Un coup de blues - dat kannst licht mol kriegen an Sylvester, wo dat eene Johr nu to Enne geiht un dat Niege töövt un sik rein gor nich anmarken lett, wat dor nu op een tokamen deit un wat nich. Hüüt is mehr so'n Sorgenmaker-Dag, liggt sach uk an de Witterung, de umslagen hett, daut gewaltig un kannst binah bang ween, wat Du dat schöne Snee-Land, wat S.-H. jüst mol weer, gor nich mehr in Dien Kopp rinkieken kannst. Hebben dat versöcht, aver Niendörp weer vull vun Lüüd un so grootorig weer't nich. Nu is de coup de blues dor, wat helpt dorgegen - villicht'n beten slapen oder veel lever bloggen. Dor mußt aver erst noch dit lütt Leed torecht, wat sik ut de Avend güstern ruutwöltert hett. Dor hebben wi uns de herrlig Musik vun Marvin Gaye anhört un geengen in Gedanken we'r na Disco, jedereen in een anner; ik geeng in Kiel na't Klimbim, un de Fru an mien Siet, de is in ehr Gedanken noch eenmol na Flensborg fohrt. Een Dag warrt de Minschheit uns dat möglig maken, dat wi dat hitte Hart vun de jungen Johren noch eenmol we'r föhlen jüst as dat dor Glönen, wenn de lute Musik, dat Dämmerlicht un de Utsicht op een anner Minsch di in de doren Schuppens rintrecken deit.
Ik wünsch alle Minschen een Gude Niege Johr.
Is as'n Fever
ik mutt los.
Is as'n Fever
warr'k nich los.
Ik mutt ruut
in de Nach
ik mutt ruut
na de Stadt.
Ik mutt ruut na Minschen
heff de Langewiel so satt.
Ik mutt ruut, ik mutt ruut, ik mutt ruut.
Ik mutt ruut.
Ik mutt dorhen, wo keen vun de Oolen sik hentruut.
Is as'n Fever
ik gah rin.
Is as'n Fever
wenn'k hier bün.
Ik mutt rin
na't Lokaal.
Ik mutt rin
heff keen Wahl
ik mutt rin in den Saal
un denn gah ik dor op dal.
Ik mutt rin, ik mutt rin, ik mutt rin.
Ik mutt rin
mutt dorhen, wo'k een poor Stünnen een ganz een anner bün.
Un op't Podest
leggt de Keerl de Platten op
Marvin Gaye, Otis Redding un Four Tops
un ik danz un ik danz un ik danz ganz alleen
man dor achtern steiht een anner, de is groot un swatt un schön.
Is as'n Fever
aver heff keen Tiet.
Is as'n Fever
un is we'r so wiet.
Ik mutt hen
na ehr/sien Neegde
ik mutt hen
na ehren/sien Arm.
Ik mutt hen
denn ehr/sien Mund un ehr/sien Tung un de Hände sünd so warm.
Ik mutt hen, ik mutt hen, ik mutt hen,
Ik mutt hen.
Ik will so ween, as wurr'k mi sülven noch nich kennen.
Is as'n Fever
tehrt sik ut.
Is as'n Fever
un geiht ut.
Ik mutt ruut
na mien Waag.
Ik mutt ruut
in de Nach.
Ik mutt ruut
denn an't Enne vun de Nach luert al een koole Dag.
Ik mutt ruut, ik mutt ruut, ik mutt ruut.
Ik mutt ruut.
Man een Deel weet ik wiß, ik heff mi hüüt wat truut.
T.u.M.V.I.
Freitag, 31. Dezember 2010
Donnerstag, 30. Dezember 2010
Nu is dat ut mit Damenwahl
Vorsätze - so'n Woord heff ik op platt noch nie nich hört; guud, nähm Di nix vör, denn sleiht Di nix fähl - dat kann ik dat op platt begriepen. Naja, aver egentlig heff ik af un to mol seggt, de Lüüd mußten "Zimmermann" to mi seggen, de kennen velen noch as Ool Schwuurhand, aver ik denk an em ümmer noch as "Ankündigungsminister". Wat heff ik de Minschheit un mi sülven nich allens al in de Hand verspraken. Aver mit dat nächste Johr, dor geiht aver los, un ik fang lever gor nich an optotellen, wat ik sülvst geern mol op Schick kriegen much. Leider - een Saak för dit Johr hett nich lückt: de Blog wull mien erste MP-3-Opnahm nich fretten. Dor harr ik mi nu regelrecht wat vun verspraken, so'n lütt Opnahmappraat schull dat möglig maken. Fleitjepiepen. Aver ik arger mi dor nich lang an; dor mött wi noch'n beten mehr utprobeeren. Een Dag plingelt un dingelt dat op disse Sieden.
Verspräken kannst'n Barg un sodennig uk seggen, aver nich ganz meenen. Dorum heff ik noch gau mol dat midlerwiel 5. Damenwahlleed gau inspäält, denn wenn ik dor ümmer henschrieven do T.u.M. V.I., denn meen ik dat uk so: Wöer un Musik sünd trecht.
Siet ik Di heff, mien Leev
sünd mi de annern all egal.
Denn siet ik Di ganz veel heff
is dat ut mit Damenwahl.
Keen Quälkraam un keen Striet
denn ik hör ja blots op Di.
Stellt sik een mi in de Weg
dreih'k mi üm un gah gau weg.
Siet ik Di heff, mien Leev
heff ik we'r mien Freden funnen.
Weil ik weet, dat ik Di heff
heelen in mien Hart de Wunnen.
Wat mi in de Leev mallöört
is mi nu meist schietegal.
Dat passeert, wenn wat't riskeerst
man nu is't ut mit Damenwahl.
Ach, wat is dat schön, nie mehr
achter anner Fruunslüüd her
sik uträken, wat keen höllt
ennerlei, wat se verspräken un vertellt.
Siet ik Di heff, mien Deern
kiek ik mi keen annern an.
Weet, wat ik an Di heff
un haal Di ganz dicht na mi ran.
Keen Verglieken mit de Rest
un gahn na een Lokaal.
Denk, hool fast, wat Du jüst hest.
Nu is dat ut mit Damenwahl.
Ach, wat is dat schön, nie mehr
achter anner Fruunslüüd her.
Laat se lopen, warrn een finnen
ik bliev bi Di hier binnen.
Siet ik Di heff, mien Leev
sünd mi de annern all egal.
Denn siet ik Di ganz veel heff
is dat ut mit Damenwahl
ganz seker ut mit Damenwahl
ganz seker, seker ut mit hmhmhm.
T.u.M.V.I.
Verspräken kannst'n Barg un sodennig uk seggen, aver nich ganz meenen. Dorum heff ik noch gau mol dat midlerwiel 5. Damenwahlleed gau inspäält, denn wenn ik dor ümmer henschrieven do T.u.M. V.I., denn meen ik dat uk so: Wöer un Musik sünd trecht.
Siet ik Di heff, mien Leev
sünd mi de annern all egal.
Denn siet ik Di ganz veel heff
is dat ut mit Damenwahl.
Keen Quälkraam un keen Striet
denn ik hör ja blots op Di.
Stellt sik een mi in de Weg
dreih'k mi üm un gah gau weg.
Siet ik Di heff, mien Leev
heff ik we'r mien Freden funnen.
Weil ik weet, dat ik Di heff
heelen in mien Hart de Wunnen.
Wat mi in de Leev mallöört
is mi nu meist schietegal.
Dat passeert, wenn wat't riskeerst
man nu is't ut mit Damenwahl.
Ach, wat is dat schön, nie mehr
achter anner Fruunslüüd her
sik uträken, wat keen höllt
ennerlei, wat se verspräken un vertellt.
Siet ik Di heff, mien Deern
kiek ik mi keen annern an.
Weet, wat ik an Di heff
un haal Di ganz dicht na mi ran.
Keen Verglieken mit de Rest
un gahn na een Lokaal.
Denk, hool fast, wat Du jüst hest.
Nu is dat ut mit Damenwahl.
Ach, wat is dat schön, nie mehr
achter anner Fruunslüüd her.
Laat se lopen, warrn een finnen
ik bliev bi Di hier binnen.
Siet ik Di heff, mien Leev
sünd mi de annern all egal.
Denn siet ik Di ganz veel heff
is dat ut mit Damenwahl
ganz seker ut mit Damenwahl
ganz seker, seker ut mit hmhmhm.
T.u.M.V.I.
Mittwoch, 29. Dezember 2010
Wo deep
Fressen und gefressen werden - wat sik dor jüst vör mien Dör afspälen deit, is nich jüst smuck antosehen, aver dat bringt so'n taage Winter woll mit sik: dor warrt jüst'n Amsel utn'annerklöövt, hett utsungen un utfiedelt; een Hakensnabel ritt dor jüst an den Vagel rum. Ik laat em in Ruh sien Mahltiet geneten; wunnert mi, wat dat hier so merren twüschen de Hüser vorgahn deit, wurrst Di binah wünschen, dat wurr jüst so wiet weg aflopen as dat, wat se mit de Swiens un Höhner doon, ehrer wi ehr vörnähm köfft. Höhner- oder Kninkenslachten heff ik nich mehr lehren mußt, wo dat al bi mien Broer, de ja öller weer un eenmol ranmußt, op een Fiasko ruutlopen weer. Hool em fast, sä de Ool, un Broer heel em so fast, as he man kunn, un ehrer Vadder mit't Biel keem, weer de Hahn denn al nich mehr vun disse Welt.
Sankt Jürgen ist "vogelfrei", wull ik mol'n Leserbreef schrieven, so arger ik mi an dat Kattenvolk, dat op ehr liesen Poten dör den Snee tippelt un sik sach uk geern een Vagel griepen wurr; aver midlerwiel höllt de hierige Damenwelt sik an Mopsen fast, un vun de heff ik noch nie nich een achter de Vagels jagen sehen. Wat een so lieden mag un wat nich, wo een sik för verfehrt un wat een dat Gräsen över de Rüüch jagen deit, dat kunn Di de Pyschater denn ja verdütschen, aver lohnt dat, sik in de deepe Grund rintograven?
Wo deep mutt ik graven?
Wo deep warr'k wat finnen?
Wo veel mutt ik fragen
bit'k weet, wo ik an bün?
Wo deep mutt ik bohren?
Wo hart is denn de Grund
wat sik för woveel Johren
as Ursaak lies anfung.
Wo deep, wo veel, wo hart
worum is dat so, dat een Minsch so warrt?
Wo deep liggen de Wuddeln?
Wo deep hier in de Eer?
Wull is dor woll an schuld
dat't so un nich anners weer?
Wo is denn de Ursaak?
Wull hett dat so wullt
Harr mi in de Maak
un späält bit hüüt sien Rull?
Wo deep, wo hart, wo dull
worum bün'k so, as ik nich wull?
Wo deep mutt ik mi denken?
Wat mutt dor ruut an't Licht?
wo wiet geiht dal dat Lengen
ümmer blots in disse Richt?
Wo för sik wieter quälen?
Laat't blieven, as dat is
villicht warrt di waa fählen
wenn Du weetst, worum't so is.
Wo deep, wo för un wat?
Wat Du hatt hest, hest Du hatt.
Wo deep sünd de Wöer
de se Di seggt, denn gahn?
Wo steihst Du un wovör?
Wat kannst denn nich verstahn?
Wo deep hett di't faat
un worum hest keen Maat?
För een slecht Geweten
Ool, is dat nie to laat.
Wo deep, worum, wo för?
sünd man alleen nix anners as poor lütt Wöer.
T.u.M. V.I.
Sankt Jürgen ist "vogelfrei", wull ik mol'n Leserbreef schrieven, so arger ik mi an dat Kattenvolk, dat op ehr liesen Poten dör den Snee tippelt un sik sach uk geern een Vagel griepen wurr; aver midlerwiel höllt de hierige Damenwelt sik an Mopsen fast, un vun de heff ik noch nie nich een achter de Vagels jagen sehen. Wat een so lieden mag un wat nich, wo een sik för verfehrt un wat een dat Gräsen över de Rüüch jagen deit, dat kunn Di de Pyschater denn ja verdütschen, aver lohnt dat, sik in de deepe Grund rintograven?
Wo deep mutt ik graven?
Wo deep warr'k wat finnen?
Wo veel mutt ik fragen
bit'k weet, wo ik an bün?
Wo deep mutt ik bohren?
Wo hart is denn de Grund
wat sik för woveel Johren
as Ursaak lies anfung.
Wo deep, wo veel, wo hart
worum is dat so, dat een Minsch so warrt?
Wo deep liggen de Wuddeln?
Wo deep hier in de Eer?
Wull is dor woll an schuld
dat't so un nich anners weer?
Wo is denn de Ursaak?
Wull hett dat so wullt
Harr mi in de Maak
un späält bit hüüt sien Rull?
Wo deep, wo hart, wo dull
worum bün'k so, as ik nich wull?
Wo deep mutt ik mi denken?
Wat mutt dor ruut an't Licht?
wo wiet geiht dal dat Lengen
ümmer blots in disse Richt?
Wo för sik wieter quälen?
Laat't blieven, as dat is
villicht warrt di waa fählen
wenn Du weetst, worum't so is.
Wo deep, wo för un wat?
Wat Du hatt hest, hest Du hatt.
Wo deep sünd de Wöer
de se Di seggt, denn gahn?
Wo steihst Du un wovör?
Wat kannst denn nich verstahn?
Wo deep hett di't faat
un worum hest keen Maat?
För een slecht Geweten
Ool, is dat nie to laat.
Wo deep, worum, wo för?
sünd man alleen nix anners as poor lütt Wöer.
T.u.M. V.I.
Dienstag, 28. Dezember 2010
Chott, wat weer't för n' Pracherie
Passéiste - dat hett mien Nahwersch mol seggt un dor hett se wat Feines seggt, denn de Fröherlust, de sitt mi in de Knaken, de heff ik opsaben mit de Smook vun Juno Rund in de Wahnstuuv un de Geschichten, de dorto hörten. Mutt mi noch wunnern, wo mien Königsberg-Mudder mit ehr Plattdüütsch över dat Nordstrand vun 1945 sä, "dat weer een Pracherie, Volle, Du maakst Di keen Begriff," denn keem noch de Snack vun "hatte mehr im Koffer als die Leute hier im Schrank" un dat dörvt uk so'n "Passéiste" dat heet "Fröher-Minsch" regelrecht nich vergetten, wat weer't doch uk arm dat Leven in de schöne, gude, ole Tiet. Sodennig versöök ik uk sülvst vun mien Nostalgie-Schuurn 'n beten aftokamen, denn veel much ik vun fröher nich we'r beläven; dor bruuk ik blots an de Schooltiet denken, wo ik nu een Lex över schrieven schall.
Dat Schrieven geiht ja egentlig uk gau, de Musik sik uttodenken un denn uk optonähmen, dor fangt de wohre Arbeit an, un dor mutt ik nu mol bi, denn een Leeder-Blog ohn Musik, dat geiht nu bald nich mehr. Aver so is dat nu mol mit de Produktionsbedingungen. Hett een Filmmaker mol seggt, wo gedüllig doch dat Büld is un woveel dat Oog sik gefallen lett. Dat is mit de Ohren ganz anners; de laten sik slecht bedregen.
Chott wat weer't för'n Pracherie
war weern wi fröher arm.
Weer ja uk nix bi
Leven harr sien Charm.
Elektro siet poor Johren
Water haalt wi ut den Soot.
Keen Geld för Bus un Iesenbahn
geeng de lange Weg to Foot.
Chott wat weer't för'n Plackerie
maakst allens mit de Hand.
De erste Trecker ploppt vörbi
de anner plöögt mit Peerd dat Land.
De hiere Hoff, de dore Hoff.
De een koppheister, de anner hofft
he kummt över de Tiet
för de mehrsten weer't to wiet.
Chott wat weer't för'n Sluderie
hebben allens vun uns wußt.
Elli Melk un Tante Brie
vertellen, wat Du weten mußt.
Tina hangt dat Laken op
heet, de Luft is jüst we'r rein.
Unkel Fiete in Galopp
will ehr eien un ehr kleien.
Chott wat weer't för'n scheußlig Tiet
wat weern wi hart op uns.
Bi jede Fest een Hauerie
sprietmiegenvull - wat schullen wi sunst.
De Mundvull Snack, de Jux, de Höög
so veel Lüde op de Straat.
Willy Radio bröcht hier un dor
een Fernsehen na de Kaat.
Chott de olen Tieden
geengen mit de Tiet verloren.
Meenten, höört uns to
kunnen ehr liekers nich verwohren.
Weer een Welt, bild wi uns in
wenn wi na de Tokunft suust.Man wat kött wi dor finden
wo een seggt, ik bün to Huus.
T.u.M.V.I.
