so - hier geiht dat nu eerstmol nich mehr wieter - de Sing un Sang laat ik nu utklingen - dorför will ik af un an mol wat schrieven - so as över de Dag in Mölln - dat finnen Jem ünner
mienetwegen.blogspot.com
Velen Dank all de doren, de hier ümmer mol we'r na Ipe sien Musik un Wöer forscht hebben; laat sik dat guudgahn. V.I.
Sonntag, 13. Mai 2012
Dienstag, 8. Mai 2012
Stell mi vör
Glen Campbell is currently wrapping up a tour, after which he plans to retire as he faces a battle with Alzheimer’s that no man can expect to win…So lääst ik dat in een Blog (i12bent.tumblr)
Dat hett mi leed daan un bang maakt, dach doran, wo't een Leedermaker geiht, wenn he op den Weg in't Grote Vergetten is un villicht man noch so jüst un jüst sien Leeder singen kann, denn de Musik hett sik ganz deep in den tweibraken Brägen inwöhlt. Scheußlig. Wat hett mi dat anröhrt, as ik een Leed hört heff vun sien letzte Platte: Glen Campbell: A Better Place - from Ghost on the Canvas, 2011... I loved at such a cost - wat kann dat düer warrn, wenn de Minsch sien Leev verdeit, chott, nä dat geiht mi dör un dör. Heff denn disse lütte Stremel versöcht un wull em dor mit ehren. Wat hebben de Amerikaners man blots för grote Talenten un Musikanten vörtowiesen, dor kann ik midlerwiel gor nich noog vun hören.
Heff hüüt Tiet verkleit mit de Narichten um dat, wa dor nu in Kiel ruutbottert, aver mutt seggen, wat mi dat denn doch tämlig ennerlei is, uk wenn de dor "Weltanschauungs"-Politikers uns dat Land, de School un dat Leven utschännen warrn. Kannst ja nix an maken, Lüüd hebben se wählt, denn wöllt se dat so hebben.
Blifft de Welt op't ganze doch dat bettere Flag, as Campbell dat meent? Se harr better sien kunnt, sünnerlig, wenn'k bi mi sülven anfangen do, denn mien egen heff ik ja uk nich better maken kunnt un jüst so utschännt as de annern dat maken mit jemehre. Wo schöön, wenn dor denn doch de Leev nich ganz un gor in de Grund pedd warrt un uk een as G.C. un de veelen, de em achterna kamen, dor noch een Stöön hebben könen. Wenn't uns man jüst so gahn wurr, wenn dat denn so wiet is. (Opladen vun't Leed hett nich lückt; warrt nochmol inspälen) Heff dat halve Leed opnahmen - al de tweete Musik, de ik dorför probeer).
wo he dor geiht un steiht
in't Licht
wat hüüt avend we'r angeiht
dor vör de Lüüd
keemen un wullen em hören
na lange Tiet
vun ehr jungen Johren wat spören.
Stell mi vör
wo de Leeder em noch drägen
wat de olen Wöer
em noch wat seggen
dor is noch Verlaat
de Klang geiht deep na nerren
kriggt nich allens faat
duster warrt in sien Merren.
De Welt, de is eenst schön ween
solang du in ehr weerst.
De Welt, wo lang warrst du ehr noch sehen
wenn du ehrstil verleerst.
Stell mi vör
wo dat Leed sik in Luft verleert
wat denken de Lüüd
de den olen Clown applaudeert
späält sien Stück dor int Licht
so hett he't öövt
man wo's een Rciht
wenn't Dusternsi nu töövt.
Stell mi vör
wo de Wöer ehren Sinn opgeven
singst se vör
sünd fast inschreven
singt sik vun alleen
dat bleef vun de Tiet
nu büst aleen
wenn se di nix mehr bedüüd.
Stell mi vör
Lüüd nähmt di bi de Hand
reckt bi ehr uk de Leev
för den Weg na "Unbekannt"
de Lichten sünd ut
allens lerdig un still
nu kummt holen dat ut
wenn keeneen mehr wat will.
De Welt, de is eenst schön ween
de Welt weer allens, wat du harrst
de Welt, wo lang warrst du ehr noch sehen
de Welt, de du eenst fählen warrst.
T.u.M.V.I.
