"Nix utlaten" dat Book heff ik in een Nu dörlääst, denn wat H.L. annerletz bi I.M: in ehr Nachtsendung vertellt, dat herr mi nielig maakt, an't Enn weet ik nu, wat ik allens utlaten heff, dor bün ik noch ganz vun ut de Tuut. Nu kann een ja seggen, de een hett dat, de anner nich, du kriggst dat eene mit, de anner dat anner, gerecht bookstabeert een so nich, een kunn ja uk seggen, to't Beduurn weer dat nu ja uk to laat, un dat wurr sodennig uk nich veel helpen - man wenn ik dor so een beten vun af hatt harr vun H.L. sien Avntüren, harr't sach uk nich schaad. "To veel utlaten"dat kunn ik över dat Book vun mien Leven schrieven, man dat hett ja al een Naam un heet "Tüüssadüüss". Man kannst ja liekers vun H.L. lehren, wo he dat henkriggt, sik nich in dat slech Geweten to aalen, dor hett he denn doch ümmer noch vöran läävt un vörut keeken. Fallt mi jüst Hannes Kröger sien "Du weißt nicht, was ein Mann alles vergessen kann..", man hier wurr dat heeten, wat een allens verdrägen un op Schick bringen kann, dor segg ik Chapeau. Wat hett dat nu mit disse beten Leed to doon? Na, dat heff ik mol so henbookstabeert, as een plattdüütsche Överdrägen vun dat Gedicht, mit de H.L. de lütt Madames na sien Slaapstuuv rinsnackt hett, harr he in een "Cosmopolitain" funnen un, wenn't nödig dä, mit sien deepste Stimm opseggt. Uk I.M. markt glieks, wat he dor meent un woveel Macht he oder de Wöer noch harrn. Disse Överdrägen hett denn ja doch wedder den "deit mi allens so scheußlig leed" - Jammerton, man so'n beten hett dat uk sach annern gahn. Utlaten heff ik hier uk wedder wat, de eene Stroph is nich mit in de Singunsang rinkamen.
Wenn du gahn büst
warr ik di söken
in jede Eck un Enn vun mien Hart.
Wenn du gahn büst
warr ik versöken rüken
de Aten de mi an't Leven
holen warrt.
Wenn du gahn büst
denn blifft een Lengen
denn blifft een Sehnen
in mien ool Hart.
Wenn du gahn büst
denn kann ik seggen
dat ik um di weenen warr.
Wenn du gahn büst
warr ik na di lustern
na dien Schrää un dien Stimm
de in mi klingt.
Wenn du gahn büst
griep ik in't Dusterrn
na dien Hand
de ik nich mehr find.
Wenn du gahn büst
warr ik di föhlen
in mien Hänne
un an mien Mund.
Wenn du gahn büst
dat Leed hier singen
un mi inbilden
dat du dat hören kunnst.
Wenn du gahn büst
denn warr ik weten
wo ik di bruukt heff
vun'n ersten Moment.
Wenn du gahn büst
nie mehr vergetten
wat ik daan heff
dat't keem to'n Enn.
T.u.M. V.I.
