Worum hett he sik nu jüst den Voss utsöcht, Saint-Ex, dat he den lütten Prinz dat mit de Leev verdüütschen deit? "Apprivoiser" seggt he denn noc, tahm maken, dat mit een Voß, wo doch al Reineke so'n ool Sluusohr weer, de een ni´ch truen kunn vun heir na dor. Drewermann hett dor mol över den Lütten Prinz schreven, hett sach wat to bedüden. Aver sodennig is jedeen vun uns eene Oort Voß, wenn he sik dat kloor kriegen kann mit de Leev un de Sorg um een anner. So is dat eenfach herrlig un lopen an'n Haven vun de Frie Hansestadt, de vun de Avendsünn in een füerrode Licht leggt warrt, wurr ümmer noch duller rood, gewaltig, Lüüd stunnen dor mit ehr Knipsappraten un töövten sach noco op den eenen Momang. Man ik kunn eenfach wieter lopen, bit ik denn toletz in een Café an'n Hein Kölliusch-Platz to sitte´n keem un mi de Tiet mit een bet Poesie verdrieven dä. Dor föhlt ik mi so'n beten as Saint-Ex sien Voß, de sik an't Töven freuen kann, denn dat Töven hett een Richt, een Gesicht, een Licht, dat lücht na't Hart herin. Fründlig Oppsasung harrn wi uk in't Lokaal un de Appelkoken mit ´Smand un Mohn weer allerbest, "wehrsam" full mi in; "wehr di man, mien Jung", sä Opa. So dor bün ik al wedder bi mien Anekdoten, wo ik mi, dat meenen uk annern licht in verleeren do. Funn de Dokter uk, so kunn dor nix ut warrn. Dorbi söcht ik blots na de "swarte Band", denn dat geev dat uk in mien Familie, wo uk mol een Hund opbammelt wurr, weil he ümmer utneihen dä. Kunnst ja seggen, liggt allens wiet torüch, man so'n Erinnern kunn ja uk in jede lütte Zell ingraven ween, ut de wi buut sünd, dat meent tominnst de Fru, vun de ik jüst de ganzen Böker dörstudeer. Man op de anner Siet kann ik soveel Lengen un Leev bemöten, dat mutt ja uk heir un dor herkamen oder liggt jüst so in de Minsch binnen as dat Gegendeel leider uk.
Sitt hier un tööv op Liebe
glööv, se warrt glieks kamen
schickt ehr een lütte Woord
dat hett se sach vernahmen.
Sitt un tööv op Liebe
bün still bi mi to freuen
se is de beste Grund
na Stadt hier uttoneihen.
Sitt hier un tööv op Liebe
in't Café ganz fründlig Lüüd
scharsen, plöttern, sünd vergnöögt
an een Dag as hüüt.
Sitt un tööv op Liebe
dor's een Vadder mit sien Jung
de lett so smuck un kloog
wo hett he em blots funnen.
Sitt hier un tööv op Liebe
mit allens inverstahn
mit de Welt nich mehr verdweer ween
lehr jüst mit't uttokamen.
Sitt hier un trööv op Liebe
schriev een lütte Reeg
sodennig nich alleen
hool't ut, uk wenn't mol leeg.
Sitt hier un tööv op Liebe
föhl mi nich verloren
kunn'k,dat ik tofreden bün
as Geföhl blots länger wohren.
Sitt un tööv op Liebe
räken mi wat ut
Bet Leven, Leev un Lust
naher bi ehr to Hus.
Sitt hier un tööv op Liebe
hett se mien Woord vernahmen
mutt noch'n beten töven
villicht warrt se bald kamen.
T.u.M.V.I:
