Fenn ropp kamen, so kriegen de Minschen sik mit de Snack in de Gang. Fröhjohrsluft.Egentig schull't ja uk Leev sien.

As weer dat Krieg
un nie nich Freden
so kummt mi dat
nu binah vör.
Den de Sieg
de's ünnerlegen
fraag mi wat
ik dorvun weer.

As weer't Gewalt
un nie een Segen
so schient de ganze
Saak to ween.
Dorbi dor schall't
Leev sien un Leven
man wo sünd de
toletz to sehen?

Egentlig schull dat blots Leev sien
egentlig weer't doch bots Lust
Eegntlig wull ik di blots leev ween
worum't so keem, dat harr'k geern wußt.

As wurrn wi uns
rein nich mehr kennen
as harrn wi all
wat vun een Deert.
Wo kunnst di sunst
dor so an wennen
as harrn wi all
nix anners lehrt.

As wurr de Haß
di de Luft afkniepen
so geihst du över
den annern her.
Warrst em an'n Hals
un Hart angriepen
as wenn he nich
dien Broer weer.

Eegentlig...

As  weerst du Kain
un ik weer Abel
so nimmst mi her
mit Stock un Steen.
Kannst nich trüchdreihen
du hest den Makel
wat du mi däst
warrt jedeen sehen.

T.u.M.V.I.

Hör mi hör mi hör mi

Licht, Schadden, Bewegen - so nennt V.S. dat Book över sien Leven un dor hett he noog to vertellen, 30 Filme hett he maakt, in de Welt is he rumkamen, bewunnern kannst em för veel, wunnern kannst di uk över een ganze Barg vun Aventüren un Mesaventüren, Saken, de em lückt, aver uk all de velen Saken, de em nich verschäält sünd. Chott un all de Lüüd, de he kennt hett, vun de he sik wat annähmen kunn. Dor weer een Schriever, de em seggt, nä, dat Bilanceeren vun't even, dat schull een laten, dor wurr keen op sien Räken kamen, dat wurr so un so op Minus ruutlopen, geev aver uk de een un anner, de sik dat övernahmen hett un den dorna anners vör dat Leven un de Minschen stunn. Sodennig weer ik denn doch wedder froh, wat ik dat op mi nahmen heff, dat "tüüssadüüss"-Book un de süss Wäken in dat Huus an'n See, denn dat hett hulpen, dat is wiß. Sünnerlig uk mit de Släge beter umgahn könen, wo se mi mol dat "Gewääs" um de Ohren haut hebben, dor kunn uk V.S. veel vun vertellen, as kloge Minsch, de he nu mol is. Wi keemen hüüt in de Snack noch eenmol op den "Q" un den Slag, de ik dor mitkregen heff, dor heff ik denn doch markt, wat een sik dor gor nich lang in opholen schall,  de dor Goorn is för mi tabu, mit den Vullmacht sien Appeln warr ik mi nich mehr de Maag verdreihen un sien Disteln kann he süven plücken. In'n Zug vun de Domstadt heff ik disse Wöer gau tosamen haut un as ik den Refrain faat harr, dach ik, dat kunn nu doch noch gau mol na den Blog.

Ik heff di allens verraden
nu weetst du allens vun mi
harr ik mi sülvst verbaden
denn geengt we'r dör mit mi.

Dorbi will dat keen MInsch weten
dorbi will nümms dorvun hören
weet, dat een dat al seggt hett
dat em dat rein vertörnt
man ik muß dat eenmol loswarrn
so veel Wöer geengen mit mi dör.

Ik mußt di allens wiesen
hest meist allens vun mi sehen
annern wurrn dor lever swiegen
jüst as dat de Olen däen.

Dorbi schull ik dat vergetten
nich länger in mi spören
hör, wo een mi seggt
wo lang wullt du dat noch bören
so warrst du dat nich loswarrn
dat's to veel Gewääs un to veel Wöer.

Hör mi, hör mi, hör mi
hör eenmol na mi hen.
Kiek mi, kiek mi, kiek mi
an wöllt jem mi nich kennen.

Ik heff dat allens verbagen
nix wat fröher liek weer, is noch liek
Boom an de Wuddel wull'k utgraven
wo ik vun baben rünner kiek.

Dorbi wull ik em doch räden
stunn so fein hier in den Goorn
hett mit de Tiet sach orig läden
geeng mit de Truerrägen verloren
een anner plant ik nu nich mehr
in wat överbleef na all de Wöer.