Dat Schrieven geiht ja egentlig uk gau, de Musik sik uttodenken un denn uk optonähmen, dor fangt de wohre Arbeit an, un dor mutt ik nu mol bi, denn een Leeder-Blog ohn Musik, dat geiht nu bald nich mehr. Aver so is dat nu mol mit de Produktionsbedingungen. Hett een Filmmaker mol seggt, wo gedüllig doch dat Büld is un woveel dat Oog sik gefallen lett. Dat is mit de Ohren ganz anners; de laten sik slecht bedregen.
Chott wat weer't för'n Pracherie
war weern wi fröher arm.
Weer ja uk nix bi
Leven harr sien Charm.
Elektro siet poor Johren
Water haalt wi ut den Soot.
Keen Geld för Bus un Iesenbahn
geeng de lange Weg to Foot.
Chott wat weer't för'n Plackerie
maakst allens mit de Hand.
De erste Trecker ploppt vörbi
de anner plöögt mit Peerd dat Land.
De hiere Hoff, de dore Hoff.
De een koppheister, de anner hofft
he kummt över de Tiet
för de mehrsten weer't to wiet.
Chott wat weer't för'n Sluderie
hebben allens vun uns wußt.
Elli Melk un Tante Brie
vertellen, wat Du weten mußt.
Tina hangt dat Laken op
heet, de Luft is jüst we'r rein.
Unkel Fiete in Galopp
will ehr eien un ehr kleien.
Chott wat weer't för'n scheußlig Tiet
wat weern wi hart op uns.
Bi jede Fest een Hauerie
sprietmiegenvull - wat schullen wi sunst.
De Mundvull Snack, de Jux, de Höög
so veel Lüde op de Straat.
Willy Radio bröcht hier un dor
een Fernsehen na de Kaat.
Chott de olen Tieden
geengen mit de Tiet verloren.
Meenten, höört uns to
kunnen ehr liekers nich verwohren.
Weer een Welt, bild wi uns in
wenn wi na de Tokunft suust.Man wat kött wi dor finden
wo een seggt, ik bün to Huus.
T.u.M.V.I.
Montag, 27. Dezember 2010
Op ganz dünne Ies
Walking on Thin Ice - so heet een Leed vun Yoko Ono, wat ruut keem, as för 30 Johren ehr Mann un unse Idol John Ono Lennon hernahmen wurr. Wat harr dat allens schön wietergahn kunnt, man dor keem nix na, un eenmol heff ik noch in de fröhen 80er Johren an mien Flügel setten un disse ruhige Leed trechtmaakt, wat nu rein gor nix vun dat hilde un scharp inspäälte Leed vun Yoko harr. Liekers meent ik al domols, de stüttig Weg wurrn wi nich ümmer all tohopen langsgahn könen. Midlerwiel hett uns all mol drapen, dat wi inbraken sünd un nich heel vun de eene Kant na de anner keemen. Vun de Dag hüüt lohnt keen Snacken, kunn dat Hamburger Hochgeföhl nich heel na Lübeck drägen. Uk de Musik vun de Beatles Revival Band, de wi in de Fabrik hört hebben, hett nich recht naklingen wullt. So kreeg ik nix beschickt un heff de schöne Dag mit Filme Kieken verkleit. Morgen spääl ik Büro, dat steiht fast.
Wi gahn doch all op ganz dünne Ies
keen Minsch, de weet, wo lang dat höllt.
Wi gahn op langs un warrn nich wies
wo dat so steiht um disse Welt.
Ik hör Di seggen
wi kamen langs.
Af un to bün ik so bang.
Wi gahn doch al op ganz dünne Ies
keen Minsch kann seggen
wo lang dat höllt.
Ik denk an de Familie, an mien Fru
an mien Öllern, an dat Kind.
Much geern weten, segg,
wolang wi wull noch tohopen sünd.
Hör Di seggen
wi kamen langs
man af un to bün ik so bang.
Wi gahn doch all op ganz dünne Ies
keen Minsch, keen Minsch
kann seggen, wo lang dat höllt.
T.u.M. V.I.
Wi gahn doch all op ganz dünne Ies
keen Minsch, de weet, wo lang dat höllt.
Wi gahn op langs un warrn nich wies
wo dat so steiht um disse Welt.
Ik hör Di seggen
wi kamen langs.
Af un to bün ik so bang.
Wi gahn doch al op ganz dünne Ies
keen Minsch kann seggen
wo lang dat höllt.
Ik denk an de Familie, an mien Fru
an mien Öllern, an dat Kind.
Much geern weten, segg,
wolang wi wull noch tohopen sünd.
Hör Di seggen
wi kamen langs
man af un to bün ik so bang.
Wi gahn doch all op ganz dünne Ies
keen Minsch, keen Minsch
kann seggen, wo lang dat höllt.
T.u.M. V.I.
Sonntag, 26. Dezember 2010
Wenn ik Di man helpen kunn
Tsunami - wo lang is't her? Biller, de keen vergetten deit, sünnerlig, wenn he vun de Waterkant kummt un weet, wo't utsüht, wenn dat Water över de Diek kummt. Ümmer wenn dor een Hoochwater is, denn kiek dor ganz anners hen. Man wat hett uns de Tsunami domols in de Gang bröcht, överall wurr dor wat maakt un sammelt, uk an unse School; dor heff ik dat hiere Leed denn in de Aula sungen. Un dor hett allens passt; as ik dat noch een anner Mol versöcht heff, keem dor nich de Stimmung op, de dor in sitten deit. Denn egentlig weetst Du ja uk, so veel Geld kannst gor nich bibringen; dat Elend un de Kummer kriggst sodennig nich ut de Welt, aver dat Helpen un dat Hulpen kriegen, dat is ja egentlig uk een Saak vun een to een, man geiht ja sodennig nich. Hüüt heff ik dat wengst versöcht, dat Helpen, un een lütte Stünn mit mien Fründ snackt, de in sien Huus op un dal geiht un för Truer um sien Fru gor nich weet, wo, worum, wodennig he't trechtkriegen kann, dat Leven ohn ehr. Dor heff ik dacht, disse lütte Leed kunn dor to passen.
Wenn ik Di helpen kunn
un dor Wöer för funn
nicht wiet weg weer
bi Di stunn.
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik wat faten kunn
du kreegst we'r Grund
wat to Kehr geeng
verloren gung
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik wat rieten kunn
dat dor we'r wat stunn
weerst nich alleen
keemst över de Runden.
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik Di fastholen kunn
in de swore Stunnen
wenn Tranen kamen
un keeneen kummt
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik Di helpen kunn
un dor Wöer för funn
nicht wiet weg weer
bi Di stunn
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik man helpen kunn.
T.u.M. V.I.
Wenn ik Di helpen kunn
un dor Wöer för funn
nicht wiet weg weer
bi Di stunn.
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik wat faten kunn
du kreegst we'r Grund
wat to Kehr geeng
verloren gung
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik wat rieten kunn
dat dor we'r wat stunn
weerst nich alleen
keemst över de Runden.
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik Di fastholen kunn
in de swore Stunnen
wenn Tranen kamen
un keeneen kummt
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik Di helpen kunn
un dor Wöer för funn
nicht wiet weg weer
bi Di stunn
Wenn ik Di man helpen kunn.
Wenn ik man helpen kunn.
T.u.M. V.I.
Samstag, 25. Dezember 2010
De Luft is rein
Wiehnachten hen - Wiehnachten her, hüüt harr ik we'r wat anners in de Kopp; sodennig is so'n Wiehnachtsavend gau vergahn. De gröttste Lust weer, dat de Geschinke so ankamen sünd bi mien Kinner un ehr Mudder uk. De Rouladen wurrn düchtig wegneiht, uk wenn se 'n beten rieklig Pepper un Solt afkregen harrn.Weer ik nich so scheußlig bang vör dat Woord, wurr'k binah seggen: de Wiehnachtsavend - dat weer een Harmonie. De Sorgen un dat Bekümmern, dat heff ik för de Stünnen bisiet leggt, so'n Fest kriggst so licht nich we'r.Un wenn ik de Gedanken so'n beten rümschwadroneeren laat, kaam ik vun alleen we'r hen na de oole Insel, wo de Snee nu sach herrlig fein liggt, un denn geeng mi mit eens dat Stück vun Unkel Fiete dörch'n Kopp. Een Mann för alle Gelegenheiten un gewisse Stünnen ja uk. Dor kunnst 'n Theaterstück vun maken, tominnst een "Halunkinade"- een Snack, de heff ik höört in'n Komödienstadel, wo een Viz' we'r een ut de Buer sien Buddel hebben wull, he harr jüst so'n "Halunkinationen".
Ik schriev dat Leed hier gau op, ehrer ik dat Geklier in mien lütt Book nich mehr düden kann un ehrer ik keen Ursaak mehr heff, all dat ut de Weg to gahn, wat't sik op't Minschenhart leggt.
Unkel Fiete geiht we'r langs sien Fenn.
Wat süht he dor? Warrt jede Kötel kennen.
He kiekt nich na de Stall, he kiekt nich na de Koh.
op eenmol kriggt he't hild un he is froh.
Denn bi Tina hangt dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
Unkel Fiete, ja, dat weet hier jede Mann
is een Minsch, de Du allens totruun kannst.
Bi't Kniffel, Kortenspälen dor hett he ümmer Sott
man hüüt morgen hett he ganz wat anners in de Kopp.
Denn bi Tina hangt dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
Unkel Fiete is een, de nich lang överleggt
un weet uk, wat een Kavaleer so seggt.
Tina's Ool keem to fröh we'r, dor weer Fiete noch bi ehr
Man Fiete seggt de Mann, worum't so weer.
Nahwer, kiek, denn so wat hest Du noch nich sehen
beide Knöpe vun'e Büx af, nicht blots een.
Keem bi Tina gau vörbi
se neiht se an för mi.
Ik bäd Di, dor is doch rein nix dorbi.
Villicht Tina hangt we'r dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
T.u.M.V.I.
Ik schriev dat Leed hier gau op, ehrer ik dat Geklier in mien lütt Book nich mehr düden kann un ehrer ik keen Ursaak mehr heff, all dat ut de Weg to gahn, wat't sik op't Minschenhart leggt.
Unkel Fiete geiht we'r langs sien Fenn.
Wat süht he dor? Warrt jede Kötel kennen.
He kiekt nich na de Stall, he kiekt nich na de Koh.
op eenmol kriggt he't hild un he is froh.
Denn bi Tina hangt dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
Unkel Fiete, ja, dat weet hier jede Mann
is een Minsch, de Du allens totruun kannst.
Bi't Kniffel, Kortenspälen dor hett he ümmer Sott
man hüüt morgen hett he ganz wat anners in de Kopp.
Denn bi Tina hangt dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
Unkel Fiete is een, de nich lang överleggt
un weet uk, wat een Kavaleer so seggt.
Tina's Ool keem to fröh we'r, dor weer Fiete noch bi ehr
Man Fiete seggt de Mann, worum't so weer.
Nahwer, kiek, denn so wat hest Du noch nich sehen
beide Knöpe vun'e Büx af, nicht blots een.
Keem bi Tina gau vörbi
se neiht se an för mi.
Ik bäd Di, dor is doch rein nix dorbi.
Villicht Tina hangt we'r dat witte Laken ruut.
Dat heet, ehr Ool is hüüt we'r nich bi t'Huus.
Hung dat griese Laken vör
wurr't heeten, hüüt warrt dat nix mehr.
Man de Luft is rein un Fiete's glieks bi ehr.
T.u.M.V.I.
Freitag, 24. Dezember 2010
Wiehnachtsmann schall kamen
Erster Kunde -Mann mit Mütze, ganzer Tag ist in der Grütze - wat'n Glück, dat de Wiehnachtsmann erst avends kamen deit, sunst wurr he bi de Blomen-Verköpersch, de mi disse Snack todacht hett, slecht oplopen. Un ik mutt seggen, geiht mi noch'n beten nah, disse "Mann mit Mütze"-Snack, denn siet mi dat dor Beest vun Tiet de Hooren vun'n Kopp wegruppt hett, slepp ik so'n Oort Kleih-mi-an-de-Moors-Mütz de ganze Dag; un hett mi gude Deensten daan, sunst harr'k mi in dat lütte Hock, wo'k wahn, noch'n poor Buulen mehr infungen.Ünner mien Mütz trümmeln de Gedanken man blots so vör sik hen; Jens-Jehann hett nich mehr töven mucht un sik mien Fründ sien Fru grepen; twee Dage harr'k noch bruukt för de letzte Wiehnachtspost; de Arger op de Deenststell brummelt uk noch vör sik hen; dat Theaterstück güstern över mien Ool Stimm Bob Dielahn weer nich na mien Gusto. Wunnerst Di, wat de Theater-Lüüd all könen: Rullen spälen, singen, Gitarr spälen - dor segg ik Chapeau, aver dat Stück als solches; man leeg wohrschienlig uk dor an, wat ik den Avend al to möör weer; bün eenmol in't Theater wegsackt, so wat passeert mi sunst blots bi't Fernsehen.
Nu is liekers Wiehnachten, ik freu mi an den Snee, denn ik mutt nich ünnerwegens ween; Inkopen hett fein klappt, mol sehen, wo wi de Dag överstahn. Disse Leed heff ik medden in'n Summer opschreven, lang ehrer ik mol to'n Wiehnachtsmusik inlaadt wurr. Leed is vull vun de bittersöte Lust, wat Du noch eenmol de Kinnertiet trüchhalen kunnst. Un wenn uk nie een Unkel mit Boort bi uns oplopen is, hebben wi doch uk schöne Wiehnachten hatt. Ik wünsch allen een gude Fest.
Bald is Wiehnachtsavend
Wiehnachtsmann schall kamen
denn ik heff em schreven
na sien Dörp in'n Häven.
Wurr noch an em glöven
un nu op em töven
un as all de Minschen
dä ik mi wat wünschen.
Heff em uk verspraken
nix Leeges will'k mehr maken
gah uk na de Kark hen
kann he sik ruhig marken.
Dor is een Rumooren
buten in de Goorn
Steiht he in de Dören
fraagt, wo sünd de Gören.
Weern Jem fein un blied
geev dat uk keen Striet?
Denn dat mutt ik seggen
kann ik nich verdrägen.
Dor heff ik ganz vergetten
wat ik nu lehr siet Weken.
Jüst so as he vör mi steiht
weet ik nich mehr
wo Knecht Ruprecht geiht,
Kann liekers wat kriegen
schall em uk we'r schrieven.
Sing em noch een Leed.
Denn mutt he afstääd.
In de Döns, dor is dat dunkel
ik meent binah, 't weer Unkel
mit een witte Boort
Vadder bringt em na de Poort.
Wiehnachten, wat is dat schaad
kummt in't Johr eerst tämlig laat.
Fröhlig, Summer, Harvst
ehr' dat wedder Winter warrt.
Man denn is Wiehnachtsavend
Wiehnachtsmann schall kamen
denn ik heff em schreven
na sien Dörp in'n Häven.
T.u.M. V.I.
Nu is liekers Wiehnachten, ik freu mi an den Snee, denn ik mutt nich ünnerwegens ween; Inkopen hett fein klappt, mol sehen, wo wi de Dag överstahn. Disse Leed heff ik medden in'n Summer opschreven, lang ehrer ik mol to'n Wiehnachtsmusik inlaadt wurr. Leed is vull vun de bittersöte Lust, wat Du noch eenmol de Kinnertiet trüchhalen kunnst. Un wenn uk nie een Unkel mit Boort bi uns oplopen is, hebben wi doch uk schöne Wiehnachten hatt. Ik wünsch allen een gude Fest.
Bald is Wiehnachtsavend
Wiehnachtsmann schall kamen
denn ik heff em schreven
na sien Dörp in'n Häven.
Wurr noch an em glöven
un nu op em töven
un as all de Minschen
dä ik mi wat wünschen.
Heff em uk verspraken
nix Leeges will'k mehr maken
gah uk na de Kark hen
kann he sik ruhig marken.
Dor is een Rumooren
buten in de Goorn
Steiht he in de Dören
fraagt, wo sünd de Gören.
Weern Jem fein un blied
geev dat uk keen Striet?
Denn dat mutt ik seggen
kann ik nich verdrägen.
Dor heff ik ganz vergetten
wat ik nu lehr siet Weken.
Jüst so as he vör mi steiht
weet ik nich mehr
wo Knecht Ruprecht geiht,
Kann liekers wat kriegen
schall em uk we'r schrieven.
Sing em noch een Leed.
Denn mutt he afstääd.
In de Döns, dor is dat dunkel
ik meent binah, 't weer Unkel
mit een witte Boort
Vadder bringt em na de Poort.
Wiehnachten, wat is dat schaad
kummt in't Johr eerst tämlig laat.
