Nä, Dag fung ganz anners an, hett mi hüüt dree Leeder inbröcht, de ik egentlig all lieden mag un disse stell ik noch gau rin; will aver uk al seggen, wat ik dissen Blog anners organiseeren warr. Ik tööv noch Mölln af. Wat hier steiht, schreev ik an de Wakenitz, dat stille Water, wo ik een lütte Paus maakt heff.
denn wi beide weten
warrn uns dorvun vertellen
vun de Lüüd, de wi bemöten
mit de wi seeten
un uns dorvun vertellen.
Disse Tor ganz alleen
much ik fohren
is nich verloren
warr di vun vertellen
keek na Hüser
Bööm un Goorn
Erinnern mi wohren
kannst di denn vörstellen.
Disse Dag is een Dag ohne di
man de Dag's nich verloren gahn ohne di
denn ik heff dien Gesicht
gifft mien Dag eerst sien Richt.
Disse Luft mach ik rüken
hör de Vageln ehr Stücken
warr di dorvun vertellen.
Dat Stück, wat dor dunnert
in de Feern, wo dat wummert
tickelt mien Trummelfellen.
De dor Lüüd laat se fiern
Nahwer schall sik nich tieren
ehr Freud se sik vörstellen.
(De Ruh achterna will'k geneeten
an't Water ruhig sitten
dat warr ik vertellen
dat ik dat Still-Ween
licht utheel
in Gedanken nich utdeel
de dor Ruh in mi binnen
kannst di vörstellen)
Een lütt beten later
gahn de Göös to Water
dat's een Schrigen un Schelten
de Aanten an't Spaddeln
een Poor's dor an't Paddeln
kannst di den Freden vörstellen.
De Stadt harr'k bald vergetten
man nu hör'k een beten
de Hörners, de gellen
Mallöör will nich slapen
hett een anner to faten
magst di sien Kummer nich vörstellen.
De Snack vun hüüt morgen
vun den Nahwer sien Sorgen
kunn'k di jüst so guud vertellen
ehr hier optoschrieven
dat laat ik nu blieven
denn hüüt avend warrst du di we'r melden.
T.u.M:V,I.