Heff em in mien lütt Kamer ophungen, den jungen Mann op een ole Postkoort, de mi een Kollegin toschickt hett. Dor will ik we'r hen, denn dat is ja doch uk mol wat Feines, sik so'n beten op Schick to bringen. Disse junge Mann steiht dor so natürlig, keck un voll Tovertruun un kiekt leikut na de Kamera rin, dat is een Freud. Hüüt wurrn se "cool" dorto seggen. Dor bün ik natürlig wiet vun weg. "Cool", nä; wat hebben wi fröher seggt; "dufte" lütte Super-Typen weern de beiden Junges, de bi dat Fährhuus Fissau bi weern to angeln. Vull Iever un al mit Plie, de een kunn so richtig wiet smieten. Fungen hebben se man blots wat mit Nett - Stickels - heff ik so bi mi dacht.För de Appelkoken in't Lokaal wurr dat höchste Iesenbahn, dor bruukst düchtig veel Schlackermaschüü, bit du em dalkriegen kunnst.Liekers mag nich klagen, freu mi al an de Nacht mit den vullen Maand, de steiht dor noch över den See - een Gedicht. Disse poor Reegen, de heff ik mol we'r in de Nacht opschrven, um halvig veer. Achteran bün ik nochmol inslapen; aver scheußlig dröömt. Mien "Ünnerholungsprogramm." De Musik kunn een Dixie-Kapell fein spälen. Un allens so'n beten heemlig opnahmen, wull de Minschheit nich stöen. Dat "eisch" heff ik vun de Hamboger Ketelkloppers. Un den Antog vun den jungen Mann, de kiekt sik doch bi "Herr von Eden" an.
Ik weer geern de junge Mann
mit den fienen Antog an
un dorto den eischen Hoot
driggt he hooch op sienen Kopp.
Ik weer geern noch so zackzack
mit Geföhl, dat hett fein klappt
un dorto wat kost de Welt
in mien Knipp dor jöckt dat Geld.
So jung as he
dat warrt nix mehr
man so püük un elegant ganz geern mol we'r.
So kunn't mol wedder sien
maak mi för di we'r ganz fien
un denn weer ik dat mol we'r
uk so'n feine Herr.
Ik weer geern de junge Mann
kiek, he steiht dor nonchalant
wo he kiekt in'z Bild
dat is allens half so wild.
He steiht dor an den Tuun
schient, he hett veel Tovertruun
un mit sien lieke piele Fleeg
witte Kraag, allens in de Reeg.
So liekut as he warr'k nich mehr ween
man so as he un an de See
un uk mit di, ja dat weer schöön.
Ik ööv in'n Speegel mien olen Charm
schallst mol sehen, wi warrn
as dat eenmol weer
du mit mi, den fienen Herrn.
De junge Mann, wull kiek he an
höllt de Kamra in de Hand
is dat siene lütte Bruut
wo he kiekt
süht dat't na ut.
Wat se beide hier nu maakt
Travemünn Strandpromenaad
stell ik mi ganz geern mol vör
se mit em un he mit ehr.
So jung un krall
dat warrt dat nich mehr geven
man glööv, schull noch wat maken ut mien Leven.
Kiek in't Schapp
griep mi den schönen Antog we'r
denn spääl'k för di den feinen Herr.
T.u.M:V.I.