Sonntag, 6. Mai 2012
Disse Dag
Nu warrn wi vun den Dään regeert so as fröher bi den Dään - dat sä ümmer Hinnerk Pick in de Baasdörper Krönk oder hett he anners heeten un wat wurr Tedje Wind dor nu to seggen, to Wahl kann he je nu nich mehr un is ja uk binah egaal, wat se in Husum mögen oder nich, de mehrsten Stimmen kannst di dor nerren bi de Speck-Hamborgers halen, de sach all so geern op so'n rood-gröne Loriot-Sofa lümmeln un de dor nix op recken, wat een Karl-Otto sien Jung, de jüst as sien Ool so deit, as kunn he keen Düütsch nu uns Bildungsminüster warrt oder schall dat Heide ehr Liebling maken? Na, dor kunn ik biblieven un quäsen un hetzen. Ik laat't, denn disse Dag verdeent nich, sik an Gift un Gall to verleeren, kann ja noch ganz anners kamen, villicht nimmt een den poleerten Kopp so her, as se dat mol mit "Was wird nun aus mir" maakt hebben.Vendetta-Ralf schall em eerstmol wählen mögen. Mi dünkt, dor pliert so'n Herren-Minschen-Oog dör de Brill.
Nä, Dag fung ganz anners an, hett mi hüüt dree Leeder inbröcht, de ik egentlig all lieden mag un disse stell ik noch gau rin; will aver uk al seggen, wat ik dissen Blog anners organiseeren warr. Ik tööv noch Mölln af. Wat hier steiht, schreev ik an de Wakenitz, dat stille Water, wo ik een lütte Paus maakt heff.
Disse Dag kunnen wi geneten
denn wi beide weten
warrn uns dorvun vertellen
vun de Lüüd, de wi bemöten
mit de wi seeten
un uns dorvun vertellen.
Disse Tor ganz alleen
much ik fohren
is nich verloren
warr di vun vertellen
keek na Hüser
Bööm un Goorn
Erinnern mi wohren
kannst di denn vörstellen.
Disse Dag is een Dag ohne di
man de Dag's nich verloren gahn ohne di
denn ik heff dien Gesicht
gifft mien Dag eerst sien Richt.
Disse Luft mach ik rüken
hör de Vageln ehr Stücken
warr di dorvun vertellen.
Dat Stück, wat dor dunnert
in de Feern, wo dat wummert
tickelt mien Trummelfellen.
De dor Lüüd laat se fiern
Nahwer schall sik nich tieren
ehr Freud se sik vörstellen.
(De Ruh achterna will'k geneeten
an't Water ruhig sitten
dat warr ik vertellen
dat ik dat Still-Ween
licht utheel
in Gedanken nich utdeel
de dor Ruh in mi binnen
kannst di vörstellen)
Een lütt beten later
gahn de Göös to Water
dat's een Schrigen un Schelten
de Aanten an't Spaddeln
een Poor's dor an't Paddeln
kannst di den Freden vörstellen.
De Stadt harr'k bald vergetten
man nu hör'k een beten
de Hörners, de gellen
Mallöör will nich slapen
hett een anner to faten
magst di sien Kummer nich vörstellen.
De Snack vun hüüt morgen
vun den Nahwer sien Sorgen
kunn'k di jüst so guud vertellen
ehr hier optoschrieven
dat laat ik nu blieven
denn hüüt avend warrst du di we'r melden.
T.u.M:V,I.
Nä, Dag fung ganz anners an, hett mi hüüt dree Leeder inbröcht, de ik egentlig all lieden mag un disse stell ik noch gau rin; will aver uk al seggen, wat ik dissen Blog anners organiseeren warr. Ik tööv noch Mölln af. Wat hier steiht, schreev ik an de Wakenitz, dat stille Water, wo ik een lütte Paus maakt heff.
denn wi beide weten
warrn uns dorvun vertellen
vun de Lüüd, de wi bemöten
mit de wi seeten
un uns dorvun vertellen.
Disse Tor ganz alleen
much ik fohren
is nich verloren
warr di vun vertellen
keek na Hüser
Bööm un Goorn
Erinnern mi wohren
kannst di denn vörstellen.
Disse Dag is een Dag ohne di
man de Dag's nich verloren gahn ohne di
denn ik heff dien Gesicht
gifft mien Dag eerst sien Richt.
