Kiek doch eenmol na mi hen - so hett ja mol een Leed un een Cd heeten, mien "Rode", wo ik noch so um un bi 300 Stück in't Schapp liggen heff, denn domols heff ik noch glöövt, wat de "Reproduktion" nödig weer; man dor glööv ik nu nich mehr an, för mi güllt blots noch "Produktion", dat ik wat maak; dor schall't bi blieven, man dat anner, dor reck ik nix mehr an. Dat "Kiek doch eenmol na mi hen", wat so ehrlig meent weer, hett sien Tiet hatt,nu reckt mi dat, wat ik na annern sehen kann, so as de lütte Ogenblick, wo dor ganz veel binnen weer, wat wi uns all wünschen un hoffentlig af un an oder wengst eenmol beläävt hebben. Dor stunn vör den ICE een smucke junge Fru un kommunizeert mit ehren Fründ dör de Speegelfinsterschiev vun den Zug, de Wöer heff ik sotoseggen in "Echtzeit" schreven, blots de letzte Stroph heff ik mi dorto utdacht, denn dor weer mien Zug na de Giebelstadt al ut den Bahnhoff ruutfohrt.
Johr geiht nu uk noch to Enn, nu mött wi bald 2013 schrieven . Ik mag se ja nich ganz so de krummen Tallen - mol sehen, wat't bedüüd.
Wünsch Jem all een guden Weg dör't Leven
Hm, se süht ut na ganz veel Leev
de dat hüüt Nacht för ehr geev
een Leev, de bit an'n Bahnhoff höllt
kamen in 8 Sekunnen um de Welt.
Süht ut, as weer de Afscheed gor nich swoor
denn op ehr Huut is he noch dor
wo se em we'r bemöten wart
sodennig bi ehr blieven wart.
Süht dör dat Finster, wo he sitt
un jüst noch na sien Handy grippt
röppt ehr an, seggt een poor Wöer
so schön de Leev, noch mehr, noch mehr.
Harrn jem hüüt nich Afscheed nahmen
weer se nich kamen na de Bahn
harr se dat eene Woord nich seggt
wo he vun tehrt op sienen Weg.
Nu süht se doch na Tranen ut
de Dören klappt, de Zug fohrt ruut
se spöört ehr Hart, wo dull dat sleiht
wat Leev un Lück un Truer deit.
T.u.M. V.I.
