Jetlag - wat seggt een op platt dorto - Fleeger-Schuur - na ja - dor mutt ik noch mol överleggen, man nu - na een Dag bi t'Huus- bün ik al wedder "dor" - mööd un dennig bün ik uk ohne Fleeger un Ameriko. Liekers kunn ik een Barg vertellen, vun de Metro in LA un dat dröge, wiede Land; vun'n Canyon, de Hitten, man dat gröttste Aventüer weer denn, as de Jung meent, he wurr geern de Avend Klock halvig ölven noch na Stadt mit een poor anner junge Lüüd. Is ja egentlig nix bi, man weer Las Vegas, wo du licht een Hangover hebben kannst - Film weer güstern to sehen - oder dor rumloathen deist, bit di as Johnny Depp de Ogen övergahn. Hett guud gahn; Jung funn den Weg wedder trüch na't Hotel; he is midlerwiel wedder bi t'Huus un ik mutt sien Mudder nix verdüütschen. Sodennig is de Reis guud aflopen. Man so wiet kannst nich fohren, de Tinkeltuten_Spoor vun dien Brägen treckst ja achter di ran- sodennig geiht de Reis ja wieter un de Kuffer, de ja uk keen beten lichter wurrn is, mußt wieter bören. Een Kolleeg vun de Reis, de wi "Bizeps-Peter" nöömten, aver sä wat vun "Komfort-Zone", dor wo du al ween büst, kennst di nu ut. Sodennig bruuk ik vör Ameriko un dat Ackewarrs vun so'n Reis nich mehr bang ween, ehrer wegen dat Lock in't Knipp. Man ik warr mi dat dreemol överleggen, ehrer ik wedder so'n Tour mit de Bus maken do, denn ik keem nich mit alle Lüüd, de in de Bus seeten, mit langs. Weern keen Bu un Ba-Lüüd meddenmang, keen Moin, keen Guden Dag, scheußlig - mi kann so'n Büttmuul den Dag licht utschännen. Heff dat ja al bi de Arbeid. Liekers bün ik denn doch ut dart Enge Land ruut kamen, dor warr ik hoffentlig noch lang vun tehren.
Laten los, laten frie
wo swoor is dat för di
wat mol weer , höllt di fast
mol wat Nieges wagen schallst.
Laten los, laten frie
an't Enne steiht nich blots "vörbi"
man uk "nieg", "fang wat an"
een anner Flag, een anner Kant.
Laten em los, laat em frie
de Jung hett sien egen "ik" un "wi"
dat du nu nich mehr regeerst
wo du nu wenger vun hörst.
Laat em los, laat em frie
freu di, he kummt 'n bet na di
man he is een annereen
schall dat hebben, sien egen Leven.
Laat em los, laat em frie
harrst sülvst noog, weer nix dorbi
versöök dat, finn di sülven we'r
un een Padd, de du langs peddst.
Schaad, du kunnst dien Lück slecht leven
leetst dat in dien swarte Hart verdrögen
een vun vörn un allens nochmol
dat warrt nix mehr, men Ool.
Laten los, laten frie
geiht nich um annern, geiht um di
weer schaad, wenn du dat nich versöchst
wo dien ole Leven nix döcht.
T.u.M. V.I.