Disse Luft mach ik rüken
hör de Vageln ehr Stücken
warr di dorvun vertellen.
Dat Stück, wat dor dunnert
in de Feern, wo dat wummert
tickelt mien Trummelfellen.
De dor Lüüd laat se fiern
Nahwer schall sik nich tieren
ehr Freud se sik vörstellen.
(De Ruh achterna will'k geneeten
an't Water ruhig sitten
dat warr ik vertellen
dat ik dat Still-Ween
licht utheel
in Gedanken nich utdeel
de dor Ruh in mi binnen
kannst di vörstellen)
Een lütt beten later
gahn de Göös to Water
dat's een Schrigen un Schelten
de Aanten an't Spaddeln
een Poor's dor an't Paddeln
kannst di den Freden vörstellen.
De Stadt harr'k bald vergetten
man nu hör'k een beten
de Hörners, de gellen
Mallöör will nich slapen
hett een anner to faten
magst di sien Kummer nich vörstellen.
De Snack vun hüüt morgen
vun den Nahwer sien Sorgen
kunn'k di jüst so guud vertellen
ehr hier optoschrieven
dat laat ik nu blieven
denn hüüt avend warrst du di we'r melden.
T.u.M:V,I.
Donnerstag, 3. Mai 2012
Laat di Tiet
Laat di Tiet
"Der Mai ist gekommen", dat wurr aver intoneert, as de Festdag binah al vörbi weer, denn dor wurrn 100 Johr fiert, wo dat in een Huus an den Diek Brot un Kook geven hett. Weern schöne lütte 20 Minuten, wo de Bäcker vun de olen Tieden, vun sien Öllern ehr Tieden un denn toletz vun sien Fru un sien Tieden, wat denn nu 100 Johr utmaken dä, vertellt. Vun den olen Aven, wo de Brikett vörn rinkeem un de Bäcker een Jutesack över sien Arm dä un denn den Aven utwischen mußt. Brot weer so lecker as later nie mehr, hebben de Olen tominnst seggt, wo uk een Tant Sophie to hören dä, de nu uk ehr 100 Johr fiern kunn. De olen Tieden un sodennig uk de gude Tieden, denn Stress hebben se nich kennt, as se för ehren lütten Beritt backt un maakt hebben. De "junge Bäcker", midlerwiel uk al binah 60 Johr oolt, harr dorför een Tiet 20 Lüüd in sien Ünnernähmen, ehrer he denn allens een beten lütter versöcht un so dörholen kunn. To klagen geev dat blots över de Lüüd, de mit annern nich kunnen oder wegen de Innung, de nich helpen wullen, wat he vun de Bund friestellt warrn kunn. Un sunst Johr un Dag "präsent" sien, so sä dat sien Fru. Een faste Punkt, een "Heimat"-Treff för all de velen Nieg-Nordstranders, wo ik nu to'n ersten Mol wat vun höört. Ganze Straten langs wahnen dor blots Hamborgers, de op de oole Insel dat Leven utlopen laten. Dat kann duern, so krall as se nu mol sünd, sünnerlig de olenNordstranders - dat haakt ja mehr bi de "Jungen", de mien Öller hebben. Hest al een niege Leed maakt, fraagt een vun mien Tanten. Oha, harr ik ja noch nich. Nu aver, de Namiddag een Leed ruuthaut över de "herrlig söten Nordstrander Buurnjungs", wo de Bäcker denn ganz eenfach "Softsemmel" to sä. Dat geev een Hallo. Dat hiere Leed geev dat den Dag later, as een Burdsdag vun 75 fiert wurr, in Schwabstedt, een schöne Placken an een Sünnschien-Dag in'n Maimaand.
Laat di Tiet
wat schall de Iel
is dumm Tüüg
de Minsch, de ganz veel will
un allens op mol
vun allens noch mehr
as wenn een beten
nich för em recken wörr.
Laat di Tiet
un kiek di um
so veel begäng
un an't Leven um di rum
een Fleerling
een bleuhen Bloom
een lütt Vagel buut
een Nest dor op den Boom..
Wöllt wi truern um de Tiet, de wi verloren
wöllt wi de Dag angahn as
nieg geboren
schullen wi beduern
de Tiet geeng so gau um
oder uns freuen
dat wi dorbi sien kunnen.
