Liebling, mein Herz läßt dich grüßen - dat hebben wi jüst höört un sehen, mien lütt Dochter un ik, denn wi kieken uns Stück um Stück den Film vun de Dree Frünne bi Aral an. Se mutt dor ganz veel lachen, so gediegen kummt ehr dat vör, wat Willy Fritsch un Lilian Harvey dor mit' nanner uthanneln. De schönste Moment aver weer, as denn de Comedian Harmonists as Barkeepers noch eenmol op ehr Oort un Wies dat "Liebling" singen un de lüchten helle Stimm vun Ari Leschnikoff dat Leed in so'n Oort Leederhimmel hoochdriggt. Dor keem mi dat Truern eenmol so an, as ik dat Leed op Platte höört heff, un ik dach, dat hebben se uk utschännt, de brunen Herrenminschen, dor kunn doch so een fienen Ton nich bestahn in ehre Welt, dor mußt we'r op de "Eins" marscheert warrn in dat grote Unglück vun so unendlig velen. Liekers heff ik mi uk ümmer fraagt, wo veel ik dorvun aarvt heff oder wat dor eenfach an een Minschen, Johrgang 54, vun den brunen Rook hangen bleven is. Een vun de Politikers, de ik ümmer wegzappen do, wenn ik em in't Fernsehen gewohr warr, hett ja meent, "ich könnte auch den Hitler im Bunker", wo ik ümmer meent heff, he weer dat sogor in mien Ogen. Aver nu so doon, as weern wi all so scheußlig veel klöger as de Lüüd vör 80 Johren, dat meen ik lang nich un fraag mi ümmer, wat de Lüüd in 50 Johr wull vun uns denken warrn, de wi man uk blots so dör unse Tiet perren un uns bi't Opbuun un Afrieten so scheußlig veel Mögde geven un de Banken dat Geld överlaten, wat se för unsen Ünnergang utkleien. Ik will nich preestern un schimpen, aver heff dat in disse Text doch mol versöcht, mi as een vun uns in de dor Tiet to stellen. Leed wurr to lang, dorum kann ik dat wohrschinlich hier nich rinstellen; ik heff dat över a-Moll so langsmarscheeren laten, ohn dor groot wat to riskeeren. Morgen gahn de annern al na ehr Arbeid, bün krankschreven, weer leider uk bi't Telefoneeren we'r 'n beten wackelig.to Moot.
Du sühst un föhlst un spöörst, wo se marscheeren.
Dor is een Singen, weil se dat Land regeeren.
An't Finster steiht in't Licht de, de se führt
den hebben se jüst to'n niegen Kanzler küürt.
Lusterst mit annern, wat de Führer seggt
de Arm rittst du na baben, sunst geiht di dat slech.
So hest dat noch nich meent, man kannst di dor an wennen
kunn doch angahn, wat de veelen mit ganz veel dor Recht hebben.
Wat harr ik daan, weer ik dor ween?
Wo harr ik stahn, weer ik bi ween?
Wo weer ik langsgahn, heff 'k mi utmaalt
na't Gude oder Leege, harr ik de Wahl?
Een seggt di liesen, wat mit een passeert
de'n Tiet to lang in een anner Richt marscheert.
Veel leeger kann't nich ween as in't deepe Moor
an de Kant bröcht, vertellt se, hebben se al een poor.
Dien Nahwer is nu we'r in Arbeid kamen
de anner warrt bald in een niege Hüsing wahnen.
Juud ut de Luuk, seggt uk al ümmer een
in dien Papieren steiht, du sülvst büst man keen.
All öövt't Marscheeren, uk de jungen Lüüd
mußt niege Namens lehren, weetst, wat se bedüüd.
Baben bölkt he wat vun Freden, man se späält al Krieg.
Wenn't nochmol so wiet is, denn gifft för uns blots Sieg.
Een Nacht, dor gifft dat Laarm, dor brennen Hüüs.
Toerst weern't Böker, nu aver geiht dat um Lüüd.
Schöllen hier all weg, dat geiht nu um de Rass
för di fallen Möbeln af, de du fein lieden magst.
Wat harr ik daan...?
Nu scheeten se torüch, denn geiht dat Slag um Slag.
Nu mötten alle mit, uk wenn wenn nich jedeen mag.
De düütsche Oort marscheert vöran na Oost, na West
bruken nich mehr lang, denn höört uns uk de Rest.
De mit den Steern, de sünd op eenmol weg.
Wat wull mit ehr warrt, nich lang överleggt.
Wat se vertellen, wat se Minschen däen
wurr de Führer nich tolaten, man kann nich allens sehen.
Dat Leed, wat een jüst singt, dat leppt op "Wunder" ruut
in de een un anner Stadt bumben se de Lichter ut.
Op alle Sieden hebben de annern nu de Baberhand
de Olen un de Jungen, de mötten nu mit ran.
Vun Oosten mit de Schepe oder över dat Ies
laten allens torüch, wat dor över is.
Der Führer ist gefallen, heet, geiht dat op Enn
nu kiek di in Speegel an, warrst du di we'r kennen?
Wat harr ik daan, weer ik dor ween?
Wo harr ik stahn, weer ik bi ween?
Wo weer ik langsgahn, heff 'k mi utmaalt
na't Gude oder Leege, harr ik de Wahl?
T.u.M. V.I.
