Nu bün ik al över 8 Wäken nich na Arbeid gahn, twee dorvun heff ik krank späält, de annern weern ja disse gediegen Ferien vun een gediegen Summer, de hüüt ja uk noch eenmol allens wiest, harte Rägen, fründlig Sünnschien un de Wind so un so. Vun de Welt binah nix mitkregen, Ideen binah keen; heff mi wedder op de Reis na fröher maakt, lääst wat vun de starken Nordstranders, mußt ja lachen, wat dat glieks an'n Anfang vun een lütt Book stellt wurr, wat dat so starke Nordstranders geven hebben, wo twee vun se een Dörpskroog vun Mildstedt "keerlsfrie" prügelt hebbt; de een - de Dicke Jins - haalt se ruut, de anner nimmt ehr buten ut'nanner; an't Enne smeet de Kröger ehr ruut, denn hebben se sogor pareert. De anner -Cornelius - kunn scheußlig veel drägen, 300 Pund in een Weetensack. Noch een - Franziskus - smeet in'n Brast een ganzen Mistwaag um. Een anner Dag wiest he de Weg na Noorn un nimmt dorfor gau mol de Eenhand-Ploog mit de eene Hand hooch. Herkules is uk düchtig rumkamen, un wenn een dor an denken deit, woveel vun de Cheest, vun de Nedderlannen un uk ut Brabant na uns Insel keemen, is dat doch keen Wunner, wat dat so tarke Nordstranders geven hett. Wat de Perfesser in Rungholt nu in Echt noch wat vun de ooln Minoer funnen hett, dor schöllt sik annern um strieten. Denn geeng ik in den klogen Alexander sien DCTV noch gau mol achter stupor mundi her, de een denn uk gau mol 20 Kinner naseggen dä, de Dusendsassa-Kaiser Fri 2, man dor bün ik bi't Tohören inslapen; krank spälen tehrt ut. Nu schull denn ja uk wengst noch wat na'n Blog herin, aver is man blots een B-Siet wurrn; liekers is dat een Erinnern, wat mi wat bedüüd, wo ik mit mien feine Kolleeg un Fründ A., de dat nu rein gor nich wohr hebben will, wat ik hier opstell, mi een Opnahm vun een Kunzert mit all de groten anhöört un ankeken heff (Blueray is das Stichwort). Natürlig denk ik ümmer, harrst denn nich dat versöken kunnt, Musik bit in de Puppen, aver is ja nu mol anners kamen.
Laat mi dat mol sehen
wat de annern könen
utholen, dat kunn
bet mehr as dat lütt beten ween
wat ik de Minschheit geev
un dat, wat ik hier lääv.
Laat mi dat mol sehen
weer wat anners möglig ween.
Laat mi dat verstahn
kann uk anners kamen.
Mußt bet dorför doon
denn kunnst wieter kamen.
Weerst to fröh dorvun af
harst villicht mehr schafft.
Nu is dat so kamen
is nich wieter gahn.
Geneeten laat mi't uk
geeng ach nich allens ruckzuck.
Hebben sach all ganz veel öövt
an sik glöövt, dat hebben se uk.
Lüüd kunnen se fein lieden
heelen dör över lange Tieden.
Hebben sach uk mol wat verbuckt
nich wenger as ik uk.
Laat mi dat mitnähmen.
Musik, dat weer uns Leven.
Wat wi allens eenst hörten
so veel hett't för uns geven.
Dat Jetzt un Nu un Hüüt
dat Recht vun junge Lüüd
de schöllt ehr Recht an hebben
kannst uk so noch veel mitnähmen.
Laat mi dorvun wat lehren
för hüüt un morgen tehren
eenfach froh ween, dat
wi een lütt bet dorbi weern.
Kunn nich allens verdrägen
kunn nich allens leven.
Schaad, ik weer nich in de Merren
stunn buten vör as nu un hören.
Drömen will'k hüüt avend we'r
dat ik een vun se weer
de späält för all de Minschen
de geern uk na mi höört.
Uk mien Singsang harr sien Recht
för'n grote Leven sach nich döcht.
Man bigahn warr ik we'r
wenn blots de een un anner höört.
T.u.M.V.I.