Laat di Tiet
un hör dien Hart
dat in di sleiht
un mit di still öller warrt.
Hör dien Atem
spöör dat Leven
Foot op de Grund
un Gedanken bit an'n Häven.
Laat di Tiet
un seh den Minsch
de sik as du
een Leven in Freden wünscht
de in de Neegd
de in de Feern
de um di sünd
de um di weern.
Laat di Tiet
höör de Musik
ut dat Radio
oder sülven stricht
den Dag to ehren
sik graleeren
wat wi in de Tiet
un bi uns sülven weern.
T.u.M.V.I.
"Der Mai ist gekommen", dat wurr aver intoneert, as de Festdag binah al vörbi weer, denn dor wurrn 100 Johr fiert, wo dat in een Huus an den Diek Brot un Kook geven hett. Weern schöne lütte 20 Minuten, wo de Bäcker vun de olen Tieden, vun sien Öllern ehr Tieden un denn toletz vun sien Fru un sien Tieden, wat denn nu 100 Johr utmaken dä, vertellt. Vun den olen Aven, wo de Brikett vörn rinkeem un de Bäcker een Jutesack över sien Arm dä un denn den Aven utwischen mußt. Brot weer so lecker as later nie mehr, hebben de Olen tominnst seggt, wo uk een Tant Sophie to hören dä, de nu uk ehr 100 Johr fiern kunn. De olen Tieden un sodennig uk de gude Tieden, denn Stress hebben se nich kennt, as se för ehren lütten Beritt backt un maakt hebben. De "junge Bäcker", midlerwiel uk al binah 60 Johr oolt, harr dorför een Tiet 20 Lüüd in sien Ünnernähmen, ehrer he denn allens een beten lütter versöcht un so dörholen kunn. To klagen geev dat blots över de Lüüd, de mit annern nich kunnen oder wegen de Innung, de nich helpen wullen, wat he vun de Bund friestellt warrn kunn. Un sunst Johr un Dag "präsent" sien, so sä dat sien Fru. Een faste Punkt, een "Heimat"-Treff för all de velen Nieg-Nordstranders, wo ik nu to'n ersten Mol wat vun höört. Ganze Straten langs wahnen dor blots Hamborgers, de op de oole Insel dat Leven utlopen laten. Dat kann duern, so krall as se nu mol sünd, sünnerlig de olenNordstranders - dat haakt ja mehr bi de "Jungen", de mien Öller hebben. Hest al een niege Leed maakt, fraagt een vun mien Tanten. Oha, harr ik ja noch nich. Nu aver, de Namiddag een Leed ruuthaut över de "herrlig söten Nordstrander Buurnjungs", wo de Bäcker denn ganz eenfach "Softsemmel" to sä. Dat geev een Hallo. Dat hiere Leed geev dat den Dag later, as een Burdsdag vun 75 fiert wurr, in Schwabstedt, een schöne Placken an een Sünnschien-Dag in'n Maimaand.
wat schall de Iel
is dumm Tüüg
de Minsch, de ganz veel will
un allens op mol
vun allens noch mehr
as wenn een beten
nich för em recken wörr.
Laat di Tiet
un kiek di um
so veel begäng
un an't Leven um di rum
een Fleerling
een bleuhen Bloom
een lütt Vagel buut
een Nest dor op den Boom..
Wöllt wi truern um de Tiet, de wi verloren
wöllt wi de Dag angahn as
nieg geboren
schullen wi beduern
de Tiet geeng so gau um
oder uns freuen
dat wi dorbi sien kunnen.
Laat di Tiet
un hör dien Hart
dat in di sleiht
un mit di still öller warrt.
Hör dien Atem
spöör dat Leven
Foot op de Grund
un Gedanken bit an'n Häven.
Laat di Tiet
un seh den Minsch
de sik as du
een Leven in Freden wünscht
de in de Neegd
de in de Feern
de um di sünd
de um di weern.
Laat di Tiet
höör de Musik
ut dat Radio
oder sülven stricht
den Dag to ehren
sik graleeren
wat wi in de Tiet
un bi uns sülven weern.
T.u.M.V.I.
Abonnieren
Posts (Atom)