Dörven Mannslüüd weenen, heff ik mol een junge Fru fraagt. Ja, hett se seggt, man nich to oft. Dor kann een sik ja an holen. Mi hebben ümmer uk mol Leeder to Tranen röhrt. Dat erinner ik, as ik de Comedian Harmonists ehr "Liebling, mein Herz läßt dich grüßen" hört un Ari Leschnikoff lett ganz an't Enne so'n fienen Ton utklingen, dat geeng mi dör un dör un ik dacht, wat de brunen Verbräkers dor överweg marscheert sünd un dor keem mi so een Truer an. Later heff ik denn lääst, wat Ari een vun sien Kollegens bi de Gestapo anscheten harr, dor weer dat denn ut mit de Rührung. Uk dat Leed, wat dat hiere mehr as blots een beten inschpireert hett, hett so een "Tranen"-Moment, dat is de Chorgesang, wat de Junges um Brian Wilson in de Gang kregen; de heff ik sogor een Dag in Ditschiland bi een, de uk ganz veel vun gude Musik verstunn, acapella hört, dat weer unendlig schön, wat se domols mit ehre jungen Stimmen kunnen, wat se för Harmonien harrn un Ideen, gewaltig, wat is een dor blots armselig gegen. Aver dat weer eenfach nödig, mit disse lütte Sing un Sang den Sündag utklingen to laten, mien "Werwulf"-Leed na Klaus Groth wull de Server nich annähmen, weer em sach to lang, dorum stell ik disse "Nachempfindung" hier eenfach herin, denn morgen is dor bestimmt we'r een anner Leed in de Maak. Aver villicht mag de een un anner sik dat Original anhören, as wi dat hüüt morgen däen, de Dag na een herrlig Burdsdagsfier-Eten, wo een Orlando in de Rosenstadt uns een Tapas-Potpourri vertehren leet, dat harr Oort un wo de Fru an mien Siet de Frünne kennenlehrt hett, de mi nu al siet bald 40 Johr in't Leven utholen, mögen un stütten. Herrlig so wat, heff gor nich mol an ehr dacht, as ik de Wöer hier in een Draav henklier, aver de Fründschop wurr uk een Masse Leeder lohnen. Keeneen weet, wat ik weer ohne Jem...
Keeneen weet, wat ik weer ohne di.
Keeneen mi sehen, wenn ik weer ohne di.
Keeneen een Stück vun mi hören ohne di
fraag mi, wat'k weer, wenn ik weer ohne di.
Ohne di stunn'k vör de Welt ganz alleen
nümms wurr, wat mi bedüüd, we'rkennen un sehen.
Ohne di geengen mien Wöer all na binnen
ohne di wurr'k mi verleeren, nie we'r finnen.
Ohne di eenfach leven, wo schull dat gahn?
Ohne di wurr't mi Geföhl vun lerdig un ferdig överkamen.
Ohne di harr'k keen Grund un maken hier Licht
bleef in't Dustern, wo allens in swart um mi liggt.
Ohne di bild ik mi de Welt doch blots in
wurr blots insparrt blieven in't Kummerhock, wo ik bün.
Probeert dat Leven ut een lütt Stück wegen di
geev Momenten, dor heff ik läävt, blots wegen di.
