Alleen, alleen

Alleen, alleen - is dat de Ursaak för allens, hett ool Aristotel dat nich al nipp un nau seggt, wat de Minsch na anner Minschen höört, so is't man ja lang nich ümmer un överall, dor helpt uk de ganze Welt um di rum nich, wenn dat Alleen-Ween den Minschen uttehrt. Wenn mi dat sülven ümmer jüst ankummt in de dor Summersünnschientiet, denn sünd dat sach de ewigen Wäken in dat dor Jungsparadies "An't Ehrenmal" ween, wo du di de Teit um de Ohren slagen mußt. Das Nichten des Nichts. Chott, wat mutt dat een Langewiel ween hebben - dat Freeren kummt regelrecht an, wenn ik dor an denk, dorum mutt ik dor nu wull in jede Ferientiet ümmer so gegenan un dor gifft dat Dage, wo dat engermaten lückt un annern nich (hüüt). Aver güstern lückt mi dat un ik  kreeg disse lütte Melodie för de Wöer , de ik al vör Johr un Dag instellt heff. Heff mi een beten Tiet laten mit dat Bloggen, aver glööv man nich, wat ool Ipetähn dat Muskanteeren instellt hett. Schöne Dage, schall imit Liebe mol wedder na NF, dor freu ik mi denn doch op, uk wenn de Daak op mien eene Oog noch ümmer nich ruutgahn will.