Is sach 'n beten lachhaftig, sik sülvst so'n Leed to singen, man is nu doch so wiet, at ik mi över de veelen Johren wunner, de dor oplopen sünd un de ik nu uk al tell.Uk wenn't nu bit 67 gahn schull, wurrn dat ken teihn Johr mehr sien, un wat sä mien Cousin Bernd annerletz to mi, de kriggst du so un so nich mehr vull. Naja, wenn 't sowiet is... aver nu is't man erst so wiet, dat ik de Räkens mit fröher opmaakt heff un dat Annähmen un Loslaten lehr. Helpt ja nix, dor is ix bi to doon, dor is ümmer wat uttoglieken, aver dat warrt uk utgleken, denn sunst kunnt nich angahn, dat ik noch so schöne Momenten beläven kunn as an mien Burdsdag, wo se mi "hochleven" leeten. Wenn mien Tanten 85 warrn oder mhr, denn övenimmt dat mien anner Cousin Gerd un lett uns opstahn un dat singen, chott nu weer ik an de Reeg. Un ik kunn dat utholen un geneeten.Wat annern ganz natülig is un ümmer blieven warrt, mußt ik mi erst de Verlööf för geven. Scheußlig. Heff güstern we'r een Alice Miller Book dörjaagt, in Ruh wat läsen, dat mutt ik uk erst we'r lehren, dor stunn veel binnen över dat Minachten - Verachtung - dat heff ik erstmol höört, as ik in dat Huus an'n See vör't Brett keem, dat heff ik aver uk an't Enn vun de Burdsdag höört,as de Kollegens in de Gang keemen över all dat, wat se in de oder mit de DDR beläävt harrn. Dor harrn se spöört, wo dat ween weer, wenn dat "Minachten" to't Leven un Programm hören deit, wo Mielke noch meent "Wir lieben Euch doch alle". Mi full dorto noch in, wat se den "düütschen Blick" nöömt hebben, de Afgunst, wenn se di de Westschoh nich gönnen mögen un du'n beten anners büst as de annern. Dat hebben de Düütschen ünner Adje Bumann un de Spitzboort un sien Kumpanen lang öven durvst. Sehg anneletz noch de Fülm, de se över Sophie Scholl maakt hebben, vun de A.Miller meent, de weer in ehr Familie opkamen un harr dor nich de "schwarze Erziehung" genotten as de annern all, dorum weer se ja uk de Utnahm ween. "Sich wertschätzen" - sik lieden mögen un annähmen könen, wenn't blots een bet lichter weer, denn wurr dat in uns un um uns rum anners utsehen.
58 nu bün ik al so oolt
seh ik mien Gesicht, stimmt dat wull
doch wo'ki mi föhl, do is dat go nich woh
man sient 58 Johren bün ik dor.
58 so lang liggt de Dag torüch
Storm dat Water över de Dieken driggt
Stormfloot an de Diek, för Minsch un Deert Gefohr
weer vör 58 Johr 's noch ümmer wohr.
58 höör'k een seggen, is nich oolt
liekers op de Johren bün'k tämlig stolt
de mehrsten tellen duppelt
sünnerlig dat verleden Johr
siet 58 Johren bün ik dor.
58 de heff ik nu mol hatt
nich allens nochmol leven
veele Dage för de Katt
man uk dat Düster, dat is wohr
siet 58 Johr bün ik al dor.
58 un engermaten dorvun af
stunn midlerwiel vör dat en un anner Graff
man twee Kinner graleeren mi to dat niege Johr
wahn 'n Stück wieter langs, man bün ümmer för se dor.
58 un Erinnern meist to veel
loslaten un vergetten kunn ik een grote Deel
warrt mi nich lücken, guud un leeg, allens dor
kann een Weg trüchgahn vun 58 Johr..
58 un woveel warrn noch kamen
wodennig un wo gau warrt Jens-Jehann mol vör mi stahn
mutt ik mi in schicken
villicht gönnt he mi noch een poor
weer geern mehr op de Welt as de 58 Johr.
58 un kann de Leev nu wedder leven
'n Tietlang dacht, wurr't nich mehr för mi geven
nu is dat warme Lengen un dat söte Wehdaag wedder dor
mit 58 de Lust an de Leev noh nich verloren
heff de Lust an't Leven lang noch nich verloren.
T.u.M. V.I.
