In mi binnen

nu heff ik just veel Tiet un kann mi besinnen op de Optritt, de ik vör fisse "Stille Tiet" moch hstt heff. Eenmol in'n Olen Zolln in fe Moehlenstraat hefg ik dit Leed sungen un dor seeten 'n poor Fruunslüüd, so um un bi mirn Johrgang, de kunnen dik jz nu anspraken föhlen un ee een seh ik noch schüttkoppen, se weer nich meent. Wo schall ik di,mien Deern, denn mit locken heff ja nich mol een Talliglicht in't Schapp kann nich veel, uk nich kaken; seghst du mien Köök, denn weerst du satt. Wat schall ik di, mien Deern, denn grot beeden de Prinz wurr gries un kahl vor'n poor Johren leet mien Fru sik scheeden kenn dat guud dat Op un Dal. Liekers in mi binnen, dor is ümmer noch so'n Lengen af un to spöör ik ehr noch de ole Lust dat ik di mag, will ik di geern seggen man dat hest du sacht al wusst. Wat schall ik di, mien Deern, noch verraden wat du nich al in mien möden Ogen sühst heff veel verspraken, uk mol lagen du ahnst, wat du nich de erste bist. Liekers in mi binnen...