Fröhlig, Summer, Harvst
ehr' dat wedder Winter warrt.
Man denn is Wiehnachtsavend
Wiehnachtsmann schall kamen
denn ik heff em schreven
na sien Dörp in'n Häven.
T.u.M. V.I.
Donnerstag, 23. Dezember 2010
Maak dat Talliglicht an
Maak dat Talliglicht an
warrt'n Stünn lang brennen.
Is man blots een lütt Flamm
kannst dat Leven in kennen.
Gifft beten Licht un is warm
Tallig sik vertehrt.
Eenmol kummt de Ogenblick an
vun de an lücht nich mehr.
Maak dat Talliglicht an
föhl mi nich alleen.
Lütte Licht's in de Gang
kiek ik ümmer hen...
Dat Töven un Luern
hett mit mol een Richt.
Gedenken un Truer
gahn all rin in't Licht.
Maak dat Talliglicht an
as Du deist vör de Leev.
Licht reckt, wenn ik Di
in mien Armen heff.
För dat Drömen in Dien Arm
warrt dat nich mehr bruukt.
Ehrer de Slaap uns still umfaat
maakt wi't lever ut.
T.u.M. V.I:
Mittwoch, 22. Dezember 2010
Luden is de Käpt'n
De Stimm alleen hett mi't verraden, dat dor een ganze deepe Kummer-Naricht op mi tokeem. Fründ hett nich veel Umständ maakt un mi dat ganze Elend verraden, wat een vun mien "Frünne för't Leven", as ik dat ja ümmer geern segg, dörmetten mutt. Heff de Nummer vun de Kramkenstuuv kregen, wo he un de Kinner bi de Fru un Mudder sitten un op den Ogenblick töven, bit se denn gahn is. "Noch is he dor", höör'k mien Vadder sien Fründin seggen, as he dor in de Krankenstuuv leeg un na Luft jappen dä un dor gor nich mehr an to denken weer, wat he noch mol wedder waken wurr un mit besnacken kunn, wat em toletz noch umdreven harr. Noch is se dor, heff anropen un mien Fründ hett blots ganz liesen spraken, wat schull ik em uk seggen un heff se denn uk laten in disse Stünn, de ehr höört so ganz un gor.
In de dor sworen Truerstünnen gifft ja uk ümmer de Momenten, wo Du uk'n beten Troost finden kannst, wo Du denn vun tehrst. För mi weer't de Ogenblick, as Vadder sien Sarg vun sien Frünne hoochböört wurr, dat weer regelrecht een Truerglück, dat he bi ehr ophaben weer so as in't Leven. Een vun sien Frünne weer al vör em gahn un dor heff ik dat Bild vör Oogen hatt, wat he as Käpt'n em op sien Schipp na de anner Kant röverfohrt.
Luden is de Käpt'n
vun een Schipp
dat op mi töövt.
Ik weet nich wo lang
woveel Tiet mi noch blifft.
Een Dag kaam ik an
keen Minsch bruukt to weenen.
Luden is mien Käpt'n
un ik bün uk nich alleen.
Denn all de annern haalen mi af
denn se hebben de Reis al schafft.
Un se wiesen mi de Weg
denn se kennen, wat vör mi liggt.
Buten weiht de Wind
mit de ik wegfohrt bün.
Dat Water kummt un geiht
jüst as de Minsch dat deit,
T.u.M. V.I.
In de dor sworen Truerstünnen gifft ja uk ümmer de Momenten, wo Du uk'n beten Troost finden kannst, wo Du denn vun tehrst. För mi weer't de Ogenblick, as Vadder sien Sarg vun sien Frünne hoochböört wurr, dat weer regelrecht een Truerglück, dat he bi ehr ophaben weer so as in't Leven. Een vun sien Frünne weer al vör em gahn un dor heff ik dat Bild vör Oogen hatt, wat he as Käpt'n em op sien Schipp na de anner Kant röverfohrt.
Luden is de Käpt'n
vun een Schipp
dat op mi töövt.
Ik weet nich wo lang
woveel Tiet mi noch blifft.
Een Dag kaam ik an
keen Minsch bruukt to weenen.
Luden is mien Käpt'n
un ik bün uk nich alleen.
Denn all de annern haalen mi af
denn se hebben de Reis al schafft.
Un se wiesen mi de Weg
denn se kennen, wat vör mi liggt.
Buten weiht de Wind
mit de ik wegfohrt bün.
Dat Water kummt un geiht
jüst as de Minsch dat deit,
T.u.M. V.I.
Dienstag, 21. Dezember 2010
Een poor Dage noch
Krötig - dat weer ik hüüt, un ik weet uk, worum. Dat Jachtern un keen beten Ruh finden, un dat den ganzen leeven, langen Dag. Alleen to'n Bispill, ik schull noch Böker afhalen, de ik nich bruuk, de een geern los ween will, fein, aver ik harr noch nich mol Tiet un ropen torüch. De Wiehnachtspost "mit fliegender Feder", dat hett sodennig ja uk keen Oort. Annern schrieven dor so'n Rundbreef; aver ik laat dat denn eenfach so op't Papier lopen, wat ik de annern wünsch. Man jammern wöllt wi nich. De Wiehnachtsmusik vundag weer schön, Chorstücken klungen herrlig kloor dör de Scheperkark St.Jacobi, un ik seet in de letzte Reeg un kreeg gor nich mit, wo unruhig dat weer. Nu is de Dag vörbi, de vulle Maand, de mi um Klock süss direktemang in't Gesicht schienen dä, hett em regeert. .Dat hiere Leed is een vun de doren, de ik för dat Adventssingen in Obernwohld kumpeneert heff - kunn ja bald uk een Wiehnachtsplatte ruutgeven, wenn mi man blots uk so een "Last Christmas I gävv ju my hart, but the very next day you gävv ik away" infallen wurr.
Een poor Dage noch
se seggen, denn is't so wiet.
Man dat Wiehnachten is
för mi is't noch so wiet.
Harr meist gor keen Chanx
mi sülven to finnen
för een Ogenblick na binnen.
Een poor Dage noch
un se hebben all dat trecht.
Packt all ehr Geschenken
de se annern bröcht.
Harr gor Chanx
na Stadt wat to sehen
denken sik in een anner een.
Wat is dat schaad
hest för Wiehnachten keen Tiet.
Wat is dat schaad
is dor blots Jachtern, Jagen, Striet.
Wat weer dat schaad, weer dat to laat
för een lüttje Stünn
kannst Du Wiehnachten in finnen.
Een poor Dage noch
un to Enne is dat Johr.
Wo sünd de Wünsche bleven
wat dorvun wurr wohr.
Ik harr gor keen Chanx
un sehen, wat noch blifft
vun wat'k mi vörnahmen harr
un wat't noch gifft.
Wat is dat schaad
hest för Wiehnachten keen Tiet.
Wat is dat schaad
is dor blots Jachtern, Jagen, Striet.
Wat weer dat schaad, weer dat to laat
för een lüttje Stünn
kannst Du Wiehnachten in finnen.
T.u.M.V.I.
Een poor Dage noch
se seggen, denn is't so wiet.
Man dat Wiehnachten is
för mi is't noch so wiet.
Harr meist gor keen Chanx
mi sülven to finnen
för een Ogenblick na binnen.
Een poor Dage noch
un se hebben all dat trecht.
Packt all ehr Geschenken
de se annern bröcht.
Harr gor Chanx
na Stadt wat to sehen
denken sik in een anner een.
Wat is dat schaad
hest för Wiehnachten keen Tiet.
Wat is dat schaad
is dor blots Jachtern, Jagen, Striet.
Wat weer dat schaad, weer dat to laat
för een lüttje Stünn
kannst Du Wiehnachten in finnen.
Een poor Dage noch
un to Enne is dat Johr.
Wo sünd de Wünsche bleven
wat dorvun wurr wohr.
Ik harr gor keen Chanx
un sehen, wat noch blifft
vun wat'k mi vörnahmen harr
un wat't noch gifft.
Wat is dat schaad
hest för Wiehnachten keen Tiet.
Wat is dat schaad
is dor blots Jachtern, Jagen, Striet.
Wat weer dat schaad, weer dat to laat
för een lüttje Stünn
kannst Du Wiehnachten in finnen.
T.u.M.V.I.
Montag, 20. Dezember 2010
Deit mi leed
Dat "Deit mi leed" heff ik jüst al in een e-mail an mien Lübecker Frünne schreven, heff doch eenfach över dat Geschinke-Kopen een Punsch-Rendez-vous vergetten, regelrecht, över de Saken, de ik köfft harr un inpacken wull, ganz un gor dat Programm loslaten, wat ik noch op de Zettel heff; wo kunn ik mi inbilden, dat dor uk noch een frie Avend över weer, dat dörvst nich glöven; de Jagd vör't un na't Fest geiht wieter. Aver leed deit mi't doch, uk wenn'k gor nich so scharp mehr bün op Wien, Füertangbowl un Füeravend-Beer, denn för't Utdunen achteran is mi de Tiet eenfach to schaad.
Een "Deit mi leed" för disse Gelegenheit heff ik noch nich schreven un ik heff mi so un so vörnahmen, mi uk mol dat Recht op'n un Tüffelie gönnen, sunst harr ik yakuzamäßig bald gor keen Fingers mehr an de Hand un kunn de Leeder gor nich mehr spälen, vun de ik ümmer un överall un sünnerlig hier in mien Blog mit "T.u.M.V.I." prahlen do, ik harr se dicht, sungen un schreven. Dat hiere dör un dör sinnig un trurig Leed is dat erste, wat ik mit mien lütt Mini-Disc-Apparaat opnahmen heff. Dat weer 2005; leider kann'k de Opnahmen so nich för den Blog bruken; schull se we'r ganz nieg inspälen. Aver wurr ik den Ton vun domols noch henkriegen? Ik glövv nich.
Deit mi leed
ik weet
harr ik nich seggen schullt
un heff dat egentlig nich wullt.
Deit mi leed
ik weet
all de doren Wöer
segg ik nu nich mehr.
Deit mi leed
ik weet
nähm se nich so swoor
as ik se sä
meent ik
weer wohr.
Dat beten Tiet
wat wi noch hebben
dor schall keen Striet
mehr bi uns ween
Dat beten Tiet
wat uns noch blifft
du büst doch allens
wat ik heff.
T.u.M.V.I.
Een "Deit mi leed" för disse Gelegenheit heff ik noch nich schreven un ik heff mi so un so vörnahmen, mi uk mol dat Recht op'n un Tüffelie gönnen, sunst harr ik yakuzamäßig bald gor keen Fingers mehr an de Hand un kunn de Leeder gor nich mehr spälen, vun de ik ümmer un överall un sünnerlig hier in mien Blog mit "T.u.M.V.I." prahlen do, ik harr se dicht, sungen un schreven. Dat hiere dör un dör sinnig un trurig Leed is dat erste, wat ik mit mien lütt Mini-Disc-Apparaat opnahmen heff. Dat weer 2005; leider kann'k de Opnahmen so nich för den Blog bruken; schull se we'r ganz nieg inspälen. Aver wurr ik den Ton vun domols noch henkriegen? Ik glövv nich.
Deit mi leed
ik weet
harr ik nich seggen schullt
un heff dat egentlig nich wullt.
Deit mi leed
ik weet
all de doren Wöer
segg ik nu nich mehr.
Deit mi leed
ik weet
nähm se nich so swoor
as ik se sä
meent ik
weer wohr.
Dat beten Tiet
wat wi noch hebben
dor schall keen Striet
mehr bi uns ween
Dat beten Tiet
wat uns noch blifft
du büst doch allens
wat ik heff.
T.u.M.V.I.
Sonntag, 19. Dezember 2010
Jung weer ik uk
wie vieles auf der Welt - dat sä de Jungkeerl to'n Höker op'n Flohmarkt güstern, as de Höker em sä, de Brill, de he jüst dalleggt harr, de weer so wat vun oolt, de weer öller as he, de junge Mann. Wie vieles auf der Welt, aver uk wo veelen sünd öller as he un doon sik dick dormit, nähmen em villicht uk af un to de Luft un ruineeren sien jungen Johren (Ik segg man blots "Bologna"). So'n grootorige Verdeenst is dat nich, wenn Saken un Minschen oolt wurrn sünd. Oolt weern uk de Fender-Verstärkers in den Laden an't Millerntor, wo ik vörher weer. Dor weern de jungen Verköpers baff, as ik ehr vertellte , wat ik binah mol'n roden Fender harr kopen kunnt, dat heet mien Vadder, aver de Hannel hett nich klappt. Student, di ik weer, harr uk keen Geld, sunst harr'k dor noch'n poor D-Mark dortoleggen kunnt un wurr mi hüüt över wat weet ik wo dull över dat gude Stück freuen. Dat ik in de Laden uk we'r mit mien Jung prahlt heff, de sik för Jack White vun de White Stripes interesseert, harr sach uk nich nödig daan, aver so'n beten stolt kann ik doch ween, denn mien Kinner könen ehr Instrumenten midlerwiel beter spälen, as ik dat je lehrt heff. Oolt warrn is keen Verdeenst, aver de olen Saken in Ehren holen schon. Un woveel een ut dat Oole ruuttrecken kann, dor is de Musik vun Jack White een gude Bispill. Hett uns beiden, mien' Jung un sien Leedermaker-Vadder groten Indruck maakt, as wi em seghen, as Jack sik ut Holt un Wier in de Film "It may get loud" een Gitarr buen dä.
Bi den Höker op den Disch de ole Kraam
junge Lüde, de seh ik dorvör stahn
kieken hen un her
de een wat utprobeert
dor de gäle Brill
wat he dor mit sehen will.
De is oolt, seggt de Höker
so veel öller as Du
as so veel in disse Welt
seggt de Jung un wat seggst Du?
Dat bün ik uk
heff so veel sehen
so veel grote Namens
de keemen un geengen
de oolt is dat bün ik
uk wenn'k nich glöven kann
ja, dat weer ik uk, so as Du een junge Mann.
In de Stadt
wo de jungen Lüde wahnen
in de Laden mit ganz veel Kraam
loop ik hen un her
wat dor wat för mi weer
de Hoot, de Jack, de Schoh, de Büx
man wat'n Farv, dat is'n Witz.
De is nieg seggt de Höker
un dat heet för junge Lüüd
as so veel in disse Welt
un dat siet een lange Tiet.
Man jung weer ik uk
harrst mi domols sehen
dat weern niege Bahnen
de wi keemen, de wi geengen.
Jung dat weer ik uk
uk wenn'k dat nich mehr glöven kann
ja, ik weer uk so as Du een junge Mann.
T.u.M.V.I.
Bi den Höker op den Disch de ole Kraam
junge Lüde, de seh ik dorvör stahn
kieken hen un her
de een wat utprobeert
dor de gäle Brill
wat he dor mit sehen will.
De is oolt, seggt de Höker
so veel öller as Du
as so veel in disse Welt
seggt de Jung un wat seggst Du?
Dat bün ik uk
heff so veel sehen
so veel grote Namens
de keemen un geengen
de oolt is dat bün ik
uk wenn'k nich glöven kann
ja, dat weer ik uk, so as Du een junge Mann.
In de Stadt
wo de jungen Lüde wahnen
in de Laden mit ganz veel Kraam
loop ik hen un her
wat dor wat för mi weer
de Hoot, de Jack, de Schoh, de Büx
man wat'n Farv, dat is'n Witz.
De is nieg seggt de Höker
un dat heet för junge Lüüd
as so veel in disse Welt
un dat siet een lange Tiet.
Man jung weer ik uk
harrst mi domols sehen
dat weern niege Bahnen
de wi keemen, de wi geengen.
Jung dat weer ik uk
uk wenn'k dat nich mehr glöven kann
ja, ik weer uk so as Du een junge Mann.
T.u.M.V.I.
Freitag, 17. Dezember 2010
'n beten rüken
Ipsen, dat weer Pornographie - dunnert Hans-Georg P. mi an, as he dat Stück "Fa" vun Gerd SP hört harr, wo de vun sien Janimann vertellte, de bi "Fa" an een Fru ganz ut de Tuut is. Oha, dach ik, dor heff ik al wat anners in de Hand un vör Oogen hatt as SP sien lütt Kavaleersdelikt "Kiek mol'n beten to", een lütt un fien un diskreet lütt Book, dat leep denn ja uk op "vergriffen" ruut. Man ik bün ja mehr för "Lux" un de Rook, de mi siet Johr un Dag in Gedanken dör de Nääs geeng, dat weer een Mischung twischen Chanel Nummer Fief un Roth-Händle. Blots - Ödipussi hen un her- mit 4711 will'k nix mehr to doon hebben. Man dat Rüken, wo kann't angahn, dor geiht ja nu rein binah nix över, un dat seggt een, de mol "Optiker" nöömt wurr.Tja un nu bruuk ik al lang een Brill un de Ohren hören uk blots noch, wat se wöllt, wenn man blots dat Rüken nich nalett...
