Wi Steenbucks weern aver uk al liekereen, wurr mi güstern noch an't Telefun bedüüd, ümmer so as güstern oder as verleden Johr, op uns dor weer ja Verlaat, dat weer ja guud, aver wi wurrn uns sodennig uk um ganz veel bringen un unse Leven sodennig nich leven. So as de Madame, de dat nu erst, na 20, 30 Johr dat schafft hett, ehr Süster in Amerika to besöken. Dor hett se mi aver uk wat vöruut. Dokter fraagt mi, wat ik mi denn för dit Johr vörnahmen harr. Na, veel is dat nich, warr dat mol versöken, mit studeerte Lüüd een Reis to maken; Hauptsaak nich alleen. Denn dor kunn ik um de ganze Welt fohren, dat Denken leep liekers de sülvig Bahnen langs. Dor fallt mi de Kolleeg ehr Jung in, de to Wiehnachten ut een Hängematt na Huus skypt hett, weer dat vun Down Under oder weer dat ut Thailand? Een Doon. Dor leeg he nu, vertellt wat un dat Büld balanceert vun de een na de anner Kant, dat Mudder vör ehren Cumputer ganz beswiemelt warrt un em bäden deit, nu hool mol op to wackeln. An't Wegfohren hett se em nich hindert, dat hett se tolaten oder tolaten mußt. Liekers kannst dor blots graleeren, uk wenn dat ehren Jung so gahn kunn as de anner Kolleeg sien Deern, de na all de velen Reisen nu in Berlin in een lütt Wahnung verbiestert sitt un versöcht de Tiet as junge Schoolmeister to överstahn. Sodennig is dat gor nich licht, Stapp för Stapp de grote wiete Welt to dörmetten. Schallst ja uk mit dien Denken jüst so wiet kamen.
De Boort sik afraseeren
dat Hoor we'r glatt un fein
een Antog utprobeeren
Steveln püük un rein.
De Tähne sik poleeren
de Brill liek op de Nääs
dat Smustern wedder lehren
'n bet' Getier un 'n bet' Gewääs.
De anner Straat langs lopen
een anner Weg langs gahn
een anner Brot sik kopen
vör'n anner Finster stahn.
Een anner Richt langs kieken
een anner Leed mol hören
nich dör't Duster slieken
de Sünnschien utprobeeren.
Stapp för Stapp geiht't wieter
Stapp för Stapp vöran.
Stapp för Stapp geiht't wieter
so wiet ik kann.
De anner Lüüd bemöten
nich ehr gahn ut de Weg
Nahwer fründlig gröten
hören, wat he di hüüt seggt.
Dör't Blatt mol wedder blädern
nich argern an Wöer un dat Gedoo
Hauptsaak nich allens toweddern
eenfach tofreden un bet' froh.
Dat Ole, dat kann blieven
dat Ole, dat kann gahn
nich wedder överdrieven
nix Nieges durvst mehr kamen.
Dat Ole nich vergetten
dat Ole guud verwohren
man nich sik an't Ole käden
umsunst de Tiet verloren.
Stapp för Stapp dör't Leven
Stapp för Stapp vöran.
Stapp för Stapp dör't Leven
so wiet ik kann.
T.u.M.V.I.
