Disse Nacht

Wat för'n herrlig Avendsünn, de sik jüst över de Giebelstadt leggt, wo ik in een poor Minuten na een Büro bi den Dom schall, de sien unegalen Toorns denn ganz füerrood lüchten warrn un na Westen hen andüden, wat dat hier mol för een gewaltig Stadt ween is. Een ganz anner Farv hett de Stadt vun Notre Dame, wo Paul Nizon vun schrifft un em much ik geern dissen Post tostüern. Wat heff ik blots för'n Sott, wat ik nu - natürlig orig laat - op em kamen bün. Aver een Book un een Spraak, wo so schöön vun de Leev un de Fruuns schreven warrt, heff ik in disse Leven noch nich in de Hand hatt. "Dat Johr vun de Leev" heet't, heff man jüst un jüst 100 Sieden schafft un kunn dor noch ganz veel mehr dorvun finnen, wat een Eenspänner in de Giebelstadt rumdrieven deit. Leeg hüüt morgen mit ganz veel Denken un Lengen in't Bett un mußt mi denn mit dat hiere Leed över de Eenspännerhaftigkeit henweghelpen. Opnahmen heff ik dat uk al, aver villicht mutt ik dor nochmol ganz nieg bigahn. Liekers - weer't nich een Maandag vundaag, man een Fridag o'r Sünnovendavend, wo een mit sien Liebe dör de Stadt slurren deit, denn wurr't sik sach beter schicken, man denken kann een sik dor ja överall hen, na Hamborg, Fristadt, wo mien Söhn jüst weer, un natürlig Poris, wo uk een Maandagavend ganz un gor egen is..

Hest'n beten Tiet
kamen mit mi mit
de Avend is de Dör för disse Nacht.

Sünd Kopp un Ohren villicht frie
Stück vun Leev, dat lääs ik di
de Avend röppt ganz liesen disse Nacht.

Magst mit apen Ogen drömen
vun Hänne, Arms, de di fast nähmen
de Avend hett so'n Lengen na disse Nacht.

Rüükt dien Nääs den söten Wien
Druppen över dien Lippen glieden
de Avend hett so'n Dörst na disse Nacht.

Worum sünd wi hier kamen?
Wat hett uns hierhen bröcht?
Hebbt wi uns dat vörnahmen?
hebben wi uns gegensietig söcht?
Worum sünd wi so wiet kamen
nich um still na Huus to gahn
disse Nach fung an mit disse Avend.

Spöört dien Huut de Wind, de Küll
wo ik di vör wohren will.
De Avend will nich freeren in disse Nacht.

Hett dien Hartslag sik al schickt
glieks sleiht de Klock, hör, wo se tickt
De Avend will noch töven op disse Nacht.

Hest dat Bangween al verjaagt
is't al de Lust, de herrlig plaagt
De Avend will Leev un Leven in disse Naht.

Hest dat Geföhl, du büst ganz frie
nix, wat di höllt, allens geiht na di
de Avend will mit di blots disse Nacht.


Worum sünd wi hier kamen?
Wat hett uns hierhen bröcht?
Hebbt wi uns dat vörnahmen?
Hebben wi uns gegensietig söcht?
Worum sünd wi so wiet kamen
nich um still na Huus to gahn
disse Nach fung an mit disse Avend.

T.u.M. V.I.

Vertell

Dat keem mi hüüt morgen an, wat E.F. mi an'n Fridag vertellt, as ik för ehren Schwager G.F. singen wull. Se wunnert sik, wo se dat schafft harr, vun de eene Binnendiek op Nordstrand na de anner to trecken, wo se nu noch läävt un de Bäckerie in de Gang höllt; dat weer ja egentlig een Wunner, lacht se. Denn dat Maat för unse Leven un de Welt, de dorto höört, wat weer dat to uns Kinnertiet kort oder lütt. Man dor meenten wi, blots in dat Enge Land weern wi bi t'Huus. Af un to bildt de een un anner sik dat hüüt noch in, aver ik heff' t nu lehrt; dat is nich möglig; wi sünd ja binah ehrer in dat London to Huus, wat se güstern in de Nacht wiest hebben, wo de Leeder klungen, de wi in de 60er Johren höört hebben un wo een Landei as ik uk mol dör Ray Davies sien Waterloo Station kamen is. Herrlig Momenten geev dat Spektakel her un is ja regelrecht lögenaftig to vertellen, aver  ik seet op mien Sessel un heff dor för mi alleen applaudeert. Eenmol as se dat Gesicht vun John Lennon wegen sien "Imagine" tosamenleggt harrn un dat anner Mol, as de Mann över't Seil na den anner keem, de Füer fung un een kennt den Kufferkeerl op't Album vun Pink Floyd we'r. Wat hebben se dat fein maakt, de Lüüd vun Olympia. Bi den Bidrag ut Rio bün ik denn uk fein inslapen. Weer ja uk laat wurrn un to wiet weg. Wat blifft denn in so'n grote Welt för so'n Inselmuskant ut fröher Tieden noch to bestellen? De Avend an'n Fridag  in't Kiefhuck weer egentlig schöön, weer ik man blots een beten ruhiger ween, aver dat will nu jüst nich lücken, an de Dag nich un in de Nacht eerst recht nicht - drööm mi dor een Mist trorecht. Gah mi af. Sluten will ik mit de Geschicht, de mi G.F. noch an't Enn vun de Avend vertellt. Ik harr in't Tor stahn bi'n TSV, harr een ganz eenfachen Ball so dörlopen laten. "Harr mi smieten schullt", harr'k achteran seggt. G.F. much mi dat ümmer noch nich  vergeven. 90 Minuten quäälst du di un denn maakt Ipe so'n Mist. Gräsig. Ik hoff ja noch ümmer, he meent egentlig mien Cousin; wenn ik dat denn doch weer, heff ik 50 Johr, dat steiht fast, den falschen Spoort utprobeert. "Der Ball ist nicht sein Freund", dat kreeg ik ümmer mol seggt. Harr mi wat anner söken schullt. Sodennig kummst to so'n Stück Musik. Un wenn de lütt Keerl dor op sien Moped ünnerwegens is, hett dat uk mit den Avend in't Kiefhuck to doon. G.F. sien Motorrad-Frünne keemen un harrn nich veel över för mien Musik. Dat leeten se mi un de anner marken. Aver "Born to be wild" höört nu mol nich to mien Programm.

Vertell mi dien Geschicht
vertell mi, dat ik dat lehr
so veel Saken weet ik nich
kennt geern een beten mehr
vun de Minschen um mi rum
wo ik keen Oog för harr
ehr "woher", "wohen", "worum"
denn doch begriepen warr.

Vertell mi
wat du läävst
wat du föhlst
wat du däst
wat du meenst
wennehr du lacht hest
oder weent.

Vertell mi vun Oolt un Jung
den lütten Ünnerscheed
wat neeg weer un wat wiet
un di ut dien Hüsing reet.
Vun de liesen un luten Wöer
wat se bedüüd
vun groten un vun lütten
lang verloren Lüüd.

Vertell wat du sehen hest
föhlt, höört oder daan
wo de Truer di ankeem
de Stolt un de Schaam.

Vertell uk de Stücken
de ik al kenn
mit de wi uns fiern
Helden weern wi denn
Trurig wenn wi in't düster Güstern
bleven weern
nich wagten
anner Weg to't Licht to probeeren.

Vertell wat du
dankbor för büst
wat di lückt
wo't Lengen na blifft
wo du
vun söchst
noch'n Stück.

T.u.M. V.I.