Groff, dat Umstellen vun de Tiet is't sach nich alleen, man nu kunn ik een Wuchenenn bruken na dit Wuchenenn; weer veel, weer veel in jede Richt, na baben, na nerren, na Noorn, na Süden, na buten un natürlig ganz veel na binnen. Mi wurr toletz bedüüd, ik schull mi henlegen, ik wurr dumm Tüüg räden, daß du die Nase ins Gesicht behälst, de lütte Stünn in Timmendörp is't sach nich ween, uk wenn een sik denn doch mol vun de Sünn beschienen leet. De Burdsdag güstern kann't egentlig uk nich ween sien, de weer sodennig ruhig un sittlig, as sik dat för 60 höört, man de Nach, wo wi dat Klock-Umstellen denn live mitkreegen, weer uk gediegen, so kummt denn dat een to't anner. De lütte Lex hier kreeg ik dorum uk eerst de Namiddag trecht; mien Musik warrt dorbi ümmer sinniger un blifft een Dag sach ganz stahn.(mol sehen, wat ik dat Leed hoochladen kann) Geeng hüüt natürlig mit mien Verlegersch noch um de Rezension in'n "Q.", un dat se doch leeger weer, as ik dat eerst meent heff, sünnerlig dat "hett mi gefullen" an't Enne, dor weer een falschen Ton binnen, stunn ja uk een "liekers" dorvör. So is dat nun mol, vele Lüüd mögen dat nich hebben, wat een dor mol utpacken deit, dat wöllt se ja allens gor nich weten un dor uk nich vun snacken, un wenn een dat denn mol waagt, denn mutt dat allens so ganz un gor sachlig sien, dat Hart höört dor denn nich herin, dat koole Mess vun'n Dokter is ehr dor lever. Oder an't besten keen Gewääs um maken. Hebben dat doch all nich licht hatt. So kummt dat, wat ik mi nu bi ool Kempo Trost halen do, in sien "Sirius", de Fru an mien Siet meent, un dor harr se recht, Kempo sien Steernteeken weer "Stier"; dat kunn se al an den Toorn sehen, de he sik an sienen Hoff ranbuun leet. Keek noch gau bi Wikipedia na un kunn't nich laten un klicken de letzte Mundvull Snack an, de't vun em geven hett. He leet sik noch gau den "moustache" stutzen un seet dor ganz kümmerlig, aver liekers ganz stolt op sik vör de Kamera - un wat schall ik seggen; snackt de Düwelskeerl doch noch gau mol Platt: "Treckt sik allens na'n Lief". Dor meent de ttt-Unkel, "das müssen Sie jetzt aber übersetzen!"
Gedanken un de Wöer
hebben hüüt we'r wat vör
nähmen mi in de Maak
as weer ik blots een Saak.
Stellen wat mit mi op
wöltern in mien Kopp
laat' mi nich in Freden
eenfach aten, pusten, leven.
Gruweln, spikuleeren
sik dorbi gau verleeren
vun hüüt in'n Nu na güstern
sik ümmer we'r verbiestern.
Keen Willen un gahn dor gegenan
stell allens op Null un fang we'r an.
Warrt nich gahn, krieg'k nich torecht
all de Wöer stahn in de Weg.
Ik will se all nich mehr
de ewig sülven Wöer.
Höllt nich an de oole Möhl
de kruse Kraam, wo ik in wöhl
wurr de Ünnerscheed geern weten
wat is Kruut un wat is Weeten.
Wat ünnerkleien, wat verwohren?
De Stimmen afdreihen, gahn na'n Goorn
graven still un planten Blööm
wo annern sik an freuen könen.
Ik will se all nich mehr
de ewig sülvig Wöer
uk wenn'k ehr ümmer wedder höör
woveel, worum, woför.
T.u.M.V.I.
