Gewaltig - wat för een Avend güstern in Oschlo - de kann ik mi rood in mien niegen Künstler-Kalenner anstrieken. Över 50 Lüüd weern kamen un de harrn so regelrecht Lust op dissen Avend mit ool Volle Ipetähn, de denn uk, man keen Ogenblichk fröher, glieks ganz un gor in de dor Avend binnen weer, de denn sien egen Verloop harr. Kunn ik sodennig ja uk nich ahnen, wat mien poor Kapiteln ut mien Book so guud opnahmen warrn, de Leeder heff il denn dorna utwählt. An't Enne weer't aver fast een beten to humorig wurrn, dorför is in dat Book veel mehr vun mien "Kummerkamertiet" to läsen. An't Enne heff ik denn dat letzte Kapitel vörlääst un de Lüüd weern aver uk so wat vun inverstahn. Uk de Fru an mien Siet weer inverstahn, meent aver, un dor hett se recht, ik schull uk mit een beten wenger, ik segg mol, Kraft un Gewalt an de Saak rangahn. Dat kann ik denn an'n 1. Dezembermaand bi dat nächste Mol utprobeeren. Schön weer, wo eenig wi uns weern, de Lüüd un ik. Een freut sik, wat he den Naam vun een olen Engelsch-Lehrer to hören kreeg. Een anner freut sik de ganze Avend an de Musik, denn he is wegen mien "Bürgermeister-Leed" kamen un hett mi sogor wat mitbröcht - velen Dank sodennig - een Fru weer mit mi in dat Huus an'n See ween, man se hett mi gor nich wedderkennt. Lütt beten hett dat duert, denn heff ik een Schöler ut mien erste Klass wedderkennt, de uk heel tofreden weer. Mi warrt ümmer ganz warm um't Hart, wenn de Schölers vun vör bald dörtig Johr sik noch geern an ehren Scholmeister erinnern mögen. Een Kolleeg weer uk dor un ik seh em noch, wo he sik an mien "Nordstrander Landgewinnungsmaschin"-Boogie freut, uk de Damens int Publikum weern mit mien Leed "ik laadt jem in" inverstahn, wo ik nochmol all de Fruuns in mien Leven in den Arm nahmen heff. "Mehr davon", kreeg ik hüüt morgen seggt. Na, dat hiere lütte Leed is man blots so wat blangenbi, so'n beten mit Falsch sungen, denn wenn sik de ole niege Hartslag vun de Leev un dat Begehr so flau anhöört, kann dor nix vun warrn.
Egentlig harr ik wat anners in mien Kopp
mit de Leev un de dor Saken heel ik op.
Egentlig wull ik op wat ganz wat anners ruut
man, mien Deern, du sühst mehr as maneerlig ut.
Egentlig is mi dat ruhige Leven recht
meent, ik weer mit de dor Tüünkraam trecht.
Egentlig meen ik. ik har de Nääs vun vull
man dat kunn wull angahn
dat ik ganz wat anners wull.
Wunner mi över wat passeert
wo ik mi nu wedder spöör.
Wunner mi, wo gau dat geiht
dat ik höör, wo mien Hart we'r sleiht.
Egentlig wull ik glieks na Huus
man nu heff keen Lust mehr op mien Stuuv.
Egentlig wull ik alleenig sien
man nu fraag ik di, wull du mit op een Glas Wien.
Wunner mi....
T.u.M.V.I.
