Ünnerwegens sünd de annern, denn ik maak dat, wat ik an't besten kann, bi't Huus blieven un de Dage verdoon un dat mol ohn veel slecht Geweten. Keem sogor noch nich mol bit hen na't Klaveer. Dat mutt nu aver we'r anners warrn. Wenn ik man noch wußt, wat ik hier hüüt mogen al schreven heff, ehrer mien ool Schlepptop sik wedder ophungen hett un dat Ganze verloren gahn is, wat hier al stunn. Veel vun Bedüden weer't nich. Mi weer dat ankamen, wat ik mit mien Leedermaken gor nich dat Riemeln achterna kamen do, denn för mien lütt Böker fallt binah jede Dag wat af, sünnerlig, wenn ik ünnerwegens bün. So as an'n 2.Wiehnachtsdag, wo denn an Bohnhoff vun Hamborg de Minschheit wedder op de Loop weer, denn vörher harrst meenen kunnt, de Lüüd weern nu doch mol to Ruh kamen, so still weer't, as wi an ersten Wiehnachtsdag langs de Elv gahn sünd un du uk binah narrens een Punsch oder Wurst kriegen kunnst. Worum uk nich, weer gor nich slech, wenn velen vun uns dat uk öven wurrn, dat to Ruh Kamen un sik Verpusten. Sünnerlig een as is, de sik güstern dör de Beatles ehr Leeder klickt hett, de se op Youtube instellt hebben un wo ik dat een un anner nich kennte. Över een heff ik mi freut: Lennon sien "Now and then", wat sien Kumpels denn um 1997 nochmol op Schick bröcht hebben. Wat dorbi aver opkeem, dat weer, wat ik bi disse Klick-Vergnögen keen Tiet harr, dat Leed to Enn to hören. Scheußlig, dor mutt noch mol we'r wat passeeren. Wo is de Lust bleven, an een Stääd to blieven un een Saak to Enn to bringen? Dat will ik uk bald mol öven, sünnerlig, wat de Stüer un all dat Dreck un Schiet angeiht, wat ik ewig opschuben mag. To'n Glück sünd Lüüd uk anners strickt, dorum much ik de Handvull Lüüd gröten, de sik dat annahmen hebben, mien lütt Book vun vörn na achtern to läsen. Dor hebben se mi wat vörut, ik kann so wat blots schrieven, läsen un sik an een Book fastholen, dat heff ik al lang nich mehr trechtkregen, dor weer ik doch wull to veel ünnerwegens in dat Klickklack-Nett un in mien Gedanken.
Ünnerwegens sünd wi all
bit op de, de bi'tHus blieven schall.
Herhen, dorhen, na Huus, af Stääd
een freut sik, de anner deit sik leed.
Ünnerwegens so un so
Fleeger, Zug un uk to Foot
ünnerwegens sünd wi all.
Ünnerwegens dör een Welt
wo Licht un Luftv un Utsicht fählt
op een Tokunft, de uns freut
wo Lust un Licht sik wiesen deit.
Hierhen, dorhen, Plicht, de röppt
un de Tiet, de löppt.
Ünnerwegens sünd wi all.
Ünnerwegens nich aleen
överall een annereen
jüst as du nu op de Weg
un en egen Richt sik söcht
wo't an Enn een Ankamen gift
wo veel Weg noch över blifft.
Ünnrnwegens sünd wi all.
Ünnerwegens un denn dor
steihst vör dien egen un een anner Port
hest'n Slöttel, kummst du rin
büst alleen oder warrst een finnen
de di een Willkamen seggt
un di fraag, wo weer dien Weg
Ünnernwegens sünd wi all.
Ünnernwegens un to Stääd.
Minschen söcht, wat se eenst rääd
vör Lnagewiel, dat stille Enn
vör't Bangween, wo he sik in denkt
geiht se, löppt un steiht nich stil
wen he blots wußt, wat he hier will.
Ünnerwegens sünd wi all.
T.u.M.V.I.