Wo schön, dat Du nich weetst
wo geern ik ümmer na Di leep
gau vörbi un gah Di achteran
wat ik nich 'n beten vun Di rüken kann.
Wurr geern weten, wo se heet
wo ik ehr so geern mag, Dien Seep
köfft se bi de Koopmann achteran
dat ik 'n bet wat vun Di rüken kann.
Ik weet, ik weet, ik schull't nich doon
man in de Nääs so'n beten Seep wat is dat schon.
Ik weet, ik weet, dat is uk nich ganz fein
stell mi vör, ik weer de Seep un maakt Di rein.
Kenn Dien Huut vun baben bit na nerren
vun de Nack, an de Knee un in de Merren.
Weer de Seep, Du harrst mi in Dien Hand
man weer blots Schuum in't Water achteran.
Ach, so'n Dag in't Büro weer keef
wenn'k Di nich af un to mol dreep.
Gau vörbi un gah Di achteran
dat ik 'n beten vun Di rüken kann.
Wat weer dat, wenn ik bi Di seet
denn keem ik sach ganz gau in de Sweet
weer beswiemelt un benüsselt achteran
wenn ik toveel vun Di rüken kann.
Ik weet, ik weet, ik schull't nich doon
man in de Nääs so'n beten Seep, wat is at schon.
Ik weet, ik weet, dat is uk nich ganz fein
stell mi vör. ik weer de Seep un maak Di rein.
T.u.M.V.I.
Wo schön, dat Du nich weetst
wo geern ik ümmer na Di leep
gau vörbi un gah Di achteran
wat ik nich 'n beten vun Di rüken kann.
Wurr geern weten, wo se heet
wo ik ehr so geern mag, Dien Seep
köfft se bi de Koopmann achteran
dat ik 'n bet wat vun Di rüken kann.
Ik weet, ik weet, ik schull't nich doon
man in de Nääs so'n beten Seep wat is dat schon.
Ik weet, ik weet, dat is uk nich ganz fein
stell mi vör, ik weer de Seep un maakt Di rein.
Kenn Dien Huut vun baben bit na nerren
vun de Nack, an de Knee un in de Merren.
Weer de Seep, Du harrst mi in Dien Hand
man weer blots Schuum in't Water achteran.
Ach, so'n Dag in't Büro weer keef
wenn'k Di nich af un to mol dreep.
Gau vörbi un gah Di achteran
dat ik 'n beten vun Di rüken kann.
Wat weer dat, wenn ik bi Di seet
denn keem ik sach ganz gau in de Sweet
weer beswiemelt un benüsselt achteran
wenn ik toveel vun Di rüken kann.
Ik weet, ik weet, ik schull't nich doon
man in de Nääs so'n beten Seep, wat is at schon.
Ik weet, ik weet, dat is uk nich ganz fein
stell mi vör. ik weer de Seep un maak Di rein.
T.u.M.V.I.
Kaam man mit, mien söte Deern
Das Nichten des Nichts - wat dat vörstellen deit, weten man uk blots'n ganze poor Minschen, de kannst uk fragen, wat se Opa Schulz noch kennt hebben un wat se sunst noch weten vun't Philosophicum vun vör ik weet nich woveel Johren. Sartre weer nämlig hüüt an de Reeg; mien lütt Deern hett sik as Kaffestünn-Programm een Rühmann-Film utsöcht; Max der Taschendieb, Chott, dat beten Klaun, Klaun,Klaun wurr binah to'n Ikbündatwatikutmimaak-Drama, de Minsch wurr sodennig över dat bestimmen, wat he dä un dormit weer. FSK meente, de Film weer af süss, aver dor harr ik lever "af 12" op schreven, denn dat geeng doch in den Film um veele Minschenleven 'n beten dramatisch to Kehr, harr aver uk de Momenten, wo mien lütt Deern lachen kunn.Un laat Rühmann ween hebben, wat he weer, de Kinner mögen em, dat weet ik al vun mien Patenkind, de Rühmann-Stimm un dat Rühmann-Grienen, dor harr se so'n Oort Ganzvertruun to. Nu is mien lütt Dochter al lang to Bett. Schlafbesuch - heet dat ja in't Kinnerdüütsch. Un vör't Slapen noch ganz veel Fragens stellt un wichtig snackt. To all ehr Fragens kunn ik nich veel seggen, denn worum dat in ehr bit nu korte Schooltiet nu al tweemol um "die Liebe" gahn weer, dor wußt ik natürlig uk nich veel vun af. Dorbi hebben uns de jungen Lüüd, de wi mit uns Uttuusch-Programm tosamenklöppelt hebben, düchtig wiest, wo dat hüüt geiht. So schaneerlig as in dat hiere Leed sünd se vundag nich mehr. Gifft doch gor keen Grund mehr ruuttogahn.
Kaam man mit, mien söte Deern
denn vun mi kannst Du wat lehren
ik segg Di dat ganz liesen
ik much Di geern wat wiesen.
Eerst mött wi na buten gahn
dat kannst Du doch licht verstahn.
Sünd wi eerst in't Dustern
kannst Du beter luustern.
Eerst'n beten neegher
Hand 'n beten högher
un so'n beten eien
un nich glieks utneihen.
Un denn uk een poor Söten
hier un dor een beten
Un sik dull umfaten
sik denn drieven laten.
Hierhen, dorhen griepen
sik'n beten bieten
sik mank'nanner wöhlen
sik herrlig dorbi föhlen.
Denn 'n beten töven
denken, wat wi flegen.
Sünd wi we'r bi Sinnen -
gaht wi we'r na binnen.
T.u.M. V.I.
Kaam man mit, mien söte Deern
denn vun mi kannst Du wat lehren
ik segg Di dat ganz liesen
ik much Di geern wat wiesen.
Eerst mött wi na buten gahn
dat kannst Du doch licht verstahn.
Sünd wi eerst in't Dustern
kannst Du beter luustern.
Eerst'n beten neegher
Hand 'n beten högher
un so'n beten eien
un nich glieks utneihen.
Un denn uk een poor Söten
hier un dor een beten
Un sik dull umfaten
sik denn drieven laten.
Hierhen, dorhen griepen
sik'n beten bieten
sik mank'nanner wöhlen
sik herrlig dorbi föhlen.
Denn 'n beten töven
denken, wat wi flegen.
Sünd wi we'r bi Sinnen -
gaht wi we'r na binnen.
T.u.M. V.I.
Donnerstag, 16. Dezember 2010
De hoghe Häven
Kopp hoch - blots wenn dat so'n Sneedrieven is as hüüt um de Middagstiet, kannst uk mol mit'n Minsch tosamenstötten, denn Jem mögen beide nich liekut kieken un sik de Snee in't Gesicht weihen laten. Dorbi gifft in de Giebelstadt mehr as een Grund na baben to kieken; kunnst binah seggen, gifft söven gude Gründe dat to doon, denn dat sünd de söven Toorns, de Du vun wiet weg sühst, de se we'r opbuut hebben na de Krieg, wat een de Stadt we'rkennen kunn na all dat dor Brand un Bomben. Sünd sach de Toorns, de mi na disse Leed henföhrt hebben, villicht aver uk de Stünnen, de ik sünnerlig in'n Dom torbröcht heff, wo mien Kinner döfft un de Jung kunfermeert wurr. Dat is mien Nummer Een vun all de Gebüde hier in de Stadt. In'n Dom heff ik güstern vörmiddag luert op de jungen Lüüd ut Frankriech, de ehr Rallye dör de Stadt hier afsluten schullen. Versöchte al in de dor lütt Tiet alleen 'n bet wat optoschrieven: Witt un hooch/ Gewicht vun so veel Johren/ so veel wurr buut/ so veel verloren... Keem nich recht wieter, harr nich noog Ruh. Man hüüt morgen weer mi nadenkern to Moot. Heff mi fraagt, wat't nich Tiet weer, mi nich blots mit mi sülven, mit de Welt, man uk mit den Herrgott to verdrägen. Kannst dat eene ohn dat anner hebben? Bün dor nie ganz ehrlig ween, mol to bang, mol to stolt, mol to muksch un nu dat een un anner Mol uk inverstahn.
Kunn'k de hoghen Häven sehen
so'n beten mank de glöven ween
verdrägen, wat de Swarte seggt
utholen, wenn he de Hand opleggt.
Kunn'k de Herrgott neegher sehen
in de Reegen mank de annern ween
wußt, wat hillig ist, wat fraam
an de Wohrheit lütt Stück rantokamen.
Kunn ik mol de Freden spören
wenn't een gifft, nich glieks verleeren
geven to un laten to
wat ik hier nerren krupen do.
Kunn'k in mien lütten Kopp hier binnen
dat Maat för dat Geweten finden
wat Sünd is, Schuld is, wat vergeben
in't düster Hock, in'n hellen Häven.
Kiek na nerren op't Papier
wat bören denn de Wöer hier
wagen dat un fragen dat
holen't ut un glöven dat.
T.u.M.V.I.
Kunn'k de hoghen Häven sehen
so'n beten mank de glöven ween
verdrägen, wat de Swarte seggt
utholen, wenn he de Hand opleggt.
Kunn'k de Herrgott neegher sehen
in de Reegen mank de annern ween
wußt, wat hillig ist, wat fraam
an de Wohrheit lütt Stück rantokamen.
Kunn ik mol de Freden spören
wenn't een gifft, nich glieks verleeren
geven to un laten to
wat ik hier nerren krupen do.
Kunn'k in mien lütten Kopp hier binnen
dat Maat för dat Geweten finden
wat Sünd is, Schuld is, wat vergeben
in't düster Hock, in'n hellen Häven.
Kiek na nerren op't Papier
wat bören denn de Wöer hier
wagen dat un fragen dat
holen't ut un glöven dat.
T.u.M.V.I.
Mittwoch, 15. Dezember 2010
Büst we'r ünnerwegens
Unwetterwarnung - muchst knapp glöven, man mußt Du glöven. De erste Naricht kummt mit SMS, denn kiekst na op'n PC un toletz steiht't fast, School fallt wedder ut; wat Du vör harrst, kannst vergetten. Wat Du köfft hest, bruukst nich mehr. Man de mehrsten hebben sik freut, dorum wöllt wi dat denn uk eenfach tolaten. Is uk een vun de Saken, de ik mi ümmer we'r vörnähmen do: Saken, Wöer un wat se maken, de annern, sünnerlig, de wat jünger sünd, eenfach tolaten. Nich mehr an't Janken un Lamenteeren ween. Villicht, dat is mien ganz egen Räken, warrt't Leven för mi denn vun dat Tolaten un Hennähmen wat lichter un ik maak nix duppelt (to'n Bispill dat Inkopen) un dreefach (dat sik Sorgen). Aver jüst dat will nich ümmer lücken, heff för morgen duppelt inköfft un mi um dat Programm dreefach Sorgen maakt un dat ganz umsunst. Dorum schriev ik mi ümmer we'r in't Book Riemel-Reegens, wo't um nix anners deit, as dat Gruveln, Spikuleeren un Verbiestern to överdüweln. Mi dünkt, hüüt harr'k't toletz uk schafft, dorum schall dat lüttje Leed vun vör een poor Weken hier stahn.
Büst we'r ünnerwegens
büst binah al dor
büst al op de Straat
wo de ganze Minschheit fohrt.
Büst al mank de Minschen
hörst den Mundvull Snack
neeger an den Sünnschien
keen Sorgen an de Hack.
Büst al'n bet' tofreden
hest al'n bet' wat schafft
kunnst nähmen un kunnst geven
un kreegst sogor wat af.
Büst nu vull vun Hopen
hest sogor een Plaan
wullt noch ganz wiet lopen
eenmol baben stahn.
Büst nu in Dien Harten
de de Du so lang nich weerst
un Du maakst dat anners
wo Du vun weetst, dat weer verkehrt.
Büst nu froh un dennig
hest hüüt al poormol lacht
mit de annern eenmol eenig
hüüt binah den ganzen Dag.
T.u.M.V.I.
Büst we'r ünnerwegens
büst binah al dor
büst al op de Straat
wo de ganze Minschheit fohrt.
Büst al mank de Minschen
hörst den Mundvull Snack
neeger an den Sünnschien
keen Sorgen an de Hack.
Büst al'n bet' tofreden
hest al'n bet' wat schafft
kunnst nähmen un kunnst geven
un kreegst sogor wat af.
Büst nu vull vun Hopen
hest sogor een Plaan
wullt noch ganz wiet lopen
eenmol baben stahn.
Büst nu in Dien Harten
de de Du so lang nich weerst
un Du maakst dat anners
wo Du vun weetst, dat weer verkehrt.
Büst nu froh un dennig
hest hüüt al poormol lacht
mit de annern eenmol eenig
hüüt binah den ganzen Dag.
T.u.M.V.I.
Dienstag, 14. Dezember 2010
Över de Feller, över de Straten
La lune croissant - de Sichelmaand, hett een vun mien Schoolmeisterschen ut Frankriech vör'n poor Daag seggt, as wi de Maand över de Toorns vun de Giebelstadt gewohr wurrn; de Maand is midlerwiel half vull, aver de Sichelmaand, de heff ik doch mol in een Leed hatt, dat is al sooo oolt, un heff ik leider binah nie vör Minschen späält.Weer uk so, wat mien Ex Nummer Een dor richtig'n beten suertöppsch weer, as ik vun de Avend vertellte, wo wi in Vadder sien Garag' uns Panama-Red-Musik öövt hebben un een vun de Junges neihte gau ut mit sien gröne Fiat 850 un keem na'n gude Stünn mit rode Backen un glönig Oogen torüch. Wat weer dor passeert? Naja, eenmol hupen un denn weer de Schöne al ruut ut't Huus kamen för so'n lütte Tour vun'n Höhnerdiek na de Marsch. Wi Muskanten leeten uns dat so'n beten vertellen, un dat maakt mien Ex giftig, wat dor vun uns Keerls över snackt wurr un wi de arme Deern dor nu hernähmen, wo nu keen anner een wat vun de söten Stünnen wat weten schull. Un ik maakte dor sogor noch'n Leed vun. Aver ik bün dat ja nich ween, un in mien Leed kummt dor ja uk nich veel na. Mit mien Rixe-Rad kunn ik ja nu överhaupt keen söte Deern vör de Döör locken. De gröne 850er Fiat hett leider keen lange Leven mehr hatt, een vun de söten Stünnen weer binah tragisch wurrn, aver dorvun fang ik nu nich uk noch an.
Över de Feller, över de Straten
schient de blanke Sichelmaand.
In mein Waag, dor is dat warm
un Du weetst, wat sik dat lohnt.
Un Dien Öllern, ja, se slapen
un se sünd al lang to Bett.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ru -ut.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ruut.
Mien Frünne dörven nich weten
wat ik hüüt avend do.
Nie kunn ik dat vergetten
un ik bün ja uk so froh.
Denn ik denk de ganze Dag
man ümmerto an disse Nach.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ru -ut.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ruut.
Höörst Du mi nich hupen?
Ik stah buten vör Dien Döör.
Nu al so veel Minuten?
Segg, hett dor wat mallöört.
Ik fohr al siet twee Stünnen
um Dien Huus herum.
Segg mi, wat is denn passeert?
Worum wullt Du denn nich kamen?
Güstern weer dat nich so dull
man wi probeeren dat hüüt noch mol.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ru -ut.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ruut.
Naemi, ik tööv vör Dien Huus.
T.u.M.V.I.
Över de Feller, över de Straten
schient de blanke Sichelmaand.
In mein Waag, dor is dat warm
un Du weetst, wat sik dat lohnt.
Un Dien Öllern, ja, se slapen
un se sünd al lang to Bett.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ru -ut.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ruut.
Mien Frünne dörven nich weten
wat ik hüüt avend do.
Nie kunn ik dat vergetten
un ik bün ja uk so froh.
Denn ik denk de ganze Dag
man ümmerto an disse Nach.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ru -ut.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ruut.
Höörst Du mi nich hupen?
Ik stah buten vör Dien Döör.
Nu al so veel Minuten?
Segg, hett dor wat mallöört.
Ik fohr al siet twee Stünnen
um Dien Huus herum.
Segg mi, wat is denn passeert?
Worum wullt Du denn nich kamen?
Güstern weer dat nich so dull
man wi probeeren dat hüüt noch mol.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ru -ut.
Dat Licht geiht u-ut
un Du kummst ruut.
Naemi, ik tööv vör Dien Huus.
T.u.M.V.I.
