Dat ruhige eenfache Leven - gifft Dage, dor blifft een uk gor nich veel anners wat över, denn wo schull een in so'n Rägen un Wind ruutgahn na Stadt oder na't Water? Dat weer to gräsig - un nu, wo dat ruhig wurrn is, is't to laat, de lütt Waag is jüst na Hamborg afrauscht un disse lütte Leed sing ik em achterna, natürlig nich de Waag, sunnern de, de dor binnen an't Stüer sitt un hoffentlig guud na Huus kamen warrt. Wedder gahn Saken mit op de Reis, wo ik mi al lang harr vun lösen schullt, aver dat ööv ik ja nu jüst un so geiht dat man uk peu à peu. Uk dat Utholen lehr ik ümmer beter, wat annern könen un sünnerlig uk dusendmol beter könen as ik, un dat weer uk de schöne Stünn, de een hett, wenn he oder se sik I.M. ehr Nach ankieken deit, wo de Fernseh-Caballeros ja regelrecht Rabbatz maken doon, de reinste Kultfabrik, kunnst binah seggen, un de Fanclub is ja man nich jüst lütt, sunst kunnst sach nich glieks allens nochmol in't Internet bekieken, as wi dat güstern däen. Man erst hebben wi uns vertellt, wat wi dor allens höört un lehrt hebben. Is ja uk egentlig een ganz gewaltig Ünnerscheed, wenn een I.M. ehren Umgang mit de Talkies un de Muskanten gewohr warrt. Mit de een geiht mehrstendeels blots um ehr lüttjes Een un Alles, bi de Muskanten geiht dat um ehr Leeder un de könen richtig schöön ween, as R.C. sien "Moment" oder Maxim sien Leed vun "sien Wöer". Kriggst Lust un maken sülven we'r wat. Heff mi man aver uk noch gau över T.M. sien "Tonio Kröger" hermaakt, wegen de "Fluch vun de Kunst", wo ik jüst een beten över nadenken do. Büst denn uk glieks benaut, wenn du Tonio dor rümpreestern höörst, wo wenig Schick dat hett, wenn een "Dilettant" dor bigeiht un keeneen een Gefallen deit, sik sülvst nich, de Lüüd, de dat anhören mötten, de "echte" Künstler nich un de Saak geiht dorbi uk to Schannen. "Bilse un ik", fallt mi een Lex vun Thomas M. dorto in. An't Enn vun't Vertellen aver kummt he denn doch so wiet, de Schrieverskeerl, un warrt een "Schrieversminsch", hölpt een lütt Mademoiselle op de Föte un seggt ehr sogoor twee, dree gude Wöer. Nu kann he denn uk dat Leven alleen sien Recht laten. Un dat weer uk, wat een lehren kunn, as een Minsch dat Fridagavend bi "B."uns dat verdüütscht, denn he harr so scheußlig groot ruut wullt, weer ganz erbärmlig op de Frett fullen un nu blots froh, wat he an't Leven un in't Leven weer. Dat is sach mehr to achten, as dat grote Kunst-Ackewarrs, wo een denn in sien Kunstkummerkamer sitt sik to tieren.
Wat blifft vun disse Dag
stille Gedanken un Wöer
Erinnern an dien zorte Huut, de ik noch spöör.
Wat blifft vun disse Dag
Rägendruppen un Wind
weern so veelen
dat wi lever bleven hier binnen.
Kregen dat trecht
keeneen, de wat seggt
du mit een Book
ik vull Gedankenrook.
Wat blifft vun disse Dag
hebben wi op wat töövt
oder dat eenfach Leven
ohn veel Gedoo tohopen öövt.
Holen de Ruh ut
un de Langewiel
mötten nich ruut
wenn een nich will.
Holen dat ut
wenn dor gor nix passeert
uk de stillen Stünnen
mit di, de sünd dat wert.
Wat blifft vun disse Dag
een poor Reegen, de ik för mi schriev
vun twee Minschen un ehren söten Tietverdriev.
Wat blifft vun disse Dag
Slag vun Parpendikel un Hart
hoff, dat't in een Wääk
wedder so schöön warrt.
Ik kaam na di
du freust di op mi
so fein tosamen
wdder na di kamen.
T.u.M. V.I.
