Sülven schuld - dat is een vun de unschönen plattdüütschen Wöer ut mien Kinnertiet, aver wurr veel seggt, wenn Du henfullen weerst, Di wehdaan harrst oder op de een un anner Oort to Mallöör kamen weerst. Aver stimmt egentlig uk. Dat harr nämlig nu överhaupt nich nödig daan, dat ik de twete Cumputer in een Johr tweischaten heff; jüst leep dat so fein mit mien lütten Filmopnahmen un nu kann ik blots wedder de Texten rinstellen, denn de niege Kamera leet sik nu rein överhaupt nich mit mien Schlepptop tohopen klöppeln. Mol sehen, wat un wennehr mi dat mol wedder lücken warrt. Ik geev ja to, wat mien ool Scholkamraad seggt, de Ton vun de lütt Dinger is ja man'n beten mau, aver dat sünd ja uk keen CD-Opnahmen, dat is Ipe live un privaat, de grote Ehrgiez lohnt nicht. Liekers is mi dat Bloggen rein een grote Lust wurrn, dat beten Schrieven un Kieken mank de niegen un olen Manuskripten. Hier is so'n lütte Stück ut'n Summer 2008. Seh mi noch op den Balkun sitten un laten de Minschheit vörbi päsen.
Mi geiht goot.
Vörbi is nu de Not.
De annern fohren mit ehr Waag
Ik gah to Foot.
Wat heff ik dat goot.
In de Reeg
nu is nix mehr leeg.
De annern al so wiet
ik in de Neegd'.
Dat is allens in de Reeg.
Ik will nu gau vergetten
dat Leven in de Brast
ik will dorvun keen beten
trüch vun de Iel, dat Gift, de Hast.
Een Harmonie
bi mi gifft dat keen Striet.
De annern wöllt regeeren
man nicht bi mi.
Bi mi is Harmonie.
Dat's een Dag
een Dag, as ik em mag.
De annern in de Draav
man ik, ik lach
an'n Dag, as ik em mag.
T.u.M.V.I.