Montag, 13. Dezember 2010
Alleen, alleen
Das Verfertigen der Gedanken - bi't Snacken, so hett Kleist wull seggt, aver bi mi is dat mehr bi't Lopen. So as hüüt, de Avend dör de Giebelstadt - noch'n lütt Rallye trechtkriegen för de 16 jungen Lüüd ut Frankriech, de vun't Hostentor bit na de Dom lopen schöllen un söken sik wat tosamen, to'n Bispill de Inschrifft op son Huus in de lütte Petersgruuv: Il n'est rose sans épines - dor meent de Minsch sach, wo veel Du utholen un betahlen mußt, ehrer Du so'n feine oole Huus we'r op Schick hest. De jungen Lüüd könen denn uk noch de Bunker an'n Domkarkhoff sehen, de nimmt sik Grabowski jüst vör un de hett so'n Lust un rieten de ool Saken in Lübeck weg - dor kann ruhig uk mol'n Kark bi ween as annerletz - he schrifft op sien Plakat: "Die feine Kunst der Zerstörung". Wenn de Bumann dat wußt harr oder Bomben-Harris, de könen sik ja nu de Hand geven, wat sünd wi doch för Künstlers ween. Ja, de Gedanken kamen bi't Lopen, un dor dach ik an een Woord, dat harr'k vörher in't Telefun höört, dat heff ik uk al veel in mien Leeders anklingen laten un denn geeng't uk gau un bi de Tilgenkark (St.Ägidien) keem mi dat an un ik meente, de eensamen Gedanken weegen duppelt swoor.
Alleen kunnst meenen
Gedanken weegen duppelt swoor.
Alleen kunnst meenen
Dien Leven, dor weer nix an wohr.
Alleen kunnst meenen
een jedeen Weg is duppelt lang
un keen Saak, de verdeent
nu dormit antofangen.
Alleen kunnst meenen
bi annern, ja , dor wahnt dat Lück.
Alleen dor bildst Di in
Di sülven lückt keen Stück.
Alleen kunnst meenen
allens stellt sik in de Weg.
Alleen höörst keeneen seggen
läppst sik allens trecht.
Alleen kunnst meenen
de Leev findt nie mehr na Dien Hart.
Alleen kunn ween
dat een ganz koolt un bitter wart.
Alleen een Leven blots in swart un gries.
Alleen de annern weern in't Paradies.
Alleen kunnst meenen
een Sündag is to lang un still.
Alleen geeng't beter
harrst't de Dag över nix as hild.
Alleen, alleen
geihst meist to laat to Bett.
Alleen wenn keeneen Di
ut de Slaapstuuv na sik röppt.
Alleen, alleen, mien Deern
schallst Du Di nich mehr föhlen.
Alleen, alleen Di nich mehr
dör Dien Wehdag quälen.
Alleen, alleen büst Du nich mehr
denn ik bün dor un gah nich we'r.
Much so geern bi Di ween
Weer sülvst to lang alleen.
T.u.M. V.I.
.
Alleen kunnst meenen
Gedanken weegen duppelt swoor.
Alleen kunnst meenen
Dien Leven, dor weer nix an wohr.
Alleen kunnst meenen
een jedeen Weg is duppelt lang
un keen Saak, de verdeent
nu dormit antofangen.
Alleen kunnst meenen
bi annern, ja , dor wahnt dat Lück.
Alleen dor bildst Di in
Di sülven lückt keen Stück.
Alleen kunnst meenen
allens stellt sik in de Weg.
Alleen höörst keeneen seggen
läppst sik allens trecht.
Alleen kunnst meenen
de Leev findt nie mehr na Dien Hart.
Alleen kunn ween
dat een ganz koolt un bitter wart.
Alleen een Leven blots in swart un gries.
Alleen de annern weern in't Paradies.
Alleen kunnst meenen
een Sündag is to lang un still.
Alleen geeng't beter
harrst't de Dag över nix as hild.
Alleen, alleen
geihst meist to laat to Bett.
Alleen wenn keeneen Di
ut de Slaapstuuv na sik röppt.
Alleen, alleen, mien Deern
schallst Du Di nich mehr föhlen.
Alleen, alleen Di nich mehr
dör Dien Wehdag quälen.
Alleen, alleen büst Du nich mehr
denn ik bün dor un gah nich we'r.
Much so geern bi Di ween
Weer sülvst to lang alleen.
T.u.M. V.I.
.
Sonntag, 12. Dezember 2010
Ahoi Ahoioioioioi
Eine Reise ins Glück wurr't leider nich - mien leve "Oppassung" weer gor to krank un dennig, mutt schön to Huus blieven un is hoffentlig bald we'r guud towegs. Sodennig bün ik bi de Football-Kamraden to de Wiehnachtsfier we'r as Eenspänner oplopen un mutt "ohne Begleitung" glieks mien Wiehnachtsleeder singen. Dat hiere Leed mutt ik denn aver leider för mi beholen, een "Ahoi" höört ja nich so ganz un gor to Wiehnachten, aver dat Beläven annerletz in dat Lokaal weer för so'n ool Nostalgiker so'n beten as Wiehnachten. Leider heff'k de Melodie nich so henkregen as bi so'n oolen Schlager ut de 50er Johren (so Vagabund-mäßig harr'k mi dat uträkent) aver disse Reis na güstern mußt denn doch mol op't Papier.
Harr'k noch mol de Wahl
ik geeng na dat Lokaal
wo ik blots eenmol mit Di weer.
Is ut'n anner Tiet
de liggt torüch ganz wiet
ik weet nich, wo lang her.
Liggt an de Elv, dor is se breet
Schulauer Fähr, nu weetst Bescheed
seggt se de Scheep Adjüüs un Moin.
Havenkunzert dat Programm
Sündagmorgen - Spiekermann
Hammonia späält we'r so fein
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
Kummt de Elv langs we'r een Schipp
maakt de Käpt'n fein Musik
späält dat Leed vun ganz wiet her.
Container stapelt Schipp ganz hooch
is keen Anblick för mien Oog.
De olen Dampers fohren nich mehr.
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
Kummt na de Gaststuuv, is keen Witz
een mit een fein Graf-Luckner-Mütz
hett he vun sien Vadder aarvt.
Sühst de Kellners mit Tablett
wo se hitte Grogs ansleppt
as in de Halligkroog dor op de Warft.
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
Un op eenmol de Musik
kennst Du doch, Reise ins Glück
wolang hest Du dat Stück nich hört?
Un De Fru Di gegenöver
wunnert sik, kiekt na Di röver
un fraagst sik, wat dor jüst passeert.
Man ik bün so froh
wenn man blots noch hier un dor
de Welt so deit
as weer vun güstern noch wat wohr.
Un ik bün so froh
wenn't hier un dor wat blifft
wat sunst blots in mien Leeder gifft.
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
T.u.M.V.I.
Harr'k noch mol de Wahl
ik geeng na dat Lokaal
wo ik blots eenmol mit Di weer.
Is ut'n anner Tiet
de liggt torüch ganz wiet
ik weet nich, wo lang her.
Liggt an de Elv, dor is se breet
Schulauer Fähr, nu weetst Bescheed
seggt se de Scheep Adjüüs un Moin.
Havenkunzert dat Programm
Sündagmorgen - Spiekermann
Hammonia späält we'r so fein
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
Kummt de Elv langs we'r een Schipp
maakt de Käpt'n fein Musik
späält dat Leed vun ganz wiet her.
Container stapelt Schipp ganz hooch
is keen Anblick för mien Oog.
De olen Dampers fohren nich mehr.
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
Kummt na de Gaststuuv, is keen Witz
een mit een fein Graf-Luckner-Mütz
hett he vun sien Vadder aarvt.
Sühst de Kellners mit Tablett
wo se hitte Grogs ansleppt
as in de Halligkroog dor op de Warft.
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
Un op eenmol de Musik
kennst Du doch, Reise ins Glück
wolang hest Du dat Stück nich hört?
Un De Fru Di gegenöver
wunnert sik, kiekt na Di röver
un fraagst sik, wat dor jüst passeert.
Man ik bün so froh
wenn man blots noch hier un dor
de Welt so deit
as weer vun güstern noch wat wohr.
Un ik bün so froh
wenn't hier un dor wat blifft
wat sunst blots in mien Leeder gifft.
Ahoi, Ahoi, Ahoi, Ahoioioioioi
Ahoi, Ahoi, Hammonia, ich bleuib Dir treui.
T.u.M.V.I.
Samstag, 11. Dezember 2010
Wat mutt dat mutt
Das Formelhafte - dor heff ik eenmol slapen, harr sien Schrift al in de Hand bi so'n Bökerhöker in Kiel un heff't susen laten: F.E.Peters över de plattdütschen Formeln, wo he ja uk veel vun in sien Baasdörper Krönk bruken deit. Un stimmt ja uk, wo veel heff ik dat hört, to'n Bispill Vadder sien "Kummst över de Hund, kummst över de Steert." Oder wat wi hier bi't Huus jüst säen, wo een vun uns verköhlt is över de Maten: "Bi wat is wat". Dat "Wat mutt, dat mutt", kennt wi noch vun de Binah-Kanzler un Vörsitter Björn E., as Lafontaine em de Kraam för de Föte smetten hett. He kunn ja nich ahnen, wat de "Stern" (de mehr lüggt as dat he lücht) em sien politsche Licht glieks un för alle Tieden utblasen wurr. Dorum mag ik dor egentlig gor nich geern mehr na hören, na de Formeln un Snacks. Dor is nich blots Segen in, dor geven sik ümmer mol we'r de bösen plattdütschen Unkels de Hand - dat Slechmaken, de Afgunst un dat to fuul Ween, eenmol gegenan to gahn.Wenn't Leed hier liekers opschreven warrt, denn villicht man blots, weil ik meen, ik weer över dat dor Leege henweg, wat in de Wöer vun um un bi 2004 binnen leeg. Aver Du weetst ja nie, wat't we'r hooch kummt, dat Kummerdenken. Denn, wat hett Mudder ümmer seggt: Wenn der Vogel morgens singt, beißt ihm abends die Katz den Kopf ab.
Hüüt is mi we'r allens to swoor
de Weg is we'r so wiet.
Weer ik nich al güstern dor
worum is morgen hüüt.
Kunn'k nich noch'n beten blieven
liggen in de Puuch.
Mutt mi in de Welt rümdrieven
dorvun heff ik genoog.
Hüüt is mi we'r allens to luut
mag rein nix mehr hören.
Güstern harr ik mi noch truut
nu geiht we'r los vun vöörn.
Hüüt much ik noch'n beten swiegen
mien Gedanken drömen
mutt we'r läsen dusend Sieden
un vör de Lüüd ö'r dröhnen.
Du seggst, du seggst
wat mutt, dat mutt.
Un ik segg: Laat man sien.
Du seggst, Du seggst
wat mutt, dat mutt.
Ik laat dat lever blieven.
Hüüt is mi we'r allens to koolt.
Ik bleev so geern in't Waarm.
Bün för de Welt binah to oolt.
Geneet, wat wi mol harrn.
Kunn'k nich noch'n beten liggen
dat Leven töövt op mi
un mien Deern een Leed vörsingen
vun de Leev un Harmonie.
Du seggst, du seggst
wat mutt, dat mutt.
Un ik segg: Laat man sien.
Du seggst, Du seggst
wat mutt, dat mutt.
Ik laat dat lever sien.
T.u.M.V.I.
Hüüt is mi we'r allens to swoor
de Weg is we'r so wiet.
Weer ik nich al güstern dor
worum is morgen hüüt.
Kunn'k nich noch'n beten blieven
liggen in de Puuch.
Mutt mi in de Welt rümdrieven
dorvun heff ik genoog.
Hüüt is mi we'r allens to luut
mag rein nix mehr hören.
Güstern harr ik mi noch truut
nu geiht we'r los vun vöörn.
Hüüt much ik noch'n beten swiegen
mien Gedanken drömen
mutt we'r läsen dusend Sieden
un vör de Lüüd ö'r dröhnen.
Du seggst, du seggst
wat mutt, dat mutt.
Un ik segg: Laat man sien.
Du seggst, Du seggst
wat mutt, dat mutt.
Ik laat dat lever blieven.
Hüüt is mi we'r allens to koolt.
Ik bleev so geern in't Waarm.
Bün för de Welt binah to oolt.
Geneet, wat wi mol harrn.
Kunn'k nich noch'n beten liggen
dat Leven töövt op mi
un mien Deern een Leed vörsingen
vun de Leev un Harmonie.
Du seggst, du seggst
wat mutt, dat mutt.
Un ik segg: Laat man sien.
Du seggst, Du seggst
wat mutt, dat mutt.
Ik laat dat lever sien.
T.u.M.V.I.
Freitag, 10. Dezember 2010
Dörv ik Di wat fragen
Kontaktanbahnung - wenn't so wiet is, denn passeert't, so as een vun mien Kollegens, de nu uk een lange Tiet so'n bet eensam as ik dör de Giebelstadt schumpeln dä un mit de ik egentlig een Eenspänner-Vereen opmaken wull. Een Dag, "dass Du di Nase ins Gesicht behälst", dor drop ik em mit'n feine, lütte Fru an de Hand, wo kunn dat angahn? Wiehnachtsmarkt in St.Petri, man dor nu jüst'n Deern, de nu ganz vun Ostfreesland kamen weer, bemöten, dor kannst nich mit räken. He hett allens opgäven hier baben, ik heff em ewig lang nich sehen; schall em guud gahn mit sien Leev. Sodennig harr'k denn blots noch een Een-Mann-Eenspänner-Vereen. In dat hiere Leed heff ik mi dat so'n beten utmaalt, wodennig so wat gahn kunn, denn dat eene dat steiht fast: wenn dat dor op ankummt, denn geiht dat nich na "1000 mal berührt und nichts gespürt", denn geiht dat blots liekut.
Dörv ik Di wat fragen
wo ik so bi Di stah
is Di dat genehm
wenn'k'n beten mit Di gah?
Ik kunn Di uk wat wiesen
wi gahn mol dör de Stadt.
Dor gifft dat smucke Hüser
mien Deern, ik wies Di dat.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Dörv ik Di wat fragen
wo ik so mit Di gah
is Di dat genehm
wenn'k Di'n beten ünnerhaak?
Ik kunn Di wat wiesen
wi gahn na een Lokaal
dor gifft dat lecker Spiesen
mien Deern, Du hest de Wahl.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Fraag mi nich
wo dat an liggt
woher, dor nimmt de Minsch den Moot.
Ik dach dor an
dat duert mi to lang
un denn is dat gau to laat.
Dörv ik Di wat fragen
wo ik hier bi Di sitt
wullt Du dat nich wagen
un kummst ganz eenfach mit.
Ik kunn Di wat wiesen
heff Böker in't Regaal
wi gahn de Trepp ganz liesen
de Nahwersch is't egaal.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Dörv ik Di wat fragen
wo ik so bi Di ligg
wullt Du denn nich blieven
bit to't erste Sünnschienlicht?
Ik wurr Di uk wat wiesen
de schöne Morgenlust
un wurr Di dat bewiesen
dat Du bi mi blieven mußt.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Fraag mi nich
wo dat an liggt
woher, dor nimmt de Minsch den Moot
ik dach dor an
dat duert mi to lang
un is uk gau to laat.
T.u.M.V:I:
Dörv ik Di wat fragen
wo ik so bi Di stah
is Di dat genehm
wenn'k'n beten mit Di gah?
Ik kunn Di uk wat wiesen
wi gahn mol dör de Stadt.
Dor gifft dat smucke Hüser
mien Deern, ik wies Di dat.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Dörv ik Di wat fragen
wo ik so mit Di gah
is Di dat genehm
wenn'k Di'n beten ünnerhaak?
Ik kunn Di wat wiesen
wi gahn na een Lokaal
dor gifft dat lecker Spiesen
mien Deern, Du hest de Wahl.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Fraag mi nich
wo dat an liggt
woher, dor nimmt de Minsch den Moot.
Ik dach dor an
dat duert mi to lang
un denn is dat gau to laat.
Dörv ik Di wat fragen
wo ik hier bi Di sitt
wullt Du dat nich wagen
un kummst ganz eenfach mit.
Ik kunn Di wat wiesen
heff Böker in't Regaal
wi gahn de Trepp ganz liesen
de Nahwersch is't egaal.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Dörv ik Di wat fragen
wo ik so bi Di ligg
wullt Du denn nich blieven
bit to't erste Sünnschienlicht?
Ik wurr Di uk wat wiesen
de schöne Morgenlust
un wurr Di dat bewiesen
dat Du bi mi blieven mußt.
ViIllicht een lüttje Stünn
villicht een beten mehr
un wenn Du magst
un wenn Du lachst
denn maakt wi dat mol we'r.
Denn maakt wi dat mol we'r.
Fraag mi nich
wo dat an liggt
woher, dor nimmt de Minsch den Moot
ik dach dor an
dat duert mi to lang
un is uk gau to laat.
