för, oder na een Fest säen wi, weer scheußlig schöön. Lachhhaftig kannst dor blots to seggen; nu weet ik ja uk, wat dor de Schaneerligkeit an schuld weer, villicht uk so'n beten de Minnachtigkeit, wat sik vun Mudder ehr Königsberg-Mentalität na mien Kinnerstuuv op de ole Insel röverrääd harr, man so natürlig dankbor ween un dat liekherut to seggen, dat kunnen op jeden Fall annern beter as ik. Heff aver in de letzten Dage ümmer mol we'r dat Geföhl vun Dankbor-Ween hatt, wo dat in disse Leed um geiht; dat keem mi an, as ik in Ameriko över allens nadenken dä, eenen lütten Lex för mien Jung opschreev un em bedüüd, wat ik em to danken harr, denn he hett mi ja nich blots sien Kinnertiet schinkt, man uk deelwies mien egen torüchgeven kunnt. Un na een Wuchenenn, wo ik mi wedder berappelt heff, denn de verleden Wääk kunnst ja bald as "Lost Week" afdoon, keem mi dat hüüt in de Zug trüch na de Giebelstadt an un denn heff ik mien Pianola mol wedder in de Gang kregen un segg mol "Danke" för een Leven, mien Leven. As ik na de lütt Reis an't Huus ankeem, geeng dat uk glieks in de Snack um den Dank des Vaterlandes. So meent de Nahwer, Mr.S. schullen se dat Bundesverdeenstkrüüz geven, de harr ja nu regelrecht Schaden vun unse Land afholen; naja, tominnst ahnt wi, wat för'n Schaden uns al andaan wurrn is. Wir sind kein Überwachungsstaat", meent ja Fru M. man leider een "überwachtes Volk", dat meen ik.
Denk jüst, gifft een Grund
dankbor ween
harr't al mol kunnt
dat de annern seggen
eenfach sik freuen
büst hier merren
op disse Flag vun de Eer
mit veele Johren Freden.
Denk jüst an dat Land
hett so veel an sien Naam
böös Erinnern kann di
ümmer we'r ankamen
so veel Schann un Schuld
meenen wi, hebben dat gor nich wullt
stunnen wedder op
un de annern hebben dat duld't.
Denk jüst an de Stadt
wo ik ümmer wedder kaam
so veel in de Gang
is een Kamen, is een Gahn
so veel Lüüd
ennerlei, wat se bedüüd
maken ehren Dag
maken ut mien Hüüt.
Denk an de Spraak
un denk an de Wöer
wat se allens bedüüd
heff'k mit de Tiet eerst lehrt
uk wenn de Moot
mi af un to verleet
de Hand nich geven much
tutsig in de Eck dor seet.
Denk an de Talenten
de ik so lang al heff
chott, weer to veel
dat een dat allens läävt
nich allens hett verschäält
geeng verloren oder twei
keen Wunner, wat dat quäält
wenn't nich lücken deit.
Denk an mien Deern
denk an mien Jung
denk an ehr Mudder
bi de ik nich blieven kunn
geev un kreeg
duppelt, dreefach we'r torüch
för mien Leven een Richt
un in de Nacht uk wedder Licht.
Denk an trurig Momenten
de dat uk mol geev
Kummer un de Sorg
wo ik soveel vun heff
hört allens dorto
is een Deel vun dat Leven
räken mi ut
warrt noch mehr dorvun geven.
Denk an de Fru
de mi soveel geev
de'k vertruu
wat se mi lehrt vun de Leev
is nich blots Bangween, Lengen
uk de Lust un uk de Droom
sik de Wohrheit seggen
un sik een Gefallen doon.
Denk an jedereen
de mi grött un de mi süht
de mi ümmer geven hett
een lütt Stünn vun siene Tiet
mi kamen jüst de Tranen an
much binah wedder weenen
nich ut Truer, denn kann ahnen
ik heff een herrlig Leven.
T.u.M.V.I.
