Wenn de Dag in de Harvst

Der Jugend Zauber, na Tedje Wind warrt mi dat nasehen, wat ik hier mit sien Griese Schlickwaterstadt-Gedicht mien Anfang maken do. Wo veel Farven de Harvst hett, kann'k in de Neegde vun'n Postkortenschön-Plön ganz herrlig sehen, dor warrt uk so'n griese Dag binah ganz hell. Harr jüst geern wat vun mien jungen Johren torüch: de Knööv un rode Backen un nich so'n bleeke, uttehrte Gesicht, wo keen Minsch na kieken mag. Villicht'n Grund mehr, een vun mien ersten schönen Leeder optoschrieven. Wenn een de ole LP noch hett, warrt he dat kennen. Na dat Woord "Talliglicht" heff ik domols söken mußt. Verdorig: ut Kerzen kann een doch keen Karten maken

Wenn de Dag in' e Harvst
allmählig unfründlig warrt
treckst di Winnersaken an
un du leppst so gau du kannst.

Denn de Wind, de weiht so scharp
dat du dien Gesicht verbargst
un de noch na buten schall
warrt natt, denn de Rägen fallt.

Kaam in, mien Deern!
Kaam in, mien Deern!
Buten is dat natt
un ik vertell di wat
kaam in, mien Deern.

In mien Stuuv dor is dat warm
un ik nähm di in mien Arm
un bi Wien un Talliglicht
stört de Wind uns buten nich.

Laat dat Wä'er ween, wat dat will
in mien Stuuv is dat so still
un ik spääl di Leeder vör
un denn sluut wi af de Döör.

Kaam in, mien Deern!
Kaam in, mien Deern!
Buten is dat koolt
un ik warr hüüt nich oolt
Kaam in, mien Deern!
Kaam in. mien Deern!
Kaam in, mien Deern!


T.u.M. V.I. (um un bi 1978)