T.u.M.V:I:
Donnerstag, 9. Dezember 2010
Heff dat hild
Geschäftsüberhäufung - Kinner, wat Düütsch so allens kann. Dat Woord hett mi noch fählt in mien Privat-Lexikun. Heff't jüst lääst, as ik in'n Mensing nakkieken wull, wo "hild" denn herkamen deit. Weet "he" uk nich, is ja uk ennerlei. Is'n schöne Woord, uk wenn dat "ik heff dat scheußlig hild" egentlig uk scheußlig is; un so is dat nu, bün we'r in de Sweet kamen bi dat Hen un Her vun mien Leven, wo dat ümmer so'n beten na "Landünner" utsehen deit. To de beiden Schoolmeisterschen ut Frankriech, de mi nu de ganze Dag in de Draav beläävt hebben, meent ik blots, le cas est désespéré - un se wussen uk glieks, wat ik meent, keen Fru bruukt sik in disse Leven mit "Erziehungsaufgaben" an mi to vertehren, lever versöken un holen dat ut. Wenn'k man blots de Wöer finden kunn vun mien lütte Singsang vun de "Oppassung", de wurr hier guud henhören. Een Oppassung is ja dat, wat een Mann bruukt un nie de Fru als Solches. Wenn't uk sunst keen Grund geev, sik tosamenschrieven to laten, de Oppassung is för een Öfo(överfofftig) dat egentlige A un O.
Nu bün ik aver wiet afkamen, aver vun de Hildigkeit an disse Dag will ik gor nich lang snacken, aver worum nu nich blots de Waag in de Warkstä steiht, man uk twee vun mien ole Fohrröders twei sünd, dat verdüütsch mi mol. Mutt glieks we'r ruut in de Küll un halen vun'n Wiehnachtsmarkt dat ole Rad för die Dame. Un hier so'n lütte Leed för die Dame un uk de annern all glieks op to.
Ik schudder un wurr koolt
leep to gau, dat weet ik wull
harr dat hild
harr dat hild
denn ik wull ja hen na Di.
Nu freu ik mi al op Dien Stuuv
noch teihn Minuten na Dien Huus
heff dat hild
heff dat hild
denn ik will ja hen na Di.
Un ik glööv
dat Du töövst
dat is, wo ik mi an höög.
Wat so is
dat is wiß
weil Du mien Allerbeste büst.
Um mi rum, de anner Lüüd
ehr egen Welt, ehr egen Tiet.
Hebben't uk hild
hebben't uk hild
weil jedereen wat för sik will.
Gönn ehr wat, dat se dat finden
een Lust as in mien Hart hier binnen.
heff dat hild
heff dat hild
denn ik will ja hen na Di.
Heff dat hild
heff dat hild
denn ik will ja hen na Di.
T.u.M.V.I..
Nu bün ik aver wiet afkamen, aver vun de Hildigkeit an disse Dag will ik gor nich lang snacken, aver worum nu nich blots de Waag in de Warkstä steiht, man uk twee vun mien ole Fohrröders twei sünd, dat verdüütsch mi mol. Mutt glieks we'r ruut in de Küll un halen vun'n Wiehnachtsmarkt dat ole Rad för die Dame. Un hier so'n lütte Leed för die Dame un uk de annern all glieks op to.
Ik schudder un wurr koolt
leep to gau, dat weet ik wull
harr dat hild
harr dat hild
denn ik wull ja hen na Di.
Nu freu ik mi al op Dien Stuuv
noch teihn Minuten na Dien Huus
heff dat hild
heff dat hild
denn ik will ja hen na Di.
Un ik glööv
dat Du töövst
dat is, wo ik mi an höög.
Wat so is
dat is wiß
weil Du mien Allerbeste büst.
Um mi rum, de anner Lüüd
ehr egen Welt, ehr egen Tiet.
Hebben't uk hild
hebben't uk hild
weil jedereen wat för sik will.
Gönn ehr wat, dat se dat finden
een Lust as in mien Hart hier binnen.
heff dat hild
heff dat hild
denn ik will ja hen na Di.
Heff dat hild
heff dat hild
denn ik will ja hen na Di.
T.u.M.V.I..
Mittwoch, 8. Dezember 2010
De swarte Kamer
Wat ist das - so fangt lütt Tony B. den groten Roman von Thomas M. an - un as ik noch meent heff, de Roman kunn een ja uk mol na Platt hen översetten - dor wull ik denn dat "Was ist das" - mit "wat schall dat" överdregen, man wat ool Luther, bi de Thomas M. dat ja utlehnt hett, dor wull mit inverstahn ween weer? Ennerlei, de dat mitkregen hett, weet un hett sik sach wunnert, wat een Blog dor mol'n Nacht över hier binnen weer un denn we'r för poor Stünnen ruutnahmen wurr. Dat "worum" to verdütschen, duert to lang un geiht wiet över dat Leedermaken un Leederbloggen ruut.
Hüüt heff ik'n Tietlang in't Pressezentrum vun Lübeck na Geschinke söcht un natürlig blots för mi wat funnen as to'n Bispill de "Rolling Stone Special", de jedereen so scheußlig bruken deit , vun de 100 besten Beatles-Songs. "A Day in the Life" weer Nummer Een- dor weer'k mit inverstahn, wunnert mi aver över "In my Life", wat se uk mit tämlig wiet vöörn ansett hebben. Aver de Grund weer, mit dat Leed op Rubber Soul harr John anfungen un dichten sik sien Leeder ut een persönlig Sicht op de Welt un op sien Leven, dor keem he natürlig noch'n Stück wieter as mit so'n Popsong ohne sunnerligen Grund as "Hard Day's Night". He hett't denn aver uk schafft, noch'n Stapp wieter to kamen, un över sien Person we'r rin na de Welt, na de Politik sogor un na't Denken un hen un in een Leed op'n Punkt to kamen as in "Imagine". Dat is nu mol een ganz een anner Snack as dat beten Riemeln in mien lütt Book, aver hüüt denken se an'n 8.Dezembermaand 1980 un dat is uk so'n Dag, wo ik noch ümmer allens vun erinnern do; dor weer "der Jugend Zauber für und für" to Enne. As ik vun de Arbeit torüch fohren dä, leepen mi de Tranen man so langs de Backen - dat weer so een vun de ganz trurigen Momenten in mien Leven.
De Minsch schall ja egentlig goot sien, blots lang nich dat, wat he deit un wat he seggt. Annerletz keem dat mol so ganz gau un binah blangenbi ruut, wat in mien Kopp uk anners to geiht, as ümmer so "guud un schöön", as ik dat ümmer geern vörspälen much. Dorum dat Hiere swart op witt:
In de swarte Kamer vun mien Hart
hest Du vörhen gau mol sehen.
Hest Di verfehrt, wo koolt, wo hart
so'n fründlig Minsch uk mol kann ween.
De Kamer un de swarte Farv
höört to mien Denken to.
Heff'k mi annahmen, heff ik arvt
denn uk de Ooln weern sach al so.
De swarte Kamer un de leegen Wöer -
keen Grund to prahlen, dat is wiß.
Verstick spälen nähm ik mi meist vör
uk wenn't nich richtig ehrlig is.
De swarte Kamen hebben anner Lüüd
dat Bangween, Giften un de Haß
mött wi mit umgahn, de ganze Tiet
weil dat Gebot will, dat Du dat schallst.
De swarte Kamer - över de Maten leeg
hett mi so wekeen Dag vergrellt.
Dä meist vör annern, allens in de Reeg
wo't in mi togeeng, nüms vertellt.
De swarte Kamer's vull Liekensott
so veel bröcht ik in Gedanken an'e Kant.
Dat nie dorhen kummt, bewohr mi Gott.
Röhrt gegen binah nüms de Hand.
De swarte Kamer sloot ik geern af
begraav, wat binnen is, to allerletz.
Man't Gift in mi hett't wedder schafft
heff mi we'r sülven opwiechelt un vergrätzt.
De swarte Kamer, de in mien Hart
apen steiht un dat Leven mi utschännt
een guden Dag afslaten warrt
un dat Swarte funn een Ruh un harr een Enn.
T.u.M.V.I.
Hüüt heff ik'n Tietlang in't Pressezentrum vun Lübeck na Geschinke söcht un natürlig blots för mi wat funnen as to'n Bispill de "Rolling Stone Special", de jedereen so scheußlig bruken deit , vun de 100 besten Beatles-Songs. "A Day in the Life" weer Nummer Een- dor weer'k mit inverstahn, wunnert mi aver över "In my Life", wat se uk mit tämlig wiet vöörn ansett hebben. Aver de Grund weer, mit dat Leed op Rubber Soul harr John anfungen un dichten sik sien Leeder ut een persönlig Sicht op de Welt un op sien Leven, dor keem he natürlig noch'n Stück wieter as mit so'n Popsong ohne sunnerligen Grund as "Hard Day's Night". He hett't denn aver uk schafft, noch'n Stapp wieter to kamen, un över sien Person we'r rin na de Welt, na de Politik sogor un na't Denken un hen un in een Leed op'n Punkt to kamen as in "Imagine". Dat is nu mol een ganz een anner Snack as dat beten Riemeln in mien lütt Book, aver hüüt denken se an'n 8.Dezembermaand 1980 un dat is uk so'n Dag, wo ik noch ümmer allens vun erinnern do; dor weer "der Jugend Zauber für und für" to Enne. As ik vun de Arbeit torüch fohren dä, leepen mi de Tranen man so langs de Backen - dat weer so een vun de ganz trurigen Momenten in mien Leven.
De Minsch schall ja egentlig goot sien, blots lang nich dat, wat he deit un wat he seggt. Annerletz keem dat mol so ganz gau un binah blangenbi ruut, wat in mien Kopp uk anners to geiht, as ümmer so "guud un schöön", as ik dat ümmer geern vörspälen much. Dorum dat Hiere swart op witt:
In de swarte Kamer vun mien Hart
hest Du vörhen gau mol sehen.
Hest Di verfehrt, wo koolt, wo hart
so'n fründlig Minsch uk mol kann ween.
De Kamer un de swarte Farv
höört to mien Denken to.
Heff'k mi annahmen, heff ik arvt
denn uk de Ooln weern sach al so.
De swarte Kamer un de leegen Wöer -
keen Grund to prahlen, dat is wiß.
Verstick spälen nähm ik mi meist vör
uk wenn't nich richtig ehrlig is.
De swarte Kamen hebben anner Lüüd
dat Bangween, Giften un de Haß
mött wi mit umgahn, de ganze Tiet
weil dat Gebot will, dat Du dat schallst.
De swarte Kamer - över de Maten leeg
hett mi so wekeen Dag vergrellt.
Dä meist vör annern, allens in de Reeg
wo't in mi togeeng, nüms vertellt.
De swarte Kamer's vull Liekensott
so veel bröcht ik in Gedanken an'e Kant.
Dat nie dorhen kummt, bewohr mi Gott.
Röhrt gegen binah nüms de Hand.
De swarte Kamer sloot ik geern af
begraav, wat binnen is, to allerletz.
Man't Gift in mi hett't wedder schafft
heff mi we'r sülven opwiechelt un vergrätzt.
De swarte Kamer, de in mien Hart
apen steiht un dat Leven mi utschännt
een guden Dag afslaten warrt
un dat Swarte funn een Ruh un harr een Enn.
T.u.M.V.I.
Wat is dat
Vergrüßt - so seggen se dat wull bi de Bund, wo ik nich weer, aver de dree Lefties vun uns fiev Frünnen kunnen de Geschichten vertellen, wenn de Spieß se sik bi de Grundutbilden vörnahmen harrn. Nä, vergrüßt heff ik mi nich, villicht so'n beten mit de falsche Foot toeerst opstahn, geev Arger in't Amt, aver dat Leegste weer, dat ik mi mit een beten op de Knöpe Drücken vun mien Opnahm-Maschien dat Leed "Fröher" in't digitale Nirwana schickt heff. Geeng so gau; "sure" fraagt he Di sunst, man dit mol weer dor glieks "complete"; man to'n Glück weern nich alle Opnahmen op disse MD löscht. Heff ik annerletz höört, Lüüd wurrn we'r "analog" Biller maken, weil se ehr ganzen digitalen Opnahmen in ehren Cumputer tweischaten hebben. Sodennig sünd wi velen un ik bün nich alleen.Wo ik hüüt avend we'r in de Gang weer, mien Opnahm nochmol intospeelen, heff ik dat Hiere hier mol so'n beten Brian Wilson-mäßig insungen. Dat dörvt he nich weten, wat ik em hier opropen do, he is as Beach Boy een vun de ganz, ganz Groten, aver uk Godewind hebben'n poor Leeder mol so'n beten mit de Sünnschien-Harmonien inspäält, as wi se vun California wennt weern. Wunnerwark is't nich, Du glittst eenfach vun C över H na a un wieter na G un de Rest warrt sik finden. De poor Reegen in mien lütt Riemel-Book leeten sik so jüst un jüst in't Leed rinschuven; scheef hett Gott leef un um de Leev geiht natürlig ümmer un jüst nu gifft mehr as blots een guden Grund un fragen, wat is dat?
Wat is dat
wat wi twee
un siet een Tiet
mien Deern
probeeren
is dat Leev
oder is dat blots
een "mag Di geern, mien Deern"?
Is dat
wat wi in de Nach
so fein tosamen sünd
un wat wi so lang
söchten finden?
Is dat
wat wi eenig sünd?
Wöllt uns rein nich strieden
laat een jedereen
sien Maat vun't Leven
un de Leev
in disse striepig Tieden.
Wat is dat
Lust an Freden
oder warrt dat
noch mehr geven?
Hart, dat puckern deit
Tiet, de nich vergeiht
een an't Finster steiht
weil de Klock so sinnig dreiht.
Wat is dat?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev
oder bün ik so froh
dat ik Di heff.
Wat is dat
för'n Snack
de so verstännig is
de anner lett
wo he nich mit eenig is
de Grabben
mit de he sik de Kopp
siet so vele Johren vullstoppt?
Wat is dat
wat wi meent
wat töövt, wenn't
nich mehr reckt, gifft?
Wat wi uns gönnen
un nähmt uns weg
wo wi insehen
dor sünd wi överweg.
Dat Sik Inbilden
twee weer mehr
as wat een un een
mol weer.
Tosamen nebenher
oder een eenig Poor
bi dat wurr, wat
in de Böker steiht
we'r binah wohr.
Is dat Sik Truun
Is dat de Moot
Is dat weten
mi geiht goot?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev
oder bün ik
blots so froh
dat ik Di heff?
T.u.M. V.I.
wat wi twee
un siet een Tiet
mien Deern
probeeren
is dat Leev
oder is dat blots
een "mag Di geern, mien Deern"?
Is dat
wat wi in de Nach
so fein tosamen sünd
un wat wi so lang
söchten finden?
Is dat
wat wi eenig sünd?
Wöllt uns rein nich strieden
laat een jedereen
sien Maat vun't Leven
un de Leev
in disse striepig Tieden.
Wat is dat
Lust an Freden
oder warrt dat
noch mehr geven?
Hart, dat puckern deit
Tiet, de nich vergeiht
een an't Finster steiht
weil de Klock so sinnig dreiht.
Wat is dat?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev
oder bün ik so froh
dat ik Di heff.
Wat is dat
för'n Snack
de so verstännig is
de anner lett
wo he nich mit eenig is
de Grabben
mit de he sik de Kopp
siet so vele Johren vullstoppt?
Wat is dat
wat wi meent
wat töövt, wenn't
nich mehr reckt, gifft?
Wat wi uns gönnen
un nähmt uns weg
wo wi insehen
dor sünd wi överweg.
Dat Sik Inbilden
twee weer mehr
as wat een un een
mol weer.
Tosamen nebenher
oder een eenig Poor
bi dat wurr, wat
in de Böker steiht
we'r binah wohr.
Is dat Sik Truun
Is dat de Moot
Is dat weten
mi geiht goot?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev?
Wat is dat?
Is dat Leev
oder bün ik
blots so froh
dat ik Di heff?
T.u.M. V.I.
Montag, 6. Dezember 2010
Een Leed
Was hat die Uhr - Zeiger, Zifferblatt - dat kreegst bedüüd, wenn Du op hooch, man egentlig doch op platt na de rechte Tiet fraagt harrst. Dat mit de Tiet, dat is so'n Saak. Ik heff den Blog wull bi de Amerikaners instellt, un de sünd ja so'n beten achteran, uk wenn se uns sunst ümmer'n Stück vörrut lopen.So steiht Sündag över mien letzte Indrag, de weer aver al vun Maandag morgen. Denn stell ik noch disse lütte Nix vun Leed rin, denn dat mutt uk mol sien - uk wenn dor keen Ursaak is, een Leed mutt dor her. So as de velen, wo't uk um nich veel mehr as gor nix geiht un Du ehr liekers hörst oder Di dor uk an störst. In mien ool Blaupunkt sleppt sik jüst een ool Englischman dör een Soulmusik-Programm, harr uk nich nödig daan. Wo will he denn mit sien dünne Ool-Studenten-Stimm de Four Tops överdüweln?
