Du weinst - seggt Hannes Kröger to sien Kameraad in de Grote Frieheit Nummer 7 - du glöövst ja gor nich wat een Keerl allens vergetten kann, wenn he een Keerl is.Nu weer aver mol PHC nich so recht "mannhaftig", de Tranen weern em "dalkullert", so schreev in de Giebelstadt dat Blatt, wo mi jst infallt, wat fröher mit't Papier maakt wurr, wenn dat utlääst weer - ennerlei, uk dat Blatt in Hamborg, wat ik ehrer verdrägen mag, keem dor groot mit ruut. Wat weer passeert, steiht in't Leed, aver nu fraagt sik een denn doch, worum he weent hett, wurr ik den Dokter ut da Huus an'n See glöven, weent he blots um sik sülven. Villicht doon wi dat all, dat hett ja uk de eene Kanzler geern mol daan un worum schull't nich uk so sien. De Tranen sünd denn ja uk wengst ehrlig. Passt aver uk, sunst dat grote veele Lachen, as weer allens anner verkehrt, aver denn ja doch de grote Kummer, wo uk ümmer he herkamen mag. Villicht ja uk vun ganz fröher un wiet weg. Wat schallst dor lang an spikuleeren, hett mi liekers Ursaak geven, em achteran to singen, de ja ganz wiet na vörn kamen is, de ik as Nordstrander, de vergetten ja nu mol nix, noch de Spijöök ut de jungen Johren vörheel un de de Windröder-Pest na unse Insel bröcht hett, wo sien Nafolgers nu groot uthaalt hebben un ehr Dingers över dat ganze Uthlande dreihen laten. Pellworm will dor ja nu uk achteran, de warrn sik noch wunnern, se warrn sik ehr Insel genauso kaputthauen mit de dor Growiane, as de Nordstranders ehr dat vörmaakt hebben. PHC wahnt dor ja nu nich mehr, em kann dat ennerlei sien. Eenmol heff ik em denn noch liefhaftig sehen, dat weer as in de Giebelstadt een Utstellen vun F.D.vun em mit een Rääd opslaten wurr. Weer ganz maneerlig, mit Warmde, Hart un Humor. De harr ik aver sülven nich mehr un bün em ut de Weg gahn, as ik dat nu uk maken warr, wo he sogor na Mölln kamen will.
Keem di hart an, geev uk Tranen
as du noch eenmol vör de Lüüd
op't Podest Mikrophon
seggen, wat di bedüüd
in dat Huus an de Föörd
recken blots een poor Wöer
vun gerecht, deit mi leed
wat dien Hart apen reet.
Keem di hart an
geev uk Tranen.
Dörtig Johren achter di
in de Tiet keemst du wiet
uk na baben stunnst se vör
harrst Sott, annern Mallöör
weerst een Juxen, een Högen
Nu schöllt wi di glöven
de Tranen, dat Geweten
harrst geern Freden in dien Leven.
Dien Frünne meenen, harrst een Recht
mit all dat, wat du seggst
stahn bi di, geven de Hand
däst soveel för dat Land.
Blots de een sik nich röhrt
in dat Huus in de Föörd
ganz vull Hass un vull Grimm
kann dor blots Kitschkraam in finnen.
De vun't Blatt kriegen dat hild
sehen de Tranen, gau een Bild
kummt na vörn op de Siet
denn dat wöllt se de Lüüd
achterna tellst nich mehr
kummt een anner na ehr
is de Schrievers een Doon
Lüüd as du kamen un gahn.
Meen binah na de Tranen
hebben nu doch wat tosamen
vun de sülvige Kant
Pharisäers vun Nordstrand
as Filou heff'k di kennt
dat Land hest utschännt
dat vergett ik di nie
weer de Fründschap vörbi.
Disse Tranen sach we'r dröög
Frünne, Fru un veel Höög
guden Harvst, guden Winter
nu kannst du di vermüntern
dat "gerecht" will'k nich wehren
de dor Tranen, de di ehren
liek um vör um un bi
disse Leed hier för di.
T.u.M.V.I.
