Dienstag, 1. Februar 2011

Morgens in de Zug

Machen Sie keinen Stress- sä de Mannin de rood-gäle Montuur, Stress weer't - aver uk so'n beten to'n Lachen, denn as de Batterie vun mien Waag jüst an de Tankstell vun Shell in de Knee geeng, dach ik, dor kunn mi glieks eener helpen, aver dor harrn se keen Lust to, harrn keen Kabel un nix; warme Croissants kannst an de Tankstell kriegen aver keen beten Hülp. Ik mußt mit Taxi na Reinfeld fohren un kunn denn ja düchtig wat vertellen, wat Stress weer; nä, wo kann een blots so dicht, aver denn uk so richtig dull dorneben griepen, as ik dat hüüt dä.Vun mien anner Mallöörs will ik gor nich erts anfangen. Is dat de Maand, de dat deit oder de Tofall oder dat to wenig Slaap. Nu weet ik, wat Stressoren sünd un kenn uk de Verstärkers,  un wat Crowding is, weet ik nu uk. Keen Dag för dat lütte Leed vull Leev, wat ik mi jüst inspäält heff. Nähm lever ee vun mien Stress-Leeders ut fröher Tieden.

Morgens in de Zug
heff ik al genoog
dat duert över een Stünn
bit ik bi de Arbeit bün.
Fiev Dage in de Week
mutt ik mien Arbeit doon
un dor blifft nich veel över vun mien Lohn.

Un de Lüde jammern un se räsonneeren.
ik mutt fründlig ween un mutt tohören
man ik heff dat Gedoo un Geschaars so satt.
Wöer sünd ut Luft un meesdeels för de Katt.

Af un to is dat nich veel
wat blifft.
Af un to is dor so'n Geföhl
wat dat nix mehr gifft.

Bi t'Huus töövt de Familie
un de Kinner maken Larm
un uk mit mien Fru is dat nich koolt un uk nich warm.
De Nahwer hett wat seggt
ehr Mudder geiht dat slecht.
Denn treckt se we'r een Frett
un denn geiht dat af to Bett.

Af un to is dat nich veel
wat blifft.
Af un to is dor so'n Geföhl
wat dat nix mehr gifft.

Un  Dat Leven treckt an Di vörbi
un Du fraagst, wat fallt noch af för Di.
Wat schall ik maken?
Wat schall ik doon?
Is dat all oder schull dor noch wat kamen?

Af un to is dat nich veel
wat blifft.
Af un to is dor so'n Geföhl
wat dat nix mehr gifft.

T.u.M. V.I.