Een Deel much ik geern seggen.
Een Deel, ik weet, dat is nich veel.
Een Deel, dat warrst verdrägen
Ik wull, de Saak weer wedder heel.
Deit mi leed, wurr'k di geern seggen.
Deit mi leed, dat is bestimmt uk wohr.
Deit mi leed, mutt nich lang överleggen.
Deit mi leed, stah ganz dösig dor.
Een Woord, dat schull wull recken.
Een Woord seggt doch so veel.
Een Woord, kann so veel in stecken
Een Woord un allens we'r heel.
Een Blick - Du warrst we'r na mi kieken.
Een Blick, dat Oog geiht rin na't Hart.
Bruukte nich mehr um Di rum to slieken
Een Blick, de allens regeln warrt.
Een Poort, worum schull se nich opgahn.
Een Poort, hen na dat Huus vun Di.
Een Poort, bruuk nich lang vörstahn
Een Port, Du maakst se op för mi.
Een Hart, dat schull doch för mi slagen.
Een Hart vull Lengen un vull Leev.
Een Hart för mien Nachten un mien Dage.
Een Hart, wat ik ganz för mi heff.
T.u.M.V.I.
Een Deel much ik geern seggen.
Een Deel, ik weet, dat is nich veel.
Een Deel, dat warrst verdrägen
Ik wull, de Saak weer wedder heel.
Deit mi leed, wurr'k di geern seggen.
Deit mi leed, dat is bestimmt uk wohr.
Deit mi leed, mutt nich lang överleggen.
Deit mi leed, stah ganz dösig dor.
Een Woord, dat schull wull recken.
Een Woord seggt doch so veel.
Een Woord, kann so veel in stecken
Een Woord un allens we'r heel.
Een Blick - Du warrst we'r na mi kieken.
Een Blick, dat Oog geiht rin na't Hart.
Bruukte nich mehr um Di rum to slieken
Een Blick, de allens regeln warrt.
Een Poort, worum schull se nich opgahn.
Een Poort, hen na dat Huus vun Di.
Een Poort, bruuk nich lang vörstahn
Een Port, Du maakst se op för mi.
Een Hart, dat schull doch för mi slagen.
Een Hart vull Lengen un vull Leev.
Een Hart för mien Nachten un mien Dage.
Een Hart, wat ik ganz för mi heff.
T.u.M.V.I.
Sonntag, 5. Dezember 2010
Wat för Wege bün ik gahn?
Mach das Radio an - dat maak ik nu al siet Johr un Dag nich mehr, aver hüüt mußt ik de gude Naricht höchstpersönlig geneten - School fallt ut in ganz SH, nu gifft sogor de een un anner Grad Minus. Radio, as wi dat kennt hebben, gifft sodennig nich mehr oder doch op: Op Cd. Heff ik lehnt kregen: Ool Stimm Bob stellt för sien Radio-Hour-Programm.Groff, wat he för Leeder kennt, dor heff ik noch to hören. Hett dat ja uk bi uns mol geven, een Tiet, wo to de beste Radiostünn een schöne Radiostimm Musik vörstellt hett, de Du noch nich kennen däast un wi seeten mit de eene Hand an'n Knoop vun't Tonband un nähmen op, wat se dor villicht uk blots eenmol späälten.Vergliek dat mol mit hüüt. Mien Hass-Leed op RSH is leider op düütsch, dat warr'k hier nich los. Wo dat nu aver um un bi Klock söben is, wi dat Blitzies aftöven dörvn, will'k versöken, mien tweete Leed vun güstern ut't lüttje Book ruut to kiddeln, dor geiht um de Wege, de ik geeng. De erste weer nich wiet, na'n Fenn, wo een, twee Melkkeuh stunnen un ik mit'n lütte Kann 'n beten Melk halen schull, dat geev Melksupp achteran, mit Huut un- dat kann ik mi nu gor nich mehr vörstellen - dat eff ik eten.
Wat för Wege in mien Leven bün ik gahn?
Seh se vun wiet weg, blief 'n beten stahn.
Wat för Wege weern't, wohen hebben se mi föhrt?
Na Hüser un na Minschen, heff'k de Naam lang nich mehr höört.
Mit Melkkann, Gummisteveln röver na de Fenn
haalt Mudder 'n beten Melk för um un bi so fofftig Penn
geeng un keek, wo Willy't maakt dat strippstrappstrull
weer Frieda dor, denn weer mien Kann meist nich so vull.
An'n Sündag hen na Kark, de Kinder an de Reeg.
För Vadder dä't nich nödig, dat ik na de Paster leep.
Hörte de Geschichten, kreeg'n Heft un een lütt Büld.
Freut mi an, wat Baaskeerl Jesus dä för de Lüüd in siene Welt.
Över de Straat de Nahwerjunges, Frünne - weern se dat?
Ehr Mudder in de Köök, bi Fiete-Buer Hund un Katt.
Striet un Aventüer - vun beide liekeveel
An't Ehrenmal in't Holt Cowboy un Indianer späält.
Op Süden steiht de Bude, wo dat Sahnebunjen gifft
un ach, noch so veel Feines, wenn du dör't lütt Finster kiekst.
Kannst Di all nich kopen, hest blots'n Gruschen in Dien Fuust.
Wenn Glück hest, kriggst vun Vadder eenmol we'r een Wundertuut.
Över de Herrendiek stappst Du nu langs na School.
Rechterhand dor geiht de Weg na't Kinnerheim diekdal.
Ool Jehann-Eventuell steiht un töövt we'r op dien Moin
bi de Meierie, de Melkwaag mit de Peerd jüst bi to dreihen.
Ruut na Süderhaven, dor schallst Du swemmen lehren.
Hett di man nich lückt, blots de annern baden geern.
Steihst op de Diek to kieken, wo de annern juxen un sik freuen.
Büst wedder butenvör un kannst na Huus utneihen.
De lange Weg na't Hörn, de fohrst Sündag mit dien Ool.
De Schippers, all de Mannslüüd, dor föhlt een Jung sik wohl.
Höörst de Snack un dat Vertellen, dat Swögen um de Wiede Blick
uk wenn de een un anner Oogen pharisäerglönig kiekt.
Op't Rad fohrst över England un Elisabeth-Sophien
gau mol röverkieken, an Dörtes Hoff vörbi.
Hen weer mit de Wind, nu peddst Du swoor torüch.
Egentlig weer't umsunst, man geneten kannst den Weg.
Över de Damm geiht mit de Bus hen na Herman-Tast.
Weetst as lüttje Jung, wat Du na hoghe School hen schallst.
Op de ZOB lehrst Du dat Töven un dat Scharsen op de Fohrt
mit Rudi un mit Ewald. Mudder töövt al in de Poort.
Na Kiel fohrst mit de Zug, denn dor schallst nu wat studeeren.
Mit Vadder sien Ascona eenmol hen wegen een Deern.
Mit Broer we'r torüch na dat Öllernsorgenland.
Achterbahn fohren dien Gedanken, kummst Du runter vun de Damm.
Na't oole, stolte Lübeck un sik Geld dor verdeenen.
Vun de Diek nu meist to wiet, um hier un dor to ween.
N'Heimat heff ik nich, man ik weet , wohen ik höör
een Land, wat dat mol geev, dorvun tüügen disse Wöer.
Wat för Wege bün ik gahn?
Warrn de olen Hüser all noch stahn?
Kunn'k de olen Straten noch langs fohren
vun Osterdiek na Süden un na Noorn.
T.u.M.V.I.
Wat för Wege in mien Leven bün ik gahn?
Seh se vun wiet weg, blief 'n beten stahn.
Wat för Wege weern't, wohen hebben se mi föhrt?
Na Hüser un na Minschen, heff'k de Naam lang nich mehr höört.
Mit Melkkann, Gummisteveln röver na de Fenn
haalt Mudder 'n beten Melk för um un bi so fofftig Penn
geeng un keek, wo Willy't maakt dat strippstrappstrull
weer Frieda dor, denn weer mien Kann meist nich so vull.
An'n Sündag hen na Kark, de Kinder an de Reeg.
För Vadder dä't nich nödig, dat ik na de Paster leep.
Hörte de Geschichten, kreeg'n Heft un een lütt Büld.
Freut mi an, wat Baaskeerl Jesus dä för de Lüüd in siene Welt.
Över de Straat de Nahwerjunges, Frünne - weern se dat?
Ehr Mudder in de Köök, bi Fiete-Buer Hund un Katt.
Striet un Aventüer - vun beide liekeveel
An't Ehrenmal in't Holt Cowboy un Indianer späält.
Op Süden steiht de Bude, wo dat Sahnebunjen gifft
un ach, noch so veel Feines, wenn du dör't lütt Finster kiekst.
Kannst Di all nich kopen, hest blots'n Gruschen in Dien Fuust.
Wenn Glück hest, kriggst vun Vadder eenmol we'r een Wundertuut.
Över de Herrendiek stappst Du nu langs na School.
Rechterhand dor geiht de Weg na't Kinnerheim diekdal.
Ool Jehann-Eventuell steiht un töövt we'r op dien Moin
bi de Meierie, de Melkwaag mit de Peerd jüst bi to dreihen.
Ruut na Süderhaven, dor schallst Du swemmen lehren.
Hett di man nich lückt, blots de annern baden geern.
Steihst op de Diek to kieken, wo de annern juxen un sik freuen.
Büst wedder butenvör un kannst na Huus utneihen.
De lange Weg na't Hörn, de fohrst Sündag mit dien Ool.
De Schippers, all de Mannslüüd, dor föhlt een Jung sik wohl.
Höörst de Snack un dat Vertellen, dat Swögen um de Wiede Blick
uk wenn de een un anner Oogen pharisäerglönig kiekt.
Op't Rad fohrst över England un Elisabeth-Sophien
gau mol röverkieken, an Dörtes Hoff vörbi.
Hen weer mit de Wind, nu peddst Du swoor torüch.
Egentlig weer't umsunst, man geneten kannst den Weg.
Över de Damm geiht mit de Bus hen na Herman-Tast.
Weetst as lüttje Jung, wat Du na hoghe School hen schallst.
Op de ZOB lehrst Du dat Töven un dat Scharsen op de Fohrt
mit Rudi un mit Ewald. Mudder töövt al in de Poort.
Na Kiel fohrst mit de Zug, denn dor schallst nu wat studeeren.
Mit Vadder sien Ascona eenmol hen wegen een Deern.
Mit Broer we'r torüch na dat Öllernsorgenland.
Achterbahn fohren dien Gedanken, kummst Du runter vun de Damm.
Na't oole, stolte Lübeck un sik Geld dor verdeenen.
Vun de Diek nu meist to wiet, um hier un dor to ween.
N'Heimat heff ik nich, man ik weet , wohen ik höör
een Land, wat dat mol geev, dorvun tüügen disse Wöer.
Wat för Wege bün ik gahn?
Warrn de olen Hüser all noch stahn?
Kunn'k de olen Straten noch langs fohren
vun Osterdiek na Süden un na Noorn.
T.u.M.V.I.
1972
Blitzeis - weetst Bescheed, noch daut dat op alle Kanten un Sieten, vun Ies is nix to marken un hoffentlig geiht dat woanners bit'Huus uk nich so scharp to Gericht as bi uns, wo keeneen so recht insehen kann, worum de School nu uk in de oole Giebelstadt utfallen schall. Een in Kiel hett seggt, de Kinner blievt to Huus, denn mutt so sien, dat gült uk hier, denn dor hett Adje de Bumann för sorgt, dat de schöne stolte un eenstmols frie Stadt an de Traav na dat ungedeelte Land överdragen wurr. Schoolfrie uk hier. Nu kann'k mi'n beten Tiet laten un mien Blog noch'n lütt Text mitgeven. Dat keem mi hüüt morgen an, dat Johr 72 to fiern, wo sik mien Leven umstellt hett un ik mien "Frünne för't Leven" an de Uni in Kiel drapen heff. As ik de Wöer opschreev, dor weer so'n dröge oole Blues in mien Ohren.
1972 as ik 18 weer
is binah nich mehr wohr
so lang is't her.
Liekers bild'k mi in
weet noch., wo dat weer
1972 as ik 18 weer.
1972 as ik 18 weer
68 weer nu al veer Johr her.
Harrn böse Unkels lehrt
wat anners weer
lange Hoor un nieg Maneer'n
1972 as ik 18 weer.
1972 as ik 18 weer
geeng dat na de Maand
mol eben hen un her.
Domols weer dat wohr
hüüt glöövt't binah keen Minsch mehr
as 1972 as ik 18 weer.
1972 as ik 18 weer
wat links leeg oder dröben
so smuck weer dat nich mehr.
Gräsig Keerls un luute Wiever
wulln wi Jungen lang nich mehr.
HohohoChiming
dat harrn wi toveel höört.
1972 as ik 18 weer
Heide sprung so wiet
un kreeg Gold dorför.
Allens weer so fein
hett de Terror-Lüüd stört.
Freden för Olympia
geev't nu nich mehr.
1972 as ik 18 weer
John, Paul, George un Ringo
wullen al lang nich mehr.
Se harrn uns soveel geven
Love un Yeah, Yeah, Yeah.
de Musik, de dorna keem
de döcht al lang nix mehr.
1972 as ik 18 weer
Kinnerttiet vörbi
na School bruukt ik nich mehr.
Schull nu hen na Kiel
gau mol wat studeern
man ik weer so jung un bang vör jede Dör.
1972 as ik 18 weer
harr'k dat mit de Leev
noch ümmer nich kapeert.
Heff wat dat so geev
in Book un Film studeert.
Wunnert mi, worum
mi sowat nich passeert.
1972 as ik 18 weer
mit Mudder geeng't bargdal
wat weer blots los mit ehr.
Funn an't Leven nix
wat wat bedüüd för ehr.
Ik weer 18, se weer 60
na mi keem nix mehr.
1972 as ik 18 weer
jede Dag dor geev't wat
dat wat Nieges weer.
Jean-Luc, Jim un Becky
all vun ganz wiet her.
Man dor keem ik nich hen
weil ik vun't Eng-land weer,
1972 as ik 18 weer
söchte een poor Frünne
un denn funn ik veer.
Hebben tosamen
een poor Stappen
vun uns Leven utprobeert
helpen uns bit hüüt
wenn wedder wat mallöört.
1972 as ik 18 weer
fraag mi, wat dor blifft
un wat ik dor ut lehr.
Mi warrt ganz warm
denk ik an dat, wat weer.
So een ganz vun vöörn
belääv ik nu nich mehr.
T.u.M.V.I.
1972 as ik 18 weer
is binah nich mehr wohr
so lang is't her.
Liekers bild'k mi in
weet noch., wo dat weer
1972 as ik 18 weer.
1972 as ik 18 weer
68 weer nu al veer Johr her.
Harrn böse Unkels lehrt
wat anners weer
lange Hoor un nieg Maneer'n
1972 as ik 18 weer.
1972 as ik 18 weer
geeng dat na de Maand
mol eben hen un her.
Domols weer dat wohr
hüüt glöövt't binah keen Minsch mehr
as 1972 as ik 18 weer.
1972 as ik 18 weer
wat links leeg oder dröben
so smuck weer dat nich mehr.
Gräsig Keerls un luute Wiever
wulln wi Jungen lang nich mehr.
HohohoChiming
dat harrn wi toveel höört.
1972 as ik 18 weer
Heide sprung so wiet
un kreeg Gold dorför.
Allens weer so fein
hett de Terror-Lüüd stört.
Freden för Olympia
geev't nu nich mehr.
1972 as ik 18 weer
John, Paul, George un Ringo
wullen al lang nich mehr.
Se harrn uns soveel geven
Love un Yeah, Yeah, Yeah.
de Musik, de dorna keem
de döcht al lang nix mehr.
1972 as ik 18 weer
Kinnerttiet vörbi
na School bruukt ik nich mehr.
Schull nu hen na Kiel
gau mol wat studeern
man ik weer so jung un bang vör jede Dör.
1972 as ik 18 weer
harr'k dat mit de Leev
noch ümmer nich kapeert.
Heff wat dat so geev
in Book un Film studeert.
Wunnert mi, worum
mi sowat nich passeert.
1972 as ik 18 weer
mit Mudder geeng't bargdal
wat weer blots los mit ehr.
Funn an't Leven nix
wat wat bedüüd för ehr.
Ik weer 18, se weer 60
na mi keem nix mehr.
