Guite Akustik - dor kunn een op kamen, as de Dunnerslag hüüt morgen över den See wietergrullt hett, as wurr dat ewig duern. Dor hett so'n ole Germanengott mol richtig toslagen. Dat Lüchten heff ik gor nich mitkregen, aver över de Giebelstadt schall de Häven gääl ween hebben. Na, dor sach jedeen wat to vertellen. Wurr uk mol seggt, wat dat in de Dörtiger Johren mehr Dunner un Blitz geven hett un dat to de Tiet uk de een un anner Hoff in Brand keem. Poor Stünnen later bröcht disse Dag een brüttig Hitten, sünnerlig uk in Norderstedt, wo dat hüüt op Platt togeeng un wo mi vun vertellt wurr. Man to, man to. Weer antürlig we'r as Mister Retro ünnerwegens, man dor harr ik ditmol keen Schuld an, denn in Eutin weern se bi Allerley Feyerey an't Schloss in de Gang. Rullenspääl wull, dat Suldat späält wurr to dat Trummel datdatdat, oh, dor dach ik, wat de Lüüd dat för 200 Johren anners to Moot ween is as uns hüüt. Dor weer denn uk so'n smucken Offizier, groot un fein in't Tüüg un de hett kummandeert. Denn keemen Lüttmadames un Dickmadames in Barock-Montuur un op de Wischen in dat natte un dalpedde Gras stappten de Middeleöllerlüüd herum. 15 Euro för een Büld mit Falken. Naja. Is ja man een smucke Vagel, man schull ja egentlig fleegen un nich op de Hand sitten. De tweete Retro-Ogenblick weer in een Café un harrn se blots de blarrige Radio-Musik weglaten, denn weer dat ween as för 30, 40 Johr. Un in jede Lokaal, wo ik rin wull, seet een Oma un preestert so luut, dat se mi verdreven hett. So ruhig lääv ik hier midlerwiel. Dat löppt op desensibliseeren ruut.
Dag fung an mit een gewaltig Slag
nu de blanke Häven dor nix vun weten mag.
Is em ennerlei, wat dat vörhen Wulken geev
un ik in mien lüttt Book wat vun Gewitter schreev.
Dag fung an mit möde Ogenplieren
bün ik nich anners wennt, wat schall il mi tieren.
Fröhstück- kreeg een Ei un een Mundvull Snack
so wiet so guud, hett allens klappt.
Dag schall wietergehn, wat nähm ik mi hüüt vör?
An't ehrsten wurr dat gahn mit een, twee, dree, veer Wöer.
Gedanken heff ik velen, susen hen un her in mienen Kopp
man schull mi nich quälen, hool lever op.
Dag is Sündag, dor slapen Minschen ut.
De Nahwersch mit ehr Hund, de mußt hüüt al fröh ruut.
Weer'k nu bi Liebe, wußt ik, wat ik dä
man bün so wiet weg vun ehr in dat Huus hier bi den See.
Dag is, heff ik een Leed, sodennig nich verloren.
Sing mi dat gau vör, Hauptsaak kann't mi een beten wohren.
Hool'n Dag fast, is een vun een ganz niege Reeg
versöök em to geneten, uk wenn ik lever bi di leeg.
T.u.M.V.I.
