sik sülvst graleeren- un dat noch vör de Tiet, dat laat wi schön na. Heff aver dissen Lex al een Dag vörher schreven; will de Rüch so'n beten frie hebben för den Burdsdag, wo ik ditmol nich so recht Freud an heff. Liggt sach uk an de Truerfier an Friedag, wo wi Frünne uns nu op instellen; ik dörv dor gor nich veel över snacken un nadenken.Fiert warrt nich grotortig, aver wenn mien Kinner kamen mit ehr Mudder un ik de Avend denn in Hamborg in't Hansa-Theater een schöne Tiet heff mit een smucke Fru an mien Siet, denn is dat jüst dat, wat ik mi so wünschen do. Dat Leed, wat ik utsöcht heff, dat is nu regelrecht een School-Leed. Seh mi noch in de lütt Bökerstuuv, wo se fröher in smöökt hebben, un schrieven gegen dat Verdüstern an.
Vun't gude Leven
kunn ik geern mehr hebben.
Ik bruuk nich veel
man blots een lütte Deel
vun'n Häven.
Dat weer een Leven
in herrlig Freden
dor weer keen Striet
un jede Siet
mußt sik in geven.
Dat weer een Leven
nix in de Weg
un jedereener kreeg sien Recht
an'n Häven.
Dat weer een Leven
för jedereen
wat he verdeent
för't Leven
kunn't dat blots geven.
Man ik bün so stump un still
un sitt vull Truer.
Kann Di knapp mol seggen
wo ik op luer
un sehg ik woanners, wat mi fählt
wenn ik wußt, wat ik noch bruuk, harr't mi bestellt.
Vun't gude Leven
wurr ik geern mehr hebben.
Man wo'k so sitt un spikuleer
meen ik toletz, jewoll, dat weer
dat gude Leven -
is nich in Häven
dat is hier binnen in mi binnen
wo ik Narr un König bün.
Wat schull't sunst geven
wo schull'k um bäden?
Disse Stünn, de heff ik schafft
mit een Stück Brot un een Tass Kaff.
Dat is mien Häven
hier in mien Leven...
T.u.M.V.I.
