"Der Mai ist gekommen", dat wurr aver intoneert, as de Festdag binah al vörbi weer, denn dor wurrn 100 Johr fiert, wo dat in een Huus an den Diek Brot un Kook geven hett. Weern schöne lütte 20 Minuten, wo de Bäcker vun de olen Tieden, vun sien Öllern ehr Tieden un denn toletz vun sien Fru un sien Tieden, wat denn nu 100 Johr utmaken dä, vertellt. Vun den olen Aven, wo de Brikett vörn rinkeem un de Bäcker een Jutesack över sien Arm dä un denn den Aven utwischen mußt. Brot weer so lecker as later nie mehr, hebben de Olen tominnst seggt, wo uk een Tant Sophie to hören dä, de nu uk ehr 100 Johr fiern kunn. De olen Tieden un sodennig uk de gude Tieden, denn Stress hebben se nich kennt, as se för ehren lütten Beritt backt un maakt hebben. De "junge Bäcker", midlerwiel uk al binah 60 Johr oolt, harr dorför een Tiet 20 Lüüd in sien Ünnernähmen, ehrer he denn allens een beten lütter versöcht un so dörholen kunn. To klagen geev dat blots över de Lüüd, de mit annern nich kunnen oder wegen de Innung, de nich helpen wullen, wat he vun de Bund friestellt warrn kunn. Un sunst Johr un Dag "präsent" sien, so sä dat sien Fru. Een faste Punkt, een "Heimat"-Treff för all de velen Nieg-Nordstranders, wo ik nu to'n ersten Mol wat vun höört. Ganze Straten langs wahnen dor blots Hamborgers, de op de oole Insel dat Leven utlopen laten. Dat kann duern, so krall as se nu mol sünd, sünnerlig de olenNordstranders - dat haakt ja mehr bi de "Jungen", de mien Öller hebben. Hest al een niege Leed maakt, fraagt een vun mien Tanten. Oha, harr ik ja noch nich. Nu aver, de Namiddag een Leed ruuthaut över de "herrlig söten Nordstrander Buurnjungs", wo de Bäcker denn ganz eenfach "Softsemmel" to sä. Dat geev een Hallo. Dat hiere Leed geev dat den Dag later, as een Burdsdag vun 75 fiert wurr, in Schwabstedt, een schöne Placken an een Sünnschien-Dag in'n Maimaand.
wat schall de Iel
is dumm Tüüg
de Minsch, de ganz veel will
un allens op mol
vun allens noch mehr
as wenn een beten
nich för em recken wörr.
Laat di Tiet
un kiek di um
so veel begäng
un an't Leven um di rum
een Fleerling
een bleuhen Bloom
een lütt Vagel buut
een Nest dor op den Boom..
Wöllt wi truern um de Tiet, de wi verloren
wöllt wi de Dag angahn as
nieg geboren
schullen wi beduern
de Tiet geeng so gau um
oder uns freuen
dat wi dorbi sien kunnen.
Laat di Tiet
un hör dien Hart
dat in di sleiht
un mit di still öller warrt.
Hör dien Atem
spöör dat Leven
Foot op de Grund
un Gedanken bit an'n Häven.
Laat di Tiet
un seh den Minsch
de sik as du
een Leven in Freden wünscht
de in de Neegd
de in de Feern
de um di sünd
de um di weern.
Laat di Tiet
höör de Musik
ut dat Radio
oder sülven stricht
den Dag to ehren
sik graleeren
wat wi in de Tiet
un bi uns sülven weern.
T.u.M.V.I.