1972 as ik 18 weer
jede Dag dor geev't wat
dat wat Nieges weer.
Jean-Luc, Jim un Becky
all vun ganz wiet her.
Man dor keem ik nich hen
weil ik vun't Eng-land weer,
1972 as ik 18 weer
söchte een poor Frünne
un denn funn ik veer.
Hebben tosamen
een poor Stappen
vun uns Leven utprobeert
helpen uns bit hüüt
wenn wedder wat mallöört.
1972 as ik 18 weer
fraag mi, wat dor blifft
un wat ik dor ut lehr.
Mi warrt ganz warm
denk ik an dat, wat weer.
So een ganz vun vöörn
belääv ik nu nich mehr.
T.u.M.V.I.
Freitag, 3. Dezember 2010
Wo mag ehr dat wull gahn
Aura- na- wat wurr een op platt wull dorto seggen? Kaam dor jüst op, wo ik so'n lütte halve Stünn we'r een vun de Sendungen sehen heff, wo't um Künstlers geiht. Weer een ganz een feinen Minschen, de heet Saul Leiter un hett Biller maakt mit Farv un gor nich mol ümmer scharp aver dor weer soveel in binnen, dor mußt Du ümmer we'r na kieken. Dat Büld, wat ik hier meenen kann, dat lüttje Bild vun ehr -na - 'n Künstler hett't nich schaten, aver een gude Minsch, de villicht ahnt hett, wat he de beiden dor de lütte Sünnschien-Ogenblick gönnen schull, de ik in dat hiere Leed dördeklineert heff. 'n Viddeljohr lang weer mien Leven as' n Fülm ut Frankriech, in de't um nix anners geiht as Leev, de läävt warrn kann un denn een anner Leev, wo't nich geiht.Ut so'n Dree-Eck kummst nich ohn Antostötten ruut, dat Wehdoon, sünnerli vun de, de nablifft, dünkt mi, hört dor denn wull to, jüst as dat slech Geweten bi mi. In de Reeg bringen kannst nix mehr, man allens in Dien Leven un in dat Erinnern verwohren.
Güstern harr'k dat lüttje Büld vun ehr
mol wedder in de Hand
bekeek mi dat ganz lang
un dacht
wo mag ehr dat wull gahn.
Ik sitt neben ehr.
Se kiekt jüst in't Blatt.
Ik vertell ehr wat.
Se lacht.
Wo mag ehr dat woll gahn?
Dat Büld, dat weer ganz wiet vör
ik bi ehr weer ganz neeg
un se bi mi leeg
ganz sacht.
Wo mag ehr dat wull gahn?
Un wat weer'k verrückt na ehr
fohrte een poor Stünnen
dat ik gau mol bi ehr bün
de Nacht.
Wo mag ehr dat wull gahn?
Wo mag ehr dat wull gahn?
Dat lüttje Büld vun ehr
is allens, wat ik heff
is allens, wat mi bleef
vundag.
Wo mag ehr dat wull gahn?
Wo mag ehr dat wull gahn?
T.u.M. V.I.
Güstern harr'k dat lüttje Büld vun ehr
mol wedder in de Hand
bekeek mi dat ganz lang
un dacht
wo mag ehr dat wull gahn.
Ik sitt neben ehr.
Se kiekt jüst in't Blatt.
Ik vertell ehr wat.
Se lacht.
Wo mag ehr dat woll gahn?
Dat Büld, dat weer ganz wiet vör
ik bi ehr weer ganz neeg
un se bi mi leeg
ganz sacht.
Wo mag ehr dat wull gahn?
Un wat weer'k verrückt na ehr
fohrte een poor Stünnen
dat ik gau mol bi ehr bün
de Nacht.
Wo mag ehr dat wull gahn?
Wo mag ehr dat wull gahn?
Dat lüttje Büld vun ehr
is allens, wat ik heff
is allens, wat mi bleef
vundag.
Wo mag ehr dat wull gahn?
Wo mag ehr dat wull gahn?
T.u.M. V.I.
Winter wiest uns, wat he kann
Hochtietsmuskanten - mehr mutt ik gor nich seggen, um de Minschheit to verdüütschen, worum ool Ipetähn so'n Riemelmaschien wurrn is. Dat kummt vun Oma ehr Siet ut de koole Heimat; dor fohrten se vun Hochtiet na Hochtiet un hebben dor sach dat een un anner fröhlig Leed tohopenkalabüstert. Broer much dat nu rein gor nich, dat dor Aarvdeel, aver dat full mi eerst wedder in, as ik em to sien tweete Hochtiet uk gau mol twee Sieden opseggt harr.De eenzige Nadeel vun so'n Talent, wenn't denn een is, Du büst to gau trecht mit een Leed, maakst lever glieks een frische un geihst de Fissel-Arbeid ut de Weg. Erbarmung - so is dat nu mol. Ehrer ik denn so vör luter Gruveln gor nix to Popier bringen do, warrt dor noch mol'n lütt Winterleed vör't Opstahn henkliert un mit so'n beten Hen un Her twüschen C F un G versungen un verspäält.Koolt is't, man Fridag is nu endlig'n Frie-Dag.
Winter's dor un wiest uns, wat he kann
dat's allerhand, dat's allerhand.
'n Barg vun Snee haalt he vun ganz wiet ran
dat een man blots noch sinnig wieter kann.
De Küll vundag kennt wi binah nich mehr.
so veel tocht dat vun alle Sieden her.
De Aben schafft rein gor nich, wat he schall
un't Petrolejum is düer un bald all.
Winter's dor un nix is mehr ganz licht
all dat, wat wi vörhebben, egal op lange Sicht.
Schient, as wenn he erstmol överleggt
ehrer he uns lett un dat Leven kriggt sien Recht.
Dat Ies deckt to, wat vör'n poor Maand noch bleuht
un süht nich ut, as wenn't sik gau weg bewegen deit.
Mött ünnerkrupen unner Decken, ünner't Dack
an't besten mit een anner, de Di fast inpackt.
Winter's dor, de bang is, flüggt ganz wiet
as kennt dat Minschenleven blots noch Summertiet.
De mehrsten vun uns, de holen't ut un blievt
weil't för ehr keen Grund to't Utneihen gifft.
De Luft is kloor un maakt uns sinnig mööd.
Dat Talliglicht, de Grog, allens rüükt so sööt.
Geiht so gau, de Oogen warrn Di swoor.
Kaam gau to Bett, wi späält Sylvester un Niejohr.
T.u.M.V.I.
Winter's dor un wiest uns, wat he kann
dat's allerhand, dat's allerhand.
'n Barg vun Snee haalt he vun ganz wiet ran
dat een man blots noch sinnig wieter kann.
De Küll vundag kennt wi binah nich mehr.
so veel tocht dat vun alle Sieden her.
De Aben schafft rein gor nich, wat he schall
un't Petrolejum is düer un bald all.
Winter's dor un nix is mehr ganz licht
all dat, wat wi vörhebben, egal op lange Sicht.
Schient, as wenn he erstmol överleggt
ehrer he uns lett un dat Leven kriggt sien Recht.
Dat Ies deckt to, wat vör'n poor Maand noch bleuht
un süht nich ut, as wenn't sik gau weg bewegen deit.
Mött ünnerkrupen unner Decken, ünner't Dack
an't besten mit een anner, de Di fast inpackt.
Winter's dor, de bang is, flüggt ganz wiet
as kennt dat Minschenleven blots noch Summertiet.
De mehrsten vun uns, de holen't ut un blievt
weil't för ehr keen Grund to't Utneihen gifft.
De Luft is kloor un maakt uns sinnig mööd.
Dat Talliglicht, de Grog, allens rüükt so sööt.
Geiht so gau, de Oogen warrn Di swoor.
Kaam gau to Bett, wi späält Sylvester un Niejohr.
T.u.M.V.I.
Donnerstag, 2. Dezember 2010
Morgen, seggt dat Blatt
vun taz to FAZ bün ik överlopen, denn ik harr'n Kolleeg, mit de ik dat links-rechts-een-fallen-laten-Strieden späält heff, bit ik denn toletz, as ik dat bi mien letzte Optritt seggt heff, "ungröön" wurrn bün un mi vun mien Kolleeg na de swatte FAZ umschrieven leet; de taz keem mi mit de Tiet so scheußlig oolmoodsch vör, dat heet, weer nix as Schrieven för de, de dor so un so mit inverstahn weern un sik för luter Korrektness bedään; dor leep ik denn röver na Schirrmacher sien Corona: Kloge Lüüd, de meenten, se schrieven för kloge Lüüd. Ohauahauha, ik weer nich kloog noog, de weern mi so wat vun över, dat ik ümmer lütter wurr. Jeden Dag so veel to läsen un studeern; jede Ogenblick wurr een graleert, de op de eene Siet un de anner wat Grootoriges maakt harr, schreven harr, maalt harr, sungen harr, ruutfunnen harr - un wat harr ik in mien velen Johren henstellt; der Sang ist verschollen, der Wein ist verraucht, nä, dor kunn ik nich mehr gegenan, heff se afseggt un sogor de bummelig dusend Artikel, de ik utklippt harr, in de Tünn smetten. Adios Jem klogen Muchachos. Nu aver lääs ik nix mehr, keen Kääsblatt nich un keen Grootblatt nich, bang vör slechte Narichten, jede Dag stunn so un so to veel vun deWindkraft binnen, dat maakte mi ganz möör, jede Dag kunnen de Landschaft-Utschännners we'n groten Sieg fiern bi ehren Milljarden-Lug un Bedrug. Dor gefallt mi das "Tal der Ahnungslosigkeit" eenfach beter, in dat ik nu hangen bleven bün. So is dat mit dat "Blatt" nich ganz ehrlig, wat ik in dit Winter-Leed besungen heff. Dat Leed hett aver mol gefullen, as ik dat in Stockelsdörp sungen heff. Dor kunn man sik'n Masse bi denken, meent een vun de Gäste. Opnahmen heff ik't uk al - is so'n Oort Boogie-Woogie för öllerhaftig Lüüd.Dumdadumdadumdadumdadumda...
Morgen, seggt dat Blatt, kummt de Küll
weil de Winter dat so will
will uns wiesen, he's een grote Herr
as dat in fröher Tieden weer.
Morgen , seggt dat Blatt, warrt dat koolt.
Landschaft, de warrt witt anmaalt.
Himmel, de hett keen Kulöör
all dat dor Snee, stell Di dat mol vör.
We'r een Tiet, we'r een Johr
we'r een Maand, dat is wohr
we'r een Dag, we'r een Stünn
much geern weten, wo ik bün
bün nich bang vör'n beten Wind un beten Küll
so lang, as wat de Sünn noch schienen will.
Morgen, seggt dat Blatt, kummt de Wind
ritt de Bläder dal, wo noch Blader sünd.
Wo wat weer, is't nu all
weil to't Fröhjohr we'r wat Frisches kamen schall.
Morgen, seggt dat Blatt, kummt een Dag
warr nich fraagt, wat ik mag.
Schall ik bang för ween, schall ik mi an freuen?
Is de Dag erst dor, kannst Du nich utneihen.
Morgen, seggt dat Blatt, dat wat is:
Wull weggahn is un wull'k nu miss
un ik weet, de Dag warrt kamen
steiht uk op letzte Siet mien Naam.
We'r een Tiet, we'r een Johr
we'r een Maand, dat is wohr
we'r een Dag, we'r een Stünn
much geern weten, wo ik bün
bün nich bang vör'n beten Wind un beten Küll
so lang, as wat de Sünn noch schienen will....
T.u.M. V.I.
Morgen, seggt dat Blatt, kummt de Küll
weil de Winter dat so will
will uns wiesen, he's een grote Herr
as dat in fröher Tieden weer.
Morgen , seggt dat Blatt, warrt dat koolt.
Landschaft, de warrt witt anmaalt.
Himmel, de hett keen Kulöör
all dat dor Snee, stell Di dat mol vör.
We'r een Tiet, we'r een Johr
we'r een Maand, dat is wohr
we'r een Dag, we'r een Stünn
much geern weten, wo ik bün
bün nich bang vör'n beten Wind un beten Küll
so lang, as wat de Sünn noch schienen will.
Morgen, seggt dat Blatt, kummt de Wind
ritt de Bläder dal, wo noch Blader sünd.
Wo wat weer, is't nu all
weil to't Fröhjohr we'r wat Frisches kamen schall.
Morgen, seggt dat Blatt, kummt een Dag
warr nich fraagt, wat ik mag.
Schall ik bang för ween, schall ik mi an freuen?
Is de Dag erst dor, kannst Du nich utneihen.
Morgen, seggt dat Blatt, dat wat is:
Wull weggahn is un wull'k nu miss
un ik weet, de Dag warrt kamen
steiht uk op letzte Siet mien Naam.
We'r een Tiet, we'r een Johr
we'r een Maand, dat is wohr
we'r een Dag, we'r een Stünn
much geern weten, wo ik bün
bün nich bang vör'n beten Wind un beten Küll
so lang, as wat de Sünn noch schienen will....
T.u.M. V.I.
Mittwoch, 1. Dezember 2010
Een Grund
alle Neune - negen weern wi bi de Afstimmen, de kümmerlig Rest vun de, de de hoghe School noch as een Negen-Johr-School torüchwullen, dor weern twee ole Mackers bi - een dorvun weer ik - un de Fruuns, de Kinner hebben un weten, wat de G-8-mäßig utholen mötten. Dat helpt allens nix, de Mehrheit weer sik eenig, G8 is dat Hüüt un Morgen, un wenn Du dor noch lang gegenan geihst, denn warrn de Wöer ümmer leeger, ännern nix un bringen blots Gift op. Aver leeg weer't liekers un ümmer wenn't so'n scheußlig lang Palaver geb
ven hett, is de Nach achteran dorna un vun Klock twee an in de Morgen heff'k waken lägen un versöcht, dat Gift wer ut'e Kopp ruut to wöltern. Wat de Riemelmaschin dorbi utbottert hett, gefallt mi nich. Dorum heff ik mank de velen Bläder wöhlt, de hier un dor rumliggen un een Leed utsöcht, wat um un bi 5 Johr oolt is, musikmäßig noch nich ut de Kopp fullen is, aver wat ik sach nie mehr vör de Lüüd singen warr. To mien Leeder hören nu mol ganz velen, de sünd egenlig nich veel anners as'n Sermon, de Du Di sülven vörsingen deist, dat Du we'r ruut kummst ut dat Gruvel-Karussel.
Een Grund to schriegen is dat nich
de olen Tieden, dat ole Licht
dat Di mol schient hett un warmen dä
is nix vun bleven, so as ik dat seh.
Een Grund to truern is't villicht
kannst blots duern
weil't so wiet liggt
kannst blots besinnen
gifft keen Torüch
kannst nix in finden
vun't ole Lüch.
Keen Grund to prahlen, wat Du mol harrst
sik schön to malen. holen sik för Narr.
De düster Placken. de nüms geern süht
noog an de Hacken, de "gude, ole Tiet".
N'Grund to vergeten, mehr as een
nix mehr vun weten, nix hören un nix sehen.
Harrst Du keen Güstern, harrst uk keen Hüüt
geev keen vörut, de Weg na Morgen weer to wiet.
T.u.M. V.I.
ven hett, is de Nach achteran dorna un vun Klock twee an in de Morgen heff'k waken lägen un versöcht, dat Gift wer ut'e Kopp ruut to wöltern. Wat de Riemelmaschin dorbi utbottert hett, gefallt mi nich. Dorum heff ik mank de velen Bläder wöhlt, de hier un dor rumliggen un een Leed utsöcht, wat um un bi 5 Johr oolt is, musikmäßig noch nich ut de Kopp fullen is, aver wat ik sach nie mehr vör de Lüüd singen warr. To mien Leeder hören nu mol ganz velen, de sünd egenlig nich veel anners as'n Sermon, de Du Di sülven vörsingen deist, dat Du we'r ruut kummst ut dat Gruvel-Karussel.
Een Grund to schriegen is dat nich
de olen Tieden, dat ole Licht
dat Di mol schient hett un warmen dä
is nix vun bleven, so as ik dat seh.
Een Grund to truern is't villicht
kannst blots duern
weil't so wiet liggt
kannst blots besinnen
gifft keen Torüch
kannst nix in finden
vun't ole Lüch.
Keen Grund to prahlen, wat Du mol harrst
sik schön to malen. holen sik för Narr.
De düster Placken. de nüms geern süht
noog an de Hacken, de "gude, ole Tiet".
N'Grund to vergeten, mehr as een
nix mehr vun weten, nix hören un nix sehen.
Harrst Du keen Güstern, harrst uk keen Hüüt
geev keen vörut, de Weg na Morgen weer to wiet.
T.u.M. V.I.
Abonnieren
Posts (Atom)