Smücker warrst du nich

Annerletz schull ik mi entscheeden, wst för'n Blatt ik online aboneeren schull. nu lääs ik'n poor Wäken lang, wat de SZ so allens verhannelt, man harr doch lever een vun mien dree ole Fründinnen nähmen schullt: faz.net, welt.de un de nzz.ch. Op de ehr Sieden hool ik mi lever op, dor warrt noch nich gendert un wo k nu mol nich op de linke Stratensiet ünnerwegens bün, kummt mi dor nich so veel in de Mööt as bi de Korrekten vun Dlf. in de Nzz keem ik dor över, wat een Klogschrieversche verhannelt hett: blonde Hoor dat weer infamicht, sehg na witte Herrenminschen ut. Sik dat Hoor in Gretel ehren Salon blondeeren to laten, dat geeng ja gor nicht. Weg dormit. Dat hett de Leve Gott uk to mien "Ornat" seggt, dat drütte Knee geiht nu över den ganzen Dööz. Frank Sinatra hett dat uk so gahn, un wenn he uk richtig oolt wurrn is, leeg dat dor an, dat hett een vun sien Kumpanen opbröcht, wat se güntsiet bang weern, he wurr wegen dat Hoor groten Striet anfangen. Wat Schiet, heff ik mi seggt, kann nu mol nich jedeen so schöne wiite un vulle Hoor hebben as de "Smucke Otto", de ik uk mol een Leed nadicht heff; "dat is nich mien Schuld, dat hett de Leve Gott nu mol so wullt." De Reegen, de ik hier opschrieven warr, sünd egentlig över, "Beifang" sotoseggen, aver wurr fröh waken un harr nu mol de Tiet. "Un schullst du noch so kloog sien, smücker warrst du nich/ as de doreFru, wo dat Hoor so ganz fein lücht./Du magst wull preestern, schrigen, dat weer meist nicht gerecht/ wenn ik as Ole Keerl "Schönes Fräulein" to ehr segg.// Dat deit mi nu mol leed/ dat Leven, ja, dat weet/ nix vun wat uns Minschen quäält/ de een, de hett't de anner fählt't.// Du kannst so ganz fein schrieven, de annern räägt sik op/geiht di um dat schöne gäle Hoor dor op ehren Kopp/dat gifft licht mol Fruunslüüd, de'n beten smücker sünd/ de een steiht vör den Speegel,de anner plaagt dat Kind.//Worum de Lüüd nich laten/ sünd verscheden all tomaal/güstern geeng een mit sien Mess op fründlig Fruunslüüd dal.//Nu hebben se vun di schreven, jedereener kennt dien Naam/ maken liekers, wat se wöllt, wiet un siet de schönen Damen./ Kannst ruhig wieter giften, uns annern blifft de Spott/ entscheden deit dat "so o'r so" doch blots de Leve Gott."

Seeten in de Zug

Vörhen hett mien Söhn anropen, denn he harr keen Ruh, as he dat hört hett, wat in de Regio op'n Weg na Hamborg passeert weer. Wenn ik denk, wo vele Malen ik in'n Regio setten heff un sacht uk we'r sitten warr, denn blifft mi de Luft duppelt weg, wenn ik mi utmaal, wat dor passeert is. Dat Verfehren, dat Wehdaag, dat Bangween un Insehen,wat een dor nu nich dor vun af kummt un wo dor al so veel Unglück, Schrigen un Bloot oplopen is, denn de Moot vun de doren, de dortwischen gahn sünd, vun een Ogenblick to de anner geiht dat um Leven un Dood.. scheußlig un een weet - bit op de korrekten Klookschieters - wat dat allens för de Katt is, du dat Beste, wat du hest, investeerst, de Truer vun ganz vele Minschen för nix un wedder nix un vun all dat Elend kummt nix anners bi ruut as een Naricht ünner "Vermischtes". Wat is dat doch leeg. Heff mi de Bliefer nahmen un'n poor Reegen opschreven. "Seeten in de Zug un wullen na Huus fohren/ man leider keemen se dor nich an/ Seet een dortwischen, kannst di nich vör wohren/ nähmt Mess un geeng de Minschen an.//Refr.:Fraagst di, wat hett em dreven/hett't so wenig döxht, sien Leven?/ wengst dat vun all de annern, nä, dat döcht em nix/ stell di vör, wo du dortwischen sittst.//Seeten in de Zug, still an't Sinneeren/ de een un anner kiekt op de bunte Schiev/ sitt een dortwischen, hett nix to verleeren/ haut ehr glieksdat Mess in't Liev.// Seeten in de Zug so as all de annern/ jedeen ünnerwegens vun A na B/ seet een dortwischen un dat is een Jammer/ wat he de Minschen andoon dä.// Bridge: Un morgen fohrt de Zug vun Hier na Dor/ Un morgen is wat hier passeert is, liekers wohr.// Sitten in de Zug vun uns lütt Leven/ denkt, ganz an't Ende stappt wi ut/ kummt wat dortwischen, gifft keen Freden/mit Gewalt smitt een di ruut."