Heino - dat schall em erstmol een namaken, Bambi geiht torüch - sodenn ig kummst bi Bild op de erste Siet, denn nich ümmer is dat so, as wo dat in dat Leed heet: Der Sang ist verschollen, der Wein ist verraucht. Een "weer nich so meent" is gor to gau seggt, bi de een un anner is denn mol wat deep inslagen un lett sik sodennig uk nich mehr ut de Welt bringen. Kunn mi sülven uk nie so recht nasehen un Pardon dorför geven, wenn mi dummerhaftig Wöer un anner Saken twischen de Tähne dör un ut de Fäer ruut leepen. Ik meent ja ümmer, dat wi nu mol so sünd, wi Lüüd, de vun't platte Land kamen; vergetten warrt dor nix. Is aver uk een Last. Un mi weer't hüüt een grote Last un een Angang, as ik na de Bökermess in'n Lichtwarksaal geeng un wußt, wat ik dor uk een Minsch wull to sehen kriegen wurr, de mi mol pedd hett, man dat is nu uk al 15 Johr (!) her, kannst seggen, een halve Minschenleven is dor nu mit vergahn; un över teihn Johr is dat her, wat ik mi mol in Bäms över föhlt heff un dor uk nie un nümmers mit Freden maken kunn un dat bit hüüt nich kann. De Dokter vun dat Huus an'n See hett mi dat so'n beten verdütschen wullt, wo dat an leeg, man so ganz heff ik dat nich ruutklabüstern kunnt, uk wenn ik bilütten weet, wat een "semipermeable Wahrnehmung" vörstellen deit: blots dat Leege sehen, to'n Bispill, un nich dat Gude. Egentlig harr ik mi dor ja an freuen kunnt, wat de Frünne ut dat Plattdüütschland so fröhlig un vull Iever weern, as ik se bi de Bökermess we'rsehen heff. De Schrieversmann B.B. to'n Bispill, de sik wull jüst so herrlig an sien Leven freuen kann un op dat een un anner plattdütsche Ünnernähmen dalgeiht. He weer sogor op Pellworm un hett dor lääst, mußt mi aver bi de Gelegenheit uk vermellen, wat mien Pellwormer Dichten bi den "Quickborn" dörfullen sünd; dor kann ik mi nu düchtig Koppweh över maken, wat dor nich gefull un mi dor an argern, wat ik de Dichten överhaupt dorhen schickt heff. Al güstern hebben wi na't Avenbrot doröver snackt, wat een Minsch mol seggt hett, as he fraagt wurr, wo he so krall bleven is mit sien 84 Johr. He weer de Lüüd ut den Weg gahn, de em nich guud däen. Dor is wat an, aver för mi is dat een beten anners, de plattdütschen Minschen un Frünnen will ik nich ut de Weg gahn, eenigen dank ik so veel un de hebben mi över de Maten guud daan. Man dat "plattdütsche System" mit "Quickborn", "NDR", Bökermess pipapo, dat gah ik in Tokunft ut de Weg, dat deit mi nich guud, denn den Druck op de Bost, de ik hüüt morgen spöört heff, as ik na den Saal ringeeng, de kann ik blots noch ganz slech utholen.
Chott, wo lang is dat al her
dat mi dat mit den Keerl mallöört.
Hett mi domols düchtig pedd
weet he hüüt sach gor nich mehr.
Chott, un is binah nich wohr
dat Wehdaag is noch ümmer dor.
Keem ik eenfach nich överweg
he is dor al lang mit trecht.
Heff de Keerl hüüt wedder sehen
will nie mehr in sien Neegde ween.
Heel dat ut so jüst un jüst
man keenmol wedder, dat is wiß.
Chott, wo lang is dat al her
dat mi dat in een Flag mallöört.
Heff mi verspraken, kaam nich mehr
wo ik eenmol över weer.
Vergetten geeng nich, deit mi leed
uk wenn keen mehr de Ursaak weet.
Schietegaal, ik bün mit't trecht
ik gah se all nu ut de Weg.
Chott, dat kummt wull sach dorvun
mallöört mi al as lütte Jung
domols wull'k mit Football spälen
annern muchen mi nich wählen.
Weer nich blots dat eene Maal
weer uk so bi de Damenwahl
keeneen wull dat mit mi wagen
makten um mi'n wieden Bagen.
So is't kamen, geengen verloren
mit Kummer, Gift de veelen Johren.
Heff dat nu mol nich anners wullt
bün sodennig dor sülvst an schuld.
T.u.M. V.I.