T.u.M. V.I.
dat em dat rein vertörnt

Du sühst guud ut

Na, dat wurr nu aver uk we'r Tiet, dree, veer Daag keen Pianola un keen Gitarr; dat kann nich guud ween, dorum wurr hüüt in de Morgen glieks een beten kumpuneert, denn güstern seet ik stünnenlang in de Zug un dat hett al ümmer mol een Leed ruutbottern laten. Ditmol geeng dat um een lütt Fru, de ganz herrlig Spraken kunn, een anner Keerl, de uk nich opholen much Fragen to stellen, ganz fein allens ümmer ganz sinnig verklorte un denn uk so gedüllig weer, een oole Daddi, ik wurr seggen um un bi 58 , noch Wöer över Stratenbuu un Autobahnen to wesseln, wo se sik sach scheußlig för interesseer, sodennig kunn ik dor nich överweg gahn un ik meent binah, se hett markt, wo de Keers dor neben ehr wat dicht un sogor noch vun ehr. Keem mi uk so an, wo ik mi vun de Jung de Hörappraten lehnte, dat ik dat dor Gebröös vun den oolen Braschbütel nich mehr utholen mußt. Dor heff ik miene Lieblinge hört, dat sünd "Black Keys", un bi de geiht dat aver af. Nu wurr dat Hiere denn doch veel sinniger as de Hiphop, mit de ik hüüt morgen waken wurr.
Leider gifft blots de Opnahm mit mien MP3 Rekorder, denn de Kamera heff ik nich dalfullen laten, aver so dösig "programmeert", dor geiht ja nu rein gor nix mehr. Kannst nix bi maken.
Wo se sik nu so in de Wull kriegen wegen de Rechten un dat Kopeeren, eenigen meenen gor, dat Web wurr bald in een swarte Lock rintrümmeln - schull ik dor an denken, dat Hiere sinnig utlopen to laten. Much aver sodennig nochmol S.R. gröten, de dor mol so richtig uthaalt hett in een Interview un ik mi sien "Herr Lehmann" binah ganz un gor dörlääst heff, as ik mit Liebe op de "schönste Insel der Welt weer". "Das geht nich gut", meent Herr Lehmann, as de anner em bi en Hauerie in de Maak hett, un dat kann een licht naföhlen, de sien Füste lever in de Taschen lett, as se flegen to laten. Geeng mi doch güstern een Bagaluut in de Domstadt so'n beten appeldwatsch un mit de Kopp vöruut an, bemst aver vörher noch gau af. Dor harr ik aver fein op de Straat leggen mit een blödig Nääs. "Wat sä de Jung: eine Stadt kann sich ihre Bewohner nicht aussuchen." Dorum Kölle alaaf.


Du sühst guud ut
kannst herrlig snacken
in alle wat weet ik blots Spraken.
Du sühst guud ut
weetst so veel Saken
mit dien Nahwer hest dorvun fein spraken.
Worum seggst du nich een Woord to mi?

Du sühst guud ut
hest so feine Locken
much ik geern eien, rüken un  anfaten.
Du sühst guud ut.
Läerstevel, Strümp un korte Rock an
kann keen Ogen gor nich vun di laten
worum kiekst du nich eenmol gau na mi?

Du sühst guud ut
de Sünn hett Licht utgaten
in'n Avendglimmen so över de Maten.
Du sühst guud ut
hest sach'n Fründ, de kann di faten
spören dien Huut, dien Hartslag un dien Aten
segg, worum puust du nich eenmol röver na mi?

Du sühst guud ut
kann de Gedanken nich vun di laten
weern wi alleen, wat wurrn wi denn wull maken?
Du sühst guud ut
bün ganz un gor in di verschaten
spääln verrückt op mien Böön de velen Rotten
worum kummst du nich eenfach röver na mi?

T.u.M.V.I.

Wo ik hier ligg in Freden

Hett sik we'r wat ännert, denn de Blog maakt sik anners op, warrt hoffentlig lücken. Leed is vun güstern, as ik töven dä, wat de Kinner vun een "Schlafparty" waken warrn schullen, weer een nette Avend ween, fiev Deerns, Luftballuns, Hot Dogs, een poor Quizfragens un denn een lütte Film achteran; as de Ool denn hoochgeeng na sien Stuuv, wurr dat denn nerren eerstmol richtig luut. Ferienfierdaag sünd so'n Saak för sik, annern maken wat, du sülvst kannst di Tiet laten, aver deist du dat nich al Dag för Dag? Annern bringen wat op Schick in ehr Leven, buun sik een Huus to'n Bispill oder se verslurren ehr Tiet so as du dat kennst un wo du hier vun singen deist. Wat de Lehrstünnen vun't Leven angeiht, dor kunn veel seggt warrn. Een Bispill is dat Loslaten, wenn't geiht, denn markst op eenmol, wat du dor bang vör weerst, wo lerdig dat dor sien kunn un dat is sach een grote Opgaav för jedereen un sehen in dat beten, wat jedeen blifft, noog för een ganzen Dag, een Maand, een Johr, een Leven. Naja. Wat Plattdüütschland angeiht, harr ik een langen Mundvull Snack mit een vun de Lüüd, de mi dor wat bedüüd. Wat mien lütt Book doch wat ganz un gor anners weer, harr dat sodennig in de plattdütsch Flag nich geven. Man worum kunn de Minsch dat in den "Q" nich schrieven. Schaad, Plattdüütschland - Enge Land. Aver ik bliev dorbi, uk wenn een dat nich schull oder anners maken schull, dat hiere hett dat geven un dor wurr vun schreven, op Platt, wenn uk man blots de een un anner dor um wies wurrn is, mi is't noog.

Wo ik hier ligg in Freden an een Sünnovendmorgen
kiek ruut na'n Häven, Rägen kummt eerst morgen
is een anner an't Rieten, buut sik jüst een Huus
süht noch na ganz veel Tiet un Arbeid ut
schrifft een anner ganz veel Sieden för een herrligen Roman
hörst vun wieten dat Singen vun de Iesenbahn
is een anner mit Liebe vull Höög un Möög we'r in de Gang
een junge Vadder haalt Broot un Kook för sien Familie ran
is een anner an't Utdunen, Smook un Bramien in sien Stuuv
holen bi een anner Kinner dat gröhlen, bölken Fernsehen ut
freut sik jüst dor baben in den Fleeger een op Sünnschiendaag
een anner höört na binnen, wat ramentert in sien Maag
een hett to regeeren, anner höllt dat Mikrophon
Paster hett noch nich noog Wöer för sien Lex an'n Sündag stahn
sitt een achter Trallen Stünn um Stünn gegen de Tiet
een Minsch liggt dor to starven, annern truern an sien Siet
op'n Markt smitt een de Fisch in de Waag un seggt den Pries
een anner schitt een annern an, warrt de to laat um wies
Witterung un Stratenfunk un ole Leeder larmen
lett as weer't een Dag, as wi em ümmer al mol harrn.

T.u.M.V.I.