Frag lieber nicht, Papa - dat sä mien lütt Dochter, as se wat vun ehren "geheimen Wünsche" vertellte. Wi hebben Tangram versöcht, wat se natürlig beter kunn as ik, wi hebben uns vun Sylvester vertellt, vun dat Blie-Geten un wat dorbi ruutbottert weer. Bi mi, funn mien Dochter , weer't een Bessum wurrn - Schwiegermutter-Alarm - meente dat lütt Book, aver ik sehg dor een dünnen Kerl as bi Giacometti.
Dat ole Johr is nu vörbi
dat ole - wat weer dor an nieg
Weer't för een Johr - nu is't vörbi
wat blifft, sünd Tügen vun de Tiet.
Dat ole Johr hett öller maakt
dat Hoor geeng ut, keen schöne Saak.
Gesicht wiest Sorgen, sünd mehr wurrn
vun't Lachen sühst blots wenig Sporen.
Dat ole Johr so gau vergahn
slech Geweten - Tiet verdaan
mit Töven, Twiefeln, Unverstand
erinnert na een Fröher-Land.
Dat ole Johr, dat nähm mi weg
Denken an Tieden, de weern slech
denn hett wat geven, dat büst du
an mien Siet is nu een Fru.
Dat ole Johr, de ole Leev
de Kinner, wo'k noch wat vun heff
is ringer wurrn, nich mehr so veel.
Wat fröher tweigung, warrt nich heel.
Dat ole Johr, ik heff dat läävt
mien ole Welt is över de Schreev.
Nix lääst, nix hört, keek narrens mehr hen
sünd mi över, de de Welt utschännen.
Dat ole Johr - wull Freden hebben
nich mehr in'n Krieg mit annern leven
ehr ut de Weg gahn, binnen blieven
un blots een Lex as disse schrieven.
T.V.I.
