England - heff ik al besungen, de Binnendiek, wo Du na'n Osterkoog oder na Niekoog oder uk na Elisabeth-Sophien kieken kannst; wo't mol 'n lütten Haven geev un wo noch de Engländer Krog is, wo mien "Disco" späält hett. Eng schall ja gor nich vun dat dütsche "eng" kamen, mehr wat mit "Wisch" to doon hebben, ennerlei, dat ik op de Engländer Diek läävt heff, is binah nich wohr, denn na twee Joren geeng't na Herrendiek un achteran na'n Olen Koog, Am Ehrenmal, de beste Naam, de't för mi geven kunn. Weer een Breef vun Paster Heuck, wo he mol vun dat Enge op Nordstrand schreev un sietdem segg ik geern "Engeland" to de ole Insel, denn wenn de Häven uk hooch schient un de Blick de Lüüd wiet dünkt, is't doch uk tämlig eng ween in unse Denken un sünnerlig uk in mien. Bün ümmer noch dorbi, de Ogen 'n beten wieter apen to kriegen. Dat hiere Leed heff ik hüüt morgen in'n Zug ganz op de Enge henschreven un "eng" is ja uk dat dore nich ut mien Heimat ruutgahn könen, lievhaftig oder in Gedanken. Harr Sott, dat Mathias O..erst in Oschlo in'n Zug steegen is, denn vun dor bit Lübeck hett he 7 Lüüd anropen un över Krediten un allens wat dor sunst noch tohöört över sien Handy preestert. Wat weer dat doch schön, as wi güstern seghen, wo op de Bühne vun't St.Pauli-Theater een Handy in een Tulpenvaas rinsmeten wurr. För Mathias O. sien weer dor noch Platz ween.
Ik keem vun Enge Land
keem nich ruut ut't Enge Land
ik bleev in't Enge Land mien ganze Leven.
Ik keem vun Enge Land
dor de Priel un dor de Strand
un de wiede Blick bit hen na'n Häven.
So as geeng't mit Ebb un Floot
so weer mi uk meist to Moot
Ik bleev in Enge Land mien ganze Leven.
Fohrt na Hamborg, na Poris
man dor wurr ik ganz gau wies
dor much ik gor nich leven.
Seet in'n Fleeger un keek dal
na Afrika dat eene Mal
man ik fraagt, wat hett Di denn hier dreven?
Keek in't Fernsehen, Chott de Welt
Hunger hier un dor dat Geld.
Vun Enge Land much keen een räden.
Keek mi um un funn't nich mehr
kreeg knapp mit, wo dat passeert:
England as fröher weer nich bleven.
Vun't Erinnern bleev een Rook
hier un dor een Bild in't Book
kunn mien England doch nich räden.
Is een Saak vun Lüüd un Tiet
de Weg na Hüüt wurr mi to wiet
bleev in England mien ganze Leven.
Ik keem vun Enge Land
keem nich ruut ut Enge Land
bleev in Enge Land mien ganze Leven.
T.u.M. V.I.
