Wo ik hier ligg in Freden

Hett sik we'r wat ännert, denn de Blog maakt sik anners op, warrt hoffentlig lücken. Leed is vun güstern, as ik töven dä, wat de Kinner vun een "Schlafparty" waken warrn schullen, weer een nette Avend ween, fiev Deerns, Luftballuns, Hot Dogs, een poor Quizfragens un denn een lütte Film achteran; as de Ool denn hoochgeeng na sien Stuuv, wurr dat denn nerren eerstmol richtig luut. Ferienfierdaag sünd so'n Saak för sik, annern maken wat, du sülvst kannst di Tiet laten, aver deist du dat nich al Dag för Dag? Annern bringen wat op Schick in ehr Leven, buun sik een Huus to'n Bispill oder se verslurren ehr Tiet so as du dat kennst un wo du hier vun singen deist. Wat de Lehrstünnen vun't Leven angeiht, dor kunn veel seggt warrn. Een Bispill is dat Loslaten, wenn't geiht, denn markst op eenmol, wat du dor bang vör weerst, wo lerdig dat dor sien kunn un dat is sach een grote Opgaav för jedereen un sehen in dat beten, wat jedeen blifft, noog för een ganzen Dag, een Maand, een Johr, een Leven. Naja. Wat Plattdüütschland angeiht, harr ik een langen Mundvull Snack mit een vun de Lüüd, de mi dor wat bedüüd. Wat mien lütt Book doch wat ganz un gor anners weer, harr dat sodennig in de plattdütsch Flag nich geven. Man worum kunn de Minsch dat in den "Q" nich schrieven. Schaad, Plattdüütschland - Enge Land. Aver ik bliev dorbi, uk wenn een dat nich schull oder anners maken schull, dat hiere hett dat geven un dor wurr vun schreven, op Platt, wenn uk man blots de een un anner dor um wies wurrn is, mi is't noog.

Wo ik hier ligg in Freden an een Sünnovendmorgen
kiek ruut na'n Häven, Rägen kummt eerst morgen
is een anner an't Rieten, buut sik jüst een Huus
süht noch na ganz veel Tiet un Arbeid ut
schrifft een anner ganz veel Sieden för een herrligen Roman
hörst vun wieten dat Singen vun de Iesenbahn
is een anner mit Liebe vull Höög un Möög we'r in de Gang
een junge Vadder haalt Broot un Kook för sien Familie ran
is een anner an't Utdunen, Smook un Bramien in sien Stuuv
holen bi een anner Kinner dat gröhlen, bölken Fernsehen ut
freut sik jüst dor baben in den Fleeger een op Sünnschiendaag
een anner höört na binnen, wat ramentert in sien Maag
een hett to regeeren, anner höllt dat Mikrophon
Paster hett noch nich noog Wöer för sien Lex an'n Sündag stahn
sitt een achter Trallen Stünn um Stünn gegen de Tiet
een Minsch liggt dor to starven, annern truern an sien Siet
op'n Markt smitt een de Fisch in de Waag un seggt den Pries
een anner schitt een annern an, warrt de to laat um wies
Witterung un Stratenfunk un ole Leeder larmen
lett as weer't een Dag, as wi em ümmer al mol harrn.

T.u.M.V